ตอนที่ 1

ณ โรงอาหาร มหาวิทยาลัย ในเมืองหลวง ชื่อดังที่สุดในประเทศ A เธอชื่อ อะไร หญิงสาวในชุดนักศึกษา มองซ้าย มองขวา เธอไม่รู้ว่า สามสาวตรงหน้า ถามเธอหรือเปล่า ขวัญข้าว เธอจึงก้มหน้า ทานอาหารในจานต่อ

เมื่อเธอไม่ได้ตอบ คนทั้งสามตรงหน้า หญิงสาวในชุดนักศึกษา ทั้งสามคน จึง นั่งลงโต๊ะเดียวกับเธอ ขวัญข้าว จึงมองคนทั้งสาม แต่ก็ยังไม่พูดอะไร

เสียงหนึ่งปรากฎดังขึ่นอีกครั้ง เธอหูหนวกหรือเปล่า เธอไม่ได้ยินที่พวกเราถามหรือไง ซีเนม กล่าว

พลอยไพลิน : ซีเนม เธอจะเสียงดังทำมัยกัน

นิชา : นั้นนะสิ

ซีเนม : ก็ฉันเป็นคนเสียงแบบนี้พวกเธอก็รู้ ว่าแต่ เธอยังไม่บอกชื่อพวกเราเลยนะ (ซีเนม ถาม คนตรงหน้าอีกครั้ง )

เราชื่อ ขวัญข้าว หรือ ของขวัญ เรามีสองชื่อ แล้วแต่จะเรียก พวกเธอมีอะไร กับเราหรือเปล่า

😊ย้อนกับไปอดีตจนถึง ปัจจุบันของขวัญ😊

ขวัญข้าว เธอสอบ ชิงทุนได้มาเรียนที่ มหาวิทยาลัย A ทุกปีจะมีการ สอบชิงทุน มีแค่ 1 ทุน และมีเพียงแค่ คนเดียว ในแต่ละปีถึงจะ สามารถ เข้ามาเรียนที่นี้ได้ ต้องฉลาดและเก่งที่สุดถึงจะได้มีโอกาสเข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยไฮโซแห่งนี้ ของประเทศ A ในเมืองหลวง ของประเทศ A มี 85 จังหวัด ในแต่ละจังหวัด จะได้รับข้อสอบ ในบรรดา นักศึกษาที่จะเข้าปีหนึ่ง ทุกคน แต่ละจังหวัด ใฝ่ฝัน ที่จะสอบชิงทุนเพื่อที่จะได้เข้ามาเรียนที่ มหาวิทยาลัย แห่งนี้กัน มหาวิทยาลัย ที่เหล่าคนรวย ไฮโซ ลูกท่านหลานเธอ ถึงจะมีสิทธิ์ เข้ามาเรียนที่นี้ได้

ส่วน ตัว ขวัญข้าว ถือว่าโชคดีมาก แทบจะเป็น 1 ใน ล้านคนเลยก็ว่าได้ ที่สามารถ สอบได้ทุนที่นี้ ตอนที่เธอได้รับจดหมาย เธอดีใจมาก เธอไม่คิดว่า เด็กที่บ้าน ฐานะ ยากจน พ่อแม่หย่าร้าง จะมีโอกาส ที่เธอแทบจะไม่กล้าที่จะฝันเลยด้วยซ้ำ)

ตอนเธออายุได้เพียง 2 ขวบ พ่อกับแม่ของเธอได้หย่าร้างกัน เพราะพ่อทน พฤติกรรม ของแม่เธอไม่ไหว แม่ของเธอ ติดเหล้า ติดการพนัน พ่อหาเงินมาได้เท่าไร ก็ เอาไปเล่นการพนัน พ่อของเธอ มีอาชิพ กรรมกร ก่อนที่พ่อจะจากไป พ่ออยากจะพาเธอไปด้วย แต่แม่ไม่ยอมให้พ่อพาเธอไปด้วย

ตอนนั้น เธอยังเด็ก แต่ก็พอจำความได้ ก่อนที่พ่อจะจากไป พ่อกอดเธอ แล้วพูดกับเธอว่า พ่อรักลูกมากนะ และหวังว่าเมื่อลูกโตขึ้น ลูกจะเข้าใจ พ่อ แล้วพ่อจะกลับมาหาลูกบ่อยๆ แล้วพ่อก็เดิน ออกจากห้องเช่าไป ส่วนแม่ ก็ได้แต่ก้นด่า ตามหลังพ่อ จนพ่อปิดประตู จากไป แม่ก็ยังไม่เลิกบ่น

เธออาศัยอยู่กับแม่ ที่ห้องเช่าสองคน

แม่เธอมีอาชีพเป็นกุ๊ก หรือแม่ครัว ในร้าน อาหาร ร้านดื่ม กึ่ง คาราโอเกะ บางวัน แม่ก็กลับมาเช้า บางวันก็ไม่กลับ แม่ก็จะฝากฉันไว้กับ น้าข้างห้อง น้าชื่อ น้ามะลิ ไม่มี สามี น้ามี แค่แมว 1 ตัว

น้ามะลิ ทำงาน เป็นครูสอน ชั้นประถม น้ามะลิ เป็นคนใจดี น้ามะลิ จะได้ยินเสียง พ่อกับแม่ ทะเราะกัน แทบทุกวัน เมื่อน้ามะลิเห็นฉัน

น้ามะลิ ก็จะ เรียกให้ฉัน ไปที่ห้อง หาขนม หาข้าวให้ฉันกิน เป็นประจำ แล้วยังสอนหนังสือให้ฉัน แทบทุกวันเมื่อน้าน้ามะลิ เลิกงานกลับมา เป็นประจำ ฉันอยู่กับน้ามะลิ มากกว่า แม่ของตัวเองเสียด้วยซ้ำ

ส่วนพ่อ หลังจากวันนั้น ที่จากเธอไป พ่อจะกลับมา หาฉัน อาทิตย์ละ 1 ครั้ง พ่อจะฝากเงิน ไว้กับน้ามะลิ ไว้ให้ฉัน ซื้อของใช้ ของกิน พ่อ ทำแบบนี้ ตลอดระยะเวลา 2ปี จนฉัน อายุได้ 4ขวบ

ส่วนแม่ก็ยัง ทำตัวเหมือนเดิม บางครั้งก็หาย ไปเป็นอาทิตย์ ฉันต้องอาศัยอยู่ กับ น้ามะลิ น้ามะลิ รักฉันเหมือนลูก เอนดูฉัน เหมือนกับว่าฉันเป็นลูกสาวน้ามะลิจริงๆ

มีอยู่ บ่ายวันหนึ่ง แม่พา ผู้ชาย อายุมากกว่าแม่ 2-3ปีเห็นจะได้ แม่เรียกผู้ชาย คนนั้นว่า พี่ชัย

แม่พาผู้ชาย คนนี้เข้ามาในห้อง แม่สั่งให้ฉัน เก็บเสื้อผ้า แม่เองก็เก็บเช่นกัน

ฉัน ในวัย 4 ขวบ ได้แต่ถามแม่ว่า เราจะไปที่ไหน แม่ไม่ได้พูดอะไร สั่งเพียงแค่ว่าให้ฉันรีบเก็บ เสื้อผ้า และพูดเพียงว่า เดียวลุงชัย จะรอนาน

ฉันทำได้เพียง เก็บเสื้อผ้า ใส่กระเป๋า ยังไม่ทันเรียบร้อย แม่ก็ดึงแขนของฉัน ออกจากห้องเช่า แล้วพาฉัน ขึ่นรถ ของผู้ชาย ที่แม่พามาด้วย ฉันได้แต่ถามแม่ว่า เราจะไปไหนกัน แม่หันมา บอกให้ฉันหุบปาก ถ้าฉันยังพูดอีก แม่จะปล่อยฉันไว้ข้างทาง

ในขณะที่แม่ ดุด่าฉันอยู่นั่น ผู้ชาย ที่ขับรถอยู่ จึงพูดกับแม่ว่า อย่าดุด่า ต่อว่าเธอเลย เธอยังเด็ก เมื่อแม่ได้ยินผู้ชาย คนนั้นพูดแม่ถึงได้ยอมหันมาพูดดีกับฉัน

แม่บอกกับฉันว่า เราจะไปเมืองหลวง เราจะไปอาศัยอยู่กับ พ่อใหม่ ของฉัน แม่พูดได้อย่างเต็มปาก ว่าผู้ชาย ตรงหน้าฉัน เขาจะมาเป็นพ่อใหม่ ฉันในวัย 4 ขวบ เมื่อได้ยิน ฉันได้แค่เพียงหันหน้าออกไปนอกหน้าต่าง กอดตุ๊กตา ที่พ่อซื้อ มาให้ แล้วฉันก็แอบร้องไห้ โดยไม่ให้แม่ และ ผู้ชายตรงหน้า ได้ยิน จนเผลอหลับไป

ผ่านไป 3-4 ชั่วโมง ฉันในขณะที่หลับ ฉันได้ยินเสียงแม่เรียกชื่อฉันๆจึงสะดุ้งตื่น เมื่อฉันลืมตา ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างรถ ก็เห็น บ้าน หลังหนึ่ง เป็นบ้านปูนสองชั้น

แล้วเสียงของ ผู้ชาย ที่อยู่ฝั่งคนขับก็บอก กับฉันให้ฉันเข้าไปข้างในบ้าน ฉันจึงเปิดประตู แล้วถือกระเป๋า เดินตามเข้าไปในบ้าน

เมื่อฉันเข้ามาในบ้าน ฉันก็มอง ไปรอบๆ แล้วคิดอยู่ในใจ ทำมัยที่นี้ใหญ่ กว่าห้องที่ฉันอยู่ ประมาณ 10 เท่า ก็ว่าได้ ส่วนแม่ของฉัน ก็ ยิ้ม อย่างมีความสุข

ฉันได้ยินแม่พูด บ้านพี่ชัย ช่างใหญ่โตเสียจริงๆ ฉันรักพี่ชัยที่สุด แม่พูด คำนี้เป็น 10ๆรอบได้

ผู้ชายตรงหน้าก็หันมาหาฉัน แล้วบอกกับฉันว่าอยากนอนชั้นล่างหรือชั้นบน ก็ตามสบายเลยนะ คิดเสียว่าเป็นบ้านของหนู ผู้ชายตรงหน้าบอกให้ฉันเรียกเขาว่า ลุงชัย เขาดูเหมือนเป็นคนใจดี แต่ฉัน จำคำที่พ่อเคยบอกฉันไว้ว่า อย่าไว้ใจ ผู้ชาย คนใหน นอกจากพ่ออย่าเข้าใกล้ ให้ อยู่ห่างๆ น้ามะลิ ก็บอกฉันแบบเดียวกับพ่อ

ฉันอยู่ที่นี้ได้ 3 เดือน แล้ว แม่ก็ยัง ออกไปข้างนอก อีกเช่นเคย

ส่วนลุงชัย เขาไม่เคยแตะต้องตัวฉัน เลยสักครั้ง แล้วพอลุงชัยเลิกงานกลับมา ลุงก็จะสอนหนังสือให้ฉัน แล้ว สอนให้ฉัน ทำอาหาร ลุงชัย ชอบทำอาหาร พูดได้ว่าเขา ทำอร่อย และทำเก่งมากเลย ทุกอย่าง เป็นแบบนี้ จนฉัน อายุ 5 ขวบ ลุงชัย ก็ยังดี เสมอต้นเสมอปลาย รักและเอ็นดูฉัน ลุงชัย สอนให้ฉัน ทำงานบ้าน ทำกับข้าว พาไปจ่ายตลาด ลุงชัย เซ็นรับฉันเป็นบุตรบุญธรรม และได้จดทะเบียนสมรส กับแม่ ลุงชัย พาฉันไปสมัคร อนุบาล ตอนนั้นฉันดีใจมาก ที่ฉันได้ไป โรงเรียนเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ ลุงชัย ก็คอยไปรับไปส่งฉับแบบนี้ทุกวัน เราสองคนเริ่มสนิทกัน มากขึ้น

เวลาได้ ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ฉันก็ได้เรียนจบ ม. 3 วันที่ฉันเรียนจบ คนแรกที่ฉัน ขอบคุณ ก็คือ ลุงชัย ที่คอยอยู่เคียงข้างฉัน

ให้กำลังใจฉัน เวลาวันพ่อหรือวันแม่ ลุงชัย จะไปเป็นผู้ปกครอง มีกิจกรรม อะไรที่โรงเรียน ลุงชัย จะต้องหยุดงาน เพื่อไปร่วมกิจกรรม ไม่เคยขาดแม้แต่ครั้งเดียว

วันที่ฉันเรียนจบ แม่ก็ไม่ได้ยินดีหรืออะไรด้วยเลย ลุงชัย ไม่เคย ทะเลาะกับแม่เลยสักครั้ง แม่ก็ได้แต่ ขอเงิน ไปกินไปเล่น เหมือนเดิน

ฉันเคยถามลุงชัย ทำมัยลุงถึง รักและเอ็นดูฉันกับแม่ ลุงชัย บอกกับฉันว่า ลุงเคยมีครอบครัว แล้ว ภรรยา และลูกชายของลุง เสียชีวิต พร้อมกัน รายละเอียด ฉันไม่กล้าถามต่อ ลุงบอกอีกว่า ลุงถูกชะตากับฉัน ยิ่งเห็นแม่ของฉัน เป็นแบบนี้ ลุงยิ่ง สงสารฉันมาก ลุงชัยเป็นคนดีมาก ฉันเคยคิดว่า แม่ของฉัน เจอแต่ผู้ชายดีๆเข้ามาในชีวิต แต่แม่ไม่คิดที่จะ รักษา หรือทำตัวใหม่ ลุงรักแม่ของฉันมาก แต่แม่ของฉัน รักเพียงแค่เงินของลุงมากกว่า ช่างน่าเศร้าจริงๆ

เมื่อฉันอายุได้ 16 ปี ฉันได้เรียน มัทยมปลาย ส่วนลุงชัย ก็ทำหน้าที่เหมือนเดิม เสาร์ อาทิตย์ ลุงชัย ก็จะพาฉันไปเรียนทำอาหารทำขนม ลุงชัยดีกับฉันมาก มาถึงวันนี้ฉันสามารถ เรียกลุงชัย ว่า พ่อชัย ได้เต็มปาก พ่อชัยเอง เมื่อได้ยินคำ ที่ฉันเรียกเขาว่าพ่อ ฉันสังเกตเห็น พ่อชัย แอบน้ำตาไหล ฉันเองก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เช่นกัน พ่อชัย เล่าให้ฉันฟังว่า

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***