ตอนที่ 4

บทที่8 เธอจากไป

หลังจากที่รัวชิงหยุนออกไปเธอก็ไม่ได้กลับโรงแรมแต่กลับไปอพาร์ตเม้นท์ที่เธอเช่าอยู่

สิ่งแรกที่เธอทำหลังจากเข้าห้องก็คือนำน้ำอุ่นมาแช่ในอ่างเธอพยายามใช้อุณหภูมิของน้ำเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดที่น่าปวดหัวเธอหลับตาลงในความคิดของเธอเต็มไปด้วยภาพของซูเฉินฮ่าว

ครั้งแรกของพวกเขาครั้งที่สองครั้งที่สามจนกระทั่งคืนนี้

ราวกับว่าเธอกำลังดูหนังอยู่

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงคลั่งไคล้แบบคืนนี้แต่เห็นได้ชัดว่าเขาเสียสติไปแล้ว

เขาเมาใช่ไหม?

แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เธอทำงานอยู่ที่โรงแรมหนึ่งปีแล้วเธอรู้ดีว่าลูกค้าที่เมาเหล้าขนาดนี้คงไม่สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้แม้ว่าเธอจะไม่อยากยอมรับแต่เธอรู้สึกว่าคืนนี้เขาไม่เหมือนเดิม

แม้ว่าเมื่อสองปีที่แล้วจะต้องเจอกับเธอในฐานะลูกค้าแต่เขาก็ต้องคำนึงถึงความรู้สึกของเธอและพยายามอย่างอ่อนโยน

แต่ว่าคืนนี้เขากลับเป็นเหมือนสิงโตที่หิวโหยสุดๆ อยากกินเธอทั้งชีวิต

น่ากลัวที่สุด

เธอไม่อยากเข้าไปพัวพันกับเขาอีกแล้วเธอไม่อยากนึกถึงเรื่องร้ายที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีก่อน

เธอเลือกที่จะอยู่ห่างจากเขา

วันรุ่งขึ้นตอนเช้าตู่ ณ โรงแรมหลี่ซิง

ขณะที่แทนเหยียนเพิ่งเข้ามาในห้องทำงานลั่วชิงหยุนก็เดินตามหลังสุด

“คุณคะ

ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ”

หลังจากนอนหลับไม่สนิทใบหน้าของลั่วชิงหยุนก็ดูซีดเซียวเงาดำก็ปรากฏขึ้นภายใต้ดวงตากลมโตของเธอ

เมื่อครู่นี้แทนเหยียนมองก็แปลกใจมากที่เห็นเธอจึงชวนเธอไปนั่งบนโซฟาแล้วยื่นกาแฟอีกแก้วให้เธอ

“ทำไมเช้านี้เธอมาเร็วจังเลยมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณซูเหรอ ?”

ลั่วชิงหยุน รับแก้วกาแฟมาแล้ววางบนโต๊ะตรงหน้าเธอ

“ฉันอยากกลับไปที่แผนกแม่บ้านทำความสะอาดดังนั้นขอให้คุณจัดเตรียมผู้ดูแลไปทำแทนฉัน “

เมื่อได้ยินดังนั้นสีหน้าของแทนเหยียนจึงเปลี่ยนไปเป็นกังวลทันที

“อะไรนะ?

คุณไม่พอใจคุณซูหรือเปล่า?

ฉันเคยเตือนคุณไว้อย่างไงฉันให้คุณรับใช้ดีๆแต่ทำไมคุณยัง ….

“ไม่ได้ฉันไม่ได้ขัดใจเขา”

เธอเห็นท่าทางของแทนเหยียนที่กำลังเป็นกังวลจึงรีบพูดขึ้นทันที

หลังจากที่ทานยาปลอบใจเสร็จแล้วสีหน้าของแทนเหยียนก็สงบลงแล้วแทนที่ด้วยรอยยิ้ม

“ผมรู้ว่าคุณมีความสามารถขนาดนี้คุณไม่สามารถจัดการกับคุณซูได้ยังไง “

พูดจบเขาก็หันไปมองลั่วชิงหยุนด้วยความสงสัย

“ในเมื่อพวกเราไม่ได้ทำให้เขาขุ่นเคืองแล้วทำไมคุณถึงจะเปลี่ยนตำแหน่งล่ะ?”

“ ฉัน…. “

เธอก้มลงอย่างไม่รู้จะตอบอย่างไร

แทนเหยียนเห็นท่าทางที่เธออยากจะพูดแต่ก็ยังลังเลจึงเปลี่ยนสีหน้า

“ชิงหยุนตอนนี้เป็นเวลาที่โรงแรมต้องการคุณมาก คุณซู พอใจคุณ

คุณไม่ได้เจ้าเล่ พลันถึงช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ฉันก็รู้ว่าการรับใช้ คุณซู นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายถ้าอย่างนั้นถ้าเรื่องนี้จบลงฉันจะให้โบนัสคุณเพิ่มอีกหนึ่งเดือน !”

“ไม่เหมือนกันค่ะ

คุณเหยียนคะ ฉันไม่ได้มาขอโบนัสเพิ่ม”

เธอเห็นเขาเข้าใจผิดจึงรีบโบกมือ

แทนเหยียนไม่เข้าใจความหมายของเธอจริงๆ

“ที่ทำงานไม่มีอะไรผิดปกติแถมยังไม่ได้ต้องการโบนัสเพิ่มอีกแล้วทำไมล่ะ?

“ถึงอย่างไรฉันก็ไม่ได้เป็นคนดูแลฉันไม่คุ้นเคยกับงานที่คุณมอบหมายให้มา ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ทำผิด

แต่ฉันไม่สามารถรับประกันได้ว่าฉันจะทำผิดพลาดโดยไม่ได้ตั้งใจถ้าอย่างนั้นฉันอาจจะนำภาระมาที่โรงแรม”

รั่วชิงหยุนพูดออกมาใบหน้าเล็กๆของเธอเต็มไปด้วยความไม่มั่นใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





