เฮียจะจีบวาจะได้มั้ย

...แฟนใหม่ที่ดีคือแฝดพี่ของแฟนเก่า...

หลังจากวันนั้นที่สองแฝดทะเลาะกันทั้งสองก็ยังไม่ยอมปริปากคุยกันเลยจึงทำให้เพื่อนสนิทอย่างพชรและอัศวินต้องมาหาและช่วยให้สองพี่น้องปรับความเข้าใจกัน

"เห้ยพวกมึงเป็นพี่น้องกันนะเว้ยจะทะเลาะกันทำไมว่ะ"

เพชรเอ่ยกับเพื่อนสนิททั้งสองของตนก่อนจะดึงทั้งสองมานั่งด้วยกันเพื่อให้ทั้งสองคนปรับความเข้าใจกันไม่ให้สองพี่น้องต้องเป็นแบบนี้

"อย่าเป็นแบบนี้ได้มั้ยว่ะพวกมึงอ่ะ"

วินเพื่อนสนิทอีกคนก็พูดเสริมเพราะพวกเขาทั้งสี่คนสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆแต่พออีกสองคนมาทะเลาะกันแบบนี้มันรู้สึกไม่ดีแปลกๆแถมสองคนนั้นยังเป็นพี่น้องกันอีก

"กูไม่อยากยุ่งกับคนผิดสัญญาพูดอะไรไว้แม่งทำไม่ได้ซักอย่าง"

หลังจากที่เงียบอยู่นานเสียงทุ้มของภูมิรพีก็เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบของตนที่นั่งไม่พูดไม่จาอยู่นานตั้งแต่อัศวินเพื่อนสนิทลากเขาขึ้นรถมาด้วยก่อนจะมาที่บ้านของพชรเพื่อให้เขาและภูวดลปรับความเข้าใจกัน

"กูรู้กูผิดแต่ตอนนี้น้องเขาก็ไม่ให้โอกาสกูแล้วไง"

ภูวดลที่ได้ยินพี่ชายฝาแฝดเอ่ยแขวะก็เลยพูดตอบออกไปบ้างจนทำให้เพื่อนสนิททั้งสองอย่างพชรและอัศวินถึงได้รู้ว่าที่ทั้งสองแฝดทะเลาะกันนั้นคือเรื่องของหนุ่มร่างบางหน้าหวานอย่างทิวากร

"อย่าบอกนะว่าที่พวกมึงทะเลาะกันจนต่อยกันปากแตกคิ้วแตกเพราะทิวาหรอ"

เพชรเอ่ยถามขึ้นทันทีก่อนจะหันหน้าไปมองเพื่อนสนิทของตนอย่างวินจึงทำให้อัศวินหันมองสองแฝดอย่างรอคำตอบ

"กูผิดเองแหละถ้ากูดูแลและไม่ทำให้วาเสียใจมันคงไม่เป็นแบบนี้"

ภูวดลเอ่ยบอกเพื่อนสนิทและพี่ชายของตนก่อนจะก้มลงอย่สงรู้สึกผิดอีกครั้ง

"รู้ว่าตัวเองผิดแล้วก็ดีต่อนี้ไปกูจะดูแลวาเองหน้าที่ของมึงตรงนั้นมันหมดไปแล้ว"

ร่างสูงเอ่ยบอกน้องชายของตนก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นแต่ก็มีเสียงของน้องชายฝาแฝดตะโกนตามหลังมาเขาเลยต้องหันไปตอบน้องชายอีกหนึ่งประโยค

"ต่อจากนี้ไปกูฝากมึงดูแลวาดีๆล่ะ"

"ไม่ต้องบอกกูก็จะดูแลและทะนุถนอมเขาอย่างดีอยู่แล้ว"

"สายแล้วๆทำไงดีเนี่ย...เข้าห้องสายแน่ๆ"

ร่างบางที่ตื่นมาตอนเที่ยงต้องรีบลุกออกจากเตียงนุ่มเพื่อเข้าไปอาบน้ำและเตรียมตัวเพื่อที่จะเข้าเรียนตอนบ่ายโมงไม่น่าตื่นสายเลยหลังจากทานอาหารเย็นเสร็จทิวากับทีมก็ช่วยกันเก็บทำความจึงแยกย้ายกัน

ร่างบางของทิวามัวแต่พยายามคิดถึงเรื่องที่ตนเมาแล้วได้เผลอไปมีความสัมพันธ์กับภูมิรพีหรือเปล่าก็จำไม่ได้คิดเรื่องนี้จนดึกเลยทำให้ตื่นสายแบบนี้

"ทันมั้ยๆทันหรือเปล่า!"

ร่างบางที่รีบวิ่งเข้ามาห้องเรียนจนทำให้ใบหน้าหวานมีเหงื่อซึมตามกรอบหน้ามากมายจนทำให้เพื่อนรักอย่างภีรภามต้องหันมามอง

"คนสวยทำไมเหงื่อโชกขนาดนี้คะแล้วทำไมไม่โทรให้ภีมไปรับล่ะ"

พอเห็นร่างบางเพื่อนสนิทของตนวิ่งเข้ามาภีมก็รีบเดินไปพยุงร่างบางมานั่งที่โต๊ะข้างตนก่อนจะยื่นน้ำให้คนหน้าหวานดื่มพร้อมกับนำผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อให้อย่างเบามือ

"เรากลัวจะไม่ทันอ่ะเลยรีบวิ่งมาแล้วนี่อาจารย์ยะงไม่เข้ามาหรอ"

"วันนี้อาจารย์เข้าเลทคนสวยไม่ได้อ่านไลน์หรอคะ"

ร่างบางจึงล้วงโทรศัพท์ออกมากดดูแต่กลับกดเปิดเครื่องไม่ติดสะงั้นนี่เขาคิดมากขนาดนั่นเลยหรอเนี่ยถึงขั้นกับลืมชาจแบตโทรศัพท์จนแบตหมด

"เอ้า!...เปิดไม่ติดอ่ะสงสัยเราลืมชาจแบต"

"งั้นไม่เป็นไรภีมว่าเราไปกินข้าวกันก่อนเถอะอีกตั้งหนึ่งชั่วโมงอาจารย์ถึงจะเข้ามา"

ชายหนุ่มร่างสูงอย่างภีมเอ่ยกับเพื่อนสนิทร่างบางของตนก่อนจะดึงมือบางเบาๆเป็นการบอกให้เดินตามไปที่โรงอาหารประจำคณะ

"นั่งรอภีมตรงนี้ก่อนนะคะเดี๋ยวภีมไปสั่งข้าวให้"

ทันที่ที่มาถึงโรงอาหารภีรภามก็ให้คนร่างบางนั่งรอที่โต๊ะโดยที่ตนเดินไปสั่งอารหารให้ร่างบางทำแบบนี้ประจำเหมือนที่เคยทำมาตลอด

"โอเคคร้าบบบ"

ร่างบางตอบเพื่อนสนิทก่อนจะยิ้มหวานๆตอบกลับไปทั้งๆที่ตาหวานยังคงหมองหม่นอยู่แบบนั้น

นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ซักพักร่างบางก็ได้ยินเสียงทุ้มอันคุ้นเคยดังเข้ามาในโรงอาหารจึงทำให้หันไปมองตามสันชาตญาณก็เห็นอดีตคนรักเดินมากับเพื่อนสนิทอีกสองและมีร่างสูงโปร่งของคนที่ตนไปนอนค้างที่ห้องเพราะความเมาตอนนั้นเดินตามมาด้วย

เห็นแบบนั้นร่างบางก็รีบฟลุบใบหน้าหวานลงบนโต๊ะเพื่อหลบสายตาของร่างสูงอย่างภูมิรพีทันทีแต่กลับช้าไปเพราะร่างสูงมองเห็นร่างบางตั้งแต่ก่อนที่จะเดินเข้ามาตั้งนานแล้ว

"รอนานมั้ยคะคนสวยภีมมาแล้ววว"

ภีรภามที่ต่อคิวซื้อข้าวอยู่นานก็เดินมาหาเพื่อนสนิทร่สงบางก่อนจะยื่นกระเพราะทะเลใส่ไข่ดาวของโปรดร่างบางให้พร้อมกีบน้ำเปล่าที่แวะซื้อก่อนจะเดินมาที่โต๊ะ

"ไม่นานๆขอบคุณภีมรู้ใจเราที่สุดเลย"

ร่างวางยื่นมือไปรับจานข้าวก่อนจะยิ้มให้เพื่อนสนิทเป็นการขอบคุณแล้วจึงลงมือรับประทานอาหารบนโต๊ะพร้อมกับพูดคุยกับเพื่อนสนิทไปด้วย

ร่างบางไม่รู้เลยว่าทุกๆการกระทำของตนนั้นได้ถูกจ้องมองโดยร่างสูงของภูมิรพีอยู่ตลอดเวลาไม่ว่าจะเป็นการกินการนั่งหรือจะเป็นการที่ใบหน้าหวานยิ้มอวดรอยยิ้มหวานๆนั้นอีก

จนรับประทานอาหารเสร็จร่างบางของทิวากรและร่างสูงของภีรภามก็เดินออกไปเพื่อเข้าคลาสเรียนในเวลาต่อมา

"มึงจะมองตามน้องเขาอะไรนักหนาว่ะเพื่อน"

อัศวินที่นั่งมองเพื่อนสนิทของตนอย่างภูมิรพีที่นั่งมองร่างบางอยู่นานสองนานตั้งแต่เดินเข้ามานั่งที่โต๊ะในโรงอาหารแล้วส่วนแฝดน้องอน่างภูวดลก็นั่งเงียบไม่พูดไม่จาทั้งที่เมื่อก่อนเป็นคนพูดมากจนบางทีเพื่อนยังรำคาญ

แต่ก็ดีแล้วแหละที่สองแฝดมันปรับความเข้าใจกันได้ถึงจะไม่รู้ว่าพวกมันไปคุยกันไปตกลงอะไรกันแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหนก็ดีกว่าที่มันทะเลาะกันไม่พูดคุยกันมากกว่า

"แฝดพี่ก็มองตามเขาคอแทบเคล็ดส่วนแฝดน้องก็นั่งเงียบเหมือนไม่ได้พกปากมาด้วย"

เพชรที่นั่งมองสองแฝดอยู่นานก็เอ่ยขึ้นมาเหมือนกันแต่พอได้คำตอบทำเอาหน้าแทบหงายจนทำให้ต้องเงียบปากไปตามเดิม

"เสือกกก!!!"

สองแฝดที่พูดออกมาพร้อมกันจนทำให้พชรและอัศวินก้มกินข้าวในจานอย่างเงียบๆต่อไป

พอตกเย็นร่างบางของทิวากรก็กลับคอนโดของตนทันทีแต่พอจะก้าวขาเข้าคอนโดกลับมีมือแกร่งมาจับที่ข้อมือบางจนทำให้ทิวาต้องหันไปมองก็พบเข้ากลับภูมิรพีที่เดินมาจับที่ข้อมือของตนไว้

"ฮะ...เฮียภูมิมาได้ยังไงครับ"

ร่างบางตกใจจนพูดออกมาแทบจะฟังไม่รู้เรื่องพอเห็นหน้ากลับทำให้คิดไปถึงเรื่องตอนที่ตนเมาทำให้ใบหน้าหวานเห่อร้อนขึ้นมาซะได้จนทำให้ร่างสูงมองเห็นได้อย่างชัดเจนถึงจะจำไม่ได้ก็เถอะว่าวันนั้นจะทำอะไรลงไปบ้าง

"เป็นอะไรทำไมหน้าแดงขนาดนั้น"

ร่างสูงที่เห็นคนตรงหน้าก้มหน้าแล้วใบหน้าหวานแดงขึ้นอย่างชัดเจนก็เอ่ยถามออกมาด้วยความเป็นห่วง

"เปล่าครับเฮียมาหาวามีอะไรหรือป่าว"

ร่างบางเอ่ยตอบก่อนจะถามว่าร่างสูงตรงหน้าที่มาหาตนถึงคอนโดนั้นมีอะไรหรือป่าวถึงได้มาหาถึงที่นี่ด้วย

"เฮียมีอะไรจะคุยด้วยไปคุยที่ห้องวาเถอะ"

"ครับ"

เอ่ยตอบเสร็จร่างบางก็เดินนำหน้าร่างสูงเข้าคอนโดไปพอถึงหน้าห้องกดรหัสอยู่ซักพักก็เปิดประตูเข้าห้องไปพร้อมกับมีร่างสูงของภูมิรพีเดินตามมาติดๆ

"เฮียนั่งรอตรงนี้ก่อนนะครับเดี๋ยววาไปเอานำมาให้ดื่ม"

ร่างบางบอกให้ร่างสูงนั่งรอที่โซฟาก่อนที่จะเดินเข้าครัวไปหยิบน้ำในตู้เย็นเทใส่แก้วแล้วนำมาให้ร่างสูงที่นั่งรออยู่

"เฮียมีอะไรจะคุยกับวาหรอครับ"

"คุยเรื่องคืนนั้น"

"พรวดดดด!!..แค่ไหน!!"

ร่างบางที่กำลังดื่มน้ำก็สำลักทันทีจนทำให้ร่างสูงต้องรีบเข้าไปพยุงพร้อมกับเช็ดปากให้ด้วยความเป็นห่วง

"ระ...เรื่องคืนนั้นมีอะไรหรอครับ"

ร่างบางรีบถามออกไปด้วยความร้อนรนจนทำให้ร่างสูงของภูมิรพีหัวเราะออกมาเบาๆ

"คืนนั้นเราไม่ได้มีอะไรกันหรอกวาเมามากแล้วก็เข้ามาจูบเฮียแต่ก็หลับไปเพราะฤทธิ์เหล้าที่กินเยอะเกิน"

ร่างสูงเอ่ยบอกความจริงไปเพราะเขากลัวคนตรงหน้าคิดมากกับเรื่องที่เขาแกล้งไปก่อนหน้านี้จึงมาหาและได้บอกความจริงกับมีอีกเรื่องที่เขาคิดว่าจะบอกร่างบางตั้งนานแล้วตั้งแต่ก่อนที่ร่างบางจะคบกับภูวดลเสียอีก

"จะ...จริงหรอครับ"

"จริงสิ...แต่ยังมีอีกเรื่องที่เฮียจะบอกเรานานแล้ว"

"อะไรหรอครับ....."

"เฮียชอบวาเฮียจะขอจีบวาได้มั้ย....ไม่ต้องให้คำตอบเฮียตอนนี้ก็ได้เฮียรอได้"

ร่างบางที่ได้ยินแบบนั้นก็อึ้งไปชั่วขณะก่อนจะมองคนตรงหน้าอย่างอึ้งๆว่าสิ่งได้ยินเมื่อกี้นะความจริงหรอ

To be content 🐱😉

​

อุ้ยเขินนะคะเอาแบบนี้เลยเบ่อเฮียก็เร็วปายยัยน้องพึ่งเลิกกับน้องเฮียนะคะได้ข่าวแต่ก็นะแอบรักมาตั้งนานขนาดนี้มีโอกาสก็ต้องรีบคว้าสินะคะ

#ยังไม่ได้ตรวจคำผิด

​

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***