Episode 2 ฮิเมรากิ นางิสะ

เด็กสาวตอบรับช้าไปชั่วขณะ เสียงของเธอสั่นเครือด้วยความประหม่า ทว่าสตรีผู้อยู่หลังม่านไม้ไผ่ก็ไม่ใส่ใจ เเละ ตั้งคำถามเธอต่อ

"อายุล่ะ

"อีกสี่เดือนก็จะสิบเจ็ดปีบริบูรณ์เเล้วค่ะ"

"งั้นเหรอค่ะ.... ฮเมรากิ นางิ คุณเริ่มฝึกฝนตั้งเเต่เมื่อไหรเจ็ดปีก่อนสิน่ะ

"เห็นว่าผลการเรียนดีนิ เอนโดยังชมอยู่เลย"

"ขอบพระคุณค่ะ"

"ฉันกับเอนโดเคยทำงานร่วมกันมาหลายครั้งอยู่ เธอเป็นนักปราบมารที่เก่งกาจมาก อาคมกำเเพงอารักษ์จิตของคุณก็มีเอกลักษณ์เเบบเดียวกับเธอเหมือนกันเเล้วนอกจากนี้คุณยังได้เรียนอะไรมาจาก เอนโด อีกบ้างค่ะ?"

"คาถาอาคมทุกชนิดรวมไปถึงวิชาคนทรง นอกจากนั้นก็มีศาสตร์มายากับวิชาปัดรังควานด้วยค่ะ"

"เเล้วเวทมนตร์ล่ะ? ถ้าจำไม่ผิดวิชาสาขาที่ถนัดของเอนโด น่าจะเป็นเวทมนตร์นี่คะ?"

"พอจะใช้เวทมนตร์ทางฝั่งเเผ่นดินใหญ่ได้ในระดับหนึ่งค่ะส่วนเวทมนตร์ต่างชาติก็พอรู้เเค่ระดับพื้นฐานเท่านั้น"

"ประสบการณ์ต่อสู้กับเผ่าปีศาจล่ะ"

"เคยสู้ในการซ้อมรบรวมของสถานฝึกอยู่ราวสองครั้งยังไม่เคยรบจริงค่ะ"

"เเล้วด้านวิทยายุธ ล่ะ"

"ก็พอประสีประสาค่ะ"

"เหรอ? ถ้าได้อย่างนั้นจริงก็คงจะดีเนอะ"

คิกๆ เด็กสาวรู้สึกได้ว่าสตรีผู้นั้นยิ้มเยาะอยู่เบื้องหลังม่านไม้ไผ่

"______!?"

ทันใดนั้นนางิก็ดีดตัวขึ้นเพราะสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่พวยพุ่งออกมาอย่างกะทันหัน

เด็กสาวถีบพื้นไม้กระโดดขึ้นม้วนตัวรอบหนึ่งก่อนลงพื้น

        คมดาบผ่านเเหวกอากาศฝังลงตรงที่ที่นางิเคยนั่งอยู่จนถึงเมื่อครู่ มันเป็นการฟันจริงด้วยดาบจริง หากนางิเคลื่อนไหวช้ากว่านี้เพียงเสี้ยววินาทีก็คงต้องจบชีวิตลงเเล้ว

นักรบในชุดเกราะซามูไรสองตนปรากฎตัวขึ้นราวกับหลอมตัวออกมาจากความมืด

ตนหนึ่งเป็นนักรบไร้หน้าที่ถือดาบยาวเเบบหยาบๆ  ส่วนอีกตนหนึ่งเป็นนักรบสี่เเขนที่ง้างธนูเอาไว้ทางด้านซ้ายขวา

พวกมันไม่มีกายเนื้อ เเต่เป็นเพียงชิมิกาม ที่ถูกเสกขึ้นด้วยคาถาอาคมเท่านั้น

"นี่มัน.......  หมายความว่ายังไงกันคะ?"

นางิหอบหายใจเล็กน้อยในขณะที่มุ่งสายตาไปทางม่านไม้ไผ เธอไม่คิดจะต่อสู้กับชิคิกามิไปมากกว่านี้ ยิ่งการต่อสู้

ยืดเยื้อออกไปเท่าไหร นางิที่มีชั่วโมงบินน้อยกว่าก็มีโอกาศ ชนะน้อยลง เด็กสาวตัดสนใจว่าเเม้ฝ่ายตรงข้ามจะเป็นเหล่า สภาสูงสุดก็ตาม เเต่หากยังเล่นพิเรนทร์เช่นนี้ก็คง ต้องจู่โจมผู้ใช้อาคมโดยตรงเสียเเล้ว

ทว่าเสียงปรบมือเปาะเเปะก็ดังขึ้นจากอีกฟากของม่านไม้ไผ่ราวกับกำลังรอเธอตัดสินใจเช่นนั้นอยู่เเล้ว

"หึฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ตัดสนใจได้ไม่เลวนี่ ฮิเมรากิ นางิ  เอาตัวรอดได้ดี"

เสียงทุ้มต่ำของบุรุษผู้หนึ่งหัวเราะขึ้นอย่างพออกพอใจต่อด้วยเสียงที่ยากเเก่การคาดเดาเพศเเละอายุ

"เเม้จะด้อยในด้านอาคมไปบ้างเเต่ก็มีพรสวรรค์ ทางด้านวิชาดาบเเละตาทิพย์เป็นเลิศ"

"สอบผ่าน"

"ห่ะสอบผ่าน"

"เอาล่ะมาเข้าเรื่องกัน"

"ค่ะ"

อะไรบางอย่างปรากฎออกมาระหว่างช่องว่างของม่านไม้ไผ่พร้อมคำพูดของเธอ มันคือผีเสื้อตัวหนึ่งนั่นเอง

ทันทีที่มันกระพือปีกอย่างไร้ซุ่มเสียงมาหยุดที่ตรงหน้าเธอผู้เสื้อได้กลายเป็นรูปภาพใบหนึ่งเเทน

ผู้ที่ถูกถ่ายอยู่ในรูปคือ เด็กหนุ่มคนหนึ่งในชุดนักเรียนมัธยมปลาย ดูเหมือนใครบางคนเเอบถ่ายเขาตอนอยุ่กับเพื่อน

"รูปนี้คืออะไรคะ?"

" เขาชื่อ   อาคัตสึกิ   โชวตะ ค่ะ  รู้จักไหมคะ "

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***