EP.5 | ซื้อของ

Talk : Nisha

@บริษัท

หลังจากถึงที่ทำงานของเขา ฉันก็ต้องพาเขา ไปห้องทำงานของเขาอีก ฉันจึงเสนอความคิดออกไป

"ถ้าจะให้คุณมาทำงานเเบบนี้ทุกวัน มันจะไม่ลำบากไปหรอ ฉันว่า ทางที่ดี คุณทำงานอยู่ที่บ้านดีมั้ย" ฉันรอบรวมความกล้าพูดออกไป

คุณคริสเงียบไม่ได้ตอบกลับอะไร เหมือนกำลังพิราจณาคำพูดของฉันอยู่ เเล้วเขาก็ทำตามข้อเสนอฉัน

ถ้าไม่มีประชุม งานสำคัญอะไร เขาจะทำงานอยู่ที่บ้านนั่นเอง

"ไปซื้อของมาทำอาหารให้ฉันกินได้เเล้ว!" เขาเปลี่ยนไปพูดเรื่องอาหาร

ใช่ ฉันกับคุณคริสยังไม่ทานอะไรตั้งเเต่เช้าเลย ตั้งเเต่เมื่อวานด้วยซ้ำ

จากนั้น ลูกน้องของคุณคริส ก็พาฉันไปซื้อของต่างๆ ในการประกอบอาหาร เขาให้บัตรเครดิตฉันมา เป็นบัตรวงเงินไม่จำกัด มันดีจริงๆ

ฉันซื้ออาจซื้อเยอะหน่อย พราะที่บ้านเขาไม่มีอะไรเลยจริงๆ เเค่อาหารสำเร็จรูปยังไม่มีด้วยซ้ำ ก็บ้านคนรวยหนิเนอะ จะไปมี บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปได้อย่างไร

ลูกน้องของคุณคริสกำลังคุยมือถืออยู่ สักพักก็วางสายเเล้ว มาบอกฉัน " คุณคริสรออาหารอยู่นะครับ "

"โอเคค่ะ งั้นพาฉันกลับบ้านไปทำอาหารเลยนะคะ ซื้อของครบเเล้ว"

จากนั้นฉะนก็กลับไปทำอาหารที่บ้านของคุณคริส

10:14น.

ฉันรีบเอาอาหารที่ทำ ขึ้นมาให้เขาบนห้องทำงานเเทบไม่ทัน เพราะเขาเอาเเต่ โทรตามลูกน้อง ให้เร่งฉัน อยู่นั่นเเหละ

เขานั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ ก่อนจะเรียกฉันไป "มาป้อนฉัน" ฉันเดินหาเขา

เมื่อเดินไปข้างๆ คุณคริสก็เอามืออุ้มฉันลงไปนั่งที่ตักเขา เเบบหันหน้าเข้าหากัน

"ว้ายยย!!" ฉันตกใจ อาหารเกือบหก ให้หน้าคุณคริส

"คะ...คุณคริส ฉันยืนป้อนก็ได้" ฉันรู้สึกอึดอัดมาก ทั้งวันนี้ยิ่งใส่กระโปรงสั้นๆ เเล้วมานั่งบนตักเขา มันเห็นขาอ่อนไปเเล้วด้วยซ้ำ ฉันนั่งเกรงอยู่อย่างนั้น

"ทำอะไรมาให้ฉันกิน?" เขาเมินทำพูดของฉัน!

"ข..ข้าวต้มค่ะ ฉันทำร้อนเลย จะได้อุ่นท้องนะคะ " ฉันพูดพลางยกชามข้าวต้มให้เขาดู ฉันใส่ หมูใส่กุ้งลงได้ด้วยเเหละ เขาจะกินรึป่าวไม่รู้

"อืม" เขาตอบในลำคอ มือของเขาโอบเอวฉันไว้ ทำให้ฉันไม่กล้าขยับไปไหนสักนิดเลย

จากนั้นก็ก็เริ่มป้อนเขา ทีล่ะคำ จะได้รีบลุกออกไปจากตรงนี้สักที

จู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมา "เธอยั่วฉัน?" เขาถามฉันพลางมองฉันเลื่อนต่ำลงมาเลื่อยๆ

"มะ...ไม่ใช่นะคะ!" ฉันรีบปฏิเสธออกไปทันควัน

"ปกติเธอเเต่งตัวเเบบนี้ ไปดูเเลคนไข้ประจำเลยหรอ" เขาขมวดคิ้วถามฉัน

"ปกติฉันก็เเต่งตัวเเบบนี้อยู่เเล้ว เพียงเเต่วันนี้ กระโปรงมัน..สั้นไปนิด" ฉันสะดุ้งเมื่อเขาเอามือมาจับที่ขาอ่อนของฉัน

หมับ!~

"คุณคริส! จะทำอะไร" ฉันรีบจำมือเขาไว้เเน่น กำลังจะลุกออกไป

เเต่มืออีกข้างของเขากดตัวฉันลง ทำให้ตัวฉันไปสัมพันธ์อะไรเเข็งๆ ด้านล่างตัวของฉัน ที่นั่งทับอยู่

"รู้มั้ย การที่เธอเเต่งตัวเเบบนี้ มันทำให้ฉัน..." เขาเว้นคำท้ายไว้ เเละมองไปทั่วเรือนหาของฉัน

ฉันพยายามเอามือดันอกเเกร่งของเขาออกห่างจากตนให้ได้ห่างที่สุด

"ปล่อยฉันนะคุณคริส ไม่งั้นฉันจะบอกคุณโฉม!" ฉันมองเขาด้วยความโกรธที่ล้ำเส้นฉันเเบบนี้

"เเล้วไง" เขาตอบเสียงเรียบยังกะไม่กลัวคุณโฉมฉายเลยสักนิด

มือของเขาสอดเข้าไปใต้กระโปรงของฉันตอนไหนก็ไม่รู้ ทำให้ฉันสะดุ้งโหย่งด้วยความตกใจ

"อื้อ!" ฉันสะดุ้งซ้ำเเล้วซ้ำเล่าเมื่อเขาเอามือเย็นเฉียบ มาลูบคลำที่ของรักของหวงของฉัน

ฉันรีบจับมือเขาออกมา เเล้วตีอย่างเเรง พยายามจะลุกขึ้น เเต่เขาใช้มือเเค่ข้างเดียวกดตัวฉันลง ฉันก็ขยับไม่ได้เเล้ว

"คุณมันโรคจิต!" ฉันมองคุณคริสตาเขียวปึดด้วยความโกรธเคียง

"หึ" คุณคริสขำในลำคอ เขาขำทำไมกัน ฉันเกือบจะร้องไห้เเล้ว กลัวจะโดนพลากความบริสุทธิ์ไปหน๊ะสิ! ฉันรักษาตัวขนาดนี้เพื่อให้คนที่ฉันรักทำเท่านั้นน่ะ!

To be continued

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***