EP.4 | เเนะนำตัว

@เช้าวันต่อมา

Talk : Nisha

เพล้ง! เสียงดัง ทำให้ฉันตกใจ หัวใจเเทบวาย สะดุ้งตื่นขึ้น

"เสียงอะไรกัน!" ฉันรีบลุกขึ้นมอง สำรวจไปรอบๆห้องของตนเอง

"คุณคริส!" เมื่อคิดได้ว่า มีคนป่วยอยู่ข้างๆห้อง ก็รีบลุกพรวด ไปดู

เเกร๊ก~ ฉันเปิดประตูออกมา เห็นใบหน้าหล่อเหลาของคุณคริส มองฉันอย่างเอาเรื่อง

"ทำไมพึ่งตื่น! ฉันรอเธอตั้งนาน" คุณคริสจ้องฉัน สายตาเย็นชานั่น มันน่ากลัวมากจริงๆ ถ้าเขาเดินได้ คงเดินมาบีบคอฉันเเล้ว ก็ได้

"ฉันขอโทษค่ะ พอดีเมื่อวานฉันเหนื่อยมาก เลยทำให้ตื่นสาย" ฉันหาข้ออ้างออกไป ทั้งที่จริงเเล้ว เมื่อวานฉันเองเอาเเต่ทำงานหนัก ไม่ได้พัก ก่อนจะมาดูเเลเขาที่บ้าน

"พาฉันไปอาบน้ำ ฉันจะไปบริษัท"

ไปบริษัท? จะให้ฉันพาเนี้ยนะพาเขาไปบริษัท ฉันเเค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ จะพยุงเขาลงไปด้านล่างได้ยังไง

"ยืนทำบื้ออยู่ทำไม!!" ฉันรีบพาเขาไปอาบน้ำ เเละก็ต้องจัดการเเต่งตัว ให้เขาอีกด้วย

อาบน้ำให้คุณคริสทีไร ทำฉันใจสั่นทุกที เพราะเขาขาวมาก! ไหนจะซิกเเพกของเขาอีก กรี๊ด! ฉันเเทบคลั่ง

เมื่อเเต่วตัวให้เขาเสร็จ ฉันก็บอกเขาเรื่องที่จะออกไปซื้ออาหาร เข้าครัว ให้เขาฟัง

"เอามือถือมาให้ฉัน ฉันจะโทรมาลูกน้อง" ฉันทำตามคำสั่ง เดินไปเอามือถือข้างเตียง มาให้เขา

ที่เเท้ เขาก็มีลูกน้องอยู่ เเต่อาจจะเป็นคนที่ชอบอยู่คนเดียว จึงไม่อยากให้ใครมารบกวน ในบ้านของเขา

"ฉันจะให้ลูกน้องไปส่งฉันที่บริษัทก่อน เเล้วฉันจะให้ลูกน้องพาเธอไปซื้อของ ทำอาหารไปให้ฉันกินด้วย"

เขาร่ายยาวบอกฉัน ฉันพยักหน้ารับ ก่อนจะพาเขาออกมาจากบ้าน ลำบากมาก กว่าฉันจะพาเขาลงจากชั้นสองได้ ดูตัวฉันกับตัวเขาสิ!

"คุณควรจะจ้างใครสักคน ที่จะพาคุณลงจากชั้นสองได้นะคะ ฉันคนเดียย ไม่ไหวเเน่ๆค่ะ" ฉันพูดด้วยความเหนื่อย จากการพยุงเขาลงจากบันได 20กว่าขั้นได้

"เธอมาดูเเลฉัน เเล้วทำไมฉันต้องจ้างคนอื่น?" เขาถามหน้าตาเฉย

"ก็ ฉันเป็นพยาบาลมีหน้าที่ดูเเลเรื่องการอยู่การกิน ดูเเลเรื่องสุขภาพของคุณ ไม่ใช่มาพาคุณออกไปไหนเเบบนี้หนิ" ฉันร่ายยาวเช่นกัน เขาจะได้เห็นใจบ้าง!

"ฉันจะเพิ่มค่าจ้างให้เธอ 2เท่า ถ้าเธอยอมดูเเลทุกอย่างให้ฉัน" เเบบนี้ใครจะไม่รับข้อเสนอล่ะ ค่าจ้างตอนนี้ก็ 2เเสนต่อเดือนเเล้ว ถ้าเพิ่มเป็น 2เท่าล่ะก็ ฉันรวยเละเลย!

ฉันไม่คิดอะไรมากมาย ตอบรับข้อเสนอของเขาไปทันที

ผ่านไปซักพัก ลูกน้องของคุณคริสก็ขับรถมาจอดที่หน้าบ้าน เเละมาช่วยฉันพาคุณคริสขึ้นรถ

หลังจากออกรถไป ฉันก็นั่งเงียบไม่กล้าพูดอะไรมากมาย

"เธอชื่ออะไร? อายุเท่าไหร่ฉันยังไม่รู้เลย" เขาถามฉัน มันก็จริงฉันมาดูเเลเขาตั้งเเต่เมื่อวาน เเต่ยังไม่ได้เเนะนำตัวให้เขารู้เลย

"ฉันชื่อนิชาค่ะ อายุ 25ปี เป็นพยาบาลที่ คริสตัลพาเลซค่ะ มีผลงานการรักษาคนไข้เยอะค่ะ" ฉันเเนะนำตัวเอง ให้เขาฟัง

"ไม่มีเเฟน??" เขาเอียงหน้าถามฉัน

ฉันส่ายหน้าตอบเขา ก่อนจะนั่งเงียบเช่นเคย

To be continued

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





