จุติฟ้าราชันย์เทพ

ตอนที่.1 ตำหนักตงเทียน

ณ.หมู่บ้านเล็กๆ บริเวณชายแดน มีเด็กหนุ่มคนนึง ชื่อเฟยหลง อายุ 13 ปีกำลังหาบน้ำเพื่อนำไปใช้ในครอบครัว ก็มีแสงสีแดงพุ่งลงมาจากฟากฟ้า ลงมายังหมู่บ้านของเขาด้านหน้า ก่อให้เกิดไฟลุกท่วมอย่างมหาศาล เฟยหลงรีบทิ้งถังน้ำและกำลังจะวิ่งกลับไปยังบ้านของเขา ก็มีลูกไฟสีแดงพุ่งตรงมาทางเขา ขณะที่ลูกไฟสีแดงนั้นกำลังจะถึงตัวเฟยหลง ก็มีสายฟ้าสีทองผ่าลงมา จากนั้นสติของเฟยหลงก็ดับวูบไป..

..เฟยหลงค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะเพ่งมองไปรอบๆ ก็เห็นเป็นพื้นที่สีทองอร่าม บรรยากาศรู้สึกสดชื่น งดงามอย่างบอกไม่ถูก เฟยหลงรีบพยุงตัวขึ้น ก็มีเสียงพูดมาจากด้านหลัง " เจ้าพักเถอะ อย่ารีบลุกเลย " เฟยหลงรีบหันไปมองก็เห็นชายคนหนึ่งยืนจ้องมองเขาอยู่ ในมือเขาถือแก้วชาที่ส่งกลิ่นหอมมากๆ ชายคนนั้นยกแก้วชาขึ้นมาจิบพร้อมพูดด้วยเสียงอันอ่อนหวาน

" เจ้าจะรีบไปไหนหรือ " เฟยหลงถอยกรูดไปจนติดผนัง " ทะ ท่าน ท่านเป็นใคร หรือว่า เป็นท่านที่ทำลายหมู่บ้านของข้า!! " ชายคนนั้นวางแก้วชาลงบนโต๊ะไม้อายุประมาณพันปี ที่ถูกปูด้วยผ้าปูโต๊ะสีทองอร่าม

" เป็นเวลานานมากแล้ว นานมากจริงๆ ที่ข้าไม่ถูกชะตากับใครแบบเจ้า " ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับทรุดตัวลงนั่งตรงเก้าอี้ข้างๆเตียงที่เฟยหลงนอนอยู่

" ข้าชื่อว่า จ้าวจิ้นหลง เป็นคนที่ช่วยชีวิตเจ้ามาจากราชันย์อสูรที่บุกไปทำลายโลกของเจ้า เพราะในหลายหมื่นปีที่ผ่านมานี่ ข้าไม่ค่อยได้เจอคนที่มีวาสนา หรือคนที่ข้าถูกชะตาเช่นเจ้า" เฟยหลงเริ่มตัวสั่น "ละ แล้ว พ่อแม่ข้า น้องสาวของข้าล่ะ" จ้าวจิ้นหลงนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูด "ทุกสรรพชีวิตล้วนเกิดมาแล้วดับสูญไป"

น้ำตาเฟยหลงเริ่มไหลออกมานองแก้ม "แล้วท่านช่วยข้ามาทำไม ทำไมไม่ปล่อยให้ข้าตายไปกับพวกเขา ไม่มีพวกเขาแล้วข้าจะอยู่ยังไง" เฟยหลงนั่งกอดเข่าร้องไห้ฟูมฟาย ก่อนที่จ้าวจิ้นหลงจะลุกขึ้นแล้วเอามือมาลูบหัวของเฟยหลงอย่างเอ็นดู "เด็กน้อย ข้าไม่มีทายาท ข้ารู้สึกถูกชะตากับเจ้า เอ็นดูเจ้าตั้งแต่แรกพบ ข้ารับเจ้าเป็นลูกบุญธรรม ข้าจะให้ทุกอย่างที่คนเป็นพ่อคนหนึ่งจะให้ลูกได้"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

ตอนที่.2 พ่อบุญธรรม

