2

กฎของคฤหาสน์ 

ห้ามเปิดหน้าต่าง 

ห้ามให้ไฟในเตาผิงดับ 

3.ห้ามออกจากห้องพักหลังเที่ยงคืน

4.ห้ามเข้าห้องที่ล็อคกุญแจ

5.ห้ามขัดคำสั่งของ เลดี้ดิมิเทรสกู 

เอริสเงยหน้าขึ้นจากกระดาษแผ่นเก่าๆที่เห็นได้ชัดว่ากฎนี้ถูกตั้งมานานแค่ไหนจากสีกระดาษเหลืองอ๋อยนี่ 

"มีข้อไหนที่เธอไม่เข้าใจหรืออยากจะถามฉันรึเปล่า"

เสียงเยือกเย็นของเลดี้ ดิมิเทรสกู เอ่ยขึ้นทำเอาเอริสขนลุกซู่ขึ้นมาฉับพลันเสียงนั้นมีพลังอำนาจและกังวานภายใต้คฤหาสน์ที่ดูลึกลับนี้ 

"ข้อที่ห้าค่ะ...มันกว้างไปไหมคะ 

ถ้าเกิดวันดีคืนดี...คุณสั่งให้ฉันไปตาย 

ฉันก็ต้องทำงั้นเหรอ"

เอริสเอ่ยถามด้วยความสงสัยในกฎข้อนี้แต่เลดี้ที่ได้ยินกลับยกยิ้มแล้วส่งเสียงหัวเราะในลำคอ 

"แล้วเธอ...จะทำไหมล่ะ"

"ไม่ค่ะ"

เอริสเอ่ยตอบเสียงหนักแน่นขณะนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้สลักลายวิจิตรในห้องที่ดูคล้ายห้องทำงานแสนหรูหราไม่คิดว่าภายในคฤหาสน์จะหรูหราอู้ฟู่ขัดจากภายนอกที่ดูราวกับบ้านผีสิง เลดี้ไม่ได้เอ่ยอะไรเธอลุกขึ้นจากเก้าอี้หลังโต๊ะตัวใหญ่ก่อนจะเดินนวยนาดเข้ามายืนค้ำหัวเอริสที่นั่งอยู่ ใบหน้าขาวซีดภายใต้หมวกปีกกว้างโน้มลงมาใกล้จนหน้าใจหาย เอริสแทบจะกลั้นหายใจก่อนริมฝีปากแดงเลือดนั้นจะยิ้มเยาะแล้วเอ่ยน้ำเสียงเย็นเยือกว่า

"ถ้าเธอเป็นเด็กดี...ฉันอาจจะไม่ใจร้ายกับเธอก็ได้"

เลือดในกายของเอริสราวกับแห้งเหือดไปใบหน้าเธอซีดเผือดเพราะน้ำเสียงและท่าทีของคนตรงหน้า ถึงพละกำลังและเทคนิคการต่อสู้ของเธอจะแพรวพราวล้ำเลิศแค่ไหนแต่เมื่ออยู่ใกล้กับคนตรงหน้าเธอก็ไม่ต่างอะไรจากหนูตัวเล็กๆ แต่ก็ไม่เสมอไปเธอยังมีเพื่อนรักของเธอซ่อนไว้อยู่ใต้กระโปรงสาวใช้เก่าคร่ำคร่านี้ เมื่อเข้าตาจนเธอก็ไม่ลังเลที่จะลั่นไกมันออกไป 

"ทราบค่ะ"

เอริสเอ่ยด้วยเสียงที่พยายามจะทำให้ดูเข้มแข็งหนักแน่นแต่มันก็ยังสั่นเครือหน่อยๆ เลดี้เหยียดยิ้มมันฉีกกว้างราวกับไม่มีที่สิ้นสุดทั้งน่าหลงใหลและน่าเกรงขามในเวลาเดียวกันแต่ที่มากกว่านั้นคือทรวงอกที่ใหญ่และมีน้ำหนักเกินกว่าที่ชุดโชว์อกกว้างของเธอจะปิดมิดสาบานเลยว่าเอริสเกือบจะเห็นยอดเขาของภูเขาหิมะของเธอทั้งสองลูกแล้วทำเอาหน้าที่ซีดเผือดของเธอเมื่อครู่กลายเป็นแดงเถือกไปถึงใบหูเลยทีเดียว

"แล้ว...ตกลงเธอจะทำงานที่นี่ไหม"

เลดี้ดิมิเทรสกูเอ่ยถามก่อนจะผละออก เธอหมุนตัวกลับทำให้เอริสต้องตกใจกับบั้นทายดินระเบิดของผู้ที่จะเป็นเจ้านายของเธอในอนาคต  

"โอ้ว..แม่เจ้า...ฉันสาบานว่าไม่เคยเจอใคร 

ใหญ่เท่านี้มาก่อน เห็นแล้วอยากจะตบมันแรงๆ"

เอริสคิดในใจก่อนจะส่ายหัวขับไล่ความคิดหื่นกามออกไปและเธอสาบานได้ว่าจริงๆแล้วเธอไม่ใช่คนแบบนั้น 

"ได้ยินที่ฉันถามรึเปล่า ลิลลี่"

เสียงเรียบเอ่ยถามซ้ำขณะที่เอริสเอาแต่เหม่อลอย 

"ค...ค่ะ  ดิฉันจะทำ"

แน่นอนว่าเธอต้องตอบตกลงเพราะเธอมาที่นี่เพื่อภารกิจสำคัญ ถ้าเธอปิดคดีได้เธอก็จะได้เลื่อนตำแหน่งต่อไปก็ไม่ต้องมาทำงานเสี่ยงตาย เมื่อเข้าไปอยู่ในระดับเดียวกับพวกเบื้องบนเธอก็จะสุขสบาย 

"งั้นก็...ยินดีต้อนรับลิลลี่ ฉันจะให้คนที่มาอยู่ก่อนพาเธอไปที่ห้องพัก...แล้วก็ทำงานตามที่ได้รับมอบหมาย "

"รับทราบค่ะ"

เอริสเอ่ยพลางพยักหน้าอย่างเข้าใจ 

"แต่ว่า..สำหรับเธอเป็นกรณีพิเศษ..."

เลดี้เอ่ยก่อนจะเท้าคางจ้องมองเธอด้วยสายตาคม 

"ยังไง...เหรอคะ"

เอริสเอ่ยพลางทำหน้าตาใสซื่อแต่ในใจก็กำลังประมวลผลถึงสิ่งที่ตนจะต้องทำหลังจากเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ 

" ฉัน....ถูกใจเธอเป็นพิเศษ "

"วะ..ว่าไงนะคะ"

"ฉันจะให้เธอทำงานที่ส่วนกลางของคฤหาสน์ที่ใกล้กับห้องของฉัน"

เมื่อได้ยินดังนั้นเอริสก็มีสีหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด เพราะถ้าเป็นแบบนี้เธอก็อาจถูกเลดี้จับตามองตลอดเวลาการทำภารกิจของเธออาจจะไม่ง่ายอย่างที่คิดเสียแล้ว 

"เป็นอะไรรึเปล่า...

ดูเธอไม่ดีใจเลยนะที่ได้อยู่ใกล้ฉัน"

เลดี้เหยียดยิ้มอย่างมีเลศนัยแต่คนไหลลื่นอย่างกับปลาไหลเช่นเอริสมีหรือจะยอมเสียท่า ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็มีแค่ทางเดียวที่เธอต้องทำคือการเล่นใหญ่

"ใครบอกคะ...ดิฉันซาบซึ้งใจมาก 

จนพูดไม่ออกเลยล่ะค่ะ"

เอริสเอ่ยเสียงสั่นเครือพลางก้มหน้าบีบน้ำตาราวกับนางเอกเบอร์ใหญ่ในละครเวที 

"ฉันไม่คิดเลยว่า เลดี้จะมีเมตตาเอ็นดูฉันขนาดนี้ 

ฮือๆ....ฮือๆ...

เอริสยังคงบีบน้ำตาต่อไปจนเลดี้ที่มองอยู่มีอาการทึ่งกับอาการของสาวใช้คนใหม่เล็กน้อย

"โถ่....เธอดีใจมากขนาดนี้เลยเหรอ 

ฉันนี่ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ นึกว่าเธอไม่ชอบใจ 

ที่จะได้ทำงานอยู่ใกล้ๆฉัน

 โถ่ๆๆ 

มานี่สิ ลิลลี่ ฉันขอโทษนะ "

ตอนแรกเอริสก็แอบยิ้มอยู่ในใจแต่เธอก็ต้องชะงักไปเมื่ออีกคนกวักมือเรียกให้เธอเข้าไปใกล้ๆเธอต้องลุกจากเก้าอี้แล้วคลานเข่าเข้าไปหาเลดี้ตรงหน้าอย่างว่าง่ายเพื่อภารกิจเธอต้องทำให้อีกคนเชื่อให้ได้ ด้วยการทำตัวน่าสงสารและน่าเอ็นดู 

ฮือ......

เอริสปล่อยโฮพลางสะอึกสะอื้นคลานเข้าไปอยู่แทบเท้าของเลดี้คนงามซึ่งสูงสองเกือบสามเมตรอย่างว่าง่ายก่อนจะต้องหัวใจหล่นลงไปที่ตาตุ่มเมื่อคนตรงหน้าคว้าเธอไปกอดปลอบราวกับเด็กน้อยคนหนึ่ง 

อื้ออออออ....

อ๋าย...ไอ...ไอ้...ออก (หายใจไม่ออก)

เพราะตอนนี้หน้าของเธอซุกอยู่ที่หน้าอกมหึมาของคนตรงหน้าแน่น พร้อมฝ่ามือในถุงมือหนังที่ลูบหัวเธอเบาๆ 

โถ่...ลิลลี่ 

ไม่ต้องร้องนะ...เด็กดีของฉัน"

เฮือกกก!!!

ในที่สุดเลดี้ก็คลายอ้อมกอดพร้อมกับเอริสที่หน้าแดงเถือกเป็นลูกเชอร์รี่แล้วทำตาเหลือกเหมือนปลาสำลักน้ำ 

"นึกว่าจะตายซะแล้ว"

เอริสคิดในใจ 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***