เรื่องเล่าของฉัน
สวัสดี ฉันขอเรียกตัวเองว่า
แคทเธอรีน นะ
ตอนเด็กประมาณป.3-4ฉันเป็นเด็กที่ซนมากชอบวิ่งไปวิ่งมาในบ้าน ฉันอยากให้ทุกคนนึกภาพบ้านสองชั้น ชั้นหนึ่งเป็นปูนชั้นสองเป็นไม้ ฉันตอนเด็กเป็นเด็กที่ซนมากจนกระทั่งวันหนึ่ง ตอนประมาณ สองทุ่มกว่าซึ่งวันนั้นเป็นวันพระ ฉันในตอนนั้นคิดว่าคงจะมีดาวสวยๆบนท้องฟ้าเลยขึ้นไปชั้นสองของบ้านซึ่งทำให้ฉันได้เจอกับ ดวงไฟสีแดงวูบวาบบนท้องฟ้าใกล้กับบ้านเรือนของคนในหมู่บ้านมันค่อยๆลอยไปเรื่อยๆฉันในตอนนั้นกลัวมากเลยลงมาหาพ่อ หลังจากวันนั้นน่าจะประมาณสองถึงสามอาทิตย์ได้บ้านที่มีแสงไฟวูบวาบสีแดงดวงนั้นก็มีคนเสียชีวิตเกิดขึ้นตอนนั้นชั้นไม่ได้คิดอะไรแต่พอโตขึ้นๆเรื่อยๆก็เริ่มจะสงสัยแต่พอรู้ว่าคนที่เสียชีวิตไปเป็นผู้ป่วยติดเตียงก็พอจะเข้าใจอยู่บ้างแต่มันก็น่าประหลาดเกินไป
แล้วทุกคนล่ะคิดว่ายังไงบ้าง?
สิ่งที่ฉันเห็นตอนนั้นคืออะไร?
แล้วทำไมฉันถึงเห็นมัน?
...ตอนที่2...
ถ้าจำไม่ผิดวันนั้นเป็นวันที่ฉันจะไม่มีวันลืมเด็ดขาดเพราะวันนั้นเป็นวันที่ฉันสูญเสียพี่ชายแท้ๆของฉันไป มันเป็นอะไรที่เจ็บปวดมากๆเลยตอนนั้นฉันแถบจะตามพี่ไปเลยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
วันนั้นเป็นวันที่แสนสงบเงียบฉันนั่งเล่นโน๊ตบุ๊คของพี่ชายของฉันอย่างมีความสุขจนกระทั่งได้ยินข่าวจากคนรู้จักว่ามีคนโดนรถชนตอนนั้นชั้นตกใจมากและคนที่รู้จักยังบอกอีกว่าน่าจะเป็นพี่ของฉันตอนนั้นฉันหัวใจแทบวายตอนนั้นฉันได้โดนเรียกให้ไปเรียกคุณพ่อว่าพี่ชายของฉันจะกลับมาบ้านก่อนที่จะถึงบ้าน ประมาณสองถึงสามหลังคาเรือน ฉันได้รับสายหนึ่งที่เสียงเป็นเสียงพี่ชายของฉันตอนนั้นฉันดีใจมากจนกระทั่งเห็นรถกู้ภัยมาอยู่บ้านของฉันตอนนั้นหัวใจฉันแตกสลาย คำพูดสุดท้ายที่ฉันได้ยินจากสายที่รับคือ (ไม่เป็นไรนะพี่สบายดีไม่ต้องห่วง)ตอนนั้นฉันหวาดกลัวมากจนทำอะไรไม่ถูกทำได้แต่นึกถึงวันเก่าที่เคยมีแล้วค่อยๆทำใจแล้วไปดูร่างไรวิญาณของพี่...
...รอติดตามตอนต่อไป...
Amen
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments