ความโดดเดี่ยวที่ทรมาน | วาฬ 52Hz

ความโดดเดี่ยวที่ทรมาน

! เนื้อหานี้ไม่เหมาะสำหรับคนที่เป็นโรคซึมเศร้านะครับ เนื้อหามีความระเอียดอ่อน มีการกระทำที่ไม่เหมาะสม !

ปั๊ง ปั๊ง ปั๊ง !! อีมายมึงเปิดประตูเดี๋ยวนี่เลยนะ เสียงชายหนุ่มที่พยายามจะทำลายประตูห้องให้พัง เพื่อที่จะได้เข้าไปหาหญิงคนนึงที่ เธอคนนั้นหวาดกลัวมากทำได้เพียงแค่หลบอยู่ข้างเตียงของตนเอง จนเสียงค็อกประตูหายไป เธอนั้นค่อยๆลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู แล้วค่อยๆเปิดมันออกอย่างช้าๆ

" ตุบ ! มึงนึกว่าจะหนีกูพ้นหรอ อีมาย " ชายหนุ่มร่างหนาที่เอาของบางอย่างที่เขาหามาได้ทุบไปที่หัวของหญิงสาวจนต้องล้มลงไปนอนกับพื้น เขาพนมมือไหว้เพื่อขอชีวิตจากชายที่อยู่ตรงหน้าเขาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้มทั้งสองข้างของเธอ ทั้งตัวและมือที่กำลังพนมอยู่สั่นด้วยความหวาดกลัว ตอนนี้เธอไม่ต่างกับกระสอบทรายของชายคนนั้นเลย

" กูขอร้องล่ะ มึงปล่อยกูไปเถอะ " เด็กหญิงที่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นคอ แต่นั้นไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย ถึงแม้เด็กสาวคนนั้นจะไหว้หรือขอร้องเขาแทบตายก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากต้องรับกรรมที่ตนเองต้องเจอ

" ตับ ตับ ตับ " เสียงเนื้อกระทบกัน ใช่แล้วนั้นคือสิ่งที่เด็กหญิงคนนี่ต้องเจอในเวลาที่แม่ของเธอนั้นออกไปทำงานนอกบ้านหรือตอนไปซื้อของนานๆ สิ่งที่พ่อเลี้ยงของเธอทำนั้นมันทำให้เด็กหญิงคนนี้มีแผลใจที่ใหญ่มากและไม่สามารถกลับมาเป็นแบบเดิมได้แล้ว หัวใจดวงน้อยๆของเธอได้แตกสลายไปตั้งแต่ตอนที่พ่อเลี้ยงของเธอทำแบบนั้นกับเธอ

เด็กหญิงคนนั้นทำได้แค่ร้องไห้ออกมาเธอไม่สามารถต่อกรกับพ่อเลี้ยงของเธอได้ เธอต้องยอมเท่านั้น มันไม่มีทางเลือกให้เธอเลย เธอต้องทนทุกข์ทรมารทุกๆครั้ง และทุกๆวันเธอต้องเจออะไรแบบนี้วนไปโดยไม่มีที่สิ้นสุด

" อ่ะ เงินเอาไป แล้วมึงอย่าบอกแม่มึงล่ะ " หลังจากพ่อเลี้ยงของเธอ ทำสิ่งที่เขาต้องการเสร็จแล้วก็โยนเงินให้พร้อมข่มขู่ไม่ได้เธอบอกแม่ของเธอ เธอเจ็บปวดไปอย่างมาก เธอนอนหดตัวอยู่ที่นอนของเธอ ทั้งตัวเธอบอกซ้ำไปหมดทั้งตัว รวมถึงจิตใจของเธอด้วย

เธอต้องทนอยู่แบบนั้นและโดนกระทำแบบนั้นไปหลายเดือน แต่แม่ของเธอไม่เคยสนใจอะไรเธอเลยว่าเธอจะเป็นอะไรยังไงบ้าง เขาสนใจแต่ลูกของเธอกับพ่อเลี้ยง

เธอมักจะโดนใส่ร้ายและโดนทำร้ายเพราะทุกครั้งที่พ่อเลี้ยงของเธอหงุดหงิดก็จะเอามาลงที่เธอคนเดียวและเขาเคยขังเธอไว้ที่ห้องเก็บของมืดๆไม่ได้กินข้าวไม่ได้กินน้ำมาเป็นชั่วโมง

" แพ๊ง แพ๊ง ! " เสียงจานแตกที่ดังขึ้นจนทำให้แม่ของเธอพงังเล็กน้อย และเดินไปที่หญิงสาวที่ชื่อ มาย และต่อว่าเธออย่างหนักถึงแม้เธอจะบอกว่าเธอไม่ได้ทำ แต่แม่ก็เธอไม่เชื่อเธอเลยเอาแต่โทษเธอและดูเหมือนแม่ของเธอจะไม่ฟังคำพูดของเธอเลย

" เพี๊ยะ !! หุปปากเลยนะอีมาย " แม่ที่กำลังตบหน้าลูกสาวตนเองและต่อว่าเธออย่างหนักและไล่ให้ไปอยู่บนห้องของเธอโดยที่ยังไม่ทันได้กินอาหารเย็น

โปรดติดตามตอนต่อไป..........

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download