ร้ายนักนะ นายตัวแสบ 1

ร้ายนักนะนายตัวแสบ Even if it's bad, I'll love you ตอนที่ 1

••

"เฮีย... "เสียงหญิงสาวคนหนึ่งเรียกพี่ชายตนเอง

"พริม พริม ใครทำพริม"เสียงของวินดังขึ้นและในเวลาเดียวกันกับที่เสียงดังที่เรียกชื่อน้องสาวตนเองดังขึ้นทิวรีบวิ่งไปอุ้มน้องสาวทันทีเพราะน้องสาวตนเองกำลังจะล้มลงไปกับพื้นแล้ว

"พริม พริม ฝื้นก่อนอย่าพึ่งหลับนะพริมมองเฮียไว้นะ"เสียงของทิวดังขึ้นพร้อมกับน้ำตาคลอ

"เดี๋ยวเฮียไปเอากุญแจรถก่อน อดทนไว้นะพริมรอเฮียแปปนึงนะ"เสียงทิวพูดบอกก่อนจะรีบวิ่งไปเอากุญแจรถที่วางไว้บนโต๊ะที่ห้องทำงานชั้นสองของบ้าน

เมื่อมาถึงโรงพยาบาลทิวก็รีบอุ้มพริมมานอนบนเตียงที่พยาบาลเอาออกมารับทันที

"พริม ได้ยินเสียงเฮียไหมพริมอดทนไว้นะ"เสียงของพี่ชายที่ดังขึ้นขณะที่พริมกำลังจะหลับ

"ญาติคนไข้รอด้านนอกนะค่ะ"เสียงพยาบาลบอกเมื่อถึงห้องฉุกเฉิน

เวลาผานไปประมาณเกือบ 1 ชั่วโมงคุณหมอก็เดินออกมา

"คุณหมอครับน้องสาวของผมเป็นยังไงบ้างครับ"เสียงของทิวดังขึ้นทันทีเมื่อเห็นคุณหมอเดินออกมา

"คนไข้ไม่เป็นอะไรมากครับ แค่บอบบช้ำภายใน"เสียงของคุณหมอพูดบอกทำให้วินสบายใจขึ้นมานิดหน่อย 

"ขอบคุณมากนะครับคุณหมอ"เสียงของทิวรีบบอกขอบคุณคุณหมอทันทีเมื่อรู้ว่าน้องสาวของตนเองไม่เป็นอะไรมาก

"ครับ มันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้ว"คุณหมอบอกเสร็จก็เดินออกไปทันที 

ทิวรีบวิ่งเข้าไปดูน้องสาวทันทีเมื่อคุณหมอเดินออกไปเมื่อวินเข้าไปก็พบว่าน้องสาวของตนเองสลบอยู่จึงออกไปโทรหา ทิวา เพื่อนของตนเองเพื่อเล่าเรื่องให้ฟังและให้สืบว่าใครเป็นคนทำร้ายน้องสาวตนเอง

"เรื่องใหญ่ขนาดนี้เลยหรอว่ะ เค เค เดี๋ยวกูสืบให้"

ทิวารีบตอบรับทันทีเมื่อรู้ว่าพริมโดนอะไรมา

"ได้เรื่องยังไงก็โทรบอกกูด้วยแล้วกัน"ทิวพูดจบก่อนจะตัดสายทิ้งทันทีเพื่อไปเฝ้าน้องสาวตัวเองต่อ

"พริมพี่ขอโทษนะที่ปกป้องพริมไม่ได้จนทำให้พรอมเจ็บตัวแบบนี้"ทิวพูดขอโทษน้องสาวตนเองเพราะรู้สึกผิดที่ทำให้น้องสาวเดือดร้อน

••

••

••

••

วันถัดไป...

ทิวรีบมาโรงพยาบาลแต่เช้าเพราะทิวกลับไปบอกลูกน้องให้ดูแลร้านแทนและรีบมาโรงพยาบาลเพราะเป็นห่วงน้องสาวมาก

"พริมฝื้นแล้วหรอ"เสียงของทิวดังขึ้นเมื่อเห็นพยาบาลกำลังป้อนข้าวน้องสาวของตนเองอยู่

"คุณพยาบาลช่วยออกไปก่อนนะคะ"เสียงของพริมพูดบอกก่อนที่พยาบาลจะเดินออกไปทันทีเมื่อพริมพูดจบ

"แล้วว่าแต่เฮียไปไหนมาหรอ"เสียงของพริมดังขึ้นเมื่อพยาบาลเดินออกไปแล้ว

"พอดีเฮียกลับไปสั่งงานลูกน้องมาหน่ะ"เสียงของทิวดังขึ้นเมื่อได้ยินที่น้องสาวของตนเองถาม

"แล้วเราหล่ะฝื้นตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ว"เสียงของทิวถามขึ้นเพราะเมื่อเข้ามาในห้องก็พบว่าน้องสาวของตนเองฝื้นแล้ว

"นานแล้วหล่ะค่ะพอตื่นมาพยาบาลก็ไปเอาอาหารมาให้เลย"เสียงของพริมตอบกลับพี่ชายตนเอง

"มาเดี๋ยวพี่ป้อนให้"เสียงของทิวดังขึ้นพร้อมกับเดินไปข้างเตียงทันที

••

••

••

••

"เป็นไงบ้างอาหารโรงพยาบาลอร่อยมั้ย"เสียงของทิวถามขึ้นเมื่อน้องสาวของตนเองกินข้าวเสร็จ

"ไม่อร่อยเลยอะเพราะมันจืดมากเลยนะเฮีย"เสียงของพริมดังขึ้นทันทีเมื่อพี่ชายถามจบ

••

••

••

••

ผ่านมาได้ประมาณ 1 สัปดาห์ 

"วันนี้เรากลับบ้านได้แล้วนะรู้มั้ย"เสียงของทิวดังขึ้นเมื่อเปิดประตูเข้าในห้องหลังจากไปพบคุณหมอ

"จริงหรอเฮีย ดีเหมือนกันไม่อยากอยู่นานฮาหารจืดทึกวันเลย"เสียงของพริมตอบกลับเมื่อรู้ว่าตนเองสามารถกลับบ้านได้แล้ว

"แหม่เรานี้นะถ้ากลับบ้านไปเดี๋ยวเฮียทำของโปรดให้นะ"เสียงของทิวบอกขึ้นทำให้พริมยิ้มทันทีเมื่อได้ยิน

••

••

••

••

"เสร็จรึยังอะเฮีย"เสียงของพริมตะโกนขึ้นเพราะว่าอยากกลับบ้านเต็มทีแล้ว

"เสร็จแล้วเร่งจัง"เสียงของทิวตะโกนกลับมา

"มัวแต่แอ๋วสาวอยู่ใช่ไหมเฮีย"เสียงของพริมกระซิบขึ้นเมื่อเดินออกมานอกโรงพยาบาลแล้ว

••

••

••

••

รอตอนต่อไปนะค่ะเดี๋ยวจะรีบมาอับนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***