วันสายๆของสามใบเถา

หญิงสาวในวัยยี่สิบปี อร หรือ อรอุมา เป็นลูกคนสุดท้องของตระกูลสุวรรณวงษ์ เธอมีลักษณะนิสัยที่หยิ่งและทนงตัวอยู่พอสมควร ด้วยเพราะเป็นลูกสาวคนเล็กและเป็นลูกสาวคนเดียว จึงทำให้ผู้เป็นพ่อเป็นแม่ตามใจเธอเป็นพิเศษ

“จะสายแล้วยัยอรยังไม่ลงมาทานข้าวอีกหรอลูก” เสียงของ แก้วรุ้ง หรือ แก้ว ได้เอ่ยถามลูกชายทั้งสองที่นั่งอยู่เตรียมจะทานอาหารเช้า ขณะที่ตัวเองกำลังเดินลงมาจากห้องชั้นบนเพื่อจะทานอาหารกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา

แต่ทว่ากลับกวาดสายตาไม่เห็นยัยตัวแสบลงมาทานข้าวพร้อมกัน จึงเดาได้ไม่อยากว่าอาจจะยังไม่ตื่นอีกตามเคย แต่ถ้าเป็นวันธรรมดาจะไม่มีใครว่าอะไรเลยว่าจะตื่นกี่โมง แต่วันนี้เป็นวันที่มหาวิทยาลัยเปิดเป็นวันแรก เพราะฉะนั้นจึงจะสายไม่ได้

“ยังไม่เห็นลงมาเลยครับคุณแม่” เสียงของ กันต์ หรือ กันต์ธี ลูกชายคนรองกล่าวตอบผู้เป็นแม่ เพราะตั้งแต่เขาลงมาก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของน้องสาวตัวแสบของเขาเลยเหมือนกัน

“นอนจนบ้านหายไปครึ่งหลังแล้วมั่ง”

เสียงเรียบๆ ของ ซัน หรือ ฐิติพัศ พี่ชายคนโตพูดขึ้น ขณะที่กำลังตักข้าวเข้าปากตัวเอง ซันกับอรมีนิสัยที่ไม่ค่อยจะลงลอยกันสักเท่าไหร่ คอยตีกันตั้งแต่เด็ก สาเหตุก็มาจากที่พ่อแม่ตามใจน้องเกินไป และอรก็เป็นคนที่ชอบทำอะไรตามอำเภอใจอยู่เรื่อยบวกกับความขี้คร้านของอรร่วมด้วยแล้วนี่ก็เป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้ไม่ค่อยลงลอยกันกับซันสักเท่าไหร่นัก

แต่ถ้าหากเมื่อใดที่น้องมีทุกข์ขึ้นมาเมื่อไหร่ ซันจะเป็นคนแรกที่คอยปกป้องน้องไม่ห่าง ถึงจะไม่ชอบนิสัยขี้คร้านของน้องสาวแต่ในใจลึกๆ ก็รักและเป็นห่วงน้องเสมอมา

“กันต์ขึ้นไปดูน้องหน่อยสิลูก สายแล้ว” แก้วพูดขึ้นขณะที่เลื่อนเก้าอี้เพื่อที่จะนั่งทานข้าว

“ได้ครับคุณแม่” กันต์พูดตอบกลับผู้เป็นแม่ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปชั้นบนที่น้องของตนนอนอยู่

“รำบากคนอื่นเขาอยู่เรื่อย”

“แกก็เบาๆ บ้างนะตาซัน นั่นน้องสาวคนเดียวของแกนะ”

เสียงของผู้เป็นแม่ปรามขึ้นขณะที่ซันพูดหาเรื่องผู้เป็นน้อง มันก็เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด แม่ออกโรงมาปกป้องน้องอีกตามเคยซันไม่ตอบอะไรผู้เป็นแม่กลับ เพราะเขารู้ว่าพูดให้ตายยังไงก็ไม่ชนะ ใช่ซี้ใครมันจะไปดีเลิศเลอเหมือนยัยตัวแสบนั่นล่ะ

หน้าห้องของอรอุมา

ก๊อก!ๆ

“อรตื่นรึยังสายแล้วนะ คุณแม่ให้พี่มาตามลงไปกินข้าวได้แล้ว”

เสียงของกันต์ตะโกนเรียกผู้เป็นน้องสาว ที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วรึยัง

“เสร็จแล้วๆ ลงไปก่อนเลยเดี๋ยวหนูตามลงไป”

เสียงหวานๆ ของหญิงสาวตะโกนตอบกลับผู้เป็นพี่ชาย ขณะที่กำลังสวมเข็มขัดใส่เอวอย่างเร่งรีบก่อนจะหันมาหยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋าสะพายเชเนลใบโปรดที่ใส่ประจำมาแขวนไว้ที่ไหล่ จากนั้นเธอก็รีบเดินกึ่งวิ่งลงบันใดมา ตาสวยก็พลางดูที่นาฬิกาข้อมือไปด้วย

“สายแล้วๆ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน สายตาก็มองนาฬิกาสลับกับมองบันใดไปด้วย

“กว่าจะเสด็จลงมาได้ นึกว่าจะต้องเข็นเสลี่ยงขึ้นไปรับ” ซันยืนกอดอกพิงข้างประตูก่อนจะเอ่ยคำพูดกระแทกแดกดันผู้เป็นน้องสาว และส่ายหัวไปมาอย่างระอาน้องสาวคนนี้เต็มที

“เฮียซันว่าหนูอีกแล้วนะ” อรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่โมโหพี่ชายตัวเอง ที่ชอบสรรหาคำพูดมาประชดประชันเธอได้ทุกวี่ทุกวัน

“ก็ทำตัวให้ว่าทำไมล่ะ” ซันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ ก่อนที่จะทำหน้านิ่งหันหลังให้อร

“เฮียซัน!” อรขึ้นเสียงใส่พี่ชายของเธอที่ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็เหมือนจะเดือดร้อนเขาไปซะหมดทุกอย่าง ไม่เคยพูดดีกับเธอเลยสักนิด

“โอ๊ยพอได้แล้ว ทั้งเฮียทั้งน้องอรเลย ตีกันตั้งแต่เด็กยันโตไม่เบื่อบ้างรึไง ตอนแรกเกือบสายตอนนี้สายแล้วเนี่ยจะไปกันได้ยัง”

เสียงกันต์ที่เป็นคนกลางกล่าวห้ามผู้เป็นพี่ใหญ่กับน้องเล็ก เวลาที่อยู่ด้วยกันทีไหร่ต้องถึงมือเขาที่ออกโรงห้ามทัพตลอด ถ้าอยู่ต่อหน้าพ่อแม่ก็ดีขึ้นมาหน่อย

ซันไม่ได้ต่อล้อต่อเถียงกับน้องสาวตัวแสบต่อ ได้แต่เดินตรงไปยังรถซุปเปอร์คาร์คันหรูเพื่อที่จะได้ไปวิทยาลัยสักที

เขาทั้งสามคนนั้นเรียนอยู่ที่เดียวกัน อรพึ่งจะเข้าปีหนึ่งไหม่ๆ หลังจากที่จบมัธยมปลายมา ส่วนกันต์นั้นอยู่ปีสองแล้ว กันต์กับอรห่างกันเพียงแค่หนึ่งปี จึงทำให้ทั้งสองคนสนิทกันมากกว่าพี่คนโตที่ชอบทำหน้าเหมือนกับแบกภูเขาไว้ทั้งลูก จึงทำให้อรไม่ค่อยกล้าคุยด้วยนอกเสียจากเขาจะมาพูดหาเรื่องเธอก่อน

“เฮียขับนะ” กันต์เอ่ยบอกผู้เป็นพี่ที่กำลังจะเปิดประตูขึ่นไปนั่งเบาะข้างคนขับ พร้อมกับยื่นกุญแจให้

“เออๆ ขับก็ขับ” ซันเดินอ้อมหน้ารถมาเปิดประตูฝั่งคนขับ พร้อมกับอีกสองคนเปิดประตูขึ้นมาพร้อมกัน หลังจากที่เห็นว่าขึ้นรถกันครบหมดแล้วคนผู้ที่เป็นพี่ใหญ่สุดก็สตาร์ทรถรีบขับออกไปทันที เพราะตอนนี้สายมากถึงมากที่สุดแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***