แม่ทัพวิปริต(2)

การเดินทางมุ่งสู่แดนใต้ของกองกำลัง ชุดทหารที่ถูกสวมในชุดสีขาวโดยมีฟารัสเป็นผู้นำในศึกนี้ ใจกลางจตุรัสได้มีการสรรเสริญราชินีและการคุกเข่าเพื่อขอพรต่อเทพเจ้าและผู้วายชนม์

" เด็กพวกนั้นข้ายังเห็นอยู่เมื่อวานแท้ๆ "

กลุ่มเด็กที่ชาวบ้านได้ร้องเรียนถึงทหารในแดนเหนือเพื่อตรวจสอบเพราะการตายอันเป็นปริศนา เด็กๆถูกบางอย่างโจมตีอย่างทารุณแม้ทุกอย่างจะสงบไปแล้วก็ตาม แต่ซากที่เห็นกลับเป็นที่ไม่น่ามองนัก ร่างของพวกเขาถูกชำแหละอย่างไม่มีชิ้นดีเลือดสีแดงฉานก็สาดกระจายไปทั่วบริเวณ

ฟารัสได้ตรวจสอบอย่างถี่ถ้วนจึงพบพลังที่คล้ายคลึงกับสิ่งที่เขาเคยได้สัมผัสจนขณะที่กำลังเคารพรูปปั้นผู้เป็นดั่งแสงนำทางของอาณาจักรกราเซียอันรุ่งเรืองและเป็นมารดาที่ชุบเลี้ยงเด็กไร้ค่าของเผ่าเอล์ฟอย่างเขาฟันที่กัดแน่นอย่างไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เพียงชั่วครู่

" ท่านฟารัส!! "

" ขอให้ท่านนำชัยชนะกลับมาเพคะ!! "

" ท่านฟารัสจงเจริญ!! "

เสียงกู่ร้องสรรเสริญเขาราวกับราชาที่ยิ่งใหญ่ดึงสติของเขากลับมาในทันที หมัดที่กำแน่นคลายออกพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเมตตา

" ข้าหาใช่กษัตริย์ ข้าเป็นเพียงอัศวินที่จะรับใช้อาณาจักรตราบเท่าชีวิตข้า "

ฟารัสหันกลับไปตอบรับกับชาวบ้านด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือแต่ก็ยังเต็มไปด้วยรอยยิ้ม จนชาวบ้านหลายๆคนต่างคุกเข่าราวที่มองเห็นร่างของเขาสง่างามทับซ้อนกับภาพของราชินีวาเรนเทียร์ผู้ซึ่งชูดาบปัดป้องภัยอันตราย

ฟารัสเดินกลับมายังสถานที่ๆถูกจัดเตรียมไว้ โดยภายในคือป่าที่ถูกเตรียมสำหรับการเทเลพอร์ตด้วยอุปกรณ์เวทย์ที่ต้องใช้จุดที่ตั้งของเป้าหมายอย่างละเอียด จุดเดียวกับที่เป้าหมายนั้นได้เตรียมอุปกรณ์เทเลพอร์ตเพื่อเชื่อมต่อกันและกัน ภายในคือเหล่าทหารบางส่วนที่ติดตามไปด้วยไม่กี่คนกับวินเซนต์เทอร์ที่ยืนรอเขาอยู่แล้ว ฟารัสที่เห็นวินเซนต์ยืนเงียบๆความรู้สึกโกรธเคืองก็ปะทุขึ้นมาทันที หมัดตรงที่ป้องกันด้วยเหล็กแผ่นถูกซัดเข้าใบหน้าของวินเซนต์อย่างรุนแรงจนกระเด็นไปไกล แต่ดูเหมือนกับว่าทหารที่คอยคุ้มกันคนอื่นๆจะไม่ได้เข้ามายุ่งแต่ก็กลับนิ่งเฉยไป

" ..ทำได้ยังไง "

วินเซนต์มองฟารัสที่กำลังเดือดจัด ก่อนจะดันตัวเองและเช็ดเลือดด้วยแขนเสื้อขาวที่เปรอะเปื้อน

" พวกเขาสูญเสียมากพอแล้ว! เจ้ากล้าดียังไงไปพรากชีวิตพวกเขาไปอีกวินเซนต์!! "

เสียงจะกวาดฉุดให้วินเซนต์สับสนเล็กน้อย

" ข้าคิดว่าเจ้าจะดีขึ้น แต่.. ไม่เลย สารเลวอย่างเจ้าไม่ควรเกิดมาเป็นลูกของท่านแม่ด้วยซ้ำ!! "

ผมมองไปที่ฟารัส ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น เสียใจ และผิดหวัง เป็นดวงตาที่วินเซนต์ได้มารับมากว่าครึ่งชีวิต

" พูดอะไรสักอย่างวินเซนต์! "

ฟารัสมองวินเซนต์ที่ไม่แม้แต่จะแสดงความรู้สึกผิดแม้แต่นิด ใบหน้าที่แสนเย็นชา ดวงตาที่เหมือนกับสัตว์ป่าที่จ้องเหยื่ออย่างไม่กระพริบทันทีที่ยกเรื่องเด็กที่ถูกฆ่าก็ปั้นหน้าสงสัย

' เกลียด.. ทำไมรู้สึกเกลียดใบหน้านั้นขนาดนี้ '

อารมณ์ที่พวยพุ่งราวกับสิ่งที่สะสมมาจะเบิดในไม่ช้า ความอดทนและความอนกลั้นที่สะสมมาทั้งหมด

" โลกนี้สนใจชีวิตคนด้วยเหรอ "

ในโลกของสงครามแห่งนี้ ที่มีพวกที่เห็นชีวิตคนอื่นเป็นผักปลา แม้กายาจะสิ้นดับไปแต่ก็ยังใช้ร่างที่ไร้วิญญาณมาเป็นเครื่องมือ สูญเสียผู้คนนับพันเพื่อสนองความต้องการตัวเอง โลกแบบนี้ ไม่เห็นชีวิตคนอื่นได้แบบนี้ ยังมีคนสนใส่ใจกับมันอีกเหรอ

วินเซนต์คิดในใจแต่ไม่ได้เอื้อนเอ่ยอะไรออกมา แต่ฟารัสที่ได้ยินคำตอบเขากลับกำหมัดตัวเองแน่น ดาบสองเล่มที่อยู่ข้างเอว อยากจะจับมันแล้วฟาดฟันคนตรงหน้าให้แหลกสิ้นไป แต่ก็ทำไม่ได้ ฟารัสสูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอด ก่อนจะเดินไปที่แท่นเทเลพอร์ตที่มีอัญมณีสีทองตั้งอยู่

วินเซนต์และทหารคนอื่นก็เดินเข้าไปด้วยก่อนที่จุดหมายจะปรากฎบนแท่นสลักที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างเร่งรีบ

จากการรายงานของคาร์คตัวอื่น วินเซนต์ได้รับรู้ถึงการจับคนมาเพื่อทดลองของสารเมือกดำที่เขาเคยปะทะมาก่อน ไม่ว่าจะเป็นทาส ไม่สิ ทุกคนที่ไม่ใช่พวกของมัน ทุกคนถูกจับเป็นหนูทดลองวิปริต ทั้งถลกหนังและใช้เวทย์ฟื้นฟูกลับมาแล้วถลกเพิ่ม การใช้สัตว์อสูรผสมพันธุ์กับสายพันธุ์อื่นๆ การจับเด็กมาเสียบเหล็กร้อนหรือการผ่าท้องหญิงตั้งครรภ์สดๆเพื่อการทดลองวิปริตและสนองความโรคจิตของตัวเอง แต่ที่น่าสนใจคือใต้ดินของปราการนอกจากเอกสารที่คาร์คพูดถึงแผนต่างๆก็มีขุมทรัพย์เงินทองอีกเป็นตั้ง ดึงดูดเขาที่อยากจะทำกำไรเสียหน่อยก่อนจะปลดเกษียณตัวเองเพื่อหนีไปที่ๆห่างไกล

เมื่อแสงสีทองปกคลุมร่างกายทุกคนที่ยืนอยู่ในบริเวณที่กำหนดก็หายไปทันที พวกเขาลืมตาอีกทีคือย้ำรุ่งของอีกวันสำหรับการเดินทางเต็มชั่วโมง เบื้องหน้าคือเหล่ากองทัพมี่อารีเน่เตรียมไว้กำลังยืนเรียงแถวอยู่อย่างเป็นระเบียบ อารีเน่ในชุดเกราะสีเงินโดยมีสัญลักษณ์มังกรม้วนเกี่ยวมงกุฎตรงกลางอกเด่นชัด ตราประจำราชวงศ์และสัญลักษณ์ของอาณาจักรกราเซีย เธอโค้งทำความเคารพก่อนจะสนทนาแค่กับฟารัสเท่านั้น

" พร้อมแล้วเพคะ "

เธอพูดด้วยน้ำเสียงปนสนุกผมเองก็ไม่ได้สนใจกับมันเท่าไหร่

" แขนเจ้า ไม่เจ็บเหรอ "

ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เธอลูบแขนตัวเองเบาๆก่อนจะใช้ผ้ามาปิดไว้ทับอีกชั้นด้วยเกราะที่เป็นตาข่ายเหล็ก

เธอยิ้มอ่อนก่อนจะตอบกลับ

" ไม่เลยเพคะ เตรียมบุกเลยไหมเพคะ ฝ่าบาท "

ผมยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า

" ฟารัสจะเป็นผู้นำทัพหลังจากระเบิดแม่น้ำโอนอร์ต "

ฟารัสเดินดิ่งตรงไปยังเป้าหมายที่เขาเล็งไว้ เหล่าทหารก็กระจายกำลังยกแขนขึ้นแนบข้างหู ออร่าอ่อนๆของเธอปรากฎออกมาท่ามกลางสายตาที่วินเซนต์จับจ้องอยู่

" ยิง!!! "

ฟรึ๊บ...ตู๊มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!

" ไป!! มุ่งตรงไป!!!! "

" ย๊ากกกกก!! "

แรงสั่นสะเทือนไปทั่วบริเวณดังสนั่นเหมือนกับสนามรบที่รุมถล่มด้วยนิวเคลียร์ เสียงเกราะที่กระทบกับพื้นดังขึ้นพร้อมกับเสียงของเหล่าทหารโดยมีฟารัสใช้ออร่าสีแดงของเขาเคลือบตัวเองเอาไว้ ควันจากระเบิดที่อยู่ใต้พื้นดินของทางเดินน้ำที่แห้งเหือดของโอนอร์ต ตอนนี้ปกปิดทัศนียภาพของปราการแดนใต้ ป้อมปราการสูงเสียดฟ้าถูกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว ทหารชุดดำที่ยืนอยู่เองก็ต่างพากันเริ่มร่ายเวทย์ ฟารัสที่เคลือบตัวด้วยออร่าจึงใช้ประโยชน์ของมันในการใช้ออร่าตัวเองเคลือบใบดาบ ฟาดฟันมันจนเกิดเป็นคลื่นใบดาบสีแดงที่ตัดสิ่งมีชีวิตตรงหน้าจนขาดครึ่ง แม้แต่โครงเหล็กที่ถูกสร้างก็ขาดเป็นรอยเนี๊ยบแสดงถึงความคมของออร่านั้น แรงระเบิดที่ทอดยาวเป็นส่วนหลักที่ทำให้เกิดผลกระทบแบบโดมิโน่ ปราการเสียดฟ้าที่ได้รับแรงกระทบมหาศาลจึงถล่มลงมาเปิดช่องให้เหล่าทหารที่วิ่งกรูเข้าไป อารีเน่ชักดาบของเธอออกมาดาบเล่มเล็กพร้อมกับการพุ่งตัวที่รวดเร็วราวติดสปีดพร้อมกับใบหน้าที่กระหายจนไม่สามรถปกปิดความบ้าคลั่งในตัวเธออีกต่อไป วินเซนต์ไม่ได้ทำอะไรแม้แต่น้อย ดวงตาของเขาไร้ซึ่งแสงทันที รอยยิ้มถูกยกขึ้นอย่างห้ามใจไว้ไม่อยู่ รอบกายเขาเต็มไปด้วยสิ่งที่กำลังพังพินาศพร้อมกับฝุ่นควันอบอวล เหล่าหทารที่แสนจะบ้าดีเดือดก็ดาหน้าอย่างไม่หยุดยั่ง

" เหี้ยอะไรวะ!! "

เสียงตะโกนโวยวายดังขึ้นก่อนจะปรากฎวงเวทย์สีม่วงลายรอบด้วยควันดำปรากฎให้เห็นเข็มขนาดเล็กนับแสนตรงดิ่งลงมายังผู้บุกรุก ทันทีที่ฟารัสรับรู้ได้ถึงเวทย์ดำปฎิกิริยาในร่างกายของเขาก็ตอบสนองมัยเป็นอย่างดี ออร่าสีแดงราวกับเพลิงโลกันตร์แปรเปลี่ยนเป็นออร่าสีทองขาว แรงต้านระหว่างสองพลังขั้วตรงข้ามนั้นเอง เปิดจังหวัดให้อารีเน่ใช้ทักษะของเธอตรงไปที่ศัตรู

" นังโง่ "

ใต้พื้นดินที่ชายชุดดำกำลังถูกปราชัยเท้าที่ลอยเหนืออยู่บนอากาศก็ถูกซัดเข้ากับแรงปะทะของน้ำที่เกิดจากการระเบิดใต้พื้นดิน จนทำให้แม่น้ำที่ถูกกักเก็บนอกเหนือขอบเขตที่ถูกกำหนดให้ใช้ล่อเลี้ยงของสิ่งมีชีวิตได้พุ่งทะยานสู่ท้องฟ้าอย่างรุนแรง ตัดขาดจากชายชุดดำกับอารีเน่ที่ต่อฃเอี่ยวตัวหลบมัน

ฟารัสใช้จังหวะนี้ในการใช้ออร่าเสริมตัวเขาให้ประชิดชายชุดดำที่กำลังสนใจแต่อารีเน่ แต่เหมือนจะเป็นแผนของชายคนชุดดำ เด็กในแดนใต้ที่ถูกทรมานจนดวงวิญญาณดับไป ร่างที่ทำแต่คำสั่งนั้นได้วิ่งกรูเข้ามารับดาบของฟารัสจนร่างนั้นเมื่อกระทบกับออร่าสีทองเข้า ก็สลายไปในมันที อารีเน่เองที่ถูกแยกออกจากด้วยสายน้ำที่ปะทุขึ้นมาจึงจัดการกับรอบๆข้างโดยมีคู่มือที่ดูเก่งไม่หยอก

" กราเซียมันลอบกัดเก่งจริงๆ "

หญิงในชุดนักบวชรัดรูปเอ่ยขึ้นด้านหลังอารีเน่ เธอมองมาที่วินเซนต์ที่กำลังมองเธออยู่ รอยยิ้มของเธอกว้างขึ้น

" เสี้ยนมาสักพักแล้วล่ะ! "

อารีเน่หันดาบสั้นนั้นโฉบเฉี่ยวราวกับสายลมทีาเคลื่อนไหวไม่มีจุดพัก การต่อสู้ด้วยระยะเวลาที่คนอ่อนแอกว่าทั้งฝีมือและร่ายกาย นักบวชหญิงสร้างเวทย์สีดำแดงขึ้นมาเป็นลักษณะของกากบาทปิดตัวเธอรอบๆ ช่องว่างของกากบาทคือเวทย์ที่สร้างบาเรียสีดำไว้รอบๆจนอารีเน่ปะทะคมดาบเจาะทะลุเข้าผ่านไม่ได้ ตัวกากบาทที่เป็นสีแดงก็มีหน้าที่ มันถูกสร้างเป็นชิ้นส่วนในการปล่อยพลังจากจุดนั้น โดยมีเส้นสีดำเชื่อมต่อกับหัวนักบวญหญิงเพียงเธอกระดอกนิ้ว เถาวัลย์ก็พุ่งออกจากตัวกากบาทรอบๆเธอ เป้าหมายคืออารีเน่

" ฮ่าาา!!!! โคตรตื่นเต้นเลยไอแม่****!!! "

ฟารัสที่ปะทะเข้ากับชายชุดดำก็ไม่มีทีท่าจะว่าจะหยุดง่ายๆ เมื่อออร่าของเขาปลดปล่อยร่างของเด็กไป

ออร่าดาบถูกเคลือบไปกับดวงตา ชายขุดดำเองก็สับสนหารกระทำนี้

" เตรียมร้องไห้ได้เลย ไอ้หนู"

ออร่าที่ถูกเคลือบดวงตาหายไป ออร่าทั้งหมดหายไปแต่เมื่อฟารัสลืมตาขึ้นมา ดวงตาสีทองเป็นฉายแสงราวกับพระอาทิตย์ยามเช้าตอนนี้ ชายชุดดำใช้เวทย์ดำอีกครั้งแต่ครั้งนี้ม้นต่างไป

กร๊อบบ!!!

" อ๊ากกกก!! ไม่ๆๆๆ ได้โปรด!!!"

วินเซนต์มองภาพนั้นขณะที่มองอารีเน่ไปด้วย เขาไม่จำเป็นต้องทำอะไร แค่ปล่อยให้พวกเขาเหนื่อยเต็มที่ จะเป็นจังหวะที่ทำให้เขาใช้ประโยชน์ตรงนี้ได้ ะ้าหากหุ่นนักรบทำงานได้ดี

" ค่อยคิดบัญชีทีหลัง ".

วินเซนต์พูดออกมาเบาๆด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มขณะดูอารีเน่คลั่งต่างจาก ฟารัสในตอนนี้สิ้นเชิง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***