ท่านแม่ทัพข้ายอมแล้ว
ฉันเป็นหนึ่งในสมาชิกที่เรียกว่า หน่วยรบพิเศษ
และเป็นผู้หญิงคนเดียวด้วย
ฉันอยู่วงการนี้ตั้งแต่ยังเด็กเพราะพ่อแม่ฉันเสียชีวิต
ในระหว่างปฏิบัติงานล่าผู้ร้ายและท่านนาย
ฉันถือปืนตั้งแต่อายุได้5ปีซึ่งตอนนี้ก็อายุ25ปีแล้ว
ฉายาของฉันก็คือเทพีร้ายความปรานี
แต่จริงๆแล้วฉันก็ไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้นหรอก
"บอกมาซะดีๆว่าใครเป็นคนที่ส่งแกมา"ชายหนุ่มใช้ปืนจ่อหัวตัวประกันที่จับมาได้
"ไม่มีวันหรอกโว้ย"ชายหนุ่มหน้าตาแดงก่ำเมื่อยังไม่ได้รับคำตอบ
"พักเถอะปล่อยให้ฉันทำดีกว่า"ฉันพูดกับรุ่นน้องที่ตอนนี้ยังเค้นเอาความลับไม่ได้
"พี่!!!"เขาหันมาด้วยความตกใจ
ฉันค่อยๆก้าวไปหาตัวประกันโดยใบหน้าที่เรียบนิ่ง
"เราสามารถคุยกันดีๆได้เพียงแค่คุณให้ความร่วมมือ"
"ถุ้ยแค่ยัยผู้หญิงกระจอก"ไม่พอผู้ชายคนนั้นยังมองฉันด้วยสายตาเย้ยหยัน ก็แค่เห็บกระจอกตัวหนึ่งบังอาจมาดูหมิ่นฉัน
"ได้ฉันจะทำให้คุณรู้ว่าผู้หญิงกระจอกคนนี้ทำอะไรได้บ้าง"ฉันเปิดเสื้อแขนยาวแล้วเอามีดออกมา
มองด้วยสายตาเย้ยหยันพร้อมกับเอามีดถูบนใบหน้าของผู้ชายคนนั้นเบาๆ
"ถึงตายกูก็ไม่ยอมบอกหรอก"ยังพูดแข็งกระด้างไม่มีท่าทีจะเปลี่ยนใจเลย
"งั้นฉันก็จะลองดูว่าคุณจะทนได้สักกี่น้ำ"โดยเปลี่ยนตำแหน่งจากใบหน้าเป็นอวัยวะจุดสำคัญของผู้ชาย
"นี่แกจะทำอะไรกูยัยบ้า"เริ่มมีหน้าตาหวัดกลัวขึ้นมาบ้าง
"ก็ไม่เท่าไหร่แค่ทำให้น้องชายสุดที่รักของคุณหายไปต่อหน้าต่อตาแบบช้าๆ"
"เฮ้ยอย่านะ"ฉันใช้มีดจี้ไปใกล้เรื่อยๆเพื่อบีบบังคับอีกฝ่ายยอมเปิดปาก
"ยอมแล้วยอมแล้วเสี่ยหวังเป็นตัวการเรื่องทั้งหมด"
ฉันยิ้มยกมุมปากอย่างมีชัย
ในที่สุดก็ยอมเปิดปากสักที
"แบบนี้ค่อยคุยกันง่ายหน่อย"ชายคนนั้นจึงเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดที่ฉันอยากรู้เพียงไม่นานเสียงประตูห้องก็เปิดออก
"เป็นไงบ้างพี่"
ไม่พูดเปล่าพร้อมโชว์เครื่องอัดเสียงให้ดู
"ว้าวสุดยอดเลยพี่"
เมื่อได้ข้อมูลสำคัญแล้วทุกคนจึงแยกย้ายกันวางแผนเพื่อกำจัดเสี่ยหวังตามเป้าหมาย
ส่วนตัวประกันนั้นทางหน่วยได้ส่งออกไปอยู่ต่างประเทศเพื่อกันการเกิดการฆาตกรรมขึ้นทั้งนี้รวมถึงสมาชิกครอบครัวของเขาด้วย
จึงบอกไงว่าฉันไม่ได้โหดร้ายอย่างที่ใครเขาพูด
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments