ขอให้นึกอ่านสนุกกับตอนที่ 3 นะครับ
****************
เริ่ม
เอาล่ะ ผมว่าถึงเวลาที่จะต้องปลุกมันแล้ว ใช้วิธีตบหน้าให้ตื่นก็แล้วกัน
" ฮะ... เฮ้ย!! "
" เขี่ย! "
โป๊ก
" โอ้ย! "
พลั่ก!
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนผมไม่ทันตั้งตัว จู่ ๆ ไอ้คนที่ผมคิดว่าหลับสนิทก็ลืมตาขึ้น มันคงตกใจที่ตื่นมาแล้วเจอคนหน้าหล่อยืนอยู่ตรงหน้าก็เลยพูดหน้ามาชนจมูกผมอย่างจัง ไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรก็โดนบาดหนัก ๆ ต่อยเข้ามาที่มุมป่าจนเลือดออก อื้อหือ หมัดหนักใช่ย่อยเลยนะเนี่ย
" ไอ้สัส! ทำอะไรของมึงวะ! " ผมร้องด่าเสียงดังพร้อมกับกุมจมูกตัวเองอย่างเจ็บปวด แผลที่มุมปากก็เจ็บนะแต่ดันเจ็บกว่า
" มึงนั่นแหละทำอะไร! มึงเป็นโรคจิตหรือเปล่าวะ ช่วยด้ว-! " อีกฝ่ายด่ากลับมาเสียงดังไม่แพ้กันแต่เวียงตั้งท่าจะร้องเสียงดังลั่นให้คนอื่นช่วยอีก ดีนะที่ผมรวบตัวมันมาปิดปากไว้ก่อน
" มึงเป็นบ้าไปแล้วหรือไง! "
" อึงอั้นแอะอ้า อ่อยอูไอ้โอ้อิด " ( แปล มึงนั่นแหละบ้าปล่อยกูไอ้โรคจิต )
" เฮ้ยมึงจะเล่นอะไรนักหนาวะ "
ผมเอ่ยถามเบา ๆ เพราะไม่อยากเป็นจุดสนใจไปมากกว่านี้ เรื่องโปร่งที่อ้อมแขนก็พยายามดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากพันธนาการโดยไม่มีท่าทีว่าจะเบาแรงลงแรงควายกว่าที่คิดไว้เยอะเลย
" อื้อ อ่อยอู ( แปล ปล่อยกู ) อย่าดิ้นสิโว้ย!
" หยุดดิ้นแล้วฟังกูได้แล้ว "
สิ้นสุดประโยคคำสั่งของผมอีกฝ่ายก็นิ่งไปไม่รู้ตกใจหรือกลัว ช่างมันเถอะยังไงมันก็หยุดดิ้นละ เหยียบเท้าผมด้วยอะ โครตเจ็บเลยเว้ย
" กว่าจะหยุดนะมึง... ฟังกู! กูเห็นไอ้หาที่ไหนไม่รู้มานอนโง่ ๆ ในดง here กูก็เลยมาปลุกมึงด้วยความหวังดีกว่าจะโดนhereแดก... แทนที่จะได้รับคำขอบคุณนั้นได้กำปั้นมาแทนซะงั้น "
^^^ พอผมเห็นว่ามันนิ่งเงียบไม่มีท่าจะแผลงฤทธิ์อีก ผมก็ค่อย ๆ ปล่อยอ้อมแขนและมือออกช้า ๆ และทันทีที่มันเป็นอิสระมันก็ก้าวเท้าถอยห่างจากผมทันที^^^
" ...ก็ใครจะไปรู้วะ ตื่นมาก็เจอใครที่ไหนไม่รู้ทำท่าเหมือนจะจูบตัวเอง เป็นมึงไม่ตกใจหรือไง "
..." ... " เออว่ะ......
..." เห็นไหม เป็นใครก็ต้องตกใจไหมล่ะ "...
...----------------...
ตัดจบตอนที่ 3 แล้วนะครับเป็นไงกันบ้าง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 6
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments