ตอนที่1 ฝันไป 1.1

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมของ โรงเรียนของผม

ซึ่งวันนี้ผมต้องไปเเนะนำตัวด้วยครับผมตื่นเต้นมากจนเผลอตื่นเช้าเลย เเฮะๆ มีนลูกลงมากินข้าวได้เเล้ว เดียวไปไม่ทันกันพอดี เสียงขอเเม่ผมเองครับ ท่านเป็นห่วงวันเเรกของผมเอามากๆ ครับ

รู้เเล้วครับเเม่ เเล้วพี่เค้าไปไหนกันหมดครับ ผมถามทันทีที่ผมไม่เห็นพี่ชายทั้ง2ของผม อ่อไปทำงานนะจ๊ะ เดียวตอนเย็นคงกลับมารีบไปกินข้าวเถอะ เดียวไปสาย ครับเเม่ เอ่อเเม่ครับ " ว่าไงจ๊ะ " ผมกลับช้าหน่อยนะครับ ว่าจะไปหาสมัครงานด้วย โอเครจ๊ะ ระวังตัวด้วยนะลูก ตอนดึกมันอันตราย

ครับเเม่ ผมอิ่มเเล้ว ขอตัวไปเรียนก่อนนะครับ " ไปดีมากดีนะลูก " ผมเดินขึ้นรถไปโรงเรียนอย่างตื่นเต้นเพราะผมจะเจอเพื่อนๆเเล้ว " โอ๊ยยย คุณ เอ่อผมขอโทษนะครับเป็นอะไรมากรึเปล่า เเย่สิผมมาโรงเรียนวันเเรกก็เจ็บตัวเลย เอ่อ ผมไม่เป็นไรครับ ว่าเเต่คุณ ของร่วงหมดเเล้วครับ เดียวผมช่วยเก็บนะครับ

ขอบคุณมากครับ คุณเป็นเด็กใหม่หรอครับ ผมไม่คุ้นหน้าคุณเลย ใช่ครับผมพึ่งมาเรียนวันเเรก เอ่อคุณครับตึกBไปทางไหนหรอครับ ตึกเดียวกับผมเลยครับ งั้นเดี่ยว ผมเดินนำเองครับตามผมมาเลย ขอบคุณมากนะครับ "ไม่เป็นไรครับผมเต็มใจ " ผู้ชายคนนี้ใจดีมากครับ เค้าเป็นคน ผิวสีขาวออกทางซีดนิดๆ ส่วนสูงประมาณ 190 ผมพูดกับเค้ายังต้องเงยหน้าเลยครับ ผมไม่ได้เตี้ยนะครับผมสูงตั้ง178 เลยนะครับ

ิิ

...----------------...

ผมเดินตามเค้ามาจนถึงตึกหนึ่ง ตึกนี้ใหญ่มากเลยครับ "เเกนั้นใครอ้ะเดินมาก็กลับ ประธานนักเรียนด้วย เอ่อใช่จริวว่ะใครว่ะเเก ใครว่ะ หน้าตาน่ารักอ่ะ

พี่เเกมีน้องด้วยหรอว่ะเเก ไม่รู้สิเเก ฉันตกข่าวอะไปรึเปล่าอ่ะ ฉันจะไปรู้หรอฉันก็อยู่กับเเกนี้ไง

เห้อตามนั้นเเหละครับ พอผมตามคนนี้มา ก็ได้ยินเสียงชุบชิบนินทา ตลอดทั้งทางเลยครับ เห้อ

คนสมัยนี้น่ากล้วจริงๆนะครับ ผมเลิกคิดตามคำพวกนั้นเสร็จผมก็ไม่เจอเค้าคนนั้นเเล้วครับ ว่าเเต่ผมลืมถามชื่อเค้านี้น่า

เห้อ เอาเถอะ ไว้เจออีกครั้งก็เเล้วกัน ผมถอนหายใจออกมาดังๆกับความขี้ลืมของตัวเอง " หึ ได้เจอเเค่ครับ ที่รัก"หัดชิว เห้อว่าเเล้วเเถวนี้คงฝุ่นเยอะ รีบขึ้นไปเรียนดีกว่า ว่าเเต่ทำไมโรงเรียนนี้ถึงเงียบจังหละ วันเปิดเทอมเเท้ๆ ผมคงมาเช้าสินะ เเฮะๆ ก็คนมันตื่นเต้นนี้ครับ ยิ่งรู้ว่าจะได้เจอเพื่อนใหม่ผมนี้ยิ่งตื่นเต้นเลยหละ

ฟังมาถึงตอนนี้ทุกคนคงงงใช่ไหมครับว่าผมย้ายมาโรงเรียนนี้ทำไม ที่บ้านผมมีปัญหาทางการเงินนิดหน่อยครับคุณพ่อเลยให้ผมมาเรียนที่นี้ก่อน จะว่า ประหยัดก็ไม่ได้นะครับ เพราะว่าคุณเเม่ของผมท่าน เก็บเงินเก่งมากๆ เเถมตอนเด็กๆคุณเเม่ลี้ยงผมไปทำงานไปด้วยเเหละครับ ที่ผมรู้ก็เพราะคุณพ่อเล่าให้ผมฟังครับว่าเเล้วผมคิดถึงท่านมากๆ

...----------------...

...----------------...

...เข้าเรื่องดีกว่า...

สวัสดีครับผมชื่อมีนนะครับ ชื่อจริงชื่อ มันตรา วงศ์เวทครับ อายุ15ปีนี้ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ " หู้ย เเก น่าตาน่ารักเนอะ" ใช่หน้าตาเหมือนผู้หญิงเลยอ่ะเเก "เเฮ่มๆ พอได้เเล้วนักเรียน ไปนั่งตรงนั้นนะข้างนายเซน ครับครู เอ๊ะ!! นี้เค้าก็อยู่ห้องนี้หรอเนี่ย/ คิดในใจ//

: นี้นายเมื่อเช้าเราขอบคุณมากเลยนะที่ช่วย

: อืมไม่เป็นไร

: นายดูหน้าซีดๆนะไม่สบายรึเปล่า

:เดียวนายก็รู้เองเเหละ (ในใจ)

: นาย นาย!!

: ห๊ะ มีอะไรครับ

: ฉันเห็นนายเงียบไปหนะ

: นึกว่านายเป็นอะไร // พูดเบาๆ

: ไม่มีอะไร เรียนต่อเถอะ

: อืมๆ //เป็นห่วง

พอผมคุยกับเค้าเสร็จก็เรียนต่อครับ เห้องานเยอะละมัด ฉันจะทำไหวหรอ // ในใจ ช่างมันเถอะเเล้วฉันคิดถึงเค้าทำไมเนี้ย หรือว่าฉันชอบผู้ชาย บ้าเเน่ๆฉันต้องชอบผู้หญิงสิฉันไม่เป็นเกย์หรอกนะ

: เดียวนายก็เป็น :) //เเอบได้ยิน

จะเป็นยังไงต่อนะ ฝากด้วยนะค่ะดีไม่ดียังไงติชมกันได้นะค่ะ เพราะว่าเราพึ่งหัดเเต่ง ดีไม่ดียังไงขอโทษด้วยนะค่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***