ตอนที่ 2 เปิดเส้นลมปราณ

หลังจากซื้อเลือดสัตว์อสูรเสร็จ เย่เฉินจึงได้เดินกลับไปที่ตระกูลเพื่อเปิดเส้นลมปราณของเขาหลังจากมาถึงบ้านเย่เฉินจึงได้ตรงไปที่ห้องของเขาและนำเลือดอสูรเทลงไปในอ่างน้ำ แล้วลงไปแช่ในอ่างน้ำหลังจากลงไปแช่ได้ 10 อึดใจเย่เฉินถึงกับใบหน้าบิดเบี้ยว

"อ๊ากกกกกกกกกก!!!"

เย่เฉินร่างกายสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวด เส้นลมปราณในร่างกายค่อยๆเปิดออก เย่เฉินค่อยๆตั้งสติที่เหลืออันน้อยนิดค่อยๆโคจรพลังปราณ เย่เฉินพยายามอย่างยิ่งยวด เพื่อมิให้ร้องออกมา กัดฟันทนจนเลือดไหลออกมาจากมุมปากไม่ขาดสาย

หลังจากผ่านไปร่วมสามชั่วยาม เย่เฉินยังคงอดทนแล้วคิดในใจความเจ็บปวดแค่นี้ยังไม่สู้ที่ข้านั้นโดนพวกมันหักหลังหรอกเย่เฉินปฏิญาณในใจหากข้านั้นแข็งแกร่งข้าจะต้องกลับไปสังหารพวกมันให้หมด จนกระทั่งผ่านไปหกชั่วยามความเจ็บปวดค่อยๆหายไป เมื่อผ่านไปแปดชั่วยามเริ่มมีพลังปราณมหาศาลหมุนวนรอบๆตัวเย่เฉินและค่อยๆเข้าไปในตัวเย่เฉิน

ตรึ้มมมมมมมมมม!!!!!

ขั้นสร้างรากฐาน ขั้นที่ 1

ตรึ้มมมมมมมมมม!!!

ขั้นที่ 2

ตรึ้มมมมมมมมมม!!

ขั้นที่ 3

"ยังไม่หมดแค่นี้หรอก"เย่เฉินดูดพลังปราณอย่างบ้าคลั่ง

ตรึ้มมมมมมมมมม!!!

ขั้นที่ 4

เสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วภายในห้องข้าวของกระจัดกระจาย เย่เฉินค่อยๆลืมตาขึ้นและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าในที่สุดข้าก็เปิดเส้นลมปราณได้"

หลังจากสำรวจร่างกายเสร็จสิ้นเย่เฉินมองไปรอบๆห้องแล้วยิ้มเจื่อนๆคิดในใจถ้าข้าจะฝึกฝนคงต้องไปหุบเขาป่าอสูรไม่งั้นมีหวังบ้านข้าพังแน่ๆเย่เฉินค่อยๆลุกขึ้นจากอ่างน้ำแต่งตัวแล้วออกจากห้องหลังจากออกมาได้เห็นเย่เหม่ยมองมาที่ตัวเองอย่างสงสัย

"เฉินเอ๋อทำไมในห้องของเจ้าถึงมีเสียงดังเช่นนี้กัน"เย่เหม่ยกล่าวด้วยสีหน้าเป็นกังวลอย่างมาก

"ท่านแม่ข้าไม่เป็นอะไรข้าแค่ทำการบ่มเพาะพลังเท่านั้น"เย่เฉินกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

อู่เหม่ยตกตะลึง!

"เฉินเอ๋อเจ้าบ่มเพาะพลังได้แล้วหรือ"เย่เหม่ยกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงสั่น

"ใช่ท่านแม่ข้าบังเอิญไปเจอสมุนไพรมาทำให้ข้าบ่มเพาะพลังได้

เย่เหม่ยถึงกับน้ำตาไหลออกมาเย่เฉินเห็นเช่นนั้นจึงได้เข้าไปกอดเย่เหม่ยด้วยรอบยิ้ม

"ต่อไปนี้ข้าจะไม่ให้ใครมารังแกท่านแม่ได้"

เย่เหม่ยได้ยินเช่นนั้นจึงยกยิ้มขึ้นมาอย่างอบอุ่น

"ท่านแม่ท่านนอนพักก่อนข้าจะหาวิธีรักษาท่านแน่"

เย่เหม่ยพยักหน้าและนอนลงเย่เฉินเห็นเช่นนั้นจึงได้ยกยิ้มและเดินออกมาจากบ้านเมื่อเดินไปสักพักได้มีเสียงเยาะเย้ยจากด้านหน้าเย่เฉินจึงได้มองไปเห็นเด็กหนุ่มผมสีดำเช่นเดียวกับเย่เฉินแต่ไม่ได้หล่อเหลาอะไรเย่เฉินขมวดคิ้วค่อยๆค้นในความทรงจำจนรู้ว่าคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าของเขานั้นชื่อเย่ฟางเป็นลูกของผู้อาวุโสในตระกูลจากในความทรงจำเย่ฟางคอยกลั่นแกล้งเย่เฉิน

อยู่ตลอดและคอยหาวิธีขับไล่เย่เฉินกับแม่ของเขาออกไปจากตระกูล

"อ้าว อ้าว นี่มันไม่ใช่ว่าเป็นขยะของตระกูลไม่ใช่หรอ"เย่ฟางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดูถูก

เย่เฉินได้ยินเช่นนั้นจึงยกยิ้มอย่างชั่วร้าย

"อ้าวนี่มันไม่ใช่นายน้อยลูกแงหรอกรึ"เย่เฉินกล่าวออกมากด้วยน้ำเสียงขบขัน

เย่ฟางได้ยินเช่นนั้นถึงกับใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ

"เจ้าขยะเจ้ากล้ามาดูถูกข้าอย่างงั้นหรือ"

"ข้านั้นไม่ได้กล้าดูถูกเจ้าอย่างเดียวหรอกนะข้านั้นกล้าตบตีเจ้าด้วย"

"ฮ่าฮ่าฮ่าเจ้าขยะที่ไม่สามารถบ่มเพาะพลังได้อย่างเจ้านั้นหรอที่จะสามารถตบตีข้าได้ข้านั้นเป็นถึงอัจฉริยะของตระกูลอายุ 16 อยู่ขั้นสร้างรากฐานขั้นที่ 6 อาศัยแค่ขยะอย่างเจ้าจะทำอะไรข้าได้"เย่ฟางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยยัน

เย่เฉินได้ยินเช่นนี้จึงยกยิ้มขึ้นมา

"ได้ไม่ได้ก็คอยดูละกัน"เย่เฉินกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงยิ้มเยาะ

เย่ฟางได้ยินเช่นนั้นถึงโกรธมากและได้พุ่งเข้ามาหาเย่เฉินและได้ง้างหมัดเพื่อที่จะสั่งสอนเย่เฉินเย่เฉินเห็นเช่นนั้นจึงได้ง้างหมัดสวนออกไปหมัดทั้งสองได้ชนหมัดแต่หมัดของเย่ฟางไม่สามารถทนรับหมัดของเย่เฉินได้เลยสักนิดเดียวเย่ฟางได้กระเด็นไปชนกำแพงของตระกูลจนแตกเย่ฟางถึงกับกระอักเลือดออกมาเย่ฟางมองไปที่เย่เฉินด้วยสายตาตกตะลึง

"ขยะอย่างเจ้ากล้ามาต่อยข้าอย่างงั้นหรือ"เย่ฟางกล่าวออกมาด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยว

เย่ฟางได้พุ่งเข้าไปอย่างบ้าคลั่งด้วยความโกรธอย่างมากและใช้พลังทั้งหมดต่อยไปที่เย่เฉินอย่างเต็มแรงเย่เฉินมองอย่างไม่เกรงกลัวและง้างหมดสวนอย่างสุดแรงเช่นกัน

ตรี้มมมมม!!!

เย่ฟางกระเด็นออกไปอัดกำแพงของตระกูลอย่างรุนแรงกระอักเลือดหมดสติลงเย่เฉินคิดในใจนี่สินะกายาหยินหยางแข็งแกร่งมากหลังจากนั้นเย่เฉินได้ออกมาจากตระกูลและพุ่งตัวไปที่ป่าอสูรเพื่อไปหาสมุนไพรมารักษาท่านแม่เย่เฉินใช้ท่าร่างตัวเบาอย่างรวดเร็วถึงได้มาถึงที่หุบเขาป่าอสูรหลังจากมาถึงนั้นเย่เฉินได้ทำการหาวิชาที่เขาจะฝึกในความทรงจำของเขาเย่เฉินหาไปสักพักจนได้เคล็ดวิชามาฝ่ามือสยบเทพเป็นวิชาระดับเซียนที่เย่เฉินบังเอิญได้มันมาในสุสานบรรพกาลเย่เฉินได้ทำการฝึกฝนอย่างบ้าคลั่งผ่านไปสองชั่วยามเย่เฉินฝึกขั้นพื้นฐานสำเร็จที่เย่เฉินสามารถฝึกฝนได้เร็วนั้นเพราะชาติที่แล้วเย่เฉินเป็นอัจฉริยะในด้านฝึกวิชา

หลังจากฝึกฝนจนสำเร็จขั้นพื้นฐานเย่เฉินจึงได้ตามหาสัตว์อสูรระดับ 1 รอบๆหุบเขาเย่เฉินได้เจอกระทิงอัสนีสูงประมาณ 3 เมตรมีขนาดใหญ่เย่เฉินเห็นเช่นนั้นวิ่งได้พุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็วและปล่อยวิชาฝ่ามือออกมา

"ฝ่ามือสยบเทพ"ได้มีมือยักสีทองขนาดพอๆกับกระทิงอัสนีพุ่งออกไปหากระทิงอัสนีอย่างรวดเร็ว

เมื่อกระทิงอัสนีเห็นเช่นนั้นได้พุ่งเข้ามาหาเย่เฉิน กระทิงกับฝ่ามือปะทะกัน

ตรึ้มมม!!!!

กระทิงบาดเจ็บสาหัสเย่เฉินเห็นเช่นนั้นยกยิ้มและได้ต่อยหมัดไปที่กระทิงอัสนีจนเสียชีวิตลงที่เห็นเย่เฉินนั้นสามารถสังหารกระทิงอัสนีได้รวดเร็วเช่นนี้เพราะเย่เฉินได้ใช้พลังไปถึง 7 ส่วนหลังจากสังหารได้เย่เฉินได้เดินไปหากระทิงอัสนีและดึงแกนพลังของกระทิงอัสนีออกมาแกนพลังระดับต่ำคงจะขายได้เย่เฉินพูดพึมพำเบา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***