เจอกันอีกครั้ง

"ฉันลืมแนะนำตัวเลย ฉันชื่อหลิว เป็นรุ่นพี่เธอสองปีหัวหน้าไท่ไท่ทำงานกับที่นี่มานานมากเขามักจะพูดเรื่องของเธอกับพนักงานทุกคน แม้กระทั่งกับท่านประธานก็ยังไม่เว้นเลยล่ะ แต่ก็เพราะเขาทำงานกับที่นี่มานานต่อให้หัวหน้าจะต่อว่าท่านประธานหรือพูดอะไรท่านประธานก็ไม่ได้โกรธเขา เพราะอาของเธอทำงานได้ดีมากท่านประธานเลยเคารพอาของเธอและรักเหมือนคนในครอบครัวแต่ถึงอย่างไงก็อย่าอยู่ใกล้กับคนอย่างประธานนักล่ะเป็นไปได้อย่าเจอเขาเลยจะดีกว่า ได้เวลาทำงานของฉันแล้วไว้จะเข้ามาคุยด้วยบ่อยๆนะ"ชายหนุ่มรีบวิ่งออกจากห้องไป "รุ่นพี่คนนี้พูดเก่งจัง..โชคดีนะที่พูดภาษาจีนกับปะป๊าทุกวันตอนอยู่ต่างประเทศไม่งั้นฉันคงจะลืมภาษาจีนไปหมดแล้ว"เทียนจินพูดกับตัวเองสักครู่แล้วเดินไปเอาของกินที่เธอซื้อก่อนเข้ามาออกมานั่งกิน

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

"คงต้องไปชงกาแฟเองซินะวันนี้"ลิ่วหยางลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปห้องกาแฟ "ว้าว!อร่อยมากจริงๆสงสัยขากลับคงต้องซื้อไปฝากพี่เป้ยเป้ยแล้ว..คิดถึงอาหารจีนสุดๆไปเลย ชานมที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่าที่จีน เสี่ยวหลงเปาก็เช่นกัน~~~"เสียงของหญิงสาวดังขึ้น

นั่นคงจะเป็นเสียงของหลานสาวของคุณลุงไท่ไท่ซินะ..ฉันต้องเข้าไปทักทายรึเปล่าถ้าไม่เข้าไปทักทายก็คงจะเสียมารยาทเพราะฉันนับถือคุณลุงไท่ไท่เหมือนลุงคนหนึ่งผู้หญิงคนนี้ก็เปรียบเสมือนลูกพี่ลูกน้องของฉัน แต่เสียงก็คุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนแต่ทำไมฉันนึกไม่ออกเลยก็ไม่รู้จะบอกว่าเสียงคล้ายยัยคนใจร้ายก็คงจะไม่ใช่ เพราะยัยนั่นคงไม่มาที่นี่และเธอก็หายไปหกปีแล้วด้วย ส่วนหลานของคุณลุงไท่ไท่เองเพิ่งกลับจากต่างประเทศเมื่ออาทิตย์ที่แล้วหลังจากไปผ่าตัดและรักษาตัวมันคงไม่มีเรื่องบังเอิญเหมือนในนิยายหรอก เข้าไปกันเถอะ!

แก๊ก แอ๊ดด

"คุณลุงมาแล้วหรอคะ..!!?"หยุดเคี้ยวอาหารทันทีพร้อมกับเบิกตากว้าง " แฮมสเตอร์..ไม่ใช่สิ เธอมาได้อย่างไง!?"ชายหนุ่มเบิกตากว้างพร้อมกับทำสีหน้าตกตะลึง "ลิ่วหยาง!! นายก็เป็นพนักงานที่นี่ด้วยหรอ ฉันไม่คิดว่าจะเจอนายที่นี่ด้วย"หญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปหาเพื่อนของเธอที่ไม่ได้เจอมานาน "อะ..อืม ฉันทำงานที่นี่แล้วเธอหายไปไหนมายัยคนใจร้าย!!"ลิ่วหยางพูดขึ้นเสียงดัง "ขอโทษๆ ครั้งนั้นฉันไม่ได้โกรธนายนะแต่ฉันมีเรื่องด่วนจริงๆที่จริงฉันจะบอกนายตั้งแต่วันนั้นแต่ว่าปะป๊าโทรมากระทันหันฉันเลยต้องรีบไป"เทียนจินจับแขนของลิ่วหยางแล้วลากให้เขามานั่งข้างๆ "เธอเล่ามาให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น" ชายหนุ่มทำเสียงดุ

20นาทีผ่านไป

เธอเล่าให้ผมฟังทั้งหมดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ถามว่าผมโกรธเธอรึเปล่าแน่นอนว่าต้องโกรธอยู่แล้วล่ะ เธอปล่อยให้ผมเข้าใจผิดมานานกว่าหกปี แล้วยังติดต่อกับเธอไม่ได้ แต่ถึงอย่างไรเธอปลอดภัยก็พอแล้วและก็โชคดีที่เธอยังไม่ได้แต่งงานหรือมีแฟน เธอบอกกับผมว่าวันที่ผมบอกรักเธอเธอกำลังตกใจมากเพราะเธอก็ชอบผมเหมือนกันและในตอนแรกเธอจะผ่าตัดที่จีนแต่วันนั้นพ่อของเธอโทรมาพอดีว่ามีงานด่วนเข้ามาพ่อของเธอซื้อตั๋วเครื่องบินเอาไว้แล้วสองใบ นั่นทำให้เธอต้องวิ่งออกไปทันทีที่ยังไม่ได้ตอบอะไร แต่ถึงอย่างไรผมก็ให้อภัยเธอในทันทีไม่ได้จริงๆเพราะผมรอเธอมานานถึงหกปีจนเธอทำให้ผมเปลี่ยนไปกลายเป็นผู้ชายเพลย์บอยเลวทรามเหมือนที่หลายคนให้ฉายานี้กับผมนั่นเป็นเพราะผมไม่อยากนึกถึงช่วงเวลาที่ดีกับเธอในอดีตรวมถึงวันที่แสนเจ็บปวดมันก็มีแค่เรื่องบนเตียงที่ทำให้ผมลืมชั่วคราวและการดื่ม ผมรู้สึกโกรธจริงๆแต่ก็คิดถึงเธอมาก มันรู้สึกสับสน โกรธ เศร้า เสียใจ คิดถึง ดีใจที่เธอกลับมา ผมบอกกับเธอไปว่าถ้าเธอยังชอบผมก็ให้จีบผมและทำให้ผมชอบเธออีกครั้ง..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***