กลับบ้าน

@ โรงแรมแห่งหนึ่งในปักกิ่ง

"ท่านประธานครับ วันนี้มีประชุมตอนบ่ายสองนะครั--"ชายวัยกลางคนหยุดชะงักทันที "ออกไปซะ!"ชายหนุ่มลุกขึ้นพร้อมกับใส่เสื้อ "แต่ว่า..ลิ่วหยา-"เสียงของหญิงสาวพูดขึ้น "อย่าไสหัวมาให้เห็นหน้าอีก!"ลิ่วหยางพูดขึ้นเสียงดัง "อึก..ฮือ!"หญิงสาววิ่งออกไปพร้อมกับร้องไห้ "เมื่อไหร่ท่านจะหยุดทำแบบนี้ล่ะครับ ขืนทำแบบนี้ต่อไปคงได้เป็นโรคไม่ช้าก็เร็ว"ชายวัยกลางคนพูดขึ้น "ผมรู้..ช่วงนี้ผมก็พยายามอยู่แต่เวลาอยู่คนเดียวแล้วมันชอบฟุ้งซ่านคิดไปเรื่อยนึกถึงแต่เรื่องแย่ๆ" ลิ่วหยางพูดไปพร้อมกับใส่เนคไทไปด้วย "เฮ้อ..งั้นผมไปก่อนอย่าลืมประชุมนะครับ..วันนี้ผมต้องออกไปรับหลานสาวที่เคยบอกท่านไว้หวังว่าท่านจะจำได้"ชายวัยกลางคนเดินออกไปจากห้องพร้อมกับส่ายหัวเล็กน้อย "อยู่คนเดียวก็เอาแต่นึกถึงหน้าเธอยัยคนใจร้าย"ลิ่วหยางถอนหายใจพร้อมกับลูบกำไลข้อมือและเดินออกจากห้องไป

@ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง

"เทียนจิน!!ตรงนี้ๆพวกเราอยู่ตรงนี้"เสียงตะโกนดังขึ้น "นั่นใครเรียกลูกล่ะเนี่ย..ลูกมีเพื่อนที่เสียงแสบแก้วหูแบบนี้จริงๆหรอเทียนจิน"ชายวัยกลางคนพูดขึ้นมา "ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...เสียงแบบนี้มีคนเดียวค่ะปะป๊า"หญิงสาวหัวเราะ "อย่าบอกนะว่าเป็นเสียงของเป้ยเป้ย"ชายวัยกลางคนกุมขมับ "เป้ยเป้ยลูกของปะป๊าไท่ไท่ น้องชายของคุณลุงนั่นแหละจ้า!"หญิงสาวที่เป็นเจ้าของชื่อวิ่งมาพร้อมกับพ่อของตน "เป้ยเป้ย สวัสดีคุณลุงรึยัง"ชายวัยกลางคนดุลูกสาวของตัวเองเล็กน้อย "สวัสดีค่ะคุณลุงไท่หยาง..สบายดีไหมคะ แล้วเทียนจินล่ะเป็นอย่างไรบ้า---"เป้ยเป้ยหยุดพูดทันทีเพราะพ่อของตนเอามือปิดปากไว้ "ถามทีละคำถามเห็นไหมว่าน้องและคุณลุงเพิ่งกลับมาแทนที่จะพาพวกเขากลับบ้านเราก่อนไม่ใช่รัวคำถามทันที"คนเป็นพ่อถอนหายใจกับลูกสาวของตัวเอง "พี่เป้ยเป้ยคงจะคิดถึงพวกเรามากค่ะก็เลยตื่นเต้นจนลืมตัว"เทียนจินพูดขึ้นมา "อื้อๆ"เป้ยเป้ยพยักหน้ารัวๆ

@บ้านไท่หยาง

"แผลเป็นอย่างไรบ้าง..ยังเจ็บอยู่รึเปล่าแต่ก็ดูไม่ออกเลยจริงๆใครเห็นก็คงไม่รู้ว่าผ่าตัดใส่ตาปลอม"หญิงสาววัยกลางคนพูดขึ้นมา "ไม่เป็นไรแล้วค่ะคุณป้า ที่จริงแผลเจ็บแค่ช่วง1-2 เดือนแรกค่ะผ่านมาแล้ว6ปีตอนนี้สบายมาก~ แต่ก็มีเจ็บบ้างเป็นบางครั้ง"เทียนจินยิ้มให้กับทุกคน "งั้นก็ดีจ๊ะไม่เจ็บก็ดีแล้ว..แล้วทำไมต้องไปผ่าตัดและรักษาตัวที่นั่นตั้งนานล่ะในจีนเองก็ผ่าตัดได้เหมือนกันค่ารักษาและผ่าตัดถึงจะแพงแต่คงไม่เยอะ เท่าไปอยู่ต่างประเทศ6ปีและผ่าตัดที่นั่น"คนเป็นป้าถามหลานสาวของตนเอง "ความจริงก็ผมนี่แหละที่ให้ลูกไปที่นั่น พี่ก็รู้ว่างานของผมมันด่วนมากและก็ต้องใช้เวลานานผมเลยอยากอยู่ดูแลลูกหรืออยู่ข้างๆลูกในตอนที่เขาผ่าตัดถึงจะต้องจ่ายแพงกว่าผ่าตัดที่จีนแต่ผมก็ยินดีเพราะมันทำให้ผมสบายใจที่ได้อยู่และดูแลเขาในตอนที่เขาต้องการคนดูแล"ไท่หยางผู้เป็นพ่อของเทียนจินเริ่มพูดเรื่อยๆ "อีกแล้ว..วิญญาณพ่อดีเด่นเข้าสิงอีกแล้ว" ทุกคนพูดพร้อมกันแล้วถอนหายใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

รักครั้งแรก

บทต่อไป

สงสัยจะตาฝาด



ฮอต

Comments

