เหตุเกิดจากการป่วย

ห้องนาวา

ช่วงกลางดึก

"อื้ออ พ่อครับวาหนาว" เสียงของนาวาดังขึ้นของกลางดึกและมีอาการสั่น ทำให้ธีร์ที่นอนอยู่ข้างนาวาสะดุ้งตื่น 

ธีร์มองไปที่นาวาที่ตอนนี้เหมือนเขาละเมอถึงใครบางคน ธีร์จึงตัดสินใจจับตัวนาวาเพื่อที่จะเรียกนาวาแต่พอมือของเขาโดนตัวของนาวาทำให้เขาตกใจ เพราะตัวของนาวาร้อนมาก

"วาครับ วา" ผมเรียกวาให้รู้สึกตัว

"อื้ออ"

"วารอพี่แปปนึงนะ เดี๋ยวพี่ไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้" ผมพูดเสร็จก็รีบลุกไปเตรียมผ้ากับกาละมังใส่น้ำ

"วา วานอนเฉยๆนะครับ" ผมรีบเช็ดตัวให้น้องเพื่อให้ไข้น้องลดลง ผมไม่เคยต้องดูแลใครมาก่อนเลยวาคือคนแรกที่ผมทำแบบนี้ 

"อื้ออ พ่อครับวาคิดถึงพ่อ"

ผมต้องชะงักเมื่อวาพูดถึงพ่อของเขา เขากับพ่อคงสนิทกันมากเลยสินะ 

"วาหนาว กอดวาหน่อย" วาบอกธีร์เสียงอ้อน

"เดี๋ยวพี่เอาของไปเก็บก่อนนะครับ"

"ม่ายอาวว กอดวาหน่อยนะครับพี่ธีร์"

"ครับๆ" ผมรีบขึ้นเตียงไปนอนข้างวาแล้วดึงวามากอด

"พี่อย่าทิ้งวาไปไหนนะครับ"  

"ครับ พี่จะอยู่กับวาไม่ไปไหนเลยครับ"ผมกระชับกอดวาแน่น

"นอนนะครับ คนเก่งของพี่" ผมลูบหัววาเบาๆพร้อมกับจุ๊บไปที่หน้าผากของวาอีกครั้ง

 07:00 น.

ผมตื่นมาพร้อมกับวาที่อยู่ในอ้อมกอดของผม ทำให้ผมต้องหลุดยิ้มขึ้นมา ผมปล่อยกอดวาเพื่อที่จะไปซื้อยามาให้วากินจะได้ดีขึ้นกว่านี้ เพราะตัวน้องยังรุมๆอยู่เลย

จุ๊บ!  ผมหันกลับไปจุ๊บวาก่อนที่จะออกไป

"เดี๋ยวพี่มานะครับ "

หลังจากที่ธีร์ออกไปสักพักนาวาก็ตื่น

ผมมองไปรอบๆห้องก็ไม่เห็นพี่ธีร์แล้วครับ เขาคงกลับไปแล้วสินะ 

"เห้อ แล้วเมื่อคืนบอกว่าจะอยู่ด้วย" อยู่ๆน้ำตาผมก็ไหล ผมน้อยใจที่พี่เขากลับไปโดยไม่บอกผมเลย

แกร๊ก! เสียงเปิดประตูห้อง

ผมหันไปมองต้นเสียง ก็เจอเข้ากับพี่ธีร์

"วา! วาร้องไห้ทำไมครับ เป็นไรหื้ม" ผมกลับมาถึงห้องเเล้วเห็นน้องร้องไห้ผมรีบเข้าไปดูน้องว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมน้องถึงร้องไห้แบบนี้

"วาคิดว่าพี่กลับไปแล้วซะอีก" 

"โธ่ ไม่ร้องนะครับคนดี" ผมเช็ดน้ำตาให้กับน้อง

"พี่ไม่ทิ้งวาไปไหนหรอก"

"แล้วพี่ไปไหนมาหรอ"

"พี่ไปซื้อยาให้วา แล้วก็ซื้อข้าวต้มมาให้วาทานไงครับ"

"ขอโทษนะครับ ที่วาคิดว่าพี่ทิ้งวาไว้คนเดียว"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เข้าใจ"

"เดี๋ยววารอพี่แปปนะ เดี๋ยวพี่ไปเอาข้าวต้มใส่ถ้วยมาให้ทานนะ"

"ครับ" ทำไมพี่เขาถึงดีกลับผมจังเลยนะ ผมยิ้มให้กับการกระทำของพี่เขาที่ทำอยู่ ผมไม่เห็นถึงความแกล้งทำเลยครับ เขาคงทำออกมาจากใจจริงๆ

"หื้ออ ยิ้มอะไรอยู่หื้ม"

"ป่าวครับ"

"แน่ใจนะ"

"ครับ"

"อ้าปากครับ เดี๋ยวพี่ป้อน"

"ให้ผมกินเองก็ได้นะครับ ลำบากพี่ป่าวๆ"

"ไม่เป็นไรครับ พี่เต็มใจ"

"ก็ได้ครับ" 

"เดี๋ยวพี่เป่าให้ก่อนนะ มันร้อน" หลังจากที่ธีร์เป่าแล้วเขาก็ป้อนนาวา ป้อนจนใกล้จะหมดถ้วยแล้ว

"ผมอิ่มแล้ว"

"แต่อีกแค่สองสามคำก็จะหมดแล้วนะ ทานให้หมดนะ" 

"อื้ออ" สุดท้ายนาวาก็ทานจนหมด

"เก่งมากคนเก่ง"

นาวายิ้มให้ธีร์

"ต่อไปต้องกินยานะครับ อันนี้ให้พี่ป้อนไหม" ผมพูดแซวน้อง

"ผมกินเองได้หน่าา"

"พี่หยอกเล่น" ผมส่งยาให้น้อง

นาวาเอายาเข้าปากโดยง่ายดาย

"น้ำครับ" ผมส่งน้ำให้กับน้อง

"เก่งมาก วันนี้วามีเรียนไหม"

"มีครับ"

"พี่ว่าวาหยุดเรียนก่อนเถอะนะ เดี๋ยวถ้าไปเรียนจะเป็นหนักเอา"

"ก็ได้ งั้นเดี๋ยววาทักบอกเพื่อนก่อนนะ"

แชทกลุ่ม

นาวา:(พวกมึง วันนี้กูไม่ได้ไปเรียนนะ พอดีกูไม่สบาย)

ฟิว:(เป็นหนักรึป่าวมึง ให้กูไปหาไหม)

นาวา:(ไม่ต้องมาหรอกมึง กูดีขึ้นมากแล้ว แค่นอนพักก็หายแล้ว)

ฟิว:(งั้นก็นอนพักผ่อนนะมึง)

สีเทียน:(ไม่ให้ไปหาแน่นะ)

นาวา:(อื้อ)

โฬม:(หายไวๆมึง พักผ่อนเยอะๆ)

สีเทียน:(หายไวๆนะมึง)

นาวา:(ไม่ต้องเป็นห่วงกูนะ กูโอเค พวกมึงก็ตั้งใจเรียนกันนะ)

ฟิว:(ค้าบ)

สีเทียน:(ค้าบ)

โฬม:(ค้าบผม)

ผมคุยกับเพื่อนเสร็จก็เงยหน้ามองพี่ธีร์

"พี่ไม่มีเรียนหรอ"

"มีสิ"

"อ้าว งั้นพี่ไปเรียนเถอะวาอยู่ได้"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่อยู่ด้วย พี่ฝากเพื่อนจดแล้ว"

"ตามใจพี่ครับ"

"เอ้อวา"

"ว่าไงพี่"

"เมื่อคืนวาละเมอถึงพ่อวาด้วยนะ คือจะเสียมารยาทไหมถ้าพี่จะถามวา ว่าไม่ได้อยู่กับพ่อหรอครับ"

"ครับ วาไม่ได้อยู่กับพ่อครับ"

"แล้วพ่อวาอยู่ไหนหรอครับ"

"พ่อวาเสียแล้วครับ"

ผมตกใจกับคำตอบของน้อง ผมไม่น่าถามน้องเลย สีหน้าน้องดูไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่

"พี่ขอโทษนะที่ถาม"

"ไม่เป็นไรหรอกพี่ เรื่องก็ผ่านมานานแล้ว ผมกับพ่อหนะสนิทกันมากเลยครับไปไหนไปกัน พ่อชอบตามใจผมแต่ก็ไม่ใช่ทุกเรื่องหรอกครับ พ่อผมเป็นคนที่ใจดี ไม่เคยโกรธใคร เห็นใครที่ต้องการช่วยเหลือก็ช่วยเขาซะหมด มีแต่คนรักพ่อ ยกเว้นก็แต่แม่.." หลังจากที่นั้นวาก็หยุดพูดทันทีเมื่อเขานึกถึงบุคคลที่เป็นแม่ของเขา

น้องเล่าให้ผมฟังเรื่องของพ่อน้อง แต่น้องก็เงียบลงเมื่อพูดถึงแม่ ผมดูเหมือนน้องจะไม่ค่อยอยากพูดถึงแม่ผมเลยไม่ได้ถามอะไรต่อ

"พ่อวาน่ารักมากๆเลยนะเนี่ย แล้วทำไมวาถึงเล่าให้พี่ฟังล่ะ"

"ไม่รู้สิครับ เพราะสบายใจที่จะเล่าให้พี่ฟังมั้งครับ" ผมยิ้มให้พี่เขา

"ขอบคุณนะครับ" ผมส่งยิ้มกลับ

"มื้อกลางวันวาอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมครับ เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้"

"อืออ อยากกินต้มจืดครับ แต่ว่าวา..ไม่อยากกินแบบซื้ออะพี่"

"หื้อ งั้นเอางี้เดี๋ยวพี่ทำให้กินนะ"

"จริงนะ ผมอยาลองกินฝีมือพี่จัง"

"จริงสิ แล้ววาอยากกินไรอีกไหม"

"ไม่แล้วล่ะครับ"

มหาลัย

12:00 น.

โรงอาหารบริหาร

"พวกมึง บ่ายมีเรียนป่ะ" ฟิวเอ่ยขึ้นถามสีเทียนและโฬม

"มีๆพวกกูมี" โฬมตอบ

"ทำไมวะ" สีเทียนก็ถามขึ้นมาเช่นกัน

"ตอนเย็นกูจะชวนไปเยี่ยมไอ้วา เพราะตอนบ่ายกูก็มีเรียน"

"ไปดิ่ๆ" โฬมรีบตอบ

"ก็ดีเหมือนกันนะ" สีเทียนพูดเสริม

"งั้นก่อนไปค่อยแวะซื้อของไปเยี่ยมมันแล้วกัน"

"โอเค" ทั้งสีเทียนและโฬมตอบพร้อมกัน

"แต่กูสงสัย" 

"สงสัยไรวะไอ้ฟิว"

"พวกมึงสองคน คิดไงถึงมากินข้าวโรงอาหารคณะกู"

"พวกกูแค่อยากเปลี่ยนที่กินบ้าง"สีเทียนตอบ

"ใช่ๆ เบื่อโรงหารคณะกูละ" โฬมพูดปนขำ

"อ่ออ แบบนี้นี่เอง ขยันเดินกันเนาะ"

ห้องนาวา

ตอนนี้ธีร์กำลังทำต้มจืดให้กับนาวาโดยมีนาวานั่งดูอยู่

"หื้อพี่ กลิ่นหอมมจัง นี่ขนาดผมไม่สบายนะเนี่ย"

"เดี๋ยวก็ใกล้เสร็จแล้วนะ แต่ว่าไม่แทนตัวเองว่าวาแล้วหรอครับ" ธีร์หันมามองวา

"ผมกลัวพี่ไม่ชอบอ่ะ"

"ใครบอก พี่ชอบนะ น่ารักดี"

"พี่พูดอะไรก็ไม่รู้ รีบทำเลยนะ! วาหิวแล้ว"

"ค้าบบ"

ผมรู้สึกดีมากๆเลยครับที่มีพี่ธีร์อยู่ใกล้ๆแบบนี้ นี่ผมกำลังชอบพี่เขาอยู่หรอเนี่ย แต่พี่เขาจะคิดแบบผมไหมนะ

"ต้มจืดมาแล้วค้าบ" ธีร์วางถ้วยต้มจืดพร้อมกับข้าวลง

"โห น่ากินมากเลยพี่"

"น่ากินก็กินเยอะๆนะครับ"

"วาจะกินให้หมดเลยยย"

13:00 น.

ห้องเรียนฟิว

แชทของฟิมล์และฟิว

ฟิว:(พี่ฟิมล์)

ฟิมล์:(มีไร)

ฟิว:(เมื่อกลางวันพี่ไปเอารถมายังครับ)

ฟิมล์:(กูไปเอามาแล้ว เออส่วนเรื่องค่าซ่อมรถที่มึงจ่ายไปเดี๋ยวกูโอนคืนนะ)

ฟิว:(ไม่ต้องหรอกพี่ ผมเต็มใจ)

ฟิมล์:(แต่กูไม่ชอบติดหนี้บุญคุณใคร เอาเลขบัญชีมึงมา)

ฟิว:(ไม่เอา ผมไม่อยากได้เงิน)

ฟิมล์:(แล้วมึงจะเอาไร)

ฟิว:(เอาพี่)

ห้องเรียนฟิมล์

"ไอ้ฟิมล์มึงเป็นไรหน้าแดง ไม่สบายหรอวะ" เสียงของเตอร์เอ่ยทักฟิมล์

"ก็ป่าวนิ่ กูปกติดี ไม่ต้องสนใจกูฟังอาจารย์โน้น"

"เอ้าไรของมึงวะแม่ง"

ฟิว:(เขินหรอพี่ อ่านไม่ตอบ)

ฟิมล์:(เขินพ่อง! กูไม่ได้เขิน)

ฟิว:(หรอค้าบ)

ฟิมล์:(เออ สรุปจะเอาไร ถ้าตอบกวนตีนอีกกูบล็อก)

ฟิว:(ใจเย็นพี่ แค่พี่ไปดูหนังกับผมก็พอแล้ว)

ฟิมล์:(ไม่รู้คิดดูก่อน)

ฟิว:(รอคำตอบอยู่นะพี่)

ฟิมล์:(เออ ไว้จะบอกอีกที)

ตอนเย็น

17:20 น.

แกร๊ก! เสียงเปิดประตูห้อง

"เชี่ย!! ไอ้วา" ฟิว สีเทียน โฬม เรียกชื่อนาวาพร้อมกัน เพราะอะไรหน่ะหรอก็เพราะว่าทั้งสามคนเห็นนาวานอนกอดกับผู้ชาย

เสียงของทั้งสามทำให้ทั้งนาวาและธีร์สะดุ้งตื่น

"พวกมึง!" นาวาตกใจที่เห็นเพื่อนทั้งสามของเขา ส่วนธีร์เองก็ทำตัวไม่ถูก

"มึงอธิบายมาเลยนะ" สีเทียนเอ่ยบอกนาวา

"ใช่ ทั้งหมดด้วย" โฬมก็เสริมสีเทียน

แล้วนาวาก็เล่าให้เพื่อนฟังว่าทำไมธีร์ถึงมาอยู่ห้องเขาของโดยที่ธีร์เองก็อยู่ด้วย

"แบบนี้สินะ ถึงบอกพวกกูว่าไม่ต้องมา" ฟิวเอ่ยขึ้น

"มียาดีนี่เอง"สีเทียนแซว

"เนาะๆ ยาดีแบบบนี้มึงคงไม่เป็นไรแล้วมั้ง" โฬมก็แซวนาวาด้วย

"พวกมึงนี่เลิกแซวดิ๊"

"นี่พี่ธีร์ คนที่กูเคยบอกว่ากูเดินชนกับเขาอ่ะ"

"หวัดดีครับผมเทียน"

"ผมโฬม"

"ผมฟิว พี่คงพอจะรู้แล้วเนาะ"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะสีเทียน โฬม ส่วนมึงเออกูจำมึงได้"

"อะไรวะ มึงรู้จักพี่เขาหรอฟิว" โฬมถามอย่างสงสัย

"ไม่อ่ะ พึ่งรู้จักชื่อ แต่กูรู้จักเพื่อนพี่เขา "

"อ่อ"

"เออ มึงไม่เป็นไรก็ดีแล้ววา" ฟิวหันไปพูดกับนาวา

"กูว่าพวกเรากลับเหอะ อย่าอยู่เป็น ก ข ค เลยว่ะ" ฟิวพูดพร้อมกับมองธีร์และนาวาสลับกันไปมา

"กูเห็นด้วยกับมึงว่ะฟิว" สีเทียนเอ่ย

"งั้นพวกกูกลับก่อนนะมึง"โฬมหันไปบอกนาวา

"โอเค กลับกันดีๆนะ"

"เบาๆนะพี่มึง พวกผมไม่กวนละ" ฟิวแซวธีร์

"หวัดดีพี่" ทั้งสามสวัสดีธีร์แล้วเดินออกไป

"พวกมึงแม่งแต่ละคน" นาวาบ่นเพื่อนตามหลัง

"เพื่อนวาตลกดีนะ"

"พวกมันก็เป็นกันแบบนี้แหละครับ"

"แล้วพี่จะกลับเลยไหมครับ"

"ถ้าพี่จะขอนอนที่นี่อีกสักคืนได้รึป่าวครับ"

"เอ่อ...ก็ได้ครับ"

"ขอบคุณนะ"

"แต่พี่จะไม่ติดหวัดผมหรอครับ"

"ไม่หรอก แต่ถ้าติดวาก็ต้องเป็นดูแลพี่คืนบ้าง"

แล้วคืนนี้ทั้งสองคนก็ต้องนอนด้วยกันอีกครั้ง

คนพี่นี่เป็นคนหรือไมโครเวฟคะเนี่ยยย อบอุ่นเวอร์ คนน้องก็น่ารักเก่ง 

จะว่าไปคู่รองก็ใช่ย่อยเลยนะโดยเฉพาะเจ้าฟิวทำเอาคนพี่เขินกันเลยทีเดียว

ความสัมพันธ์เขาจะเป็นไงกันต่อนะ แล้วไหนจะที่นาวาไม่อยากพูดถึงบุคคลที่เป็นแม่มันเกิดะไรขึ้นกันนะ รอติดตามอ่านกันได้เลยค่ะ 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***