ความบังเอิญ

เช้าวันที่สดใสในมหาลัยแห่งหนึ่งที่มีผู้คนมากมายกำลังเร่งฝีเท้าไปเรียนตามตึกและห้องเรียนของตัวเอง

ตุ้บ! เสียงนี้ดังขึ้นเมื่อครู่เป็นเสียงของเด็กผู้ชายคนนึงที่เขาได้เดินชนเข้ากับรุ่นพี่

"เอ่อ..ขอโทษครับ" นาวาเด็กหนุ่มปี1รีบยกมือไหว้ขอโทษรุ่นพี่ แต่สายตาของเขาไม่ได้มองคนตรงหน้าเลย เขามัวแต่มองนาฬิกา หลังจากที่เขาขอโทษเสร็จเขาก็รีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นโดยที่มีสายตาคู่หนึ่งมองการกระทำของเขาเมื่อครู่

''เห้ย ไปเหอะมึง เดี๋ยวเข้าเรียนสายนะเว้ย" มีเสียงเอ่ยขึ้นนั้นคือเสียงของเมฆเพื่อนของรุ่นพี่ที่โดนชนเมื่อกี้ "เอ้ายังจะยืนมองอยู่อีกไอ้ธีร์"

"ถ้ารีบมากมึงก็ไปก่อนสิวะ" ธีร์ตอบกลับ "แหม่ มองน้องเขาตาไม่กระพริบเลยนะมึง" เสียงของเพื่อนอีกคนเอ่ยขึ้น นั้นคือเสียงของเตอร์ และในขณะเดียวกันก็มี เสียงฝีเท้ากำลังมุ่งหน้ามาหาพวกเขาทั้งสามคน "พวกมึงมายืนทำไรกันตรงนี้" เสียงหนึ่งดังขึ้น "เอ้าไอ้ฟิมล์ กว่าจะมานะมึง" ธีร์ทักเพื่อนที่พึ่งมา "ไปๆไปเรียนกันเหอะ" เมฆเอ่ยขึ้นพร้อมกับดันตัวของเพื่อนๆเพื่อให้เดิน

หน้าห้องเรียน นิเทศศาสตร์

"เห้อ เกือบไม่ทันซะแล้ว ว่าแต่เมื่อกี้เราชนใครวะ" เด็กหนุ่มยืนพูดกับตัวเอง "ไอ้นาวา" เสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้เด็กหนุ่มต้องหันไปมองทางต้นเสียงว่าใครเรียกชื่อของเขา "มึงมายืนเอ๋ออะไรหน้าห้อง ไม่เข้าไปวะ" นั่นไม่ใช่เสียงคนอื่นที่ไหนแต่เป็นเสียงของสีเทียนเพื่อนของนาวา "กำลังจะเข้าเหอะ คนมาช้าไม่มีสิทธิ์พูด" นาวาตอบพร้อมกลับมือที่ดันประตูเข้าไปในห้อง "มึงมาถึงก่อนกูแค่แปปเดียว ก็พอๆกันแหละ" สีเทียนพูดพร้อมกับเดินตามนาวาเข้ามาในห้อง

"พวก!ทางนี้ๆ" โฬมตะโกนขึ้นพร้อมกับโบกมือให้เพื่อนทั้งสองคนของเขาเห็น นาวาและสีเทียนเดินไปหาโฬมที่ตอนนี้นั่งโบกมืออยู่ "เสียงดังไอ้สัส อายเขา" สีเทียนพูดพร้อมกับตบหัวโฬม "พวกมึงแม่งมาช้าแล้วยังจะทำร้ายกุอีก" โฬมทำหน้าเศร้าแล้วพูดเชิงน้อยใจ "ไม่ต้องมาตีหน้าเศร้า มึงอ่ะแสดงเก่ง" สีเทียนว่า "ไม่กัดกันสักวันจะได้ไหมพวกมึงอ่ะ" นาวาเอ่ยขึ้น "ไม่ได้!!" สีเทียนและโฬมพูดพร้อมกัน ทำเอานาวาถึงกับสายหัว

12:30 น.

"โอ้โห่! อาจาย์แกรู้จักคำว่าปล่อยตรงเวลาปะวะ" เสียงของสีเทียนดังขึ้นเมื่ออาจารย์สั่งให้พักทานข้าวได้ "เบาๆไอ้เทียน" โฬมบอกเพื่อน "ไปกินข้าวเหอะ หิวมากตอนนี้" นาวาพูดพร้อมกับเดินออกไป "กูว่าแม่งหิวจริง" โฬมพูดพร้อมกับมองหน้าสีเทียน "มึงก็รีบเก็บของดิ๊ไอ้เทียน เดี๋ยวก็ตามมันไม่ทันหรอก" "เออๆ เสร็จแล้วเนี่ย" สีเทียนพูดจบก็จับแขนโฬมแล้วลากออกจากห้อง "รอพวกกูด้วย" สีเทียนตะโกนตามหลังนาวา

โรงอาหารกลาง

"โรงอาหารนิเทศเราเต็มคนแน่นมาก แต่ทำไมโรงอาหารกลางคนดูไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่เลยวะ" โฬมพูดแล้วกวาดตามองทั่วโรงอาหาร "มึงกล้าพูดเนาะว่าไม่เยอะ" นาวาพูดแล้วมองตามโฬม "เออ นั่นดิ่มึงมองไงไอ้โฬม" สีเทียนพูดเสริม "ไม่ต้องสนใจที่กูพูดหรอก ไปหาที่นั่งกินกันเหอะ ดูหน้าไอ้วาก่อน" โฬมพูดพร้อมเอาไหล่ชนสีเทียน "งั้นไปโต๊ะนั้นกัน" สีเทียนพูดขึ้นพร้อมกับเดินตรงไปทางโต๊ะที่เขามอง และนาวากับโฬมก็เดินตามไปติดๆแต่เขาไม่รู้เลยว่า ตอนนี้มีคนมองเขาอยู่ไม่ไกล

"มึงมองใครวะธีร์" เตอร์เอ่ยขึ้น "นั่นดิ่ มองแล้วยิ้มด้วยว่ะ" เมฆพูดเสริม และฟิมล์ที่นั่งเงียบมองการกระทำของเพื่อนตัวเองก็มองตามสายตาที่ธีร์มองไป เขาก็รู้เลยว่าธีร์กำลังมองเด็กหนุ่มคนนึงที่ตอนนี้กำลังตั้งหน้าตั้งตากินข้าวอย่างอร่อย เคี้ยวแก้มตุ้ยๆ สเปคของเพื่อนเขาเลยล่ะ "พวกมึงนี่เสือกจริงๆ" ธีร์เอ่ยขึ้นแล้วหันกลับมามองหน้าเพื่อนของตน "เขาเรียกใส่ใจ" เมฆตอบ ธีร์และฟิมล์ส่ายหัวพร้อมกัน

ทางฝั่งของนาวา

"พวกมึงคาบบ่ายว่างจะไปไหนกันป่ะ" นาวาถามเพื่อนเขาทั้งสอง "ไม่ว่ะกูว่าจะกลับไปนอน" โฬมตอบ "แล้วมึงอ่ะเทียน" นาวาหันมองสีเทียน "กูก็ว่าจะกลับห้องว่ะ" สีเทียนตอบ "งั้นแยกกันตรงนี้เลยป่ะ" โฬมเอ่ยถาม "ก็ได้นะ เเต่พวกมึงกลับเลยนะกูว่าจะไปห้องสมุด" นาวาบอกเพื่อนทั้งสอง "โอเคๆเจอกันมึง" โฬมพูดเสร็จก็เดินออกไป "เจอกันพรุ่งนี้นะไอ้วา" สีเทียนบอกนาวาแล้วก็เดินตามหลังโฬมไป นาวาพยักหน้าตอบ

"เหลือเราคนเดียวแล้วสินะ" นาวาพูดกับตัวเองแล้วรีบลุกออกจากโต๊ะเพื่อจะไปห้องสมุด

ห้องสมุดมหาลัย

"โหห คนก็น้อยจัง" นาว่าพูดพร้อมกับมองไปรอบๆบริเวรห้องสมุด "สงสัยจะกลับกันหมด ไม่ก็คงมีเรียนบ่ายกัน" นาวาก็ได้เดินดูหนังสือและไปนั่งอ่านที่โต๊ะ แต่ในขณะนั้น "นายๆ" บุคคลที่เข้ามาพูดพร้อมกับสะกิดนาวา "ครับ" ผมตอบคนตรงหน้า เขาดูหล่อ ดูน่ามองมากเลยครับ "เราขอนั่งด้วยได้ป่าว"เขาถามผมพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ ในจุดนี้ถ้าตอบว่าไม่ ก็คงไม่ได้แล้วล่ะ "ได้ครับ นั่งได้" ผมตอบเขาพร้อมส่งยิ้มกลับ "ขอบคุณนะ เราชื่อฟิวนะ" ฟิวเอ่ยบอกนาวาก่อน "เรานาวา เรียกว่าวาก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะฟิว" ผมตอบเขาไปและเขาก็พยักหน้าและส่งยิ้มให้ผมอีกครั้ง "วา เรียนคณะไหนหรอ" ฟิวเอ่ยถามพร้อมกับมองนาวา "เราเรียนนิเทศอ่ะ แล้วฟิวเรียนคณะอะไร" ผมถามแต่สายตาผมมองไปที่หนังสือ "เราเรียนบริหารอ่ะ" ฟิวตอบ "เรามาเป็นเพื่อนกันไหมเราอยากมีเพื่อนเยอะๆอ่ะ" ผมเงยหน้าแล้วถามฟิวที่ตอนนี้กำลังก้มหน้าอ่านหนังสือ "ได้สิ เราเองก็ไม่ค่อยมีเพื่อนด้วย" ฟิวละสายตาจากหนังสือแล้วมองนาวา "ทำไมอ่ะ ฟิวดูมีคนน่าเข้าหาเยอะนะ" ผมถามเขาออกไปเพราะผมสงสัยว่าทำไมคนอย่างฟิวถึงไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะเขาดูมีเสน่ห์มากดูน่าค้นหา "คนพวกนั้นเข้ามาเพื่อผลประโยชน์จากเราทั้งนั้นอ่ะ" ฟิวตอบกลับโดยไม่ลังเล" แล้วฟิวไม่กลัวเราเป็นแบบนั้นหรอ" ผมเอ่ยไปอย่างสงสัย" ไม่นะ เรามองคนออกอ่ะว่าใครเป็นยังไง เราว่าวาไม่ทำแบบนั้นหรอก" เขาตอบแล้วยิ้มให้กับผม "เอ้อ ใช้กูมึงก็ได้นะ จะได้สนิทกันไวๆ" ผมพูดบอกฟิว "ได้ กูก็ไม่ค่อยชินสักเท่าาไหร่" พอฟิวใช้กูเขาก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบเลยดูแบดนิดๆ "เอ้อฟิว กูมีเพื่อนอีกสองคนนะ มึงอยากรู้จักป่าว พวกมันสองคนเป็นคนจริงใจ" ผมถามออกไป "กูไม่ติดอ่ะ" ฟิวตอบ "โอเคงั้นพรุ่งนี้นัดเจอกัน" ผมบอกพร้อมกับส่งโทรศัพท์ให้ฟิว "ไวจริงๆเลยนะมึงเนี่ย" ฟิวรู้ว่านาวาต้องการอะไร เขารับโทรศัพท์นาวามาแอดไลน์ของเขา แล้วก็กดเบอร์เขาแล้วโทรออกเพื่อที่เขาก็จะได้มีเบอร์ของนาวาเหมือนกัน "ร้ายไม่เบานะเนี่ย" ผมเอ่ยแซวฟิว "เราก็พอกันหน่ะแหละ" ฟิวตอบพร้อมกับขำเล็กน้อยและยื่นโทรศัพท์คืนนาวา "เดี๋ยวกูกลับก่อนนะมึง" ผมปิดหนังสือแล้วพูดกับฟิว "แล้วมึงกลับไงอ่ะ" ฟิวถามมกลับ "นั่งแท็กซี่กลับอ่ะ ทำไมวะ" "เอางี้เดี๋ยวกูขับรถไปส่ง"ฟิวพูดขึ้น "ไม่เป็นไรมึงเกรงใจ " ผมบอกฟิวไปแบบนั้นเพราะผมเกรงใจฟิวจริงๆพึ่งรู้จักกันแล้วให้ฟิวไปส่งผมกลัวฟิวจะคิดว่าผมหวังอะไรจากเขา "กูเต็มใจ เราจะได้สนิทมากขึ้นไง" ฟิวตอบแล้วลุกขึ้นดันตัวนาวาให้เดินนำ

หน้าตึกของห้องสมุด

"มึงรอกูตรงนี้นะ" ฟิวพูดสั่งนาวา "เออ กูไม่หนีหรอกครับ" ผมยิ้มและส่ายหัวให้กับการกระทำของฟิว

"เห้ยมึงนั่นน้องคนเมื่อเช้านี่หว่า" เมฆพูดพร้อมกับชี้ให้เพื่อนๆของเขาดู "เออว่ะ น้องคนที่ชนกับมึงอ่ะธีร์" เตอร์เอ่ย และคำพูดของเตอร์ทำให้ธีร์ที่ทีแรกไม่ได้สนใจที่เมฆพูดเลยสักนิดแต่ตอนนี้เขารีบหันมองสิ่งที่เพื่อนบอก "คนนี้หรอวะที่มึงชนกับเขา" ฟิมล์ถามขึ้น "เออ เมื่อเช้าชนกับน้องเขา ก่อนที่มึงจะมา" ธีร์ตอบแต่เขาไม่ละสายตาจากเด็กหนุ่มเลย "น้องเขายืนรอใครวะ" เตอร์พูดขึ้นพร้อมกับมองหา "เสือกจริงๆเลยมึงอ่ะ" เมฆว่าเตอร์ "ไม่ดูตัวเองเลย มึงไม่ใช่หรอเป็นคนเริ่ม" เตอร์สวนกลับ "นั้นๆ รถใครวะ" เมฆชี้ไปที่รถคันสีดำที่ตอนนี้จอดตรงหน้าของนาวา

ฟิวเปิดประตูแล้วเดินไปหานาวา "ไม่ขึ้นล่ะครับคุณมึง" ฟิวเอ่ยถาม "กูจะไปรู้ไหมล่ะครับว่ารถคุณมึง" ผมรีบตอบฟิว "ไปๆจะกลับไหม" ฟิวพูดพร้อมกับเปิดประตูรถให้นาวา "เชิญขึ้นครับคุณชาย" ฟิวผายมือออกแล้วพูดปนขำ ปึ้ง!เสียงปิดประตูรถของฟิว และรถก็ได้เคลื่อนตัวออกจากตรงนั้น พวกเขาไม่รู้เลยว่าการกระทำของพวกเขาสองคนมีคนกำลังมองอยู่นั้นก็คือธีร์และเพื่อนๆของเขา

"สาสส รถหรูซะด้วยว่ะ" เตอร์พูด "แฟนน้องเขาหรอวะ" เมฆถามขึ้น "กูจะไปรู้ไหม อาจจะใช่ก็ได้" เตอร์ตอบแบบติดตลก แต่เขาไม่รู้เลยว่าเพื่อนของเขานั้นกำลังคิดมากไม่ใช่น้องเลยที่เห็นภาพเหตุการณ์นั้น และอีกคนที่ตอนนี้นั่งยิ้มอยู่เหมือนจะเจอเข้ากับเนื้อคู่ของเขาแล้วแหละ "กูกลับก่อนนะ" ธีร์บอกเพื่อนๆแล้วก็รีบเดินออกไป "ไรของมันวะ" เมฆหันไปถามเตอร์ เตอร์ส่ายหัวตอบ "กูก็กลับละ" ฟิมล์บอกเตอร์และเมฆแล้วก็รีบเดินออกไปเหมือนกัน "เอ้า ไรของพวกมันวะ" เมฆบ่นขึ้น

ที่จอดรถ

ตอนนี้ธีร์นั่งอยู่บนรถของเขา "น้องเขาไปกับใครวะ" ผมพูดขึ้นกับตัวเอง ตอนนี้เหมือนมีใครมาซุมไฟในใจผมเลยครับ มันร้อนไปหมดแค่ผมเห็นน้องไปกับคนอื่นใจผมมันก็อยู่ไม่เป็นสุขแล้วครับ ผมไม่คิดว่าการที่เจอกันครั้งเดียวและครั้งแรกทำให้ผมรู้สึกได้มากเท่านี้ "เห้อ" เสียงถอนหายใจของธีร์ Rrrr เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ธีร์มองไปที่โทรศัพท์ที่ตอนนี้กำลังรอเขารับสายอยู่ แต่ธีร์เห็นเบอร์โชว์ขึ้นเขาเลือกที่จะปิดหน้าจอลง และพอเขาได้ปิดหน้าจอลงนั้นก็มีเสียงดังขึ้น ติ้ง ติ้ง ติ้ง เขาหยิบขึ้นมาดู สิ่งที่เขาดูกับทำให้เขาต้องกำหมัดแน่น....

เอ๊ะ..ใครโทรหาเขากันนะ และใครส่งข้อความมาหาธีร์ทำให้ทีที่กับกำหมัดเลยล่ะ และธีร์กับนาวาจะเป็นยังไงกันต่อ รออ่านตอนต่อไปนะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***