เดินป่าเที่ยวน้ำตก

ฉันกับพี่มัทนอนกลับกันข้ามวันมาตื่นเอาอีกทีคือเช้าวันที่4พฤศจิกา ที่บ้านของคุณยายดีกว่าบ้านของคุณย่าตรงที่มีสัณญาณมือถือเข้าถึง โชคดีที่ฉันเตรียมตัวมาดีหยิงของแห้งกับของสดใส่ลังน้ำเเข็งเล็กมาด้วย ตอนเช้าวันนี้พี่มัทจ้อมข้าวต้มใว้ให้กินด้วย "ข้าวต้มอะไรอ่ะพี่" ฉันเอ่ยถาม "ข้าวต้มเครื่องใส่เนื้อปลาด้วยพอดีพี่เห็นว่ามีเนื้อปลาหั่นชิ้นอยู่ในตู้เย็น" พี่มัทบอกพร้อมกับที่ฉันตักข้าวต้มเข้าปาก "หืออออ อร่อยอ่ะพี่" ฉันบอก "ขอบใจจ๊ะ วันนี้เราจะทำอะไรกันดี" พี่มัทพูดขึ้น "วันนี้พร้อมจะพาพี่เดินเขาป่าขึ้นเขาไปเที่ยวน้ำตกไม่ไกลหรอก พี่เคยเดินป่าไหม" ฉันตอบ "ไม่เคยอ่ะ แต่พี่เคยอยากเดินขึ้นภูกระดึงนะ แต่ได้แค่คิดไม่เคยได้ไปเดินจริงๆ" พี่มัทบอก "งั้นซ้อมขึ้นที่ป่าหลังหมู่บ้านไปก่อนละกันนะพี่ ถึงจะไม่สูงเท่าภูกระดึงก็เถอะ" ฉันพูด ฉันคิดว่าฉันโชคดีมากที่ได้เจอพี่มัทเพราะเรามีนิสัยที่ค่อนข้างคล้ายกันในหลายอย่างจึงทำให้เราสนิทกันเร็วมาก หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จฉันก็หยิบของเตรียมขึ้นเขาโชคดีมากที่โลกนี้เหมือนโลกเดิมทุกอย่างเลยเพราฉันเคยซื้ออุปกรณ์เดินป่ามาทิ้งใว้บ้านคุณยายแล้ว "พร้อมไหมพี่" ฉันถามพี่มัท "พร้อมสิ แต่ไกลไหมอ่ะทางยากหรือปล่าว" พี่มัทตอบ "ไม่ไกลเท่าไหร่กิโลนิดๆเองทางไม่ยากพี่เดินได้แน่ พร้อมคิดว่างั้นอ่ะนะ" ฉันบอก เราเริ่มออกเดินทางกันตอนแปดโมงเช้าเดินกันมาได้ชั่วโมงนิดๆก็ถึง น้ำตกที่ว่าเป็นน้ำตกเล็กๆแต่สวยมากน้ำใสแล้วก็เย็นมาก "สวยจังน้ำใสด้วย" พี่มัทพูดพร้อมเดินเหยียบขึ้นไปบนน้ำตก "ว๋ายย!" พี่มัทร้องอย่างตกใจเพราลื่นแต่ฉันรับใว้ทัน "เอ้าพี่ระวังหน่อย โลกนี้ไม่มีหมอหรอกนะ" ฉันพูด "ขอบใจจ๊ะ จริงด้วยโลกนี้เหมือนว่าจะมีแค่เรา ถ้าเกิดว่าเป็นอะไรขึ้นมาล่ะก็แย่แน่เลย" พี่มัทพูดแล้วหยิบน้ำขึ้นมากิน "พี่มัท บ้านพี่อยู่ที่ไหนหรอพร้อมยังไม่เคยไปเลยอ่ะ" ฉันเอ่ยถามขึ้น "บ้านพี่อ่ะหรอ บ้านพี่อยู่กรุงเทพพร้อมอยากไปไหมล่ะ" พี่มัทพูดแล้วหันมามองฉัน "อยากไป โลกเดิมพร้อมไม่ชอบกรุงเทพเลยเพราะรถติดมาก แต่ที่โลกนี้คงขับสบายน่าดู" ฉันพูด ฉันเดินอ้อมมาทาข้างหลังของพี่มัทแล้วดันเธอลงน้ำไป "พร้อม!" พี่มัทร้องเสียงหลงแล้วมองข้านมาที่ฉันที่กำลังหัวเราะอยู่ "พร้อมขี้แกล้งอ่ะ แบบนี้ไม่เอาแล้วนะพี่ตกใจ" พี่มัทพูด "โอเคได้ๆ พร้อมสัญญาไม่แกล้งแล้ว" ฉันพูดขณะที่ยังหัวเราะอยู่ เราสองคนเล่นน้ำกันที่น้ำตกจนถึงเวลาเที่ยงครึ่ง "พร้อมพี่หิวข้าวแล้วอ่ะกลับกันเถอะ" พี่มัทพูด "หิวเหมือนกัน งั้นเรากลับกันเลยนะพี่" ฉันพูดแล้วขึ้นจากน้ำ เราเดินกลับบ้านกันแต่ในขณะที่เดินใกล้จะถึงบ้านของคุณยายนั้นพี่มัทก็ลื่นล้มจนข้อเท้าแพลง "เจ็บอ่ะ" พี่มัทพูด "อย่าพึ่งลุกนะพี่ไหวมั้ย ให้พร้อมอุ้มพี่ไปนะอย่าพึ่งเดินเลย" ฉันพูด "พร้อมอุ้มพี่ไหวด้วยหรอ" พี่มัทถาม "ไหวสิพี่ ถ้าพร้อมอุ้มพี่ไม่ไหวเมื่อคืนพี่คงนอนในรถไปแล้ว" ฉันพูดแล้วอุ้มพี่มัทขึ้นแล้วเดินไปต่อเรากลับมาที่บ้านของคุณยายแล้วฉันอุ้มพี่มัทไปนั่งที่โซฟาในบ้าน "เดี๋ยวมื้อนี้พร้อมทำกับข้าวให้พี่กินเอง" ฉันพูดแล้วเดินหยิบยาหม่องไปให้พี่มัทมื้อกลางวันฉันต้มซุกี้กินง่ายๆกับพี่มัทเพราะมีเครื่องพร้อมอยู่ในตู้เย็น "วันนี้พี่อยากไปนอนในเมืองเชียงใหม่อ่ะพร้อม ที่บ้านพี่มีโรงแรมในเมืองเชียงใหม่เราไปนอนที่นั่นกันไหม" พี่มัทพูดขึ้น "ไปสิพี่ไปเลยไหมล่ะพร้อมได้ไปเก็บของ" ฉันตอบ "อื้อ ไปเลยก็ได้" พี่มัทบอก ฉันเก็บของขึ้นรถแล้วเดินกลับมาอุ้มพี่มันขึ้นรถแล้วขับออกจากบ้านคุณยาย เราเดินทางมาถึงโรงแรมในช่วงเย็นของวัน พี่มัทมีอากาดีขึ้นเดินได้แล้วเราเดินไปหาอะไรกินกันแถวโรงแรมแล้วกลับมานอน ฉันกับพี่มัทอยู่เชียงใหม่อีกหลายวันไปเที่ยวด้วยกันหลายที่จนถึงวันที่13ธันวา เราจังตัดสินใจกันว่าจะกลับไปเอารถของพี่มัทที่จันทบุรีแล้วไปที่บ้านพี่มัทที่กรุงเทพ ฉันกับพี่มัทนั่งเล่นนอนเล่นอยู่ที่บ้านของพี่มัทหลายวันมากเราวางแผนกันว่า31ธันวาเราจะไปเคาท์ดาวน์กันที่สะพานมอญ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***