การเดินทาง

ฉันเริ่มเบื่อบ้านของคุณย่าเพราะสัณญาณมือถือไม่ค่อยมีแล้วก็อยู่ห่างจากตลาดถึง10กิโล ฉันเริ่มคิดว่าอยากไปเชียงใหม่เพราะบ้านเกิดของคุณยายอยู่ที่นั่น

ฉันคิดว่าอยากชวนพี่มัทไปด้วยเพราะไม่อยากขับรถไปไกลๆคนเดียวฉันหยิบมือถือกดโทรไปหาพี่มัท "พี่มัท ไปเชียงใหม่กับพร้อมไหม" ฉันพูดขึ้นทันทีที่พี่มัทรับสาย "เอาสิตอนนี้พี่มาเที่ยวจันอยู่พอดี" พี่มัทพูดขึ้น "งั้นเดี๋ยวพร้อมส่งพิกัดบ้านพร้อมไปให้นะ" ฉันกดส่งพิกัดไปให้พี่มัทในแชท "โหบ้านพร้อมอยู่ไกลจากตัวจังหวัดเอาเรื่องอยู่นะ" พี่มัทพูดขึ้น "พี่น่าจะไปถึงตอนเย็นๆนะพร้อม" เมื่อฉันได้ยินดังนั้นจึงตอบกลับไปว่า "โอเคพี่ งั้นตอนเย็นๆเจอกันนะ ยังไงถ้ามาไม่ถูกก็โทรหาพร้อมนะแล้วก็พี่หาอะไรกินมาเลยนะหรือไม่ก็เอาของสดมาก็ได้เพราะที่แถวบ้านพร้อมไกลจากร้านค้า" พี่มัทได้ยินฉันพูดแบบนั้นเลยบอกว่า "ได้ๆเดี๋ยวพี่หาอะไรแถวนี้กินก่อนไปละกัน แค่นี้นะแล้วเจอกันตอนเย็นจ๊ะ" แล้วพี่มัทก็วางสายไป ฉันและพี่มัทใช้ชีวิตกันแบบเดิมเหมือนตอนที่ทุกอย่างยังเป็นปกติ และเราทั้งคู่ก็ยังไม่เจอสิ่งมีชีวิตอื่นใดเพิ่มเติมไม่มีแม้กระทั่งนกหรือแมลงตัวเล็กๆ ฉันไม่รู้ว่าจะกลับไปโลกเดิมยังไงเพราะที่นี่มันไม่เหมือนกับในนิยายที่ฉันเคยอ่านหรือหนังที่ฉันเคยดู ที่นี่มันเหมือนกับโลกใบเดิมมากแต่แค่ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดเลยฉันสงสัยจังว่าน้ำไฟยังใช้ได้อยู่อย่างไรทั้งๆที่ไม่มีคน ฉันเคยได้อ่านผ่านๆมาว่าถ้ามนุษย์หายไปน้ำไฟจะเริ่มใช้ไม่ได้หนิแต่นี่ผ่านมาจะครบเดือนแล้วนะทุกอย่างยังใช้ได้อยู่เลยแต่คิดไปก็เท่านั้น ฉันเดินออกจากบ้านตรงเข้าสวนผลไม้ผสมหลังบ้านไป ที่นี่มีแทบทุกอย่างเพราะคุณย่าปลูกเอาใว้ฉันไม่เคยซื้อทุเรียนกินเลยแม้แต่ทุเรียนที่สวนของคุณย่าก็ไม่เคยกินมันอร่อยนะ แต่ถ้าพวกคุณเป็นชาวสวนทุเรียนแล้วล่ะก็พวกคุณจะรู้เลยว่าการปลูกทุเรียนนั้นใช้ยาฆ่าแมลงเยอะมาก อีกทั้งต้นของมันค่อนข้างบอบบางตายง่ายติดเชื้อง่ายเลยทำให้มันมีราคาแพง นอกจากทุเรียนแล้วก็มีเงาะ,ลำไย,มังคุด, แล้วก็อีกหลายอย่างเลยที่คุณย่าปลูกเอาใว้ ตอนนี้ผลไม้ที่กินได้ก็จะมีแค่กล้วยแล้วก็สัปรถ ฉันเดินไปที่คลองเล็กข้างสวนคนแถวนี้จะเรียกคลองเส้นนี้ว่าคลองไอ้ลุเพราะเป็นคลองทะลุผ่านแทบทุกสวนของทุกบ้านจนไปจบที่แม่น้ำจันทบุรี แม่ฉันเดินไปถึงคลองไอ้ลุฉันมองเห็นปลานิลว่ายอยู่ในน้ำหลายตัวมันเป็นอีกหนึ่งสิ่งมีชีวิตที่ฉันเห็นแต่แปลกใจว่าทำไมคลองไอ้ลุถึงมีปลาฉันจำได้ว่ามันไม่เคยมีนะ แต่ช่างมันเถอะฉันอยากกลับเข้าบ้านแล้วเพราะคันตามตัวไปหมดแล้วฉันไม่น่าเดินลงมาเลย ฉันอาบน้ำแล้วก็หลับไปแต่งเรื่อง "พร้อมพี่อยู่ที่ปั้มในตัวอำเภอแล้วนะบ้านพร้อมเข้าไปทางไหนต่ออ่ะ" พี่มัทพูดในอำเภอที่บ้านคุณย่าตั้งอยู่มีปั้มแค่2ที่เท่านั้นคือปั้มเก่าแก่กับปั้มป.ร.ป.ที่พึ่งสร้างใหม่ได้ปีกว่า "งั้นพี่รอพร้อมอยู่ที่ปั้มนะเดี๋ยวพร้อมออกไปรับ" ฉันวางสายแล้วรีบขับรถออกไป เมื่อมาถึงปั้มใหม่ฉันเห็นรถพี่มัทจอดอยู่หน้าเซเว่นฉันจึงเข้าไปจอดข้างๆ "พี่มัท" ฉันเอ่ยทักเธอก่อน "พี่กินอะไรมารึยัง" ฉันพูด

"พี่กินแล้ว พร้อมดูผอมลงนะหรือพี่คิดไปเอง" พี่มัทพูดขึ้น "พี่คงคิดไปเองนั่นแหละ หรือผอมลงจริงๆก็ไม่รู้พร้อมไม่เคยชั่งน้ำหนักเลยเพราะไม่ถูกชะตากับเครื่องชั่งน้ำหนังเท่าไหร่" ฉันบอก "พี่เก็บเสื้อผ้ามาแล้วนะเราจะไปเชียงใหม่กันแมื่อไหร่ดี หรือไปพรุ้งนี้เช้าเลย" พี่มัทพูด "ไปตอนนี้เลยไหมล่ะพี่ พร้อมคิดว่าเอารถพร้อมไปคันเดียวก็พออีกอย่างพร้อมนอนหลับมาเต็มอิ่มแล้วเดี๋ยวพร้อมขับเอง" ฉันพูดขึ้น "ได้สิ" พี่มัทบอก หลังจากที่ขนของขึ้นรถแล้วฉันกับพี่มัทจึงเดินไปหยิบขนมกับของกินในเซเว่นและเติทน้ำมันแล้วก็ออกเดินทาง จากบ้านของคุณย่าไปที่บ้านของคุณยายระยะทางหนึ่งพันกิโลนิดหน่อย บ้านของคุณยายตั้งอยู่ในอำเภอที่มีชื่อพยางค์เดียวในเชียงใหม่ "พร้อมจะไปทำอะไรที่เชียงใหม่หรอ" พี่มัทเอ่ยถามขึ้น "พร้อมอยากไปบ้านคุณยายๆของพร้อมแกเป็นคนเชียงใหม่ ถ้าพี่ง่วงก็หลับได้เลยนะหรือถ้าพี่อยากเปิดเดอร์โกสฟังก็ได้นะ" ฉันตอบ แต่ทุกอย่างก็เงียบไม่มีเสียงตอบกลับจากพี่มัทฉันจึงหันไปมองปรากฏว่าพี่มัทหลับคอพับไปแล้วฉันคิดในใจว่าพี่มัทก็สวยเหมือนกันนะแต่ได้แค่คิดในใจ ฉันขับรถมาเรื่อยเราออกจากจังหวัดจันทบุรีตอนห้าโมงเย็นกว่าจะไปถึงบ้านคุณยายอย่างน้อยๆก็ต้องมีสิบห้าชั่วโมง แต่ด้วยความที่ถนนโล่งไม่มีรถประกอบกับฉันขับรถค่อนข้างจะเร็วด้วยจึงมาถึงตัวเมืองเชียงใหม่ด้วยการใช้เวลาสิบเอ็ดชั่วโมงกว่าๆ พี่มัทหลับตลอดทางฉันหาปั้มจอดแล้วจึงปลุกพี่มัทให้ตื่น "ถึงแล้วหรอไวจังเลย" พี่มัทพูดขึ้น "ไม่ไวนะพี่สิบเอ็ดชั่วโมงกว่าเลยนะ บ้านของคุณยายต้องขับรถต่อไปอีกประมาณสามชั่วโมงกว่า พี่จะเข้าห้องน้ำหรือหาอะไรกินไหม" ฉันพูด "พี่ยังไม่หิวอ่ะอยากนอนต่อมากกว่า แต่เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนล้างหน้าก่อน" พี่มัทตอบ ระหว่างที่พี่มัทเข้าห้องน้ำฉันก็เดินไปหาของกินในเซเว่นแล้วเดินออกมานั่งกินที่เก้าอี้หน้าร้าน ฉันรอพี่มัทซักพักใหญ่ก็ยังไม่ออกมาฉันเป็นห่วงจึงเดินไปดูทีาห้องน้ำฉันผลักประตูห้องน้ำไปเรื่อยๆจนไปพบว่าพี่มัทนั่งหลับอยู่ในห่องน้ำ "พี่มัทพี่" ฉันเรียกพี่มัท "อื้ออออออ พี่ง่วงอ่ะเมื่อวานไม่ได้นอนเล่นเกมยันเช้าเลยยยยย" พูดเสร็จพี่มัทก็เหมือนจะหลับต่อ ด้วยความที่ฉันตัวสูงกว่าแล้วก็ตัวใหญ่กว่าฉันจึงอุ้มพี่มัทออกจากห้องน้ำขึ้นรถแล้วก็คาดเข็มขัด ตัวพี่มัทไม่ได้หนักอะไรออกจะเบานิดหน่อยด้วย ฉันขับรถออกจากปั้มไปที่บ้านคุณยายฉันขับรถต่อมาอีกสามชั่วโมงกว่าจึงมาถึงบ้านคุณยายตอนเก้าโมงเช้าของวันที่3พฤศจิกา พี่มัทยังหลับอยู่เหมือนเดิมฉันอุ่มพี่มัทลงจากรถไปนอนที่ห้องของคุณยายฉันเหนื่อยมากเลยล้มตัวลงนอนข้างๆพี่มัทแล้วฉันก็หลับไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***