เข้าผิดห้อง

ไอ้พร้อม! "ตื่นได้แล้วสายแล้วนะสายแล้ววันๆมึงไม่คิดจะทำอะไรเลยรึไง จะเอาแต่นั่งกินนอนกินอย่าเดียวเลยมึงนี่" เสียงบ่นของพ่อมักจะบ่นฉันตลอดในตอนเช้า ฉันชื่อพร้อม เกิดจากความพร้อมของพ่อกับแม่(มั้งนะ) ฉันมีน้องชายที่อายุห่างกันปีเดียวชื่อพี น้องชายของฉันเรียนเก่งตัวสูงรูปร่างดีแถมเป็นนักเรียนนายสิบทหารบกอีกต่างหาก ซึ่งแตกต่างจากฉันลิบลับเรียนได้ดีความจำดีแต่ฉันขี้เกียจเกรดเลยแย่และสอบได้ที่โหล่เสมอ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความขี้เกียจของฉันมันมาจากไหน ฉันเป็นผู้หญิงรูปร่างใหญ่จะว่าอ้วนก็พูดได้ไม่เต็มปาก จะว่าผอมนี่ยิ่งไม่ใช่เข้าไปใหญ่ พ่อมักจะบ่นฉันเรืองขี้เกียจเสมอ ฉันไม่ค่อยชอบพ่อของตัวเองเท่าไหร่ เนื่องจากพ่อไม่ได้เลี้ยงฉันไม่เคยดูแลฉันกับน้องแล้วก็ชอบทำให้แม่เสียใจอยู่เสมอ ฉันกับน้องชายรักและสนิทกับแม่มากกว่าพ่อและครอบครัวของพ่อ กิจวัตรประจำวันของฉันคือ ตื่นนอนช่วงสายๆของวัน ช่วยแม่กับข้าวบ้างบางที หน้าตาก็ล้างบ้างไม่ล้างบ้างแล้วก็เขาห้องเก็บตัวเงียบ ฉันเป็นพวกชอบอยู่คนเดียวหรือที่ใครต่อใครเรียกกันว่าอินโทรเวิร์ตนั่นแหละ ฉันใช้ชีวิตแบบนี้ได้มาประมาณหลายปีแล้วเนื่องจากเรียนไม่จบป.ว.ช.เพราะมีปัญหากับที่ฝึกงาน วันนี้เป็นวันที่ 5 พฤศจิกายน ฉันไปงานทอดกฐินที่วัดแถวบ้านมากลับมาก็เข้าห้องเก็บตัวเงียบเหมือนเดิม ส่วนพ่อกับแม่ก็ไปส่งพีที่โรงเรียนนายสิบจังหวัดประจวบหลังจากทำบุญเสร็จทำให้ฉันต้องอยู่บ้านกับตา2คน คุณตาของฉันปีนี้ก็อายุ76แล้วแต่แกยังเเข็งแรงดีอยู่ วันนี้ฉันกะว่าจะดูหนังซักเรื่องแต่ฉันก็ไม่รู้ว่าจะดูเรื่องอะไรเลยไปหาอะไรกินในครัวแล้วก็ไปถ่ายหนักที่ห้องน้ำ แต่ในขณะที่ฉันกำลังเปิดประตูห้องน้ำอยู่นั้นฉันก็มองไม่เห็นอะไรเลยเหมือนกับว่าอยู่ดีๆทุกอย่างก็มืดลง  ฉันไม่กล้าขยับไปไหนส่วนหนึ่งก็คือปวดท้องหนักอยู่แล้วก็มีแสงสว่างเหมือนกับคนเปิดไฟ ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแต่สิ่งรอบข้างของฉันมันเปลี่ยนไป ฉันเข้าผิดห้องนั่นไม่ใช่ห้องน้ำแต่เป็นห้องใต้บรรไดที่บ้านฉันต่างหากเมื่อกี้ไฟคงดับละมั้งนะฉันจึงรีบกลับไปเข้าห้องน้ำแล้วกลับเข้าห้องนอนแล้วก็นอนหลับไป 

ฉันตื่นขึ้นมาที่บ้านของฉันในห้องนอนของฉัน ขณะนี้เป็นเวลาเย็นแล้วพ่อกับแม่ยังไม่กลับมา ฉันเดินหาคุณตารอบบ้านแต่ก็ไม่พบรองเท้าของตาก็ยังอยู่รถก็อยู่กุญแจก็อยู่แต่ตาของฉันหายไป ฉันเดินไปบ้านข้างๆแต่ก็ไม่พบใครฉันเดินต่อไปยังบ้านร้านค้าที่อยู่ถัดไปจากบ้านฉันไม่กี่หลังทางขวามือแต่ก็ไม่พบใคร ไม่มีใครเลยซักคนเหมือนกับว่าฉันจะอยู่คนเดียวในหมู่บ้านอย่างนั้นเเหละ ไม่มีรถผ่านทั้งที่บ้านติดถนนไม่มีๆใครเลยแม้แต่สิ่งมีชีวิตซักตัวก็ไม่มี ฉันกลับบ้านหยิบกุญแจรถแล้วขับรถออกไปไปยังเซเว่นถนนทั้งเส้นไม่มีรถเลยซักคันมันว่างปล่าวไปหมด เมื่อถึงเซเว่นที่นั่นไม่มีใครทั้งรถหน้าเซเว่นก็ไม่มีพนักงานก็ไม่มีลูกค้าก็ไม่มีที่ถนนก็ยังไม่มีรถเหมือนเดิม ฉันเดินเข้าไปในเซเว่นที่นั้นทุกอย่างยังปกติมีไฟฟ้าข้าวของ ยังมีเหมือนเซเว่นปกติต่างแค่ที่นี้ไม่มีคนเลย ฉันขับรถกลับบ้านกลับมาตั้งสติว่าเกิดอะไรขึ้นฉันรู้สึกว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิมน้ำยังไหลไฟยังติดแต่ผู้คนหายไป ฉันทำได้แค่รอดูสถานะการที่บ้านเผื่อพ่อกับแม่หรือตาจะกลับมา ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้วฉันเข้าครัวไปหาอะไรกินเหมือนเดิมหยิบมือถือมาดูเวลาตอนนี้หนึ่งทุ่มครึ่งแล้วฉันอาบน้ำแล้วก็หยิบมีดซักเล่มติดตัวไปด้วยเพื่อป้องกันตัวแล้วก็เข้าห้องล็อคประตูแล้วนอน ฉันนอนคิดไปเลื่อยเปื่อยว่าทุกคนหายไปไหนพ่อกับแม่จะกับมาไหมถ้าพวกเขาไม่กลับมาจะเป็นยังไง ได้แต่คิดแล้วนอนหลับไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***