หลังจากจบการตัดสินทุกอย่าง ผู้ที่ชนะก็คือ...
ไม่บอก! 555
ไว้ติดตามกันในวันประกาศผลนะคะ
“วันนี้มีงานที่ไหนอีกไหมคะ?” เราหันไปถามพี่มอลลี่หลังจากที่ตัดสินเสร็จเราก็เดินออกจากตึกเตรียมตัวกลับทันที
“วันนี้ไม่มีจ้ะ พักผ่อนได้ ส่วนพรุ่งนี้กับวันมะรืนมีถ่ายซิทคอมทั้งวันนะจ๊ะ เริ่มตั้งแต่สิบโมงเช้าถึงสองทุ่ม ทั้งสองวันเลยจ้ะ” ร่างบางพยักหน้าเข้าใจกับคิวงาน พี่มอลลี่แกจัดคิวงานได้ดีมาก แถมทุกครั้งที่ได้เงินค่าตัวพี่มอลลี่ก็ไม่เคยโหงเราเลยด้วย
แบ่งเงินกันแบบแฟร์ๆ และยุติธรรมดีมากๆ
“โอเคค่ะ งั้นวันนี้เราไปกินหมูกระทะกัน ไม่ได้กินมาเป็นเดือนแล้ว”
“จะดีหรอ ช่วงนี้พี่ลดความอ้วนอยู่นะน้องแพรว”
“แหวะ! สตอเบอรี่มากแม่!” ร่างบางเบะปากพร้อมกรอกตามองบนใส่ ลดความอ้วนบ้าอะไร เมื่อคืนยังขวนเราไปกินเค้กอยู่ลเย ฮับโหล!
“นิดนึงเอง 555” พี่มอลลี่ยิ้มพร้าพร้อมเช็คข้าวของทุกอย่างก่อนขึ้นรถกลับคอนโด
รถตู้นี่ก็เป็นรถตู้ส่วนตัวของเราที่พี่มอลลี่จัดหามาให้ พี่มอลลี่น่ารักมากๆ แกเป็นเสมือนแม่คนที่สองของเรา ตั้งแต่พ่อแม่เราตายไป ก็มีพี่มอลลี่เนี่ยแหละที่คอยดูแลเรา ค่อยแก้ปัญหา คอยช่วยเหลือเรามาโดยตลอด
ขาดพี่มอลลี่ไป หัวใจคงแตกสลาย~
“กรี๊ดดดดดด! พี่แพรว~” เสียงกรี๊ดลั่นพุ่งตรงมาทางเรา จะใครเสียอีกละ! ก็ยัยที่ชื่อดีนี่ไง!
พรึบ!
“ว๊าย! ทำอะไรของเธอเนี่ย!” ร่างบางร้องลั่นเมื่อยัยดีนี่พุ่งเข้ามากอดเรา “เธอเป็นบ้าหรือยังไง!”
“บ้าค่ะ...บ้าเพราะว่าดีนี่รักพี่แพรว แง่ว~”
“ตื่นก่อน!” ร่างบางว่าพลางสะบัดตัวออก “วิ่งเข้ามากอดคนอื่นแบบนี้มันไม่มีมารยาทเลยรู้ตัวไหม!”
“ขอโทษค่ะ~” ดีนี่ทำหน้าเศร้าพร้อมยกมือไหว้ขอโทษ “คือว่าดีนี่ตื่นเต้นมากไปหน่อยน่ะค่ะ ดีนี่ชอบพี่แพรวมากเลยนะคะ ที่มาประกวดก็เพราะพี่แพรวเลย ถ้าหากว่าดีนี่ได้รับตำแหน่ง ดีนี่ก็จะมีชื่อเสียง แล้วอาจจะโชคดีได้เล่นละครกับพี่แพรวด้วย!”
“คลั่งไคล้เลเวลร้อย” พี่มอลลี่กระซิบบอก
“มันก็แล้วแต่เธอนะ แต่ถ้าหากว่าดังขึ้นมาแล้วบังอาจมาเทียบรัศมีฉัน ฉันไม่ยอมหรอกนะ! คนอย่างฉันฆ่าได้แต่หยามไม่ได้”
“หนังหน้าอย่างหนูเข้า Top10 ก็คือว่าบุญโขแล้วค่ะ 555 หนูชอบพี่มากจริงๆนะคะ ยังไง...ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ!”
“ไม่!!!”
“อ..อ่าว ทำไมละคะ?”
“ฉันไม่ว่าง ฉันจะไปกินหมูกระทะ ไว้เจอกันชาติไหนสักชาติแล้วค่อยถ่าย ฉันหิวแล้ว!” ร่างบางตวาดใส่เด็กสาว ก่อนที่จะหันมาหาพี่มอลลี่ “ไปกันเถอะค่ะ”
“จ้ะๆ ไว้วันหลังจะลูก~ วันนี้องค์แม่งลง องค์แม่หิว” ว่าจบเราและพี่มอลลี่ก็ขึ้นรถตู้หนียัยดีนี่ออกมา
จริงๆ ก็ดูออกว่ายัยนั่นไม่มีพิษมีภัยอะไร แล้วก็ดูท่าทางจะชอบเราจริงๆ แต่ถ้ายัยนั่นไม่วิ่งเข้ามากอดเราแบบนั้นเราก็คงจะยอมให้ถ่าย
แล้วอีกอย่าง การที่เรากับยัยนั่นมาถ่ายรูปกันในสถานที่ประกวด มันก็อาจจะทำให้คนน่ะคิดว่ายัยนั่นเป็นเด็กเส้น ขี้ประจบ (แม่เขาหวังดีเง้ยแก~)
ถ้ามันบังเอิญเจอกันที่ร้านหมูกระทะก็จะถ่ายด้วยหรอก ก็บังเอิญเจอกันข้างนอกคนเขาก็คงไม่ได้อะไร
ร้านหมูกระทะแห่งหนึ่ง
ขออนุญาตไม่บอกชื่อร้านนะคะ เพราะว่าอะไร? เพราะว่าเขาไม่ได้จ่ายค่ะ 5555
พักก่อน!
“หมูอร่อยมาก นุ่มมากอะ! โอ๊ยฟิน!” พี่มอลลี่กล่าวพร้อมหยิบหมูเข้าปากรัวๆ “งื้อ! มันหมืิอนกับง่าได้ขึ้นสวรรค์ ร้านนี้คือดีมากแม่!”
“แหมะ! แล้วตอนนั้นยังบอกว่าลดความอ้วนอยู่เลย”
“ตอนนั้นมันก็คือตอนนั้น ตอนนี้มันก็คือตอนนี้ ฉันเป็นคนไทย! และคนไทยแปลว่าอิสระ! ฉันไม่ยอมเป็นทาสคุณหรอก สะบัดต่อไม่รอละนะ!”
“คิกๆ พี่นี่ก็หนักเหมือนกันนะเนี่ย” ร่างบางหัวเราะคิกคักพร้อมคีบหมูออกจากเตากำลังจะอ้าปากงับแต่ทว่า....
หมับ!
“เฮ้ย!”
ร่างบางทำหน้าเหวอ! เมื่ออยู่ๆหมูชิ้นนั้นก็ถูกกินเข้าไป โดนคนที่กินนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นไกลเลย เป็นคนที่คาดไม่ถึง!
คาดไม่ถึงว่ามันจะมา!!!
“ทำบ้าอะไรชองเธอเนี่ยยัยดีนี่!”
“งื้อ>< ดีนี่ลืมตัวค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่ว่าดีนั่ลงทุนตามพี่แพรวมา เพื่อมาขอถ่ายรูปโดยเฉพาะเลยนะคะ” ดีนี่พูดพร้อมทำน้าสลด “ขอโทษ~ จะให้คายออกมาคืนไหมคะ”
“ไม่ต้องเลยย๊ะ! เธอมันเป็นคนแบบไหนกันเนี่ย ฉันไม่เคยพบไม่เคยเห็น! จะไปไหนก็ไปเลย! ไป!” ร่างบางตวาดลั่น ร้านหมูกระทะที่นี่หรูมาก มีห้องแยกส่วนตัวแต่ไม่คิดว่าเด็กนี่จะเข้ามาได้!
“หนูขอโทษจริงๆนะคะ! คือว่า...เวลาเจอดาราที่ชอบหนูก็จะตื่นเต้นแบบนี้นี่แหละค่ะ ก็เลยมักจะทำอะไรที่เสียมารยาทไปตลอด ขอโทษจริงๆนะคะ” ยกมือไหว้
“ฉันโมโหแล้วนะ...อะไรของเธอเนี่ย! จะไปไหนก็ไปเลยไป! ไม่ต้องมาเสนอหน้าให้ฉันเห็นอีก หน้ารำคาญจริงๆ เธอเป็นโรคจิตหรอถึงได้ลงทุนตามฉันมาแค่จะขอถ่ายรูปเนี่ย! เธอรู้ไหมว่าหมูชิ้นนั้นฉันเล็งไว้นานมากแค่ไหน! ออกไปเลยนะ ไม่อย่างงั้นฉันจะเรียกพนักงานมาลากเธอออกไป!” ร่างบางลุกขึ้นตวาดใส่ดังลั่น ไม่สนใจว่าห้องอื่นจะได้ยินหรือไม่
“พี่แพรว~ ดีนี่ขอโทษจริงๆนะคะ ถ้าพี่แพรวให้ดีนี่ถ่ายรูปด้วย ดีนี่จะไม่มายุ่งอีกเลย ดีนี่ก็แค่อยากจะถ่ายรูปกับดาราที่ดีนี่ชอบก็เท่านั้นเองนะคะ”
“ไม่ต้องมาขอโทษ! น่ารำคาญจริงเลย! จะไปไหม? ถ้าเธอไม่ไป ฉันไปเอง!” มือบางคว้ากระเป๋าราคาแพงและเตรียมตัวจะเดินออก “พี่มอลลี่คะ! กลับ!”
“ด...เดี๋ยวก่อนค่ะ!” ดีนี่คว้าแขนเราไว้ทันทีก่อนที่เราจะเดินออกมา “ดีนี่ผิดเองจริงๆ ขอโทษนะคะ พี่ไม่ต้องไปหรอกค่ะ ซุปเปอร์สตาร์ระดับพี่ไม่ควรจะไป ยังไงดีนี่ก็ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะ”
“.....” ร่างบางเงียบพร้อมสะบัดมือยัยนั่นออก พร้อมยกแขนขึ้นกอดอก มองดูยัยนั่นเดินออกไป
“ขอโทษจริงๆค่ะ” ก้มหัวขอโทษอีกครั้งก่อนที่จะเดินออกไป
พรึบ!
ทันที่ที่ยัยนั่นเดินออกไป ร่างบางก็ทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้เหมือนเดิม
เห้อ...
ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแปปนี้ด้วยวะเนี่ย!!!
“เอาหน่าๆ คลั่งไคล้เลเวลร้อยก็แบบนี้แหละ อย่าไปสนใจเลย มากินกันต่อเถอะ ดูสิหมูกำลังสุกพอดีเลย” พี่มอลลี่พูดปลอบ ร่างบางพยักหน้าเข้าใจก่อนที่จะคีบหมูกระทะมากินต่อ
ปวดหัวชิบหาย!
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments