พี่กันต์ธีคนหื่น
" ฮึก ฮืออ~ " ในยามค่ําคืนอันเปล่าเปลี่ยว
ฝนตกพรําๆ อากาศหนาวเย็นยะเยือก มีร่างบางกําลังน้ังขดตัวเเละร้องไห้ท่ามสายฝนที่โปรยปลายลงมา ขยับ
เขยื้อนตัวไปไหนก็ไม่ได้เพราะอากาศที่หนาวเหน็บ ร่างบางเงยหน้ามองท้องฟ้าด้วยดวงตาที่พร่ามัวเเละ
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ําตา เเต่ไม่นานร่างบางก็เห็นเเสงสีเหลืองสว่างราวกับเเสงสวรรค์ที่กําลังขับเคลื่อนเข้า
ใกล้เขาอย่างช้าๆ เเสงสีเหลืองน้ันหยุดตรงหน้าเขา เเล้วมีชายคนหนึ่งเปิดประตูลงจากรถพร้อมกับกางร่ม
เเล้วเดินมาหาเขา
" เป็ นอะไรรึป่ าว ทําไมมาอยู่ตรงนี้" ชายผู้น้ันเอยถามด้วยน้ําเสียงที่อ่อนโยน ร่างบางร้องไห้ออกมาอีกคร้ัง
เพราะเป็นคร้ังเเรกจากตลอดหลายปีที่ผ่านมาเป็นคร้ังเเรกที่เขาได้รับความอ่อนโยนเเบบนี้
" ร้องไห้ทําไม " ร่างสูงดูตกใจที่อยู่ๆคนตรงหน้าก็ร้องไห้ขึ้นมา
" ช่วยผมด้วยฮึก~ "ร่างบางยืนมือที่สั่นเทาออกไปหาชายตรงหน้า หลังจากน้ันเขาก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย
" อือ~ " ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงขยับหนีแสงแดดที่ตกกระทบผิวของตน ไม่นานร่างสูงก็เดินเข้ามาหาร่าง
บางบนเตียงเเล้วนั่งลงข้างๆพร้อมจ้องมองใบหน้าสวยงามราวกับผู้หญิงก็ไม่ปาน ร่างสูงไร้นิ้วไปตามโครง
หน้าแล้วสัมผัสผมสีน้ําตาลอ่อนที่นุ่มราวกับปุ๋ยสีคราม สัมผัสได้ไม่นานร่างบางสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาทําให้ร่างสูงต้องรีบชักมือตัวเองออกมา
" ตื่นเเล้วเหรอ" ร่างสูงเอยถาม
" ทะ..ที่นี้ที่ไหน "ร่างบางที่พ่ึงตื่น กําลังมองไปทั่วห้อง
" ไม่ต้องกลัว นี้บ้านผมเอง " ร่างสูงเอย
" คุณ คนเมื่อคืน " ร่างบางเอยขึ้นเมื่อนึกออกได้ว่าเขาเจอร่างสูงเมื่อคืน
" ผมชื่อ กันต์ธีนายละชื่ออะไร"ร่างสูงเอยกับร่างบาง
" เอ่อ..ผมชื่อ สีเทียน " ร่างบางพูดตอบ
" อืม อายุกี่ปีเเล้วละ"
" 17 ปีฮะ"ร่างบางพูดพลางสํารวจใบหน้าของร่างสูงตรงหน้า
" มองอะไร.. " ร่างบางสะดุ้งเมื่อโดนจับได้
" ป่ าวครับ "
" เเล้วทําไมเมื่อคืนถึงไปอยู่ท่ามกลางฝนเเบบน้ัน " เมื่อร่างบางได้ยินคําถามน้ําตาก็พลันซึมขึ้นมาอีกคร้ัง
" คือ..ผมโดนเขาเอามาทิ้งนะฮะ"ร่างสูงตกใจไม่คิดว่าจะคนกล้าทิ้งเด็กได้ลงคอ
" ใครทิ้งนายเเล้วทิ้งนายทําไม "
" พ่อกับเเม่ผมตายต้ังเเต่ตอนผมอายุ2ขวบ เลยต้องมาอยู่กับปู่เเละย่า เเต่ปู่ผมติดเหล้าเเละย่าผมก็ติดการพนัน
พวกเขาใช้งานผมให้ทํานู้นทํานี่เหมือนเป็นทาสเลยฮะ"ร่างบางพูดท้ังน้ําตา
" ผมเผลอไปทําให้พวกเขาโกรธฮึก.. เขาเลยพาผมมาทิ้งไว้ฮึก.. "ร่างสูงดึงร่างบางขึ้นมากอดไว้แน่น พร้อม
ลูบหัวร่างเล็กเพื่อปลอบให้หยุดร้องไห้
" ฉันจะดูเเลนายเอง " ร่างบางที่ได้ยินก็โผกอดร่างสูงอย่างดีใจ
" ฮึก..ขอบคุณฮะ "
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments