กองพัน มหาสนุก 2

"รายชื่อกำลังพลโอเคแล้ว อุปกรณ์ที่เราต้องใช้ครบ ผู้กองมอบอำนาจในการดูแลความเรียบร้อยให้เอ๊งเป็นคนจัดการ" เสียงผู้กองพูดขึ้นกับพลทหารหนุ่ม

"แต่เอ็งมั่นใจใช่ไหม ว่าจะใช้กำลังพลชุดนี้ พวกนี้มันมาก่อนเองไม่ใช่หรอ" เสียงผู้กองถามด้วยความเป็นห่วงและสงสัย

"ผมคิดว่าการที่ใช้กำลังพลที่เข้ามาประจำการก่อนจะมีประสิทธิภาพมากกว่าครับ" อรัน ตอบกลับด้วยความมั้นใจ

"ทำไมเอ็งถึงคิดแบบนั้น ? " ผู้กองถามกลับ

"ผมคิดว่าผลัดรุ่นพี่ผู้ที่มาประจำการก่อน

รู้เส้นทางในการทิ้งขยะ และรู้จักสถานที่ภายในฐานทัพ มากกว่าผลัดผมที่เพิ่งเข้าประจำการได้ไม่นาน เราจะประหยัดเวลาการทำงานและป้องกันความผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ครับผู้กอง" เสียงทหารหนุ่มบอกกับผู้กองอย่างใจเย็น และมีเหตุผล

" 55555555 เอ็งนี่มันกล้าบ้าบิ่นจริงๆ" เสียงหัวเราะของผู้บังคับบัญชาที่ฟังดูแล้วสะใจและคำพูดที่ทำให้ อรัน ประหลาดใจของผู้กอง

"ผมเป็นทหารมาหลายสิบปี ไม่เคยเจอใครบ้าบิ่นแบบเอ็งเลย เอ็งไม่กลัวมันทำโทษเอ็งกลับหรอวะ" เสียงผู้กองถามปนยิ้มไปพลาง

"ผมมั้นใจว่าเหตุการณ์แบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นครับ" เสียงทหารหนุ่มพูดขึ้นด้วยความจริงใจ

"ดี... พรุ่งนี้ 0900 แจ้งกำลังพลและออกไปพัฒนาพื้นที่ได้เลยไม่ต้องรอผม" เสียงผู้กองสั่งงานอย่างเป็นทางการ

*** 0900 อ่านว่า ศูนย์ เก้า ศูนย์ ศูนย์ เป็นการพูดเลขเวลาแบบทหารเรือ จะไม่พูดว่า 09.00 น เพื่อป้องกันการคาดเคลื่อนของตัวเลข #สามารถหาข้อมูลได้ในอินเตอร์เน็ตในการอ่านเวลาแบบทหารเรือ

และเช้าวันรุ่งขึ้นทุกอย่างก็เป็นปกติเหมือนเดิม จนถึงเวลา 0900

"ปรี๊ดดด ปรี๊ด ผู้ที่ไม่มีหน้าที่ รปจ.เตรียมตัวแถว" เสียงยามรักษาการณ์เป่านกหวีดสัญญาณแถวดังขึ้น

*** รปจ - ย่อมาจากคำว่า ระเบียบประจำวัน

การจัดแถวและการนับจำนวนเป็นไปตามแบบที่ควรจะเป็นในทุกๆครั้งและทุกๆวัน

"ผู้ที่มีรายชื่อดังต่อไปนี้ แยกไปตั้งแถวทางด้านซ้ายมือผม" เสียงจ่าผู้ที่เข้าเวรดูแลความเรียบร้อยประจำวันพูดขึ้น

หลังจากที่พูดอธิบายทำความเข้าใจในภาระกิจที่จะต้องทำให้ทุกคนรับทราบแล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามปกติเหมือนทุกครังที่ผ่านมาในการเรียกแถวเพื่อออกไปทำภารกิจพัฒนาภายนอกที่ตั้งกองพัน แต่เมื่อมาถึงขั้นตอนการเรียกชื่อทหารคนแรกเท่านั้นแหละ ทุกคนต่างมองหน้ากันด้วยความมึนงง เพราะที่ผ่านมาจะเป็นหน้าที่ของทหารใหม่เป็นส่วนมาก ยิ่งผลัดที่เป็นรุ่นพี่ต่างก็ทำสีหน้ามึนงงกับรายชื่อที่ถูกเรียกในครั้งนี้

" พลทหาร.....

พลทหาร.....

พลทหาร....

พลทหาร....

พลทหาร....

พลทหาร.... "

หลังจากการเรียกรายชื่อจบลง ทุกคนก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง เว้นเพียง 6 คนที่มีรายชื่อที่ต้องไปหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดและเตรียมตัวไปทำความสะอาด

เวลา 0930 ทุกคนเดินทางมาถึงทางระบายน้ำต่างคนก็ทำสีหน้ามึนงง และรุ่นพี่คนนึงก็พูดขึ้นว่า

"ทำไมรายชื่อมันแปลกๆวะ" เสียงรุ่นพี่หัวโจกบ่นขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ

"นั้นดิ! กูก็ว่ามันแปลกว่ะ ทำไมมันมีแต่พวกเราว่ะ" เสียงรุ่นพี่อีกคนพูดขึ้นมา

"ผมเป็นคนจัดรายชื่อนี้เองครับ" เสียงชายหนุ่มที่พูดด้วยความใจเย็นพูกออกมาจากด้านหลังของกลุ่มรุ่นพี่กลุ่มนี้

"เสียงใครวะ ?" รุ่นพี่หัวโจกพูดขึ้นพร้อมกับหันมองไปรอบๆ

"มึงเองหรอเด็ก บก." เสียงพูดในโทนต่ำและท่าทางที่พร้อมจะมีเรื่องตลอดเวลา

"ผมไม่อยากทำอะไรเกินหน้าเกินตาใครครับ ผมจึงนึกถึงพวกพี่ก่อนเป็นอันดับแรกเลย" เสียงพูดของ อรัน ที่พูดขึ้นในขณะที่ทุกคนเริ่มเงียบลงแล้วหันมองมาทีทหารหนุ่มคนนี้

"นี่เป็นคำสั่งของผู้กองครับ ให้จัดหาผู้ที่ว่างจากการเข้าเวร ผมไม่ได้มีเจตนาจะกลั่นแกล้งหรืออย่างไร พี่ต้องเข้าใจนะครับว่ามันเป็นคำสั่ง ผมก็ต้องปฏิบัติตาม " เสียง อรัน พูดพร้อมกับยิ้มมุมปากเบาๆ ด้วยความที่ตนนั้นถูกกลั่นแกล้งมาเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว

"เราลงมือทำกันให้เสร็จเถอะครับ" เสียงของทหารหนุ่มที่พบกับรุ่นพี่ด้วยรอยยิ้มที่ไม่จริงใจ

และทุกคนก็ลงไปทำหน้าที่ในคลองที่มีกลิ่นเหม็น และปกคลุมไปด้วยวัชพืชน้ำที่หนาแน่น เว้นเพียงแค่ พลทหารใหม่ที่ใส่ชุดกะลาสีเท่านั้น แน่นอนครับนั่นคือ อรัน ผู้ที่ได้รับคำสั่งให้ควบคุมดูแลเพียงคนเดียวที่อยู่ด้านบน.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***