Yes i am
นี่คือโลกที่เต็มไปด้วยการแข่งขันและแย่งชิงความสำเร็จเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง ชายหนุ่มที่ชีวิตแสนธรรมดา เขาใช้ชีวิตที่แสนสงบสุข จนวันหนึ่ง ความสงบสุขที่เคยมีก็ได้หายไป เรื่องราวเริ่มต้นเมื่อปี 2020 ย้อนกลับไปในช่วงปีใหม่ 2020 ชายหนุ่มประสบความสำเร็จในการทำงานของตนในวัย 21 ปี และเป็นที่ยอมรับของสังคมคนรอบข้างและผู้ร่วมงาน แต่ทุกอย่างต้องจบลง เพราะเขาต้องเข้ารับการเป็นทหาร จากหน้าที่การงานที่เคยมั่นคง ต้องเข้าสู่รั้วของการเป็นทหาร จากเส้นทางที่มั่นใจ ก็กลายเป็นความไม่แน่นอน จากชีวิตที่มีอิสระ ก็กลายเป็นชีวิตที่อยู่ในกฎระเบียบ
" ปรี๊ดด ปรี๊ด ตื่น ตื่น ตื่นหมดทุกคน ทำภารกิจส่วนตัว 5 นาทีเตรียมตัวแถว " เสียงนกหวีดการปลุกแบบทหารเรือ ชายหนุ่มผู้ที่ปฏิบัติหน้าที่สารวัตรทหารเรือ ตื่นขึ้นมาพร้อมกับวันธรรมดาวันหนึ่ง เขาใช้ชีวิตปกติตามแบบที่พลทหารทุกคนควรจะเป็น แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไป เขาได้รับตำแหน่งหน้าที่ใหม่ คือการเป็นเจ้าหน้าที่เสมียนและธุรการประจำกองร้อย เขาทำงานปกติเหมือนทุกวันจนวันหนึ่ง เขารู้สึกว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไป
"เห้ย เด็ก บก.ร้อย เตรียมตัวดันพื้น " เสียงจากผลัดอาวุโส
#(ทหารเรือจะมีการแบ่งผลัดเข้าประจำการณ์ 4 ผลัด แบ่งเป็น 1 2 3 และ 4 ใน 1 ปี ระยะจะห่างกัน 3 เดือนต่อ 1 ผลัด)
คิดว่าอยู่ในห้องนั้นแล้วกูจะทำอะไรไม่ได้หรอ "50 ครั้ง ปฏิบัติ " เสียงรุ่นพี่ออกคำสั่ง
อรัน ก็ทำตามด้วยความมึนงงและสงสัยว่าตอนนั้นเขาทำผิดอะไร ด้วยความที่เป็นน้องใหม่หรอ หรือความสามารถในการปฏิบัติหน้าที่ หรือแค่ความคึกคะนองในอำนาจของการเป็นรุ่นพี่ เขาไม่อาจเข้าใจได้ในเหตุการณ์ตอนนั้น สิ่งที่เขาทำได้มีเพียงแค่ทำตามแบบที่ไม่มีทางหลีกเลี่ยง
"45,46,47...,50,สห,สห,สห" พลทหาร อรัน ปฏิบัติโทษดันพื้น 50 ครั้ง เรียบร้อย เสียงเขารายงานต่อพลทหารรุ่นพี่ด้วยความเหนื่อยล้า
"ดีมาก เอ๊งรู้มั้ยว่าผิดอะไร ?" เสียงรุ่นพี่ถาม
"ไม่ทราบครับ !" อรัน ตอบ
"เอ๊งพึ่งมาประจำการ เอ๊งจะทำอะไรเกินหน้าเกินตารุ่นพี่แบบนี้ไม่ได้" รุ่นพี่ตอบ
ด้วยความมึนงงและสงสัย เขาไม่สามารถตอบโต้อะไรได้ ทำได้เพียงแค่จำยอมและทำตามคำสั่งไปแบบนั้น และใช้ชีวิตประจำวันอันน่าเบื่อและถูกกลั่นแกล้งจากพวกรุ่นพี่ต่อไปแบบนั้น
และวันนึง โอกาสที่เค้าจะเอาคืนรุ่นพี่ก็ได้มาถึง
"เห้ย จรัน ผู้กองมีงานจะฝากให้ทำ" เสียงผู้กองพูดขึ้นในห้อง บก.
"ครับ ผู้กองมีงานอะไรให้ผมช่วยครับ" อรัน ถาม
"ผู้กองผ่านทางเข้าออกระหว่างกองพันและบ้านพัก ผมสังเกตุเห็นทางระบายน้ำมันสกปรกและมีกลิ่นเหม็น เราส่งพลทหารอาสาไปพัฒนาดีไหม" ผู้กองเล่าเหตุการณ์และถามความคิดเห็นพลทหารหนุ่ม
"ผมคิดว่าทางการแล้วเราไม่ควรจะเข้าไปยุ่งส่วนงานของ บก.ฐานทัพนะครับ แต่..." อรัน พูดตอบกลับคำถามของผู้กอง
"แต่... อะไรของเอ๊งว่ะ" ผู้กองถามด้วยความสงสัย
"แต่ถ้าเป็นการพัฒนาฐานทัพให้ดูดีกว่าเดิม ผมคิดว่าไม่น่าจะมีใครว่าเราได้ครับ ยิ่งถ้าเราบอกว่า เป็นการฝึกศักยภาพในการพัฒนากำลังพลด้านการพัฒนาส่วนรวมแล้ว เราจะได้รับคำขอบคุณมากกว่าคำตำหนิครับ ผู้กอง" อรันตอบกลับ
"เออ. เป็นความคิดที่ดี... งั้นเอ๊งไปดูอุปกรณ์ที่เราต้องใช้ว่าขาดเหลืออะไร จดมารายงานผมในส่วนที่มีและส่วนที่ขาดผมจะไปซื้อมาให้" ผู้กองตอบด้วยสีหน้าพึงพอใจ
"อ๋อ ที่สำคัญ! เอ๊งจัดดูกำลังพลทหารที่ไม่มีภารกิจในวันสองวันนี้ด้วยนะ ว่าเราควรจะใช้เท่าไหร่ยังไง แล้วมารายงานผม" เสียงของผู้บังคับบัญชาสั่งงานให้พลทหารหนุ่มรับผิดชอบและจัดการส่วนงานนี้
ทันทีที่รับคำสั่ง ทหารหนุ่มก็เริ่มเตรียมการณ์ตามที่ได้รับมอบหมายงาน
"4,5....8,9, อุปกรณ์ทุกอย่าง ครบ" เสียง อรัน พูดกับตัวเอง
"เห้ย เตรียมตัวดันพื้น... และเสียงหัวเราะชอบใจของชายหนุ่มอีก 4-5 คน" เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากด้านหลัง ใช่ครับ เสียงของรุ่นพี่เหล่านั้นที่หัวเราเยาะ อรัน กับการทำโทษที่เหมือนจะเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาไปแล้ว
"พวกนี้มันชักจะนิสัยเสียเกินไปแล้ว... ไม่สิคงจะติดเป็นสันดานไปแล้วหละ พอมีอำนาจเล็กน้อยได้ใจจังนะ เดี๋ยวเถอะพวกมึง ต้องมีสักวันที่เป็นของกูบ้าง" เสียงในหัวคิดของ อรัน ทันใดนั้นเค้าก็คิดถึงคำสั่งที่ 2 ของผู้กองขึ้นมาได้
หลังจากการทำโทษจบลงทุกคนก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง เช่นเดียวกับที่ อรัน เดินกลับเข้าไปรายงานเรื่องอุปกรณ์ที่จะต้องใช้
"ขออนุญาตครับผู้กอง... อุปกรณ์ทุกอย่างครบครับ และรายชื่อผู้ที่ว่างเวรและชื่อของพลทหารที่ว่าว่างเวรผมเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ" อรัน รายงานกับผู้กอง
และเรื่องราวการเอาคืนรุ่นพี่ผู้ที่รักในการเห็น อรัน ออกกำลังกายก็เริ่มจากจุดนี้
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments