ตอนที่ 1 กำราบเด็กปากร้าย

..."ป๊า~~~"หญิงสาววัยสิบห้า รีบเร่งฝีท้าวไปหาพ่อของเธอที่เพิ่งกลับมาจากการทำงาน...

"ว่าไงอ้อมกอด ลูกป๊า"ชายวัยกลางคนย่อตัวลงเล็กน้อนลงเพื่อคุยกับลูกสาวของตน

..."วันนี้ป๊าจะกินข้าวกับกอดใช่ไหม"...

..."อื้ม...วันนี้ป๊าจะกินข้าวพร้อมกับเรา ดังนั้นรีบให้ป้าจวงไปเตรียมอาหารเร็วเข้า"ชายวัยกลางคนว่าก่อนจะเดินไปนั่งรอยังโต๊ะอาหาร...

"ป้าจวงคะ รีบเตรียมอาหารเร็วค่ะ"เธอเอ่ยขึ้นทั้งที่ยังวิ่งไปยังครัวอย่างนั้น

"ได้ค่ะคุณหนู"หลังจากได้ยินคนเป็นแม่บ้านก็ไม่รอช้าที่จะรีบตอบกลับอย่างไว พร้อมกับนำอาหารมาจัดเรียงไว้บนโต๊ะอย่างปราณีต

"อ่า...มาแล้วหรออ้อมกอด รีบมานั่งเร็วเข้า"คนเป็นพ่อรีบเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นลูกสาวของตนถือเหยือกน้ำออกมาจากครัว

"อ่อแล้วพรุ่งนี้ป๊าจะกลับบ้านมากินข้าวด้วยกันรึเปล่า"เธอพลางพูดพลางนำข้าวยัดเข้าเต็มปาก

"พรุ่งนี้ป๊าต้องไปคุยธุรกิจที่ต่างจังหวัด คงไม่ได้กลับมา"คนพ่อเอ่ยขึ้นพร้อมกับตักอาหารใส่จาน

"อ๋อโอเคค่ะ งั้นป๊าก็ตั้งใจทำงานนะคะ"ว่าจบเธอกลับมาจนจ่อกับอาหารตรงหน้า

ไม่นานนักเวลาในห้องอาหารของคฤหาสน์ใหญ่ก็ได้จบลง ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปพักในที่ของตน

7:00 am.

"ป้าจวงคะ ป๊าไปทำงานแล้วหรอคะ?"เธอว่าพลางเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร

..."ใช่ค่ะ คุณท่านออกไปตั้งแต่เช้าตรู่แล้วหล่ะค่ะ"...

"อ๋อ...เห็นป๊าบอกว่าวันนี้จะมีการ์ดคนใหม่มาดูแลกอดใช่ไหมคะ?"เธอหันไปมองหน้าแม่บ้านสักพักก่อนจะกลับมาจดจ่อกับข้าวต้มตรงหน้า

..."ใช่ค่ะ เห็นมายืนรอคุณหนูตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ"...

..."แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหนหล่ะคะ?"...

"อืม...น่าจะรอคุณหนูอยู่ที่รถนะคะ"แม่บ้านว่าพลางกวาดสายตาสังเกตรอบคฤหาสน์ใหญ่

"โอเคงั้นกอดอิ่มแล้วค่ะ ฝากป้าจวงเก็บให้หน่อยนะคะ"เธอหันไปยิ้มให้แม่บ้านก่อนจะรีบวิ่งออกจากคฤหาสน์ใหญ่ไป

"นี่นาย นายเป็นการ์ดคนใหม่ของฉันใช่ไหม?"เธอวิ่งไปหยุดอยู่หน้ารถตู้คันใหญ่ ก่อนจะเอ่ยถามคนแปลกหน้าตรงหน้า

"ใช่ฉันเนี่ยแหละการ์คนใหม่ของเธอ"ร่างหนาในชุดสูทสีดำ เอ่ยขึ้นตอบร่างเล็กตรงหน้า

"นี่นาย นายเป็นการ์ดแล้วทำไมพูดจาไม่เพราะกับฉันอ่ะ"เธอว่าพลางทำหน้าตาหงุดหงิด

"แล้วเธอพูดเพราะกับฉันไหม อายุแค่เท่าไหร่กันเชียว"ร่างหนาตรงหน้าเอนหลังลงเล็กน้อย พร้อมกับจ้องไปที่ร่างเล็กตรงหน้า

..."ก็สิบห้าแล้ว"ร่างเล็กเอ่ยขึ้นเสียงแข็ง...

..."แค่สิบห้า รู้ไหมว่าฉันโตกว่าเด็กอย่างเธอกี่ปี"...

"ไม่รู้ แล้วก็ไม่อยากรู้ ที่ฉันอยากรู้คือทำไมนายพูดไม่เพราะกับฉัน"เธอยังคงทำหน้าไม่พอใจกับคนตรงหน้าเหมือนเดิม

"ฉันอายุมากกว่าเธอแปดปี ถ้าเธอไม่เรียกฉันว่าพี่ฉันก็จะไม่พูดเพราะกับเด็กอย่างเธอ"เขาว่าพร้อมกับใช้นิ้วดีดไปที่หน้าผากของร่างเล็ก ก่อนจะหันกลับไปเปิดประตูรถตู้คันหรู

"นี่นาย!!"เธอกล่าวเสียงแข็ง พร้อมทำตาจ้องเขม็งใส่คนตรงหน้า

..."รีบขึ้นไป ยัยเด็กปากร้าย"...

"เหอะ!!"อ้อมกอดว่าก่อนจะเดินขึ้นรถไป ด้วยสีหน้าที่หงุดหงิดอย่างเคย

รถตู้คันหรูถูกจอดลงหน้าโรงเรียนเอกชนแห่งใหญ่ ก่อนจะปรากฏร่างหนาสวมชุดสูทสีดำสองคนก้าวลงจากรถ ก่อนจะปรากฏร่างเล็กลงมาเป็นคนสุดท้าย

"พี่กริดคะหนูจะเข้าห้องแล้วไม่ต้องตามหนูแล้วก็ได้ค่ะ"อ้อมกอดพูดพร้อมกับหันไปมองการ์ดตรงข้าง

..."ไม่ได้ครับคุณหนู"กริดเอ่ยค้านเสียงแข็ง...

"คุณไปเถอะเดี๋ยวผมดูแลเด็กนี่เอง"ทิวากรว่าก่อนจะหันไปบอกการ์ดอีกคน

"แต่ว่าทิวากรมันจะไม่..."ไม่ทันที่กริดจะได้พูดจบ ทิวาก็เดินอ้อมๆปกระซิบอะไรบางอย่างให้แก่เขา

..."โอเค"กริดว่าก่อนจะเดินออกไปยังจุดนั้น...

"นายก็ไปด้วยเถอะ ไม่ต้องมาอยู่ดูแลฉันแล้ว มันอึดอัด"เธอเงยหน้าขึ้นไปเอ็ดคนตรงข้างเสียงแข็ง

"ฉันไปก็ได้แต่เธอต้องเรียกฉันว่าพี่ก่อน แล้วก็ต้องพูดเพราะๆกับฉัน"

..."ไม่เอา ไม่พูด"อ้อมกอดเอ่ยค้านเสียงแข็งก่อนจะเดินหน้าไปต่อ...

"งั้นฉันก็จะตามติดเธอไปถึงในห้องเลย ไม่สิต้องบอกว่าจะตามไปคุมข้างโต๊ะเรียนเธอเลย''ทิวากรที่เดินตามหลังเธอไปติดๆเอ่ยขึ้น

"เห้อ...เรียกก็ได้...พะ พะ พี่ทิวากร"เธอเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ

..."ไม่เอาพูดใหม่พูดเพราะกว่านี้ แล้วเธอก็ต้องสัญญาด้วยว่าจะพูดเพราะกับฉันตลอดไป"...

"เออสัญญาก็สัญญา!!"เธอว่าก่อนจะรีบวิ่งตรงไปยังห้องเรียน

"หึๆ"ทิวากรหัวเราะออกมา พร้อมกับมองตามเธอที่กำลังวิ่งต้อยๆ ก่อนที่เขาจะแอบตามเธอไปอย่างเงียบๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***