Secret Love 4 | ผู้หญิงของไปร์ท

ร่างบางของเฌอร์ลินเดินมาหมุนตัวหน้ากระจกเมื่อแต่งตัวเสร็จ วันนี้เธอใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวสีขาวเว้าหลัง โชว์แผ่นหลังขาวๆ ซึ่งชุดนี้แจ๊คกี้เป็นคนเอามาบังคับให้เธอใส่ ไม่ใช่แค่เธอหรอกทั้งนัตตี้และอัญญาก็ด้วย โดยแจ็คกี้ให้เหตุผลว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเขา ทุกคนต้องตามใจเขา และก็เป็นไปตามนั้นทั้งสามสาวโดนแจ็คกี้จับแต่งตัว แต่งหน้า ทำผม โดยอัญญาอยู่ในชุดเกาะอกสีดำกระโปรงหนังสีแดงสด ส่วนนัตตี้ใส่ชุดชีฟองสีชมพู

“โห สวยมากนังชะนี”แจ็คกี้เอ่ยชมสามสาวพร้อมยิ้มอย่างภูมิใจ

เฌอร์ลินมองผับขนาดใหญ่ที่อยู่เบื้องหน้า ไม่มีใครไม่รู้จักผับนี้ PPผับ สถานบันเทิงที่นักท่องราตรีต่างใฝ่ฝันที่จะต้องมาสักครั้ง ทั้งสถานที่ๆมีขนาดใหญ่ เครื่องดื่ม อาหารชั้นเลิศ ดนตรีสนุกๆที่มีทั้งดีเจ และวงดนตรีชื่อดังหมุนเวียนกันมาให้ความบันเทิง รวมถึงเจ้าของผับและเพื่อนของเขาที่หล่อกระชากใจสาวๆ

นี่เป็นครั้งที่สองที่ร่างบางได้มาที่นี้ ครั้งแรกเธอมาเพราะวันเกิดพอร์ชเมื่อปีที่แล้ว

ทั้งสี่เดินเข้าไปในผับจุดหมายคือชั้นวีไอพีที่อยู่บนชั้นสองของผับซึ่งจะเป็นโซนสำหรับนั่งสังสรรค์ที่มีทั้งแบบโซฟาด้านนอกมองเห็นชั้นล่าง หรือแบบห้องสำหรับใครที่ชอบสังสรรค์แบบส่วนตัว ชั้นล่างจะเป็นที่สำหรับขาแดนซ์ทั้งหลาย มีโต๊ะทั้งแบบยืนและแบบนั่ง รวมถึงบาร์เครื่องดื่มที่มีบาร์เทนเดอร์คอยบริการส่วนชั้นสามซึ่งเป็นชั้นบนสุดเป็นที่ทำงานของไปร์ท ทั้งสี่เดินตรงไปที่โต๊ะที่มีสามหนุ่มรออยู่แล้ว เพียงแค่ทั้งสี่เดินผ่านก็เรียกสายตาจากผู้คนแถวนั้นได้เป็นอย่างดี

“ว้าววว นี่มันนางฟ้าชัดๆ” พอร์ชพูดขึ้นเมื่อทั้งสี่เดินมาถึงโต๊ะที่พวกเขานั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“หมายถึงเมียใช่มั๊ยคะผัวขา” แจ็คกี้พูดขึ้นแล้วนั่งลงข้างพอร์ชโดนมีนัตตี้นั่งลงข้างๆ

“เห็นว่าวันเกิดนะเนี่ย” พอร์ชพูดขึ้นทีเล่นทีจริง

อัญญาเดินมานั่งข้างเคนตะ ตามด้วยเฌอร์ลิน

“ทำไมใส่ชุดแบบนี้” เคนตะเอ่ยถามเสียงเรียบ

“ก็กะเทยบังคับให้ใส่อ่ะ” อัญญาบอกแฟนหนุ่ม

“เฌอ เดี๋ยวไอ้ไปร์ทลงมาโดนดุแน่ๆ”พอร์ชพูดพร้อมดัดเสียงและทำท่าทางน่ากลัว

“ทำไมต้องดุล่ะ”เฌอร์ลินถามพร้อมทำหน้างงๆ ส่วนคนอื่นได้แต่นั่งอมยิ้มเพราะทุกคนรับรู้ความรู้สึกของไปร์ทที่มีต่อร่างบางเป็นอย่างดี แม้ร่างสูงจะไม่เคยเอ่ยออกมาก็ตาม แต่การกระทำที่ร่างสูงปฏิบัติต่อเฌอร์ลินนั่นแหละที่ฟ้องความรู้สึกทุกอย่าง

ไม่นานร่างสูงของไปร์ทในลุคเสื้อยืดแขนสั้นสีดำ กางเกงยีนส์ขาเดฟสีดำ เดินเข้ามาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นชุดที่ร่างบางใส่ หลังกลับมาจากชั้นบนเพื่อเคลียร์เอกสาร

“เป็นไงวะ เซ็กซี่สุดๆไปเลยใช่มั๊ย”พอร์ชพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ ก่อนจะโดร่างสูงตวัดสายตาดุใส่

“สมน้ำหน้า”อัญญาพูด พอร์ชได้แต่นั่งบ่นพึมพำคนเดียว

“ทำไมแต่งตัวแบบนี้” เขาเอ่ยถามพร้อมนั่งลงข้างเฌอร์ลิน

“มาที่แบบนี้ก็ต้องแต่งแบบนี้สิ”เฌอร์ลินบอกร่างสูง

“ใช่ๆ เมื่อกี้ตอนเดินขึ้นมานะหนุ่มๆมองตามเป็นแถวเลย”พอร์ชเสริม

“มึงพูดมากเกินไปล่ะ แดกซะจะได้หยุดพูด”เคนตะบอกพร้อมยัดถั่วเข้าไปในปากพอร์ช เมื่อเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของไปร์ท

“เอ่อ ชั้นว่าสั่งเครื่องดื่มกันดีกว่า”นัตตี้พูดเมื่อเห็นบรรยากาศเริ่มตึงๆ

“ชั้นเอาวิสกี้” แจ๊คกี้พูดขึ้น

“ขอวอดก้า” นัตตี้บอก

“เอาค็อกเทล”อัญญาสั่ง

“เอาคะ……”

“เฌอเอาน้ำส้ม”ร่างสูงเอ่ยขัด เมื่อเห็นร่างบางจะสั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์

“อะไรกัน เฌอไม่ได้จะสั่งน้ำส้มสักหน่อย” ร่างบางทำหน้างอพร้อมหันไปบอกร่างสูง

“ดื่มน้ำส้มนั่นแหละเฌอ เดี๋ยวคุณพ่อก็หักคอเอาหรอก” พอร์ชพูดขึ้น เฌอร์ลินหันไปมองพอร์ชด้วยสีหน้างุนงง พ่อที่ไหนกัน พ่อเธอเสียไปแล้วนิร่างบางได้แต่ครุ่นคิด

“พ่อที่ไม่ได้แปลว่าแด๊ดไง”แจ๊คกี้เสริมเมื่อเห็นเพื่อนทำหน้างง แต่ร่างบางกลับงงเข้าไปอีก จนนัตตี้ทนไม่ไหวต้องรีบพูดตัดบท

“แกอย่าไปฟังสองคนนี้เลยเฌอ” เฌอร์ลินพยักหน้าให้นัตตี้

“ดื่มน้ำส้มนี่แหละ คออ่อนแบบนี้เดี๋ยวก็กลับไม่ไหวหรอก” ร่างสูงบอกเสียงเรียบ สุดท้ายเฌอร์ลินก็ต้องดื่มน้ำส้มตามที่เขาบอก เพราะเธอเองก็คออ่อนมาก แค่แก้วเดียวก็ทำให้เมาหัวทิ่มได้

“จะไปไหน”ร่างสูงจับมือร่างบางไว้เมื่อเห็นเธอทำท่าจะลุกขึ้น

“เฌอจะไปห้องน้ำกับอัญ”เฌอร์ลินบอกร่างสูง

“เดี๋ยวไปร์ทพาขึ้นไปเข้าข้างบน”เขาบอกเพราะไม่อยากให้ตัวผู้หน้าไหนมามองผู้หญิงของเขา

“ไม่เป็นไรหรอกเฌอไปเข้าตรงนี้ก็ได้ เดี๋ยวเฌอไปเอง นะ”ร่างบางบอกเขาเสียงหวาน

“ก็ได้ รีบไปรีบมา”เขาบอกเมื่อขัดร่างบางไม่ได้

“เฌอ” ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำก็เจอเข้ากับพี่รหัสที่ยืนรออยู่

“พี่ต้น มาเที่ยวเหมือนกันเหรอคะ”เฌอร์ลินเอ่ยถามพี่รหัส

“ครับ” ต้นตอบรับ วันนี้เขามาเที่ยวกับเพื่อน เขาเห็นเธอตั้งแต่เดินเข้ามาแต่ไม่มีโอกาสได้เข้าไปทักเพราะไอ้ไปร์ทนั่งข้างเธอไม่ห่าง วันนี้เธอสวยมากจากที่สวยอยู่แล้ว ไม่ว่าจะยังไงวันนี้เขาจะต้องพาเฌอร์ลินไปกับเขาให้ได้ เขาชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ชวนเธอไปทำงานที่ร้านกาแฟด้วยกันเพื่อหวังจะได้ใกล้ชิด แต่กลับมีไอ้ไปร์ทและเพื่อนของมันตามเฝ้าเธอไม่ห่าง

“เอ่อ นั้นเฌอขอตัวก่อนนะคะ” เฌอร์ลินรีบขอตัว เมื่อรู้สึกว่าพี่รหัสมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ มันดูน่าขยะแขยงยังไงไม่รู้

“เดี๋ยวสิ พี่ว่าเราไปหาที่เงียบๆ คุยกันดีกว่า”เขาบอกพร้อมจับแขนของเฌอร์ลินไว้

“ปล่อยเพื่อนชั้นนะ”อัญญาพูดเสียงดังเมื่อเห็นพี่รหัสของเฌอร์ลินพยายามดึงเฌอร์ลินออกไปข้างนอก แม้เฌอร์พยายามจะเดินหนีก็ตาม

“อย่ามายุ่ง หลีกไป”เขาพูดพร้อมผลักอัญญาจนล้ม

“อัญ ปล่อยเฌอนะ ปล่อย”ร่างบางร้องออกมาเสียงดังเมื่อเห็นเพื่อนโดนผลักจนล้ม

“ไปกับพี่ อย่าต้องให้ใช้กำลัง ”ต้นพูดพร้อมกับฉุดกระชากร่างบางไปทางหลังผับ

“ปล่อยผู้หญิงของกู”ร่างสูงของไปร์ทผลักร่างสูงของต้นจนเซก่อนจะดึงร่างบางมาไว้ด้านหลังเขาก้มมองสำรวจร่างบางว่าได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า เมื่อไม่เห็นแผลหรือรอยฟกช้ำบนร่างบางจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก เขาเห็นเธอมาเข้าห้องน้ำนานรู้สึกเป็นห่วงจึงตามมาดูก็เห็นไอ้หมอนี้กำลังฉุดกระชากเธออยู่

“เกิดอะไรขึ้นวะ อัญญา”เคนตะถาม แล้วเดินไปดูแฟนสาวที่ยืนพิงอยู่ที่ขอบประตู

“ไม่ใช่เรื่องของมึง ถอยไป เฌอไปกับพี่”ต้นตวาดเสียงดังพร้อมกับจะเข้าไปดึงร่างบาง แต่มีร่างสูงของไปร์ทขวางอยู่ เฌอร์ลินรีบเกาะแขนไปร์ทด้วยความหวาดกลัว

“มึงรีบไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ”พอร์ชพูดขึ้นเมื่อเห็นพี่รหัสของเฌอร์ลินไม่ยอมหยุด

“ทำไม พวกมึงจะทำไรกู กูไม่กลัวพวกมึงหรอก ยังไงวันนี้กูจะเอาเฌอร์ลินเป็นเมียให้ได้” ต้นพูดอย่างไม่เกรงกลัว ไปร์ทพยักหน้าส่งสัญญาณให้การ์ดที่วิ่งมาดูเหตุการณ์เอาตัวไอ้ต้นออกไป

“เฮ้ย พวกมึงจะทำอะไร ปล่อยกูนะเว้ย มึงรู้มั๊ยว่ากูไปใคร” ต้นร้องออกมาเสียงหลงเมื่อโดนการ์ดลากออกไปทางหลังร้าน

“เดี๋ยวชั้นไปจัดการเอง”ไปร์ทสั่งเสียงเข้ม

“ไปรอไปร์ทที่โต๊ะนะ เดี๋ยวไปร์ทตามไป”เขาบอกร่างบางพร้อมกับหันไปพูดกับเคนตะ

“กูฝากเฌอด้วย” เคนตะพยักหน้าก่อนจะพาสาวๆและเเจ็คกี้กลับโต๊ะ

“เห้ออออ ได้เวลาออกกำลังกายแล้วสินะ”พอร์ชพูดพร้อมกับสะบัดหน้า และมือไปมา แล้วเดินตามไปร์ทออกไปหลังร้าน

ไม่นานไปร์ทและพอร์ชก็เดินกลับมาที่โต๊ะ

“ชั้นว่าเรากลับบ้านกันเถอะ”แจ็คกี้บอก ทุกคนเห็นด้วยหากจะนั่งดื่มต่อก็คงไม่สนุก จึงแยกย้ายกันกลับบ้าน

“มีอะไรจะถามไปร์ท ใช่มั๊ย” ร่างสูงถามขึ้นเมื่อเข้ามาในรถ เขาเห็นร่างบางมองเขาตั้งแต่ที่เขากลับมาจากจัดการไอ้ต้น

“ไปร์ทไปไหนมา”เฌอร์ลินถามพร้อมมองหน้าร่างสูง

“กลัวไปร์ทจะฆ่าไอ้ต้นเหรอ”เขาถามเสียงเรียบ

“ไม่ใช่ เฌอกลัวไปร์ทจะเจ็บตัว”ร่างบางบอกเขา ไปร์ทยิ้มออกมา

“ไปร์ทไม่เป็นไรหรอก แต่เฌอห้ามเข้าใกล้ไอ้หมอนั้นหรือไปทำงานที่ร้านกาแฟนั้นอีกเข้าใจมั๊ย”เขาสั่งเสียงดุ ร่างบางพยักหน้าต่อให้เขาไม่บอกเธอเองก็คงไม่กล้าไปใกล้พี่รหัสอีกแล้วล่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***