Secret Love 3 | ผู้กุมหัวใจ

21.45 น.

“ขอบคุณนะไปร์ท ที่มาส่งเฌอ ขับรถดีๆนะ”เสียงหวานบอกหลังจากที่เขาพาเธอแวะกินข้าวแล้ว เขาก็มาส่งเธอที่คอนโด ร่างสูงพยักหน้ารับ เธอจึงเดินเข้าคอนโดไป เมื่อเห็นร่างบางเข้าลิฟต์ไปแล้วเขาจึงเดินไปขึ้นรถฝั่งคนขับแล้วขับไปผับ วันนี้เขาต้องเข้าไปเคลียร์เอกสาร

Rrrrrrr Rrrrrrr อัญญา

“ฮัลโหลลล อัญญาจ๋าาาาา” เสียงหวานกรอกตามสาย ส่วนมืออีกข้างกำลังใช้ผ้าเช็ดผมอยู่ กลับมาถึงห้องเฌอร์ลินก็จัดการอาบน้ำสระผม วันนี้ร่างบางรู้สึกเพลียๆ จึงคิดว่าอาบน้ำเสร็จแล้วจะเข้านอนเร็วกว่าทุกวัน

(ถึงคอนโดแล้วเหรอ)อัญญาถามเฌอร์ลิน เนื่องจากวันนี้เธอไม่ได้ไปเฝ้าเฌอร์ลินที่ร้านเพราะมีนัดกับเคนตะ

“อืม ว่าแต่อัญญาเถอะวันนี้ไปเดทกันที่ไหนน้าาาาา”ร่างบางของเฌอร์ลินถามอัญญาด้วยน้ำเสียงล้อเลียน

(คะ แค่ไปดูหนัง)อัญญาตอบสูงตะกุกตะกัก

“แค่นั้นแน่หรออออออออ”เสียงหวานอดที่จะแซวไม่ได้

(ใช่นะสิ ว่าแต่วันนี้ไปร์ทกับพอร์ชไปนั่งเฝ้าที่ร้านใช่ม่ะ)อัญญาถามอย่างรู้คำตอบ

“อืมม ว่าแต่อัญยังไม่ได้บอกเฌอเลยนะว่าวันนี้ไปจู๋จี๋ที่ไหนกันมาน้าาาาาา”เฌอร์ลินพูด

(เฌอ หยุดพูดเลย แก่แดดใหญ่แล้วนะ ถ้าถึงห้องแล้วอัญวางนะ)อัญญาส่งเสียงดุๆ มาตามสายอย่างไม่จริงจัง เมื่อโดนเพื่อนสนิทแซว ก่อนจะวางสายไป เฌอร์ลินยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงใบหน้าของอัญญาที่ป่านนี้คงเขินหน้าแดงแน่ๆ หลังจากเช็ดผมจนแห้งแล้ว ร่างบางก็กระโดดขึ้นเตียงทันที เพราะตอนนี้ดวงตาคู่สวยแทบจะปิดอยู่แล้ว

Rrrrrrr Rrrrrrr -ไปร์ท-

ร่างสูงรีบหยิบกุญแจรถ หลังจากไปส่งเฌอร์ลินที่คอนโดเขาก็รีบมาเคลียร์เอกสารที่ผับ หลังจากเคลียร์เอกสารเสร็จเขาก็กดโทรหาร่างบางแต่ไม่มีคนรับ ตอนนี้แค่ 4 ทุ่มครึ่งเอง ปกติเฌอร์ลินจะนอน 5 ทุ่ม ไปร์ทรีบวิ่งออกจากห้องทำงานที่อยู่ชั้นบนสุดของผับ

“คุณไปร์ท จะกะ…..”เสียงของแบงค์ผู้ช่วยของเขาร้องถามขึ้นได้แค่นิดเดียวแล้วต้องกลืนประโยคหลังลงไปเมื่อเห็นท่าทีรีบร้อนของเจ้านายหนุ่ม

“รีบไปไหนของเขา”แบงค์ได้แต่พึมพำคนเดียว

Bugatti La Voiture Noire สีดำคันหรู แล่นด้วยความเร็ว เมื่อเขาโทรหาเฌอร์ลินอีกหลายครั้งแต่ก็ไม่มีการตอบรับ

เอี๊ยดดดดดดด รถหรูจอดนิ่งเมื่อมาถึงหน้าคอนโดของเธอ เขารีบเข้าไปในคอนโด วิ่งผ่านยามไปอย่างคุ้นชิน เนื่องจากคอนโดนี้ก็เป็นธุรกิจของครอบครัวเขาเหมือนกัน ทำให้พนักงานที่นี่รู้จักเขาดี และทุกคนก็รู้กันดีว่าต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับห้ามให้เฌอร์ลินรู้เรื่องนี้เป็นอันขาด มือหนากดลิฟต์ขึ้นไปชั้น9 เมื่อมาถึงหน้าห้องของเธอ เขารีบกดรหัสหน้าห้องของเธอเข้ามาอย่างคุ้นชิน เขาเปิดประตูเข้ามาในห้องที่มืดสนิท ก่อนจะตรงไปที่ประตูห้องนอน เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเปิดประตูแล้วพบกับร่างบางที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงนอนสีหวาน ร่างหนาค่อยๆเดินเข้าไปหา ก่อนจะนั่งลงบนเตียงนอนใกล้ๆ เฌอร์ลิน เขามองใบหน้าหวานที่กุมหัวใจของเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ดวงตาคู่สวยปิดสนิท จมูกโด่งรั้นรับกับริมฝีปากสีชมพู ไปร์ทใช้มือลูบหัวของเธออย่างรักใคร่

“ขี้เซาจริงๆ เลยนะ ทำให้คนอื่นเขาเป็นห่วงแทบแย่ แต่ตัวเองกลับมานอนสบายใจเลยนะยัยตัวแสบ”เขาพึมพำออกมา ก่อนจะค่อยๆก้มหน้าลงไปที่ริมฝีปากอิ่ม จนจมูกของเขาและเธอสัมผัสกัน เขาค่อยๆถอนหน้าออกมาก่อนจะกดริมฝีปากลงบนหน้าผากมนของเธอแทน

“ฝันดีนะครับ ที่รักของไปร์ท”เขาพูดกับร่างบางที่จมอยู่ในห้วงนิทราก่อนจะจัดผ้าห่มให้เธอใหม่

“อืมมมม หาวววว”ร่างบางบิดขี้เกียจเมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก

ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก็ต้องตกใจเมื่อให้ไปร์ทโทรมาหาเธอเกือบ 20 สาย ก่อนจะกดโทรกลับ

“ไปร์ท โทรมามีไรหรือเปล่า” ร่างบางถามร่างสูงด้วยความตกใจ

(เปล่าหรอก แล้วทำไมถึงไม่รับสาย)ร่างสูงถามพร้อมกับอมยิ้มทั้งที่เขาก็รู้คำตอบแล้ว เมื่อคืนเขานั่งมองร่างบางหลับจนถึงเที่ยงคืน จึงกลับคอนโด

“แฮร่ เมื่อคืนเฌอง่วงอ่ะ ก็เลยนอนเร็ว”เฌอร์ลินพูด

อย่างอายๆ

(หึ ไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวไปร์ทไปรับจะได้แวะกินข้าวเช้าก่อน)

“จ๊ะ”

“อยากกินอะไร”ไปร์ทถามขึ้นหลังจากไปรับร่างบางจากคอนโด

“อืมมมม อะไรก็ได้ตามใจไปร์ทเลย”เฌอร์ลินทำท่าครุ่นคิดก่อนจะตอบ

ร่างสูงเลี้ยวรถเข้าร้านอาหารร้านหนึ่งก่อนถึงมหาลัย

ร้านนี้ขายอาหารจำพวกอาหารเช้าข้าวต้ม โจ๊ก หรือแม้แต่ breakfast

“ไปร์ท”เฌอร์ลินใช้มือข้างที่ว่างดึงเสื้อช็อปร่างสูง ส่วนอีกมือก็โดนคนตัวสูงจับไว้

“หืม ทำไมหรือไม่อยากกินร้านนี้”ร่างสูงหันมามองเฌอร์ลิน

“เปล่า ตะ..แต่ว่า….”เฌอร์ลินพูดตะกุกตะกักพร้อมกับมองไปในร้าน ร่างสูงจึงมองตาม ในร้านมีลูกค้าค่อนข้างเยอะ ส่วนใหญ่เป็นนักศึกษามหาลัยเดียวกับเขาที่สำคัญทุกคนมองมาที่เขากับเฌอร์ลินเป็นตาเดียวกัน

“ไม่ต้องไปสนใจ”เขาบอกก่อนจูงมือร่างบางเข้าไปในร้าน เมื่อได้โต๊ะแล้วจึงสั่งอาหาร

“เอาข้าวต้มหมูสับไม่ใส่ผักชี 2 ครับ” ร่างสูงจัดการสั่งอาหารให้เธอกับเขา เฌอร์ลินเผลอยิ้มออก เมื่อเขาจำได้ว่าเธอไม่ชอบผักชี

เมื่อทานอาหารเช้าเสร็จแล้วไปร์ทขับรถไปส่งร่างบางที่คณะแพทย์ ก่อนจะไปคณะของตน

“เฌอร์ลิน” ร่างบางที่กำลังเดินอยู่ใต้ตึกคณะแพทย์กับนัตตี้และแจ็คกี้ หันไปตามเสียงเรียก ก็พบกับดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ ก่อนที่เจ้าของช่อดอกกุหลาบจะค่อยโผล่หน้ามาจากหลังช่อดอกกุหลาบ

“แฟรงค์” ใช่เธอจำเขาได้ แฟรงค์ ปี3 เดือนคณะนิเทศ ตอนปี 1 เธอจะต้องถ่ายแบบโปรโมทมหาลัยคู่กับเขา แต่อยู่ๆ เขาก็หายไปไม่มาถ่ายแบบ สุดท้ายเธอต้องถ่ายคู่กับไปร์ทแทน

“เฌอร์ลิน จำเราได้ด้วยเหรอ” เขาพูดอย่างเขินอาย

“นายมีอะไรหรือเปล่าแฟรงค์”นัตตี้ถามขึ้น เธอรู้สึกไม่ชอบหน้าหมอนี่เลย

“คือ เราเอาดอกไม้มาให้เฌอร์ลินน่ะ” แฟรงค์บอก

“ให้เราทำไมเหรอ”เฌอร์ลินถามด้วยความงุนงง

“เราอยากสารภาพรักกับเฌอร์ลินน่ะ” แฟรงค์พูดพร้อมคุกเข่าลงตรงหน้าร่างบาง

“ชั้นว่านายคงต้องเก็บช่อดอกกุหลาบแล้วล่ะ ถ้าไม่อยากเดือนร้อน” แจ็คกี้พูดขึ้น แฟรงค์ทำหน้างงก่อนจะหันไปมองตามสายตาของแจ็คกี้

“ไอ้ไปร์ท” แฟรงค์มองไปร์ทอย่างเอาเรื่อง เพราะไอ้หมอนี่แหละ ที่ทำให้เขาอดถ่ายรูปโปรโมทมหาลัยคู่กับเฌอร์ลิน ไปร์ทเดินมาแทรกกลางระหว่างเฌอร์ลินกับแฟรงค์ พร้อมกับที่อัญญา เคนตะ และพอร์ชเดินมารวมกลุ่ม ไปร์ทใช้มือปัดช่อดอกกุหลาบของแฟรงค์หล่นลงพื้น

“โทดที กูมองไม่เห็นว่าเป็นดอกไม้ นึกว่าขยะ” ไปร์ทพูดขึ้นพร้อมทำหน้ากวนๆ

“ไอ้ไปร์ท”แฟรงค์พูดขึ้นอย่างเดือดดาล เฌอร์ลินเห็นท่าไม่ดีรีบดึงแขนไปร์ทไว้ เพราะกลัวว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ก่อนจะปฏิเสธแฟรงค์ไป

“ขอบคุณนะแฟรงค์ แต่เฌอรับไว้ไม่ได้จริงๆ เอ่อ เฌอไปก่อนนะ ” ร่างบางรีบดึงร่างสูงออกมาจากตรงนั้น

เฌอร์ลินปล่อยแขนร่างสูงเมื่อเดินออกมาไกล ก่อนจะมองร่างสูงสายตานิ่ง อัญญาเห็นท่าทางไม่ดีจึงชวนคนอื่นๆ ไปรอที่รถ ปล่อยให้ทั้งสองได้คุยกัน

“ทำแบบนี้ทำไม”ร่างบางเอ่ยถามไปร์ท

“ทำไม ชอบมันเหรอ”ร่างสูงถามเสียงเข้ม เมื่อเห็นท่าทางเฌอร์ลินไม่พอใจที่เขาทำแบบนั้น

“ไม่ใช่สักหน่อย”ร่างบางรีบปฏิเสธพร้อมส่ายหน้า

“เฌอกลัวว่าคนอื่นจะมองไปร์ทไม่ดี”เขายิ้มออกมาพร้อมกับดึงกระเป๋าเฌอร์ลินมาถือ

“ชั่งเขาสิ ไปกันเถอะ”เขาบอกพร้อมจูงมือเฌอร์ลินไปที่รถ

“นั่นไงมากันแล้ว” เคนตะพูดขึ้นเรียกสายตาของคนอื่นๆ

“เฌอ วันนี้จะลางานหรือเปล่า” นัตตี้ถาม เนื่องจากวันนี้พวกเขามีนัดกันไปกินเลี้ยงวันเกิดแจ็คกี้ที่ผับของไปร์ท

“แกห้ามเบี้ยววันเกิดชั้นนะ”แจ็คกี้รีบพูดดักเพราะกลัวร่างบางจะเบี้ยวนัด