2

จากนั้นผมก็สลบและจมน้ำไปเลย แต่คุณรันช่วยผมไว้ทัน คุณรันใช้พลังทำให้ผมสำลักน้ำออกมา แล้วเขาก็พาผมไปห้องนอนเขา

ที่ห้องนอนรัน

ผมนอนบนที่นอนของเขา น้องชายคุณรันก็เข้ามาในห้อง พร้อมกับพูดว่า"วิภาวดีเป็นอะไรหรอพี่"คุณรันก็ตอบไปว่า "เมื่อกี้วิภาวดีสลบ"

น้องชายคุณรันชื่อภรณ์ ชื่อจริงภาคิน เมื่อก่อนเป็นคนเกเร ใจร้าย แต่พอความแค้นจบลง ทั้งสองก็เป็นพี่น้องที่รักกันมากๆ ถึงจะเคยเกลียดกันก็เถอะ "อ๋อ งั้นกูไปละ" คุณภรณ์พูด จากนั้น คุณภรณ์ก็เดินออกไป ทันใดนั้น..ผมก็ฟื้นและลุกขึ้นนั่ง แต่..ผมเผลอจูบคุณรันเต็มๆเลย ผมรีบผละจูบทันที ผมเขินมากเลยอ่ะ>//< ผมรีบขอโทษเขาทันที ผมตกใจกับตัวเองว่าผมทำอะไรลงไป แต่อีกความคิดผมรู้สึกว่าเหมือนผมเคยจูบเขานานมากแล้ว แต่ไม่ใช่วันนี้อ่ะ จู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น ผมก็รับสายปกติ เวย์ถามผมว่าผมหายไปไหน ผมก็ตอบไปว่าผมตามคุณรันมา เวย์ก็ถามว่าใคร ผมตอบไปว่าพึ่งรู้จัก เวย์เป็นห่วงผมแล้วถามว่าเขาได้ทำอะไรผมบ้าง ผมก็บอกว่าไม่ได้ทำ เวย์ก็โล่งอก แล้วก็บอกว่าถ้าเขาทำอะไรก็บอกได้นะ แล้วเวย์ก็วางสายไป ว่าอยากไปหาเพื่อนมั้ย ผมอยากไปมาก คุณรันเลยพาผมไปส่ง

ที่โรงพยาบาล

พอผมกลับมา ผมก็เข้าไปในห้องเด็ก เด็กๆตื่นเต้นกันเพราะไม่เคยมีหมอที่กรุงเทพมาที่เมืองนี้มาก่อน ผมถามเด็กๆว่าเด็กๆชื่ออะไร

เด็กๆทุกคนบอกผมว่า พวกเขาโดนพิษพญานาค ทีนี้ผมก็งงบวกกับตกใจด้วยว่าเด็กๆเจอพญานาคหรอ จู่ๆ..กอหญ้าก็วิ่งเข้ามากอดผม แต่..คุณรันก็ดูไม่พอใจยังไงไม่รู้ ผมบอกให้กอหญ้าปล่อยผม กอหญ้าก็ปล่อย แต่จู่ๆ..คุณรันก็โอบเอวผม ผมบอกให้คุณรันปล่อย แต่คุณรันไม่ปล่อย ผมก็เขินนิดหน่อย แต่ที่มากกว่านั้นคือ คุณรันหอมแก้มผม อ๊าก!! เขินชะมัดเลยย>//< คุณรันค่อยๆจับมือผมไว้อย่างอ่อนโยน ไม่รู้ทำไม ผมรู้สึกรักคุณรันจัง ไม่ว่าเราจะเจอกันเร็วไป แต่ผมกับคุณรันอาจจะเป็นคู่ชีวิตกันก็ได้ ใครจะไปรู้ แต่ที่รู้ผมรักคุณรันมากที่สุดแล้ว ผมหวังว่าคุณรันจะรักผมเหมือนอย่างที่ผมรักเขานะ>< คุณรันกระซิบข้างๆหูผมว่า "ถึงผมจะเป็นพญานาค แต่ผมรักคุณนะ วิภาวดี" พอผมได้ยินอย่างงั้น ผมก็เสียอาการหนักมาก เขาจะชอบผมหรือเปล่านะ ทุกคนช่วยบอกผมที

(จบตอนที่2)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว