นอนไม่หลับ....

"ตอนนี้สถานะการไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย..ฉันว่า!เรามากินอาหารและขนมที่ฉันทำเพื่อแก้เครียดกันดีกว่าค่ะ" แม่ของดันเต้พูดก่อนยิ้มออกมา

"ผมว่าก็ดีเหมือนกันนะครับจะได้คลายเครียด

เรื่องเรียนด้วย" ดันเต้พูดก่อนเดินไปนั่งที่เก้าอี้ของตน ผมอิ่มแล้วครับผมกินที่โรงเรียนมาแล้วครับ..ขอตัว

หลังจากที่ลาเต้พูดจบลาเต้ก็ได้เดินขึ้นห้องพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มโดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่าลาเต้ร้องให้เลยเพราะมัวสนใจกับอาหารอยู่แม้แต่พ่อของลาเต้ก็ไม่รู้

แกร็ก!!

เสียงเปิดประตูดังขึ้นก่อนจะมีเสียงปิดประตูดังปั่ง!! พร้อมกับเสียงร้องให้ที่ตามมาอย่างไม่หยุดหย่อนเสียงร้องนี้ดังมากจนไม่รู้ว่าข้างนอกได้ยินรึปล่าว

(ห้องของดันเต้เป็นห้องเก็บเสียงนะเพราะดันเต้ชอบเล่นกีต้าร์ไฟฟ้าและชอบเล่นแบบร็อคห้องเลยเป็นห้องเก็บเสียง)

เห้อ~ ไปอาบน้ำดีกว่าร้องให้จนตาแดงเหมือนจะไปฆ/าใคร พอลาเต้พูดจบตนก็ได้ไปอาบน้ำแต่งตัวและมานอน

21:59 เห้อ~ร้องให้อีกแล้วเราวันนี้จะนอนหลับไหมเนี่ย!~

"พ่อครับแม่ครับ" ดันเต้พูดก่อนลุกขึ้นและหยอจานไปล้าง "หืมมีอะไรหละจ๊ะ"แม่ของดันเต้พูดก่อนเงยหน้ามองดันเต้

"วันนี้ผมขอไปเที่ยวกับเพื่อนนะครับ" "ได้สิจ๊ะไม่จำเป็นต้องขอก็ได้ลูกก็โตแล้วนะ" "ครับขอบคุณมากครับแม่" "พกถุงไปด้วยหละเพื่อมีอะไรฉุกเฉินจะได้ป้องกัน" "ครับพ่อขอบคุณมากครับ☺️"

เมื่อจบคำพูดของดันเต้ทุกคนก็ได้ขึ้นห้องยกเว้นดันเต้

23:58 แกร๊ก! เสียงเปิดประตูดังขึ้นก่อน

ดันเต้จะเดินเข้ามาในห้องของตน

(ต่อจากนี้จะมาแค่ลาเต้และดันเต้ที่คุยกันนะ ลาเต้พูดจะไม่มี " ดันเต้พูดจะมี " )

"เห้อ~เหนื่อยจัง" ตุบ!! โอ้ย!!~ เจ็บนะดันเต้!!

"เอ่อ ผมขอโทษครับผมลืมไปเลยว่าพี่อยู่ขอโทษด้วยครับ" อืมๆ ไม่เป็นไร แต่เอ่อ... "อะไรหรอครับ?🤨" ไปกินเหล้ามาหรอตัวโคตรเหม็นอีกอย่างมีกลิ่น น้ำหอมผู้หญิงหลายๆคนติดมาด้วย หึ่ย!! ขนลุก "ทำไมถึงขนลุกหละครับ" ก็มันหอมจนเหม็นหนะสิถามได้🤨 "งั้นถ้าหอมพี่ผมก็ดมไปละกันนะครับอีกอย-" ไม่! ก่อนอื่นนายต้องไปอาบน้ำก่อน! "ทำไมหละครับนี่ห้องผมนะครับผมจะอาบไม่อาบก็เรื่องของผมนะครับ?" ไม่!ไม่ได้เด็ดขาดเลย! นายต้องไปอาบไม่งั้นฉันจะไม่นอนและจะกวนนายตอนนอนด้วย "ไม่หละครับผมไม่อาบ อีกอย่างพี่ขยับไปทางซ้ายหน่อยครับ ผมจะนอนตรงนี้" แล้วทำไมนายไม่ไปนอนทางซ้าย? "ก็ปกติผมก็นอนตรงนี้แล้วทำไมผมต้องนอนทางซ้ายครับ?" เตียงก็ตั้งใหญ่นอนแค่ตรงนี้เนี่ยนะแล้วทางซ้ายให้ใครนอน?ผีนอน...หรือว่า..กระหรี- "พี่จะขยับไม่ขยับครับ" เอ่อ...ข..ขยับแล้วๆ "ก็แค่นี้แหละครับไม่ได้ยากพี่ก็ทำได้หนิ" จะทำเสียงน่ากลัวทำไม... "เห้อ~นอนเถอะครับ..ผมง่วงแล้ว"

ฮะ....ฮึก!.อึก~..ฮื่อ~ "หืม?นี่พี่ร้องให้หรอครับ...."

ฮื่อ~ฮะฮื่อ~ฮื่อ~ ทะ...ทำไมฮึก!ต้องทำฮื่อ~เสียงดุด้วยอะ~อึก!ฮื่อ~ "อะ..เอ่อ..ผะ..ผม..ขะ..ขอโทษ..พี่ผมขอโทษ" นายไม่รู้...นายไม่รู้อะไรเลยฮึก!นายให้ฉันมานอนที่ฮึก~โต๊ะข้างเตียงนอนทำไมฮื่อ~"ทะ..ทำไมหละครับนอนข้างโต๊ะแล้วมันทำไมครับ?" ความจำของลาเต้ก็ได้ผุดขึ้นมาตอนนั้นแม่ของลาเต้ได้ไปต่างจังหวัด2อาทิตย์ทำให้พ่อพากิ๊กหรอแม่ของดันเต้มาที่บ้านได้ตอนนั้นลาเต้ยัง6-7ขวบอยู่เขาโดนแม่ของดันเต้ดึงผมและจับหัวทุบกับขอบโต๊ะข้างเตียงนอนห้องที่ลาเต้กำลังนอนอนอยู่

ปัจจุบัน

"เอ่อ..พี่ครับหยุดร้องแล้วหรอครับหรือว-"

ไม่ฮึก! "แล้วผมจะทำยังไงให้พี่หยุดร้องครับพี่ร้องมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะครับ" นายต้องไปอาบน้ำ

"แค่นี้เองง่ายๆ" " อ่า~สบายตังจัง"

"ผมอายน้ำเสร็จแล้วพี่หยุดร้องได้ยังครับ"

อืมหยุดแล้ว แต่....ข้างห้อง..อะอ๊าส์อะส์อร้างส์อ๊ะ

เอ่อ...พี่นอนไม่หลับ... "หลับไปไปเถอะครับ..ข่มตานอนก็หลับแล้ว.." แต่พี่นอนไม่หลับอะพี่ทำแล้วนะ

"......" 00:34 ดันเต้ๆหลับแล้วงั้นหรอ?

ดันเต้ดันเต- "พี่จะเรียกผมอีกนานไหมครับ"

เอ่อ... "มีอะไรครับพี่" นายนอนหลับแล้วไม่ใช่หรอ

"ครับ..ผมหลับแล้วแต่พี่เรียกผมเลยตื่นไงครับ"

เอ่อ..ฉันขอโทษด้วยนะแต่ฉันนอนไม่หลับจริงๆอะ