ช่วยมองผมหน่อย 2

...****************...

หลังจากที่วิ่งหนีศึกครั้งใหญ่มาได้ ยังต้องมาเจอปัญหาที่ใหญ่กว่านั้นอีก คริสเตียนเริ่มขมวดคิ้ว เมื่อเห็นพี่มาย ที่ตอนนี้กำลังนั่งรอเขาอยู่หน้าบริษัท

" พี่มาย? "

" อ่าว มาละหรอ" " เป็นไงบ้าง คุยกันดีแล้วใช่ไหม "

เป็นฝ่ายพี่มายที่ยิงคำถามใส่ผมรัวๆจนไม่รู้จะตอบอันไหนดี

" ครับ คุยเรียบร้อยแล้ว "

" ทำไมพี่ดูกังวลจัง มีอะไรรึป่าวครับ "

" ไม่มีอะไรหรอก " คนตรงหน้ารีบปฏิเสธทันควัน แต่ไม่รู้เลยว่าสีหน้าตัวเองตอนนี้มันบอกชัด ว่ากำลังมีเรื่องไม่ดีแน่ๆ

" พี่เห็นผมเป็นใคร คิดว่าผมไม่รู้หรอ " ผมพูดพลางยืนกอดอกต่อหน้าพี่มาย ยังไงก็เถอะ พี่มายมีปัญหาอะไร ผมก็ต้องช่วยอยู่แล้ว

" ก็ไม่มีอะไรมากหรอก จำโปรเจคที่พี่บอกอาทิตย์ก่อนได้ไหม "

" ครับ "

" ทางค่ายโทรมาบอกพี่ว่า ดีเลย์ยังไม่เข้ากองถ่ายเลย พี่ก็เลยโทรไปถามผู้จัดการน้องเลย์ "

" พี่ออมว่าไงบ้างครับ? "

" ออมมันบอกว่าเจ้าเลย์มันหายไปน่ะสิ ไปหาที่คอนโดก็ไม่เจอ โทรไปก็ไม่รับ "

ดีเลย์ เป็นรุ่นน้องที่อยู่ค่ายเดียวกันกับคริส นิสัยของดีเลย์ไม่ค่อยถูกใจพี่ออมนัก พี่ออมเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเลย์ ไม่ต่างจากพี่มายสักเท่าไหร่ แต่คงต้องปวดหัวกับเจ้าเลย์มากกว่าคริสเป็นไหนๆ

" แล้วยังไงต่อครับ "

" ออมขอให้พี่ช่วยหาเด็กไปแทนเลย์มันน่ะสิ "

" แต่ตอนนี้เด็กในสังกัดงานเต็มมาก พี่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว "

ผมยืนคิดอยู่ครู่นึง ก่อนจะนึกได้ว่า ลอเรน เพื่อนสนิทของผม เธอเองก็มีน้องชายอยู่คนหนึ่ง ผมไม่เคยเห็นหน้าหรอก แต่เรนมันชอบมาเล่าให้ผมฟังตลอด ว่าน้องมันก็หน้าตาดีไม่แพ้นายแบบ งั้นขอเสี่ยงหน่อยก็แล้วกัน

" ถ้าไม่ใช่เด็กในสังกัดได้ไหมครับ "

" อืม...ก็ได้อยู่หรอก แต่งานแบบนี้ต้องพึ่งหน้าตาหน่อยนะ "

ไม่รอช้าผมรีบหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดโทรไปหาลอเรนทันที

Rrrrrrrrrrr

ตี๊ด!

" ไงจ้ะพ่อหนุ่มไฟแรง " คำทักทายธรรมดาที่เพื่อนคนนี้ชอบพูดเป็นประจำ

" เรน ขอช่วยไรหน่อยดิ "

" คนอย่างแกเนี่ยนะขอช่วยฉัน " ปลายสายมีน้ำเสียงหลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินคริสขอช่วยครั้งแรก

" เถอะนะ มันด่วนจริงๆ "

" อืม ว่ามา "

ผมรีบสาธยายปัญหาต่างๆ ให้อีกคนฟังทันที ลอเรนส่งเสียงกลับมาเล็กน้อยเพื่อบอกว่าเธอเข้าใจแล้ว

" เจ้านิคน่าจะเรียนอยู่ "

" ส่งโลเคชั่นมา เดี๋ยวไปรับให้ "

" ตายจริง มีคนหล่อมารับ คงตกใจน่าดู "

" หยุดเล่นก่อน "

" จ้าาา ส่งไปให้แล้ว อย่าลืมอธิบายให้เจ้านิคมันฟังล่ะ รายนั้นไม่ไปกับคนแปลกหน้านะจะบอกให้ "

" ขอบคุณนะที่ช่วย " ผมรีบขอบคุณก่อนที่เสียงปลายสายจะถูกตัดหายไป

" ผมได้คนที่จะมาแทนแล้วนะ พี่ส่งที่อยู่ของค่ายมาได้เลย "

 " พ่อเทพบุตรของพี่ น่ารักจริงๆ " ไม่ปลื้มไม่ได้แล้ว ครานั้นก็รีบหยิบมือถือขึ้นมา พร้อมส่งที่อยู่

" พี่ฝากด้วยนะ " มายยิ้มแก้มปริ และเอาแต่ชมน้องชายสุดโปรดของเธอตลอดปาก

" ผมไปนะ พี่ก็ไปพักเถอะเดี๋ยวที่เหลือผมจัดการเอง " พูดจบคริสก็รีบเดินไปที่รถด้วยความรีบ

 ถึงคำพูดนั้นมันควรจะเป็นพี่มายที่พูด แต่พี่มายเองก็ทำอะไรหลายๆให้คริสมาเสมอ ฉะนั้นเรื่องแค่นี้คงไม่ได้ครึ่งนึงของพี่มายด้วยซ้ำ

เสียงสตาร์ทรถคันหรูดังขึ้น ก่อนจะขับออกจากบริษัท มุ่งตรงไปที่ มหาลัยภิรมณ์ธาร

—————————————————————————

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***