3.หญิงสาวปริศนา?

ดาดฟ้า

หญิงสาวปริศนาที่ซ่อนตัวอยู่ในซอกมุมก็แสดงตัวออกมาเพื่อร่วมบทสนทนานั้น

ฮินาดะ(น้องสาวนางเอก):นี่เธอเป็นใคร

???:ฉันเป็นใครเธอไม่ต้องรู้หรอก

แปลกที่ฮินาตะคุ้นเสียงของหญิงสาวปริศนาคนนั้นมากไม่ทันที่จะมีบทสนทนาต่อฮารุกะก็เดินออกไปทำเอาหญิงสาวทั้นคู่ยืนงง

ฮินาดะ(น้องสาวนางเอก):เธอต้องการอะไร

???:นี่เธอจำพี่ไม่ได้รึไงฮินาดะ

ทันทีที่หญิงสาวปริศนาพูดจบก็ถอดหมวกและหน้ากากออกทำเอาฮินาดะร้องไห้ปล่อยโฮออกมาที่ไม่เชื่อพี่สาวของตนแต่แรก

ปัจจุบัน

วันพฤหัสบดี

7:30

ฮารุกะ(พระเอก):มาแล้วหรอไปชงกาแฟมาให้ฉันหน่อยสิฮินากะ

ฮินากะ(นางเอก):รอซักครู่นะคะ

ฮารุกะ(พระเอก):ค่ะ

ฮินากะ(นางเอก):....

ทันทีที่หญิงสาวเดินออกไปชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานก็มองตามและนึกอะไรบางอย่าง

ฮารุกะ(พระเอก):นี่ฉันคิดมากไปหรอนี่เธอคงไม่ใช่นาลาตะ ฮินากะใช่ไหม

หญิงสาวที่ออกมาชงกาแฟตามคำสั่งยังไม่ทันที่จะได้หยิบแก้วมามานะกะก็เดินมาแย่งแก้วที่เธอกำลังจะหยิบไปหน้าตาเฉย

มานะกะ(คู่หมั้นพระเอก):เอามานี่ฉันทำเอง

ฮินากะ(นางเอก):ตามใจคุณ

มานะกะ(คู่หมั้นพระเอก):ก็ดี

ฮินากะ(นางเอก):อ่ออีกเรื่องถ้าคุณคิดว่าฉันจะอ่อยคู่มั่นคุณเนี่ยไม่ต้องห่วงหรอกเพราะฉันจะทำ

มานะกะ(คู่หมั้นพระเอก):!!!!!!

มานะกะ(คู่หมั้นพระเอก):นี่เธอ

ยังไม่ทันที่มานะกะจะพูดจบฮินากะก็เดินออกไป ทำเอามานะกะไม่พอใจอย่างมากแต่เธอทำอะไรไม่ได้เพราะเจ้าตัวเดินออกไปก่อน

ทางด้านฮินากะเองที่พูดแบบนั้นแล้วก็เดิมมายิ้มอย่างผู้ชนะเพราะเธอรู้ฮารุกะไม่ได้สนใจมานะกะเลยแม้แตาน้อยถึงจะเป็นเพลบอยตัวพ่อก็ตามแต่ไม่ชอบให้ผู้หญิงที่ไหนมาวิ่งตาม

เมื่อเดินออกไปก็มีหญิงสาวปริศนามาจับแขนของเธอรั้งเธอไว้

???:นี่ฮินากะฉันเอง

ฮินากะ(นางเอก):??

???:นี่เธอจำฉันไม่ได้หรอ

ฮินากะ(นางเอก):เรารู้จักกันด้วยหรอคะ

???:ใช่

???:ฉันเองลองนึกดูดีๆสิจำฉันได้ไหม

ฮินากะ(นางเอก):อ่าจำได้แล้วยามานะ

ยาทานะ(เพื่อนนางเอก):ใช่ๆ

ฮินากะ(นางเอก):ไม่เจอกันนานเธอนี่สวยขึ้นจนฉันจำไม่ได้เลย

ยาทานะ(เพื่อนนางเอก):ไม่เป็นไรตอนฉันเจอเธอก็จำไม่ค่อยได้งั้นแลกไลน์กันนะจะได้คุยกัน

ฮินากะ(นางเอก):อ่าได้สิ