01

Chapter 1

[แอนนา]

     ซ่า ซ่า ซ่า

โอ้ยมันชุ่มชื่นดีจริงๆเลย การที่จะเข้ามาที่นี่มันไม่ง่ายจริงๆสำหรับสาวน้อยอย่างฉัน เพราะฉันต้องระดมทุนเอยไรเอยเพื่อที่จะมาเรียนว่ายน้ำ เปล่าจ้า จริงๆแล้วฉันแค่มาส่องหนุ่มๆที่นี่เฉยๆ ส่วนว่ายน้ำเป็นไหม ก็ไม่เป็นจริงๆนั่นแหล่ะแต่ฉันตั้งใจใส่ชุดว่ายน้ำมาเอาเท้าราน้ำเล่นแค่นั้นเอง

อีกไม่นานโค้ชคงจะมาถึง(ที่จะสอนฉัน)ฉันคงทำได้แค่โปรยเสน่ห์ใส่ให้ใจอ่อนแล้วค่อยนั่นส่องหนุ่มๆต่อดีกว่า ไม่ได้ชุ่มปอดขนาดนี้มานานแล้วกรี๊ดดดดดดด

"คุณแอนนาใช่ไหมครับ" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นจากด้านหลังของฉัน ก่อนที่ฉันจะหันไปยิ้มโปรยเสน่ห์ให้เขาแล้วตอบด้วยเสียงหวานๆไป

"ใช่ค่า~" ฉันตอบไปพร้อมลุกขึ้นแล้วเดินไปสัมผัสไหล่หนาให้ตายสิบึกบึนดีจริงๆโค้ชฉัน

"นี่คุณจะใส่ชุดนี้เรียนจริงๆเหรอครับ"

"คะ?" บร๊ะะะ พระเจ้า นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนทักฉันแบบนี้ ฉันแค่ใส่บิกินี่สายเดี่ยวมาว่ายน้ำเองมันผิดตรงไหนยะ

"เห้อ นี่คุณไม่ได้อ่านกฎของที่นี่เหรอครับว่าให้ใส่แค่ชุดว่ายน้ำเท่านั้น"

โค้ชพูดกับฉันก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ราวกับว่าเหนื่อยจะพูด

"คือโค้ชคะ ฉันแค่..."

"ไปเปลี่ยนชุดครับ" รอบแรกฉันกะจะมึนทำเป็นไม่สนใจนะ แต่ว่า

"หรือคุณจะให้ผมเปลี่ยนให้ดีล่ะ" ว่าแล้วโค้ชก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที ส่วนฉันก็กระทืบเื้าปึงปังเดอนไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ

บริษัท

"ยัยแอนนา~" เสียงยัยเพื่อนตัวแสบของฉันอย่าง ยัยมะเดื่อวิ่งหน้าตั้งเข้ามาหาพร้อมทำตาปริบๆ

"อะไรยะ"

"เอ้านึกว่ารู้"

"ไม่รู้"

"เป็นไงบ้างไปเรียนว้ายน้ำมาเมื่อวานแฟนที่ตั้งไว้เป็นไง" มะเดื่อถามด้วยความตื่นเต้น

ยัยนี่แหล่ะตัวต้นเรื่อง ที่ทำให้ฉันยืนถอนหายใจหน้าเคาเตอร์ร้านกาแฟในบริษัทอยู่นาน เพราะมันดันอยากให้ฉันหาแฟนหนุ่มนักว่ายน้ำให้ซักคน พร้อมยกตัวอย่างไปไกลว่าฉันจะได้ไปดูหนุ่มๆกับซิคแพ็คด้วย ความจริงอย่างกับนรก โค้ชโหดอย่างกับบอสในบริษัทที่เขาเล่ากันว่าโหดโครตพ่อโครตแม่ทั้งที่ตัวจริงพนักงานฝึกหัดแบบพวกเรายังไม่เคยเจอซักครั้ง

"ไม่ได้อะไรเลยย่ะ แผนแกแย่มาก" ฉันพูดจบก็นั่งถอนหายใจต่อ ยอมแก่วันนึงล่ะกัน มันเหนื่อยอ่างั้นขอเล่าตอนก่อนหน้านี้ล่ะกันนะคะ

ก่อนหน้านั้น

"มาแล้วค่ะ" ฉันเดินออกมาพร้อมชุดว่ายน้ำของจริงไม่ใช่บิกินี่อีกแล้ว ฮือฮือ

"มาวอร์มร่างกายก่อนลงน้ำครับ" เสียงเย็นชาและเด็ดขาดก็เริ่มสั่งฉันทันที สายตาฉันที่จ้องหนุ่มๆทั้งหมดกลับต้องหันมาสนใจเขา จะว่าไปเขาก็หุ่นดีเหมือนกันนะ แบบแน่นเปรี๊ยะ

"มองอะไรครับ"

"เปล๊านี่คะ"

"ดีครับงั้นมาเริ่มกับเลย"

ฉันคิดว่าคงไม่มีอะไรยากกว่าการว่ายน้ำแต่เปล่าเลยตอนนี้ฉันเริ่มเกลียดการวอร์มร่างกายแบบเด็ดขาดแล้วแหล่ะ เพราะมันทั้ง...

"กรี๊ดดด โค้ชคะปวดนะคะทำไมกดตรงนั้น อ๊าาา"

"คลายเส้นไงครับเดี๋ยวคุณเป็นตะคริวขึ้นมาทำไง" เขาพูดแบบนั้นทั้งที่ยังยิ้มซุกซนอยู่บนมุมปาก ในขณะที่ฉันต้องขายหน้าเพราะหนุ่มๆทุกคนหัวเราะคิกคักกันซะหมด

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก

ประเด็นร้อนแรงตอนนี้คือ

"ฉันดันสมัครคลอสเรียนให้ครบหนึ่งเดือนอ่ะแก ฮือๆ" ฉันพูดแล้วร่ำไห้ แต่ยัยมะเดื่อกลับหัวเราะซะงั้น ยัยเพื่อนทรยศ!

ยังไม่ทันได้เม้ามอยต่อมันก็ดันถึงเวลาเข้างานซะได้ หัวหน้าคนสนิทเดินมาหาฉันกับมะเดื่อถึงที่ก่อนจะตามพวกเราสองคนไปต้อนรับบอส คนต้อนรับอ่ะยัยมะเดื่อ แต่ไหงฉันดันโดนใช้ให้ไปซื้อกาแฟให้บอสล่ะเนี่ย!! ไม่แฟร์เลยซักนิด

ฉันเดินออกมาจากคาเฟ่อย่างงุนงง เพราะว่าฉันต้องไปไหนอ่ะ จู่ๆ หัวใจก็เต้นแรงด้วยความตื่นเต้น ได้ยินว่าบอสหล่อแต่โหดเรื่องจริงไหมไม่รู้ แต่พอนึกถึงหน้าโค้ชที่สอนว่ายน้ำฉันเมื่อวานก็อยากจะบอกว่า จิตใจฉันห่อเหี่ยวสุดๆไปเลย เพราะดันต้องเจอเขาอีกหลายสัปดาห์น่ะสิ

{ยัยเดื่ออยู่ไหนกัน หาไม่เจอ}

{{ชั้นหกเลยแกเดินขึ้นมาแล้ว}}

หืม ชั้นหกเลยเหรอคะ ลิฟท์สิคะรออะไร

เสียงลิฟท์ดังติ๊งตามด้วยฉันที่เดินสวยๆออกมาจากลิฟท์แต่ยังไม่ดันได้สวยเท่าไหร่หรอก ฉันก็ดั๊นสดุดอากาศหน้าจะทิ่ม

กาแฟบอสก็ห่วง ตัวเองก็ห่วง เอาไงดีวะ งั้นก็รีบถือแก้วสูงๆไว้แล้วหงาย!

หมับ!

หืม ฉันลอยได้ค่าทุกคน

"เป็นอะไรไหมครับ" เสียงหล่อๆนี่มันหรือว่า...

ฉันเงยหน้าไปมองเจ้าของเสียงที่ทักถามถึงสุขภาพเมื่อซักครู่ก็ต้องตกตะลึง หล่อไหม หล่อมากแต่...เขาคือโค้ชของฉัน!!

"นาย!/เธอ!" นี่คือคำทักทายแรกที่เราเจอกันในฐานะบอสกับพนักงาน

มันช่างซวยซ้ำซวยซ้อนอะไรแบบนี้

...ติดตามตอนต่อไป...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***