ไปเกิดใหม่ในbontenแต่ทำไมเป็นยักษ์หล่ะ ร่าง

ต่อ

มิยะ(ร่างคน)

ได้ค่ะ

มิยะ(ร่างคน)

คงจะต้องย้อนไปเมื่อ6ปีก่อน

มิยะ(ร่างคน)

//ในขณะที่กำลังจะเล่า

ปึก!

มิยะ(ร่างคน)

!!!//รีบหันไปมอง

พวกบอนเท็น

//ตกใจ

มิยะ(ร่างคน)

มะลิใจเย็นๆน่ะอย่าพึ่งโกรธ//เข้าไปโอบกอดชฎาที่หล่นลงมา

มิยะ(ร่างคน)

ใจเย็นน่ะ

มิยะ(ร่างคน)

//เอาชฎาใส่ไว้ในฐานเหมือนเดิม

มิยะ(ร่างคน)

//วางชฎาไว้ข้างตอ.

ซันสุ

มิยะรีบเล่าเลยเถอะ

มิยะ(ร่างคน)

คือว่าเมื่อ6ปีก่อน...

มิยะ(ร่างคน)

มะลิหนูต้องรำแลบนี้เข้าใจมั้ย//รำท่าพรมสี่หน้า

ลูกศิษย์ของมิยะ

มะลิ_ค่ะ//ทำตาม

มิยะ(ร่างคน)

อ่อแล้วพรุ่งนี้จะไปรำแล้วอย่าลืมไปไว้ครูหล่ะเข้าใจมั้ย

ลูกศิษย์ของมิยะ

มะลิ_ได้ค่ะ

มิยะ(ร่างคน)

ครูไปซื้อข้าวมาให้น่ะซ้อมคนได้ใช่มั้ย

ลูกศิษย์ของมิยะ

มะลิ_ได้ค่ะ

วันต่อมาของการแสดง

ลูกศิษย์ของมิยะ

มะลิ_//ลืมไปไหว้ครู

ลูกศิษย์ของมิยะ

มะลิ_//กำลังจะใส่ชฎา

ลูกศิษย์ของมิยะ

มะลิ_//เหยียบชายสไบ

ลูกศิษย์ของมิยะ

มะลิ_//ล้ม

ลูกศิษย์ของมิยะ

มะลิ_กรี้ดดดดด//ชฎาแทงคอทะลุ

มิยะ(ร่างคน)

มะลิ//วิ่งมา

มิยะ(ร่างคน)

มะลิ

มิยะ(ร่างคน)

มะลิ!

มิยะ(ร่างคน)

มะลิหนู

มิยะ(ร่างคน)

//มองไปที่โขนพ่อครู

มิยะ(ร่างคน)

ลืมไหว้สิน่ะ//ซึม

ลูกศิษย์ของมิยะ

วิญญาณมะลิ_ครูคะหนูขอโทษที่ทำให้ครูเสียใจ

มิยะ(ร่างคน)

มะลิไม่เป็นไรใครไม่โกรธหรอกน่ะ

ลูกศิษย์ของมิยะ

วิญญาณมะลิ_//เข้าไปสิงในชฎา

ในความเป็นจริง

มิยะ(ร่างคน)

แล้วหลังจากที่มะลิตายไปได้3ปีก็มีคนมาลองดีทำชฎาหัก

มิยะ(ร่างคน)

และพอมาประกอบมีชิ้นส่วนบางชิ้นหายไปทำให้ชฎาไม่กลับไปตั้งตรงเหมือนเดิม

มิยะ(ร่างคน)

มะลิจึงโกรธไล่ฆ่าเด็กกลุ่มนั้นเกือบหมดเหลือแค่2คนเท่านั้น

มิยะ(ร่างคน)

ตอนนี้2คนนั้นมาขอขมาแล้วแต่เธอก็ยังไม่หายโกรธสักที

อยู่ๆก็มีเสียงกรี้ดดดดดังมาจากชฎาด้านในใกล้กับโขนพ่อแก่

มิยะ(ร่างคน)

กะเกิดอะไรขึ้น

มิยะ(ร่างคน)

ปกติต้องมีแค่มะลิหนิ

มิยะ(ร่างคน)

แล้วนั้นใคร

มิยะ(ร่างคน)

ทุกคนออกไปก่อนค่ะ

รินโด

มิยะเธอจะไม่เป็นไรใช่มั้ย

มิยะ(ร่างคน)

ไม่ค่ะทุกคนรีบออกไปก่อนค่ะ

พวกบอนเท็น

//รีบออกไป

มิยะ(ร่างคน)

แกเป็นใคร

มิยะ(ร่างคน)

เข้าไปในโขนนั้นทำไม

วิญญาณเร่ร่อน

กูจะเข้าไปในนี้มันจะทำไม!!

วิญญาณเร่ร่อน

มึงอย่ามายุ่ง!!!

มิยะ(ร่างคน)

//ท่องคาถาท้าวเวสสุวรรณ

“อิติปิโส ภะคะวา ยมมะราชาโน ท้าวเวสสุวรรณโณ มะระณัง สุขัง อะหัง สุคะโต นะโม พุทธายะ ท้าวเวสสุวรรณโณ จาตุมะหาราชิกา ยักขะพันตาภัทภูริโต เวสสะ พุสะ พุทธัง อะระหัง พุทโธ ท้าวเวสสุวรรณโณ นะโม พุทธายะ” 9จบ

วิญญาณเร่ร่อน

อึกอ้ากกกกกกกกกกรี้ดดดดดดดดด//เจ็บปวดทรมาน

มิยะ(ร่างคน)

กลับไปส่ะ

มิยะ(ร่างคน)

ที่แห่งนี้แกไม่ควรอยู่

วิญญาณเร่ร่อน

//หนีไป

วันต่อมา