บทที่3 หวนเจอ

นิยายเรื่องพันธะร้ายกามเทพตัวจิ๊ว

บทที่3 หวนเจอ

"เฮ้อ"ฉันทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาอันแสนนุ่มพร้อมกับถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง หลังจากที่ทำหน้าที่แม่ส่งลูกเข้านอนหลับฝันดีแล้ว ชีวีตนี้ช่างสนุกและเหนื่อยจริง ๆสนุกในการทำงานและสนุกในการเลี้ยงลูกแต่ว่าเวลาเหนื่อยแค่ได้กอดได้หอมได้เห็นรอยยิ้มของเจ้าจิ๊วหลิวใบบุญตัวแสบก็เหมือนเป็นยาวิเศษทำให้ฉันได้หายเหนื่อยแล้ว ได้ร่วมงานกับสายหมอกวันนี้ฉันรู้สึกไม่เป็นตัวเองเลย รอยยิ้มละมุนที่แสนอบอุ่นของเขาทำให้ใจฉันเต้นแรงและรู้สึกเขินๆ และมีเสี้ยวหนึ่งก็สกิดใจฉันให้นึกถึงใครบางคน..เขาคนนั้นถึงแม้ทำให้ฉันเจ็บแต่ฉันไม่เคยลืมเขาเลยในบางครั้งที่เห็นหน้ายัยตัวแสบที่ยิ้มให้ก็เหมือนรอยยิ้มของเขาผุดซ้อนขึ้นมาบนหน้ายัยตัวเล็กนั้น ฉันไม่อาจปฏิเสธได้ว่ารอยยิ้มเสน่ห์เย้ายวนแสนร้ายปนความแสบและเจ้าเล่ห์ช่างเหมือนพ่อเขาจริงๆ

ต้นน้ำนายคงลืมฉันแล้วใช่ไหม

"เฮ้อ"ฉันถอนหายใจออกมาอีกรอบส่ายหัวให้ความคิดไร้สาระของตัวเอง

"หงิงๆ"เสียงเจ้าโกโก้ที่นอนอยู่ข้างฉันส่งเสียงขึ้นพร้อมกับกระโดดขึ้นมานั่งโชฟาพร้อมกับร้องส่งเสียงหงิงๆ เหมือนกำลังบอกว่าเปิดทีวีให้ผมดูหน่อยครับเจ้านาย เจ้านายตัวน้อยหลับปุ๋ยไปแล้วแต่เจ้าโกโก้ยังไม่นอน แต่กลับมาอยู่เป็นเพื่อนเจ้านายใหญ่ที่เจ้าโกโก้รักและซื่อสัตย์อย่างสุดหัวใจ ฉันยิ้มให้โกโก้เมื่อเจ้าสี่ขาเอาคางมาเกยตักของเธอพร้อมกับส่งสายตามองไปที่ทีวีฉันเอามือลูบหัวโกโก้เบาๆ พร้อมพูดว่า

"รู้แล้วจ้าเดี๋ยวเปิดให้"ฉันพูดพร้อมกับกดรีโมตเปิดทีวีให้เจ้าโกโก้

"รู้สึกยังไงกับฉายาว่าเสือกินเรียบเพย์บอยตัวพ่อที่คนอื่นๆ ตั้งให้บ้างคะ"เสียงพิธีกรในทีวีถามขึ้น ให้ตายเถอะน่าทำไมต้องมาเปิดเจอหน้าเขาอีกแล้ว ไม่ว่าเปิดไปช่องไหน รายการไหน ช่องที่เท่าไหร่ก็มีแต่เขาและครั้งนี้ก็เช่นกัน ฉันลอบถอนหายใจอย่างปลงๆ และก็นั่งดูรายการเงียบๆ มือก็ลูบหัวเจ้าโกโก้ไปด้วย

"พี่ๆ ใจร้ายมากเลยนะครับ ความจริงในความคิดผมความรักเป็นเรื่องธรรมชาติ จะมีมากหรือมีน้อยก็คือความรักที่จะมอบให้ใครสักคน"ต้นน้ำเอ่ยตอบพร้อมกับยิ้มที่มุมปากเป็นการปิดท้าย และเหมือนจะถูกใจกับคำถาม

ฉันเกลียดตัวเองจริงๆ ทำไมถึงไม่เคยลืมเขา ไม่ว่าจะเป็นแววตาและรอยยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์นั้นหรือช่วงเวลาที่เขาเงียบขรึม ฉันก็ไม่เคยลืมเลย

"แล้วสำหรับต้นน้ำความรักมันน่าหลงไหลขนาดไหนคะ"เสียงพิธีกรในทีวีถามอีก เขากระตุกยิ้มนิดหนึ่งพร้อมเอ่ยตอบ

"ความรักเป็นสิ่งวิเศษและน่าหลงไหลเสมอครับ แม้ในบางครั้งอาจจะเปรียบเหมือนมีดที่เป็นอาวุธชิ้นดีที่ทำให้เราเจ็บที่สุด เพราะฉะนั้นผมจะไม่ค่อยจริงจังสักเท่าไหร่ ไม่ใช่ไม่รักแต่เลือกที่จะรักให้เป็นมากกว่าครับ"ต้นน้ำตอบดวงตาที่สดใสบดบังไปด้วยความเศร้านิดหนึ่งเพียงเสี้ยวเดียวก็ถูกบดบังด้วยความสดใสเหมือนเดิม

"คำตอบดูดี แต่เห็นแก่ตัว"ฉันพูดขึ้นเบาๆ ให้กับคนในทีวี ทั้งที่รู้เขาไม่ได้ยินก็ตาม

"ได้ยินแบบนี้สาวๆ ที่คลั่งต้นน้ำอยู่หรือปิ๊งๆ ต้นน้ำอยู่ก็คงจะถอยหนีเลยสิคะ..แหมร้ายไม่เบาเลยนะคะต้นน้ำเนี่ย"พิธีกรเอ่ยแซวเขา เขายิ้มนิดหน่อยไม่พูดอะไรต่อจากนั้น

ขอบตาฉันรู้สึกร้อนกร่ำๆ น้ำใสๆ ค่อยๆ ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว เมื่อเห็นรอยยิ้มสะกิดใจของเขา รอยยิ้มของเขามันทำให้ฉันเจ็บจี๊ดในหัวใจแทบจะหายใจไม่ออก นึกถึงเรื่องราวและเวลาที่เคยใช้ร่วมกันผ่านมา ทั้งที่ผ่านไปตั้งนานแล้วฉันก็ไม่ลืมสักที ฉันจ้องมองเขาในทีวีอย่างไม่ละสายตาแม้น้ำตาจะบดบังภาพจนมองไม่ชัด ฉันกำลังร้องให้อีกแล้ว ฉันอ่อนแออีกแล้ว ฉันรักและผูกพันธ์กับเขามาก มันเลยลืมยากใช่ไหม แม้รู้ว่าเจ็บแสนเจ็บก็ไม่ลืมใช่ไหม

"หงิงๆ"เจ้าโกโก้ร้องขึ้นพลางเอาขาไปแตะที่มือเจ้านาย เมื่อเห็นเจ้านายกำลังร้องให้ มันเป็นสัตว์พูดไม่ได้ แต่ก็อยากทำให้เจ้านายรู้สึกดีไม่เศร้า แม้การกระทำจะเล็กน้อยก็ตาม

"โกโก้"ฉันเรียกชื่อเจ้าเพื่อนสี่ขาทั้งน้ำตาพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนๆ นึกขอบใจเพื่อนสี่ขาที่ทำให้รู้สึกดีแม้อาจจะเล็กน้อย ก็ทำให้เธอยิ้มได้..

วันนี้เป็นวันหยุดวันอาทิตย์ที่สุดแสนจะน่าเบื่อและร้อนอบอ้าว ฉันเลยพาเจ้าลูกสาวตัวแสบสุดที่รักใบบุญและเจ้าเพื่อนชี้สี่ขามาเดินเล่นและมาเดินชื้ออาหารเจ้าโกโก้ด้วย

ฉันอุ้มเจ้าโกโก้ไว้ในอ้อมแขน มือหนึ่งก็จับมือเล็กๆ เจ้าจิ๊วหลิวตัวแสบใบบุญไว้ โกโก้ถ้าปล่อยให้เดินเองคงจะช้าเพราะเป็นหมาที่ชอบเล่น พอเจออะไรที่น่าสนใจก็จะหยุดและให้ความสนใจกับสิ่งนั้น พอๆ กับเจ้าใบบุญตัวแสบถ้าเจอร้านของเล่นหรือสิ่งที่น่าสนใจก็จะหยุดมองนานสองนานทีเดียว

"แม่ขาใบบุญว่าแม่เริ่มดังแล้วนะคะ ดูสิใครก็เริ่มมองแม่ใหญ่เลยค่ะ"เสียงเล็กๆ เอ่ยพูดขึ้นพร้อมกับมือเล็กที่ไม่ถูกคนเป็นแม่จับไว้ชี้ไปให้แม่ดูผู้คนบางส่วนที่เห็นแม่ของเด็กน้อยบ้างก็พากันยิ้มบ้างก็ชุบชิบว่าใช่คนดังไหม ฉันยิ้มไม่ได้ตอบยัยจิ๊วหลิวเพราะมันเป็นอย่างที่ลูกพูดจริงๆ เพราะตอนนี้โฆษณาน้ำหอมที่ฉันไปถ่ายออกอากาศแล้ว ฉันรู้สึกกระแสและเรตติ้งมันแรงมากๆ

เรื่องนี้ต้องขอบคุณสายหมอกจริงๆ ที่ทำให้ฉันมีหน้าตาในโลกของนักแสดงบ้าง

"ต้องขอบคุณคุณลุงหน้าหล่อนะคะที่ทำแม่เป็นที่รู้จักบ้าง ถ้าหนูเจอคุูณลุงหน้าหล่ออีกครั้งนะคะหนูจะหอมแก้มให้รางวัลฟอดใหญ่เลยค่ะ เอ๋หรือให้แม่หอมดีน๊า แต่ไม่ดีกว่าหนูหอมเองแม่โตแล้วหนูยังไม่โตไม่น่าเกียจอิๆ"เด็กน้อยพูดเจี้ยวแจ้วอารมณ์ดี ฉันเองต้องส่ายหัวในความร้ายของยัยเด็กจิ๊วลูกฉันทั้งเจ้าเล่ห์และร้ายจริงๆ

"วันนั้นเหมือนยังหวงแม่อยู่เลยนะที่ลุงหมอกเขามองแม่ วันนี้พูดถึงลุงเขาอย่างเป็นมิตรชะแล้ว จะเอายังไงละเราหึ"ฉันพูดถามเจ้าตัวแสบไปอย่างแชวๆ วันนั้นหน้าทมึงทึงกวนประสาทวันนี้เป็นคนละคนเชียวไอ้แสบเอ้ย

"ก็ไม่รู้สิคะ"เด็กน้อยพูดตอบแม่พลางอมยิ้มก็ลุงเขาไม่ได้ร้ายนี้นาดูอบอุ่นดี เด็กน้อยคิดในใจพร้อมกับก้มหน้ายิ้ม ฉันมองดูก็ได้แต่ส่ายหัว

"พี่โกโก้อาบน้ำตัดขนแล้วหล่อขึ้นมากเลยค่ะ"เจ้าเด็กน้อยเอ่ยพูดคุยกับพี่สี่ขาอย่างอารมณ์ดีในขณะที่นั่งรอยู่หน้าห้างรอแม่คนสวยไปซื้อไอติมแสนอร่อยมาให้

"โฮ่ง"โกโก้พูดตอบเจ้านายตัวน้อยพร้อมกับมองไปที่เบื้องหน้าและเห่าเบาๆ ขึ้นอีกรอบเหมือนเรียกให้เจ้านายตัวน้อยดูในสิ่งที่มันเห็น

"โฮ่งๆ"โกโก้เห่าสายตาก็ไม่ละกับสิ่งที่เห็นพร้อมกับกระดิกหางเหมือนดีใจที่ได้เจอคนคุ้นเคย

"พี่โกโก้เห่าอะไรคะ"เด็กน้อยเอ่ยถามพร้อมกับมองไปที่พี่สี่ขาของเธอที่มองอยู่

"โอ๊ะร้ายกาจที่สุดเลยค่ะ"เจ้าจิ๊วหลิวร้องขึ้นพร้อมกับต่อว่ากับภาพที่เห็น

"แม่ขาไอติมไม่อร่อยแล้วค่ะ"เด็กน้อยพูดบอกแม่เมื่อเห็นแม่เดินออกมาพร้อมกับไอติม โดนัทมองตามลูกอย่างสงสัยว่าลูกพูดถึงอะไร เธอมองตามก็ต้องเบิกตากว้าง ผู้ชายคนหนึ่งควงมากับพิธีกรสาวที่ชื่อมินนี่ ฉันมองปราดเดียวก็รู้ว่าคือใคร เขา ผู้ชายคนนั้น พิธีกรสาวคนนั้นแฟนเขาสินะ บ้าจริงทำไมฉันไม่มองไปทางอื่น ทำไมฉันไม่หยุดมองเขา ฉันถามตัวเองในใจด้วยความโกรธ

เหมือนเขารู้สึกว่ามีคนมอง เขาหันมามองและเราได้สบตากัน ฉันตั้งสติหันหน้าไปมองทางอื่นพร้อมกับหางตาที่เห็นเขากระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนที่เขาจะเอามือคล้องเอวพิธีกรสาวรุ่นน้องนั้นและก็เดินออกไป ฉันกัดริมฝีปากแน่นรับรู้ถึงความโกรธของตัวเองที่มันเริ่มเกิดขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ แค่เห็นรอยยิ้มเขาแว๊บหนึ่งหัวใจฉันเต้นระรัวเหมือนวันวานที่ฉันกับเขามีกันและกัน

"Bad Boy Bad habits"เด็กน้อยเมื่อเห็นแม่จะร้องให้ก็ตะโกนตามหลังคนที่เป็นสาเหตุแม้จะรู้ว่านั้นคือพ่อแท้ๆ ก็ตาม ต้นน้ำหยุดชะงักหันมามองเด็กหญิงตัวเล็กพร้อมขมวดคิ้วอย่างงงๆ ว่าเด็กท่าทางแสบสันต์นี้คือใครกันอยู่ดีๆ ทำไมถึงมาว่าเขาเหมือนโกรธขนาดนั้น เด็กน้อยยักไหล่ใส่คนที่หันมามองอย่างสงสัยไร้ความเกรงกลัว แถมยังทำหน้าลิงหลอกล่อด้วย ทำให้ต้นน้ำยิ่งงงไอ้เด็กจิ๊วหลิวท่าทางกวนๆ นี้ใครกัน เขายืนมองอย่างสงสัยตามหลังเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นอุ้มเด็กแสนกวนนั้นลับสายตาไป...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***