บทที่2 เพื่อนร่วมงาน

นิยายเรื่องพันธะร้ายกามเทพตัวจิ๊ว

บทที่2 เพื่อนร่วมงาน

วันนี้เป็นวันเปิดกล้องโฆษณาน้ำหอมใหม่ที่พี่คุกกี้รับงานให้ฉันนั้นแหละฉันต้องตื่นแต่เช้าพร้อมกับกระเตงเจ้าจิ๊วหลิวใบบุญและก็เพื่อนสี่ขาอย่างเจ้าโกโก้สองคนหนึ่งหมาไปไหนไปกันตลอดภาพนี้เลยเป็นภาพที่ชินตาของพี่คุกกี้หรือทีมงานบางส่วนที่เคยร่วมงานกับฉัน

ฉันเดินเข้าไปหาพี่คุกกี้ที่รออยู่พร้อมกับความรู้สึกตื่นเต้นนิดๆ ก็โฆษณานี้มันใหญ่พอตัวเลยอ่ะ ไม่เหมือนงานถ่ายโฆษณาของฉันที่ผ่านๆ มา

"แม่ขางานใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย แม่โดนัทของหนูจะมีคนรู้จักและดังขึ้นอีกระดับหนึ่งแล้วใช่ไหมคะป้าคุกกี้หนูตื่นเต้นจังเลยค่ะ"เจ้าจิ๊วหลิวใบบุญพูดเจี้ยวแจ้วน้ำเสียงตื่นเต้นมองนู้นมองนี้อย่างตื่นตา พร้อมกับเอ่ยถามป้าคุกกี้ที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วย

"ใช่แล้วจ๊ะ"คุกกี้เอ่ยตอบเด็กน้อยพร้อมกับหันไปเอ็ดเด็กในปกครอง

"เก็บอาการหน่อยสิโดนัท เสียงหัวใจเต้นรัวอย่างกะกลองเพล"คุกกี้เอ่ยเตือนคนอยู่ข้างๆ พร้อมกับถอนหายใจเบาๆ พอกันเลยทั้งแม่ทั้งลูก

"ก็คนมันตื่นเต้นจะห้ามได้ที่ไหนละคะคุณป้าคุกกี้ก็ว่าแต่แม่หนูเห็นป้าคุกกี้ก็ขาสั่นมือสั่นยิ่งกว่าแม่โดนัทอีกอิๆ"เจ้าจิ๊วหลิวใบบุญเอ่ยปกป้องแม่พร้อมกับว่ากระทบแชวๆ ป้าคุกกี้อย่างขันๆ

"เจ้าเด็กแสบนิ"คุกกี้เอ็ดเจ้าเด็กแสบอย่างไม่จริงจังนักออกจะขำขันมากกว่าอุตส่าห์เก็บอาการเจ้าแสบจับได้ชะงั้นสังเกตุตาดีจริงๆ เลย

"เอาล่ะๆ มีเรื่องให้ตื่นเต้นกว่านี้อีก"คุกกี้เปลี่ยนเรื่องพร้อมกับมองหน้าสองแม่ลูกอมยิ้มเล็กน้อยอย่างยั่วยวน

"งานนี้โดนัทไม่ได้ถ่ายโฆษณาคนเดียวนะแต่มี....."คุกกี้หยุดพูดพร้อมกับมองสองแม่ลูกที่ตั้งใจฟังอย่างตื่นเต้นและคิดไปต่างๆ นาๆ ว่าใครจะมาเป็นเพื่อนร่วมงาน

'เอใครมาเป็นเพื่อนร่วมงานของแม่น๊า'เด็กน้อยครุ่นคิดในใจ 'เอ..หรือว่าจะเป็นลุงคนนั้นลุงที่เป็นพ่อของเรา'เด็กน้อยคิดอย่างสับสนแต่ว่าป้าคุกกี้บอกว่าลุงคนนั้นไม่รับงานเล็กๆ คงไม่ใช่หรอกมั้งเด็กน้อยคิด

"ใครคะ"โดนัทเอ่ยถามเมื่อเห็นผู้จัดการที่เคารพเงียบไปนานทำให้ใจเธอตื่นเต้นคิดไปต่างๆ นาๆ อย่างนึกกลัวแม้ว่าพี่คุกกี้จะยืนยันว่าเขาคนนั้นจะไม่รับงานระดับนี้ก็เถอะแต่มันก็ทำให้เธออดคิดไม่ได้

"อยากรู้ใช่ไหม"คุกกี้ยังถามยั่วยวนอีกยังไม่คิดจะตอบง่ายๆ

"โฮ่ง"เสียงเจ้าโกโก้ที่นอนฟังคนทั้งสามคุยกันอยู่นานได้เห่าขึ้นเปรียบเป็นการตอบรับว่าแม้มันจะพูดไม่ได้แต่ก็ฟังรู้เรื่องและก็อยากรู้เหมือนที่เจ้านายทั้งสองอยากรู้เหมือนกัน

"โอ้โฮเรื่องน่าตื่นเต้นจนพี่โกโก้อยากรู้เหมือนกันป้าคุกกี้ต้องรีบตอบแล้วนะไม่อย่างนั้นพี่โกโก้แยกเขี้ยวใส่ใบบุญไม่รู้ด้วยน๊าา"เด็กน้อยเอ่ยพูดเสียงแจ๋วพร้อมกับลูบหัวพี่โกโก้เบาๆ เอ่ยขู่คนเป็นป้าเรียบๆ อย่างขันๆ

"คนที่มาเป็นเพื่อนร่วมงานของเราคือคุณสายหมอก"พี่คุกกี้ตอบพร้อมกับสีหน้าตื่นเต้นส่วนฉันที่ตื่นเต้นอยู่แล้วก็ยิ่งตื่นเต้นไปใหญ่

"เฮ้อ ..."ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อคนนั้นไม่ใช่เขา แต่ฉันยิ่งตื่นเต้นไปอีกนั้นคือเพื่อนร่วมงานคุณสายหมอกนักแสดงมืออาชีพชื่อดัง ดังสูสีพอๆ กับต้นน้ำเลย คุณพระฉันต้องร่วมงานกับเขาแล้วฉันจะทำไงดีตื่นเต้นอ่ะ

"โอ้โฮแม่โดนัทหน้าแดงใหญ่เลยแดงปรี๊ดเลยค่ะ"เจ้าจิ๊วหลิวใบบุญเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นคนเป็นแม่หน้าเห่อแดงจนปิดไม่อยู่ หน้าแดงฉันหน้าแดงจนลูกทักทั้งตื่นเต้นทั้งหน้าแดงเลยทำไงดีไม่เคยร่วมงานกับคนดังขนาดนี้ฉันจะทำตัวยังไงดีเนี่ย

"โอ้นั้นไงคุณสายหมอกมานู้นแล้ว"เสียงพี่คุกกี้เอ่ยพูดขึ้นพร้อมกับแสงออร่าเจิดจรัสของชายร่างสูงเด่นสง่าเพื่อนร่วมงานคนดังของฉันวันนี้เดินเข้ามา ตายๆ แค่ได้ยินชื่อยังไม่หายตื่นเต้นเลย เจอตัวเป็นแบบนี้โดนัทขาสั่นไปเลยสิคะ เขาเดินเข้ามาทักทายฉันพร้อมกับยิ้มให้ฉันกับพี่คุกกี้น้อยๆ รอยยิ้มอันแสนเป็นมิตรนั้นสัมผัสได้ว่าเขาเป็นคนไม่ถือตัว ฉันตั้งสติยิ้มทักทายไปอย่างเป็นมิตรด้วยความตื่นเต้น

"คุณลุงคนหล่อทำไมไม่ยิ้มให้หนูกับพี่โกโก้บ้างละคะหรือว่าหนูตัวเล็กมองไม่เห็น"เด็กน้อยเอ่ยทวงไปเมื่อเห็นลุงคนหล่อแอบมองหน้าแม่ของตนอย่างไม่วางตา เด็กน้อยปีนขึ้นเก้าอี้ทำตัวให้สูงพร้อมกับอุ้มโกโก้ถึงแม้จะเป็นหมาแต่เด็กน้อยก็เรียกว่าพี่เพราะว่าพี่โกโก้มาอยู่กับแม่โดนัทก่อนที่เด็กน้อยจะมาเกิดกับแม่โดนัทชะอีก สายหมอกละสายตาจากใบหน้าหญิงสาวเพื่อนร่วมงานหันไปมองตามเสียงเล็กๆ นั้นต้องตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มทักทายเด็กน้อยท่าทางแสนซนนี้ใครกันเขาคิด

"สวัสดีครับเจ้าเด็กน้อย เอ๋แม่สาวน้อยผู้น่ารักแสนซนนี้ใครกันเอ่ย"สายหมอกเอ่ยชมพลางถามว่าเด็กแสนซนนี้ใครกัน

"สวัสดีค่ะคุณลุงคนหล่อหนูชื่อใบบุญอายุ5ขวบเป็นลูกสาวของคุณแม่โดนัทคนที่คุณลุงมองตาไม่กระพริบนั้นละคะแอบมองแม่หนูขออนุญาติลูกสาวหรือยังคะคุณลุงคนหล่อ"เด็กน้อยพูดจาฉะฉานพลางอมยิ้มยียวนไล่ทันคนตรงหน้าได้ สายหมอกชะงักเมื่อได้ยินแบบนั้น ลูกสาวว๊าคนสวยตรงหน้ามีลูกแล้วหรือนี้ สายหมอกคิดพร้อมกับเกาหัวแก้เขิน พร้อมกับขอตัวออกไปเตรียมตัวถ่ายโฆษณา

"แสบไม่เบานะเราเจ้าใบบุญ"โดนัทดุเจ้าลูกแสนซนเบาๆ อย่างไม่จริงจังนักแต่ก็อดอมยิ้มไม่ได้กับการกระทำของลูกเจ้าเด็กนี้มันร้ายจริงสงสัยร้ายเหมือนคนนั้นพ่อเขา

"อยู่ตรงนี้เงียบๆ กับพี่โกโก้ไม่ดื้อไม่ซนแม่เข้าไปทำงานก่อนเข้าใจไหมคะ"โดนัทเอ่ยบอกลูกเหมือนทุกครั้งที่พาลูกมาทำงานด้วย

"โอเคค่ะ"เด็กน้อยรับคำแม่พร้อมกับยิ้มหวานน่ารักส่งเป็นกำลังใจให้

"พี่โกโก้ฟากน้องด้วยนะ"เธอพูดกับลูกเสร็จก็หันมาพูดกับเพื่อนสี่ขาที่เธอคิดว่าเป็นสมาชิกในครอบครัวชีวิตหนึ่งที่เธอไม่เคยเห็นว่าเป็นแค่หมา

"โฮ่ง"โกโก้ตอบรับคำเจ้านายเหมือนเป็นการรับปากไม่ให้เจ้านายห่วงเจ้านายตัวน้อย

"เอ๋"เจ้าจิ๊วหลิวใบบุญร้องขึ้นเมื่อเห็นวัตถุสิ่งหนึ่งวางอยู่

"พี่โกโก้นี้มันมือถือของคุณลุงหน้าหล่อนิคะ"เจ้าเด็กน้อยใบบุญเอ่ยพูดกับพี่สี่ขาพร้อมกับหยิบมือถือคุณลุงหน้าหล่อขึ้นมา

'สงสัยคุณลุงหน้าหล่อลืมไว้ตอนที่มาทักทายทำความรู้จักแม่โดนัท'เด็กน้อยครุ่นคิดในใจ

"โฮ่ง"เจ้าโกโก้พี่สี่ขาของเด็กน้อยรับคำพร้อมกับมองสิ่งที่อยู่ในมือของนายตัวน้อยเด็กน้อยซุกซนและมือบอนบ้างเล็กน้อยแอบเล่นมือถือของคุณลุงหน้าหล่อโดยการเข้ากล้องถ่ายรูปและถ่ายรูปไปหลายภาพมีทั้งภาพพี่โกโก้สี่ขาและตัวเด็กน้อยเองหรือแม้แต่เด็กน้อยถ่ายกับพี่โกโก้สี่ขา

"เอ๋"เด็กน้อยชะงักเมื่อมือเด็กน้อยเลื่อนไปเจอเบอร์หนึ่งในมือถือคุณลุงหน้าหล่อ

"พอ..อี..พี..ไม้เอก..พี่..ต..โอ๊ะ..น..ตน..ไม้โท .ต้น..น.น.อำ..นำ..ไม้โท..น้ำ..ต้นน้ำ"เด็กน้อยสะกดตัวหนังสือรายชื่อที่เมมในโทรศัพทคุณลุงหน้าหล่อ แม้เด็กน้อยยังเด็กแต่เด็กน้อยก็อ่านออกเพราะแม่โดนัทถ้ามีเวลาก็จะสอนให้เด็กน้อยอ่านและสะกดคำ เด็กน้อยก็เลยพออ่านออก ชื่อคุ้นๆ เด็กน้อยคิดพร้อมกับขมวดคิ้ว

"พ่อหนูชื่อต้นน้ำ"เสียงคำพูดของแม่เอ่ยขึ้นมาในความจำถึงวันที่เด็กน้อยเอ่ยถามถึงพ่อจะใช่คนเดียวกันหรือเปล่าน๊า เด็กน้อยคิด แต่ก็ช่างเถอะเสื่องดู เด็กน้อยบอกตัวเองในใจ คงมีไม่กี่คนหรอกมั้งน๊าที่ชื่อต้นน้ำเป็นดารา เด็กน้อยคิดพร้อมยิ้มกรุ่มกริ่ม

"อิๆ"เจ้าแสบจิ๊วหลิวใบบุญหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อคิดอะไรขึ้นได้พร้อมกับเอาสมุดวาดรูปและดินสอมาจดเบอร์โทรที่เด็กน้อยต้องการไว้พร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างอารมณ์ดี

"โฮ่งๆ"เสียงโกโก้ส่งเสียงเหมือนเรียกถามเจ้านายตัวน้อยคิดทำอะไร เด็กน้อยจุ๊ปากเหมือนเป็นความลับที่เด็กน้อยยังไม่อยากบอก

ฉันเดินออกมาจากห้องแต่งตัว ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉันฉันตื่นเต้นแต่ก็พยายามเก็บความรู้สึกไว้

"เธอดูดีจัง แต่เสียดายมียัยตัวแสบคอยหวง"สายหมอกเอ่ยชมฉันพร้อมกับแซวยัยตัวแสบใบบุญด้วย ฉันได้แต่ยิ้มให้

"ขอบคุณค่ะ"ฉันตอบเขา

"ไม่ต้องเกร็ง พูดกับฉันปกติก็ได้เราเป็นเพื่อนร่วมงานกันนะฉันเป็นคนสบายๆ"สายหมอกบอกพร้อมกับส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ ทำให้ฉันหายเกร็งลงนิดหน่อยอาการที่เหมือนจะตื่นเต้นก็รู้สึกผ่อนคลายลง สายหมอกเป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยและดูอบอุ่นจริงๆ ต่างจากเขาคนนั้นต้นน้ำรอยยิ้มวันลาของเขาที่เหมือนจะตอกย้ำฉันตลอดเวลา ให้ตายเถอะนี้มันก็ผ่านมานานแล้วทำไมยังนึกถึงเขาอยู่

"สายหมอกโดนัทจะเริ่มถ่ายแล้วนะ"เสียงพี่ตากล้องหันมาบอก ตอนนี้ฉันกำลังเดินไปที่ไฟสปอตไลท์สว่างจ้ามันทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นจริงๆ ฉันต้องทำได้ เพื่ออนาคต เพื่อมีเงินเลี้ยงลูกและเพื่อนชี้สี่ขา ฉันพูดให้กำลังใจตัวเอง

"เอาละครับน้องโดนัทพี่อยากจะให้น้องโดนัทส่งสายตาไปให้สายหมอกแบบเซ็กชี่ยั่วยวนขยี้ใจทำเหมือนกับว่ากลิ่นตัวของน้องสายหมอกยั่วใจน้องโดนัทมากๆ"เสียงพี่ตากล้องเอ่ยบอกโจทย์ที่ฉันต้องทำ แค่ฉันได้ฟังฉันก็แทบคลั่งและสุดจะตื่นเต้นแต่ว่ามันคืองานท่องไว้ๆ งานดำเนินไปเมื่อได้ยินเสียงผู้กำกับบอกให้เริ่ม ฉันทำตามที่พี่ตากล้องบอก ให้ตายสิ ทำไมกลิ่นตัวของสายหมอกมันช่างหอมละมุนแบบนี้ ฉันรู้สึกว่าฉันจะหลงไหลเขาจัง ฉันค่อยๆ ขยับตัวเข้าหาเขาราวกับว่ามีแม่เหล็กมาดึงดูดให้เราเข้าหากัน เวลานี้ฉันรู้สึกถึงใบหน้าของสายหมอกค่อยๆ โน้มลงมาไกล้ๆ

"คัท เยื่อมมากๆ ได้ฟิวมากๆ เลยครับ"เสียงผู้กำกับเอ่ยชม ฉันเกาท้ายทอยแก้เขินพร้อมกับเงยหน้ามองคนข้างๆ ก็พบว่าเขามองอยู่ก่อนแล้ว

"เหมือนมืออาชีพมากเลย"เสียงสายหมอกเอ่ยชม"เขายิ้มให้นิดหนึ่งแล้วก็เดินออกไปฉันได้แต่ก้มหน้าอมยิ้มอย่างอัตโนมัติ

"มัวแต่ยิ้มอยู่นั้นแหละ รีบไปเปลี่ยนชุดถ่ายเชตต่อไปได้แล้ว เสร็จช้ายัยตัวแสบจิ๊วหลิวบ่นให้เดี๋ยวจะหาว่าพี่ไม่เตือน"เสียงพี่คุกกี้เอ่ยเตือนพร้อมเร่งทำให้ฉันได้สติหุบยิ้มลงพร้อมกับหันไปมองที่ที่เจ้าตัวแสบนั่งรอบัดนี้ได้เป็นการนอนรอหลับปุ๋ยทั้งคนทั้งหมาแล้วฉันมองภาพนั้นก็อดยิ้มไม่ได้..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***