ตอนที่ 2 ข้อเสนอที่ทรมานใจ

          หลังจากที่นาตาชายื่นใบสมัครสอบเสร็จก็รีบเดินเข้าไปด้านในโรงเรียนทันที เมื่อถึงเวลาทำข้อสอบภาคทฤษฎีทุกคนก็ต่างปวดหัวกันไปตามๆกันเลยทีเดียว พอหมดเวลาทุกคนก็ไปรวมตัวกันที่สวนต่อมาหัวหน้าหอคอยเวทก็มาเพื่อบอกบททดสอบต่อไปให้แก่ผู้เข้าสอบ ซึ่งบททดสอบต่อไปนั้นก็คือการต่อสู้แบบกลุ่มและให้เวลาผู้เข้าสอบไปเตรียมตัวและแบ่งกลุ่มกันเองโดยต้องมีสมาชิคสามคนขึ้นไปแล้วให้เวลาเตรียมตัวเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์

เวลาผ่านไปหนึ่งวันเต็มแต่นาตาชากลับไม่มีเพื่อนสักคนมาร่วมทีม เห้ย~ สงสัยต้องไปขอร้องรัชทายาทซะแล้วสิ

เช้าวันต่อมา...นาตาชาจึงมุ่งหน้าไปที่วังของไรคารอสเพื่อจะมาขอร่วมทีมดิวิชั่น เมื่อนาตาชาเจอไรคารอสนาตาชาก็จะเป็นฝ่ายทักไรคารอสก่อนเช่นเคย ส่วนไรคารอสกลับแสดงสีหน้าที่บ่งบอกถึงความเบื่อหน่ายและรำคาญใส่นาตาชา

แล้วถามนาตาชาว่า มีอะไรก็รีบๆพูดมาซะสิ ด้วยน้ำเสียงที่อยากบอกกับนาตาชาแบบอ้อมๆไปว่ารีบๆคุยให้มันจบๆแล้วไปสักทีอะไรทำนองนั้น

นาตาชาจึงรีบพูดเข้าประเด็นในทันที...หลังจากที่นาตาชาพูดจบไรคารอสก็ปฏิเสธไปโดยไม่ลังเล

นาตาชาจึงพูดกับไรคารอสว่า พวกเราเป็นคู่หมั่นกันนะเพคะ แล้วทำไมแค่นี้กลับช่วยกันไม่ได้เลยหรือเพคะ?

คู่หมั่นงั้นหรอ? ลองคิดดูดีๆนะไม่ใช่ว่ามันเป็นแค่การหมั่นกันไปงั้นๆแล้วพอเรียนจบไปก็แค่เเต่งงานกันโดยไร้ซึ่งความรัก

แล้วมันต่างกับการถูกจับแต่งงานทางการเมืองตรงไหน? ไรคารอสตอบกลับนาตาชาด้วยสีหน้าที่เย็นชา

ขอเพียงแค่เรี่องเดียวก็ไม่ได้หรือเพคะ? นาตาชาถามต่อ...

ไม่! ไรคารอสค้านเสียงแข็ง

งั้นถ้าท่านต้องการอะไรก็ได้เพคะ ขอแค่หม่อมฉันทำให้ได้ก็จะทำเพคะ ไม่ว่าอะไรก็ตาม... นาตาชาเริ่มพูดเสียงสั่น

เจ้าพูดว่าอะไรก็ได้ใช่ไหม ตกลง!ข้าจะช่วยเจ้าก็ได้ แต่มีข้อแม้คือ...ถอนหมั่นซะ ไรคารอสยื่นข้อเสนอให้กับนาตาชา

ทำไมกันล่ะ ท่านไม่เคยรักกันเลยใช่ไหม//นาตาชาพยายามกลั้นน้ำตา+พูดเสียงสั่น

ก็รู้หนิ ถ้าข้ารักเจ้าแล้วข้าจะถอนหมั่นทำไมกัน? ไรคารอสตอบ

ถ้าท่านต้องการถอนหมั่นนัก งั้นหม่อมฉันจะยอมถอนหมั่นให้เพคะ//นาตาชาน้ำตาคลอ+พยายามไม่ร้องไห้

ดี! ค่อยคุยกันง่ายหน่อย ไรคารอสพูดด้วยความไม่สนใจใยดีความรู้สึกของนาตาชาเลยแม้แต่น้อย

หน้าวังรัชทายาท...

คุณหนู~ออกมาซักทีข้านั้งรอหน้าประตูอยู่นานแล้วนะคะ เอ๊ะ! คุณหนูทำไมถึงร้องไห้ล่ะคะ? หรือว่า...องค์รัชทายาท!

องค์รัชทายาทรังแกคุณหนูหรอคะ ใช่แน่ๆ ถ้าท่านดยุครู้จะต้องไม่ปล่อยไว้แน่นอนเลยค่ะ!

( ลินลี่สาวใช้คนสนิทของนาตาชา )//ถามด้วยความเป็นห่วง

ข้าไม่เป็นไรกลับบ้านของเรากันดีกว่าเนอะ นาตาชาตอบลินลี่ด้วยความเอ็นดู//ลูบหัว

ร้องไห้ขนาดนั้นไม่เป็นไรจริงๆหรอคะ? ลินลี่ถามนาตาชาอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง

อืม กลับกันเถอะน่า~ ดูเหมือนฝนใกล้จะตกแล้วด้วยนะ ลินลี่นั้งรอข้าข้างนอกลำบากแย่เลย นาตาชารีบเปลี่ยนเรื่องคุย

ก็ได้ค่ะคุณหนู! กลับบ้านค่ะ กลับบ้านดีกว่าเนอะ! เห้ย~ ลินลี่พยายามทำให้นาตาชาหยุดร้อง

จ้า~ //นาตาชาหันไปเช็ดน้ำตา+หันมายิ้มตอบ

( คิดซะว่าข้ารักข้างเดียวมาโดยตลอดแล้วกัน หวังว่าอีกสักวันจะลืมมันได้ )

...ฝากติดตามตอนต่อไป♡...

^^^กระต่ายน้อย จ๋าจัง♡^^^

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***