ซ่างกวนเฉี่ยนดิ้นไปดิ้นมา ไม่สามารถหยุดได้ เนื่องจากยาที่กงหยวนจื่อให้กิน ยิ่งผ่านไปนานก็ยิ่งเจ็บทรมานมากขึ้น กงหยวนจื่อที่ยืนดูปฏิกิริยาของยาที่ตัวเองปรุงขึ้นมาเอง
กงหยวนจื่อ< แค่อีกครึ่งชั่วยามเท่านั้น >
ซ่างกวนเฉี่ยน<_มันเจ็บปวดอย่างนี้เองเหรอ มัน....เจ็บยิ่งกว่าถูกยิงนัดเดียวเลย_>
กงซ่างเจวี๋ยเดินเข้ามาด้านใน เห็นซ่างกวนเฉี่ยนกำลังทรมานอยู่ ส่วนกงหยวนจื่อก็กำลังยืนดูอยู่ กงซ่างเจวี๋ยเดินเข้าไปหากงหยวนจื่อ แตะไหล่กงหยวนจื่อเล็กน้อย ทำให้กงหยวนจื่อหันหน้ามามอง
กงหยวนจื่อ< เกอ >
กงซ่างเจวี๋ย< เป็นอย่างไรบ้าง >
กงหยวนจื่อ< อีกครึ่งชั่วยามก็จะเห็นผลแล้ว >
ซ่างกวนเฉี่ยน<_นานขนาดนี้ใครจะทนได้กัน_>
ขณะนั้นเอง จู่ๆข้างนอกก็มีเสียงบางอย่าง เหมือนมีเสียงคนกำลังวิ่งอยู่บนหลังคา กงหยวนจื่อและกงซ่างเจวี๋ยจึงออกไปดู
กงหยวนจื่อ< จินฝาน คนนั้นคือ... >
กงซ่างเจวี๋ยยืนดูสักพักหนึ่ง เห็นจินฝานกำลังจะใช้ดาบแทงไปที่ด้านหลังของคนชุดดำนั้น จึงจะรีบไปห้าม แต่ทันใดนั้นกงจื่ออวี่ก็ปรากฏตัวขึ้นมา
กงจื่ออวี่< จินฝาน! นั่นแม่หญิง! >
กงหยวนจื่อ< แม่หญิงหรือ >
กงหยวนจื่อมองคนชุดดำให้ละเอียด กลายว่าเป็นแม่หญิงจริงๆ จินฝานที่ได้ยินดังนั้นเกือบหยุดดาบไม่ทัน พอดีที่ดาบยังไม่ถึงตัวมาก ดังนั้นจึงเป็นแผลแค่เล็กน้อย จินฝานลงมาจากหลังคา ส่วนคนชุดดำก็ไปต่อ ไม่ได้หยุด กงหยวนจื่อที่เห็นเป็นแม่เล็กจึงจะตามแม่เล็กไป แต่กงซ่างเจวี๋ยห้ามเอาไว้
กงซ่างเจวี๋ย< ข้าจัดการเอง ไปดูซ่างกวนเฉี่ยนเถอะ >
กงหยวนจื่อ< ข้า....ก็ได้ >
กงหยวนจื่อแสดงสีหน้าเครียดนิดนึงก่อนจะเดินไปดูซ่างกวนเฉี่ยน เมื่อกงหยวนจื่อไปแล้ว กงซ่าง
เจวี๋ยก็ไม่รีรอ ตามแม่หญิงไปทันที
จินฝาน< เหตุใดท่านไม่บอกแต่แรก ข้าเกือบจะแทงแม่หญิงไปแล้ว >
กงจื่ออวี่< ข้าก็เพิ่งรู้จากปากผู้อาวุโสเยว่ ยังดีที่ยังทัน ไปเถอะ >
จินฝาน< ไปหาแม่หญิงหรือ >
กงจื่ออวี่< ใช่ที่ไหนกัน กงซ่างเจวี๋ยไปแล้ว ข้าก็ต้องกลับสิ >
จินฝาน< อ๋อ >
กงจื่ออวี่และจินฝานเดินกลับ เมื่อเห็นว่าครบครึ่งชั่วยามแล้ว จึงตั้งใจจดจ่อ ซ่างกวนเฉี่ยนหยุดนิ่งลง กงหยวนจื่อจึงเข้าไปดูใกล้ๆ และจับมือของซ่างกวนเฉี่ยนดู
กงหยวนจื่อ< ดีจริง ขอบคุณเจ้าที่ให้ลองยา >
กงหยวนจื่อเปิดประตูออกไป โดยไม่ได้ช่วยซ่างกวนเฉี่ยนให้ขึ้นไปนอนบนเตียง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 89
Comments