เด็กสาวพิการ
สวัสดีค่ะฉันชื่อเหมย อายุ19ปี
ทำไมฉันถึงเจาะคอนะหรอ เรื่องมันยาวน่ะ
ตอนเด็กๆฉันเกิดมาได้27วัน ไม่สามารถทานอะไรได้เลย
ทั้งข้าว น้ำ ขนม แม่ผู้ที่ให้กำเนิดฉันก็ร้องไห้บอกหมอว่า
"ปล่อยน้องไปเถอะเจ้าหมอ" แม่พูดอย่างนั้นด้วยสาเหตุที่ว่าสงสารที่เห็นลูกตัวเองทรมาน แต่ใช่แล้วละหมอก็ดุแม่ไปที่หนึ่งว่า "ถ้าไม่ไหวหมอจะมาบอกเอง"
จนถึงตอนนี้ยังสงสัยสินะว่ามันไม่เห็นเกี่ยวกับเรื่องคอเลยแต่
ฉันขอสารภาพบาปตรงนี้ว่าฉันเคยเก็บ บูหรี่ของคนอื่นมาลองสูบเล่นตอน6ขวบนั้นคือสาเหตุหนึ่งที่ฉันป่วย
แต่รู้อะไรมั้ย ฉันป่วยตั้งแต่เกิดแล้วละ มีอาการหอบตอน5ขวบ ขาดเกลือแร่ น้ำตาลในเลือดตก 'ล'
แน่นอนว่าทางโรงเรียนดูแลเราดีมากจนเรียกว่าเป็นเด็กพิเศษได้ละมั้ง คาบพละก็ไม่ให้เรียนแต่ได้คะแนนกลางๆ หรือคาบที่ให้ใช้กำลังครูจะให้ฉันนั่งดูตลอด
ตอนป.5เวลาเราไม่สบายก็หลับในคาบเรียนได้
แต่ว่าอยู่มาวันหนึ่งที่..อาการเริ่มหนักขึ้นจนไปเรียนไม่ได้เป็นช่วงที่แย่มากๆก็ว่าได้ เพราะเป็นช่วงนอนห้องICUบ่อยพอสมควร จนหมอแนะนำให้เจาะคอ ทำไมต้องเจาะคอน่ะหรอ เพราะฉันมั้งจะหยุดหายใจเวลาหลับไงละ เหมือนคนตายแล้วฝืนเลยว่าม่ะ555 แต่รู้อะไรมั้ย ฉันเบื่อ เบื่อที่ต้องอยู่แต่ในบ้านออกไปไหนไม่ได้ เบื่อสังคมที่บูลลี่เรื่องเสียง ในหัวมีแต่คำหนึ่งที่ไม่อาจจะพูดได้คือคำว่า "น่ารำคาญ" ตกใจกันใช่มั้ยฉันคิดว่าฉันเป็นคนไม่ดีนะแต่....ทำไมมีแต่คนบอกว่าฉันเป็นคนดีละ
กลัวจัง....เจ็บ....ทรมาน....อยากตาย....ไว้ใจใครไม่ได้...ทุกคนล้วนโกหก...ทุกคนมักสร้างภาพเพื่อให้ตัวเองดูดี...
ใช่แล้ว...คนเราน่ะ....มันเลวเหมือนกันหมด
ในโลกนี้น่ะ
<ไม่มีใครที่เข้าใจเราหรอก>
"เห้อ...." ฉันถอนหายใจก่อนจะกินยาระงับประสาท2เม็ดพร้อมเลื่อนหาอะไรดูคลายความคิดแย่ๆนั้น
ตั้งแต่ไปหาหมอจิตเวชครอบครัวก็เริ่มมีความสุขและเข้าใจกัน....ยกเว้นพ่อที่คิดว่าตัวเองถูกเสมอถึงเค้าจะดูนิ่ง สุขุม แต่เวลาเมาคือร่างเริง บ้าๆบอๆ ถึงบางทีถึงขั้นผีเข้า......
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments