สิทธิ์พิเศษ โรงเรียน??

31 ตุลาคม ค.ศ.2021

  19.30 น.

วันนี้ก็เป็นวันที่ดีวันนึงเลยแฮะ...

สวัสดีครับทุกท่านผมชื่อยูยะ นาโนคากิ ผมเป็นคนธรรมดาที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ ผมเรียนจบมัธยมปลายที่โรงเรียน high school แห่งนึงในญี่ปุ่นและหลังเรียน ตัวเองผมก็ได้ทำงานพาร์ทไทม์ไปวันๆ

ใช้ชีวิตไปเรื่อยเปื่อยไปวันๆครอบครัวผมก็ไม่ได้บ่นอะไรในการกระทำของผมหลอก ดังนั้นผมจึงไม่มีภาระในตอนทำงานเข้ามาเกียวจึงทำให้ผมทำงานไปได้อย่างราบรื่นและมีความสุกจนผมอายุได้22ปี

วันนี้เป็นวันที่มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นมากมายไม่ว่าจะสิ่งที่ผมเห็นไฟลอยตามติดตัวรุ่นพี่ที่ทำงานด้วย หรือกระทั้งไฟในร้านที่ดับๆติดๆตลอดเวลาจนทำให้หัวหน้าต้องปิดร้านกระทันหันตอนนั้นเป็นเวลา19.50น. ปกติผมจะต้องเลิกงาน23.00เป็นประจำแต่วันนี่หัวหน้าหัวเสียมากเลยไล่ให้เรากลับ

ผมจึงเข้าไปเก็บของที่เตรียมมาและเตรีนมตัวที่จะกลับ ทันใดนั้น...

"เฮ้อ~อะไรเนี้ยจู่ๆฝนก็ตกหรอคงต้องวิ่งตากฝนกลับซะแล้ว..."

ตูบ ตูบ แปะ แปะ

ผมได้วิ่งตากฝนกลับไปที่อพาร์ทเม้นท์ของตัวเองแต่ในตอนที่ผมวิ่งนั้นผมก็ได้สังเกตเห็นใครบางคนยื่นอยู่ที่สนามเด็กเล่นผมจึงหยุดวิ่งแล้วหันไปทางที่มีคนอยู่...

20.24น.

"นี้!คุณทำไมมายื่นตากฝนแบบนั้นละครับเดียวไม่สบายหลอกครับ"

ผมได้ตะโกนถามออกไปด้วยเสียงอย่างดังแต่กลับไม่มีเสียงตอบกลับเลย...แต่สิ่งที่ผมเห็นคือใบหน้าของคนๆนั้นที่ยิ้มออกมาแบบสยองๆจะทำให้ผมขนลุกและผมก็ได้รีบวิ่งออกไปจากที่นั้นโดยวัยแต่ทันใดนั้น...

เอี๊ยด!!!!!ตุ๊บ!!!!

.

.

.

.

.

ผมได้ลืมตาตื่นขึ้นมาในที่ไหนซักที่นึงผมได้มองไปรอบๆตัวแต่พบว่ารอบๆตัวมันมืดสนิท...แต่ดันมีเสียงของคนๆนึงพูดขึ้นมา

"พรุ่งนี้เวลา08.61ฉันจะไปรับคุณ"

"น นั้นใครพูดนะแล้วที่นี่ที่ไหนผมตายแล้วหรอ"

"ฮึ ฮึ เดะผมจะบอกลายละเอียดพรุ้งนี้นะครับคุณยูยะ"

"นายเป็นใคร!!!รู้ชื่อผมได้ไง!!"

"ฮึๆ ฮ่ะๆๆ เดียวผมจะไปหานะครับ"

.

.

.

.

.

1 พฤศจิกายน 2021

กรี๊ง~ กรี๊ง~

เสียงนาฬิกาปลุกทำให้ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างไว้และสิ่งแรกที่ผมคิดก็คือฝันนั้นคือความจริงใช่ไมผมได้หันไปมองนาฬิกา

08.31น.

"08.61 ฮึ แค่ฝันเหละเวลาแบบนั้นมันจะไปมีได้ยังไงกัน"

ผมได้ลุกออกจากที่นอนและทำกิจวัตรประจำวันของผมต่อพอผมกินอาหารเช้าเสร็จผมก็ได้มานอนฟังเพลงอยู่ตรงโซฟาและได้มองไปที่นาฬิกาอย่างไม่ละสายตา ถึงผมจะไม่เชื่อเรื่องในความฝันแต่ผมก็ยังอดส่งสัยไม่ได้ผมจึงจ้องอยู่แบบนั้นจนเวลามันนับไปถึง08.59น.

"5555 น่าจะคิดมากไปเอง"

ติก ตอก ติก ตอก

ทันใดนั้นผมได้ยินเสียงระฆังดังออกมาจากประตูหน้าอพาร์ทเม้นท์ของผมพร้อมกับที่ผมมองดูนาฬิกามาของตัวเองละพบว่าเวลามัน...

08.61น.

"ล้อกันเล่นใช่ไม"

ผมจึงหยิบสนับมือติดตัวไปพร้อมกับค่อยๆเดินไปเปิดประตูอย่างช้าๆจนผมเห็นหน้าของคนๆนึงที่อยูความฝันของผมทันใดนั้นผมจึงใส่สนับมือและได้ชกไปที่ชายคนนั้นอย่างแรง...

ตูบ!!

"โซ่ตรวน~ "

"อะ!"

"ใจเย็นๆสิครับคุณยูยะผมแค่มาพาตัวคุณไปเข้าเรียนเองนะครับ"

พอชายคนนั้นพูดว่าจะพาผมเข้าเรียนเครื่องหมายคำถามมากมายได้เข้ามาในหัวของผมและสิ่งที่ชายคนนี่พูดก่อนจะมีโซ่แปลกๆโผล่ออกมามันคืออะไร...

"ถึงจะแนะนำตัวช้าไปหน่อยผมคือ ผอ.แห่งโรงเรียน เวทมนตร์ซานวิสครับ กระผมชื่อ เอลิสัน โนมาว่า ครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"

"ฉันไม่ได้อยากรู้ชื่อแกโว้ย!!!//สลัดโซ่หลุด"

"เห๋~หลุดออกมาได้ด้วยหรอเนี้ย~"

พอผมหลุดออกจาโซ่นั้นได้ผมจึงได้ชกไปที่หน้าของเอลิสันอย่าวจัง......แต่หมัดของผมได้ทะลุตัวของหมอนั้นออกไปพร้อมกลับได้มีหมัดของอะไรบางอย่างได้พุ่งเข้ามาหาผมอย่างเร็ว....

ปัก!!!!!

"อึ..."

"เฮ้อ~ผมอุสาจะพาไปโดยไม่ใช่กำลังแล้วนะครับคุณยูยะ"

พอสิ้นเสียงผมหมอนั้นผมตาของผมก็มืดลง

.

.

.

.

.

.

.

"อะอึ ที่นี้ที่ไหนละเนี่ย"

พอผมลืมตาขึ้นมาผมจึงค่อยๆลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบๆข้างตัวของตัวเองจนได้เห็นเจ้าเอลิสันนั่งอยู่ข้างๆผมและได้เอาหูฟังกับเครื่องฟังเพลงของผม

หลังจากนั้นผมจึงได้มองไปที่มือทั้งสองข้างของผมที่โดนใส่กุแจมืออยู่แต่ผมเอามันออกได้ไม่ยาก

"เอ๋~ตื่นแล้วหรอครับคุณยูยะ"

"เอามานี้!!!!"

ผมได้ชกไปที่เอลิสันแต่กับชกไม่โดนแต่เอาเครื่องฟังเพลงของผมกลับมาได้ผมจึงหยุดความคิดที่จะจัดการคนๆนี้และผมจึงนั่งฟังเพลงและได้ถามเอลิสันไปหลายๆเรื่อง

"นี้เจ้าหัวเขียวที่นี้ที่ไหน แล้วแกเอาฉันมาทำไม เรากำลังไปไหน"

"อ้อ~ตอนนี้เราอยู่บนเครื่องบินแล้วผมกำลังพาคุณไปโรงเรียนของผมกับเหล่าเพื่อนของคุณไงละครับ~"

พอผมฟังที่เอลิสันพูดเสร็จผมได้ไปสะดุดกับคำพูดที่ว่า เพื่อนๆของคุณผมจึงมองไปรอบๆตัวของผม....แล้วผมก็ค้างไปชั่วขนาด

"ฮึๆตกใจใช่ไมละครับมีทั่งคนที่มีหูหางเหมือนสัตว์ต่างๆ และยังมีพวกคุณหนูตะกูชนชั้นสูงรวมไปถึงคุณที่เป็นคนธรรมดาอีกนะครับน่าสนุกใช่ไมละครับ~~''

ผมได้แต่คิด คิด และก็คิดจนเอลิสันได้พูดอะไรบางอย่างออกมา

"เอาละๆทุกๆท่านผมจะมาแนะนำสิ่งต่างของโรงเรียนผมนะครับ โรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนที่จะเน้นทักษะต่างๆของนักเรียนรายบุคคลออกมาให้ได้จนถึงขีดสุดดังนั้นใครที่มีปัญหาหาอะไรติดขัดขอให้มาหาผมได้นะครับผมพร้อมที่จะแนะนำสิ่งต่างๆของโรงเรียนและความสามารถของ บุคคลใหน่ะครับ"

"ล แล้วพวกเราจะรู้ได้ไงหรอค่ะว่าความสามารถของเราคืออะไรนะค่ะ"

ผมได้ยินคำถามของผู้หญิงหูแมวข้างหลังผมได้พูดถามกับไอ ผอ.นั้นผมจึงจัดคำถามชึดใหญ่ให้มันไป

"ผมมีอะไรจะถามนะครับ"

"ว่ามาเลยครับคุณยูยะ"

"โรงเรียนนี้จัดตั้งเผื่อจุดประสงค์อะไรแล้วสายหรือความสามารถของ ตามบุคคลเราจะรู้ได้ยังไงคะรับว่าเราจะมีความสามารถอะไรละครับ แล้วพวกอาหารการกินที่อยู่ที่พักเงินที่ไว้ใช้อุปกรณ์ที่ไว้ใช้แล้วไหนจาพวกเวลาเรียนชุดนักเรียนเราจะหามาจากไหนละครับ?"

ผมได้คิดซะใจอยูาในใจตัวเองว่าเจ้าผอ.โง่นี้คงตอบคำถามของผมไท่หมดหลอด

"อืม~งั้นทุกๆคนรับนี้ไปอ่านกันนะครับ"

พอผอ.พูดจบก็ได้มีกระดาษเอกสารประมาณ5หน้าได้หล่นลงมาบนตักของทุกๆคนพอผมเห็นหน้าปกมันก็ได้เขียนไว้ว่า"จุดประสงค์ของรร."เห็นแบลนั้นแล้วผมจึงได้นั่งเปิดอ่านไปเรื่อยๆจนผมได้ไปสะดุดกับสายที่ต้องเรียน

"คิดในใจ(สายเวทมนตร์ ไฟ ดิน น้ำ ลม พลังจิต

แสง ชีวิต)

ผมได้แต่เก็บความสงสัยใว้ในใจแล้วรอจนกว่าเครื่องจะจอดถ้าทุกคนถามว่าทำไมผมจึงไม่ไปจัดการไอผอ.นั้นก็เพราะว่าผมไม่น่าสู่ได้เพราะผมเห็นสภาพนักเรียนบางคน เหมือนกับโดนซ้อมมาผมจึงคอนเฟิร์มได้ว่าไอผอ.นี้ไม่ใช่คนที่สู้ได้ง่ายๆแน่

18.00น.

"ถึงแล้วนักเรียนทุกคน~"

พอเครื่องบินลงจอดผมได้เดินออกจากเครื่องบินแล้วมองไปที่โรงเรียนที่ผมจะได้เรียน

"มันสวยใช่ไมละครับคุณยูยะ กระผมขอต้อนรับทุกๆท่านเข้าสู่โรงเรียนเวทมนตร์ซานวิสครับ~"

ติดตามตอนต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***