คลั่งรักเมียเถื่อน

การเริ่มต้น

บทที่01

"ได้เมียสมใจแล้วใช่ไหมตามิกซ์พ่อยินดีด้วย"

เหตุเกิดจากที่กูอยากได้เมียแต่ลูกสะใภ้พ่อคนนี้มันโหดเกิ๊น!ตบคนใช้ทีนึงถึงกับคอหักเหตุเหตุการ์ณในวันนั้นผมจดจำมันได้ถึงวันนี้

"ตามิกซ์"ป๊าเดินมาจับไหล่ผม"ตามิกซ์ป๊าดีใจนะที่แกได้แต่งงานกับหนูมิลิน

"___"ผมควรดีใจหรือเสียใจดีความรู้สึกเหมือนชีวิตอยู่บนเส้นด้าย

"รีบมีหลานให้ป๊ากับม๊าอุ้มไวๆ นะตามิกซ์มีให้ทันพี่ายแกล่ะ"

"หนูมิลินจ๊ะ ม๊าขอให้ทั้งคู่รักกันนานๆ อยู่กันไปจนแก่เฒ่านะลูกหนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยซึ่งกันและกันลูก มีหลานให้ม๊าอุ้มเร็วๆ นะ

"ค่ะ"

จากนั้นพ่อมิลินกับพวกเพื่อนๆ ผมก็เข้ามาอวยพรพวกเราสองคนจนครบทุกคนเหลือแต่เฮียแม็กซ์ที่รออวยพรให้พวกเราเป็นคนสุดท้าย

เฮียแม็กเดินเข้ามาหาผมพร้อมเอามือจับไหล่ผมทั้ง2ข้าง

"ไอ้มิกซ์ กูขอให้มึงทำตัวดีๆ อย่าสร้างความฉิบหายใส่ตัวเองและตัวกูอย่ามึนอย่ากวนตีนอย่าซ่าให้มันมากความกะล่อนของมึงก็เบาๆลงบ้างเลิกได้ก็ดีรักกันให้มากๆ รีบมีลูกกันให้ไวๆ อย่าขัดใจเมียเชื่อกูแล้วมึงจะรอด"ทำสีหน้าจริงจังมากทำมันฟังดูทแมร่งๆ เหมือนไม่ใช่คำอวยพรเลย

"เดี๋ยวนะเฮีย!ทำไมคำอวยพรเฮียมันฟังแปลกๆ"

"นั่นสิ นี่คุณแน่ใจเหรอคะว่ามันเป็นคำอวยพรคู่บ่าวสาวเข้าหออ่ะ"ขนาดเมียมันยังไม่เชื่อ

"แน่ยิ่งกว่าแน่อีก เอาเป็นว่าทำตามที่กูอวยพรไปนั่นแหละ"

"มิลินหนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะมีอะไรก็คุยกันดีๆ จะตบจะตีมันก็เบาแรงบ้างนะเดี๋ยวมันตายก่อน ถึงยังไม่รักกันในตอนนี้อยู่กันไปนานๆ เดี๋ยวก็รักกันเอง เฮียอวยพรแค่นี้แหละ"

"ขอบคุณนะคะ"

พอผมเฮียกำลังจะเดินออกจากห้องผมเลยรีบคว้าแขนเฮียเอาไว้

"ฮึกก!!เฮีย"

"มึงเป็นอะไรไอ้มิกซ์"

"ผมอยากกลับบ้าน''

"มึงจะบ้า!!หรือไงไอ้มิกซ์ คืนเข้าหอเข้าไม่ให้บ่าวสาวออกมาจากห้อง ปล่อยกู กูจะกลับบ้าน"

"นั่นสิคะ เข้าหอแล้วเขาไม่ออกจากห้องนะคะคุณมิกซ์"ให้ทุกคนตัดภาพไปที่สิริ แล้วมิลินเดินมาลากผมเข้าไปในห้อง

"เฮียยยยยย!!!!! ไม่นะเฮียยยย เอามิกซ์กลับบ้านด้วยย!!!"ผมตะโกนเรียกเฮียที่อยู่ข้างนอก แต่พอมาถึงเตียงมิลินก็จับผมโยนลงบนเตียงทันทีฟังไม่ผิดหรอกครับเธอจับผมโยนลงเตียงอย่างแรงจนตัวผมถึงกับเด้งกลับ...แต่ว่าตอนนี้เธอขึ้นมาคร่อมบนตัวผมแล้ว

"จ..จะทำอะไร!!"ใส่ซื่อขึ้นมาทันทีแต่ในใจก็รู้แหละว่าจะทำอะไร

"ทำอย่างที่เขาทำกันไงคะ"ทำอย่างที่เขาทำกันกูว่าล่ะกูขอทำใจสักสิบนาทีในการเสียตัว

"เริ่มกันเลยนะคะจะได้ไม่เสียเวลา"

"โอ...."

ก๊อก!!ก๊อก!!ยังพูดไม่ทันจบเสียงเคาะประตูดังขึ้นรัวๆ มิลินลงจากตัวผมเเล้วไปเปิดประตู

"ม๊า!คิดว่าม๊าจะไม่มาอวยพรให้มิลินซะแล้ว"

คนที่มิลินเรียกว่านั่นคือแม่บุญธรรมของมิลินเองครับเห็นป๊ามิลินบอกตอนที่อยู่ในงานสักพักแม่บุญธรรมของมิลินก็เดินเข้ามาในห้อง

"มิลินถึงฉันจะไม่พอใจกับงานแต่งงานของเธอสักเท่าไหร่แต่ในเมื่อเธอตัดสินใจแล้วฉันเองก็ต้องขอแสดงความยินดีกับเธอด้วย..ถึงเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของฉันแต่ในตัวเธอก็มีเลือดของฉันครึ่งหนึ่งฉันก็รักและเอ็นดูเธอเหมือนลูกในไส้ นับจากนี้ชีวิตของเธอคงจะวุ่นวายกับผัวจอมกะล่อนของเธอน่าดู มีอะไรก็ค่อยคุยกันถ้ามันทำตัวไม่ดีก็ฆ่า!!มัน

"___"เน้นคำว่าฆ่าแล้วหันมาหาผมกับใบหน้าที่เรียบนิ่งจนผมขนลุกไปทั้งตัวเขารู้ได้ไงว่าผมกะล่อน เจอกันครั้งแรกก็สั่งให้ลูกสาวฆ่าผัวตัวเองซะงั้น ลูกว่าหน้านิ่งแล้วแม่ยิ่งนิ่งกว่าอีก!!

"มีอะไรก็ไปหาฉันได้เสมอนะมิลิน

ถ้าอยากระบายก็บอกฉัน ฉันจะหาเหยื่อไว้ให้"

"ค่ะ!ม๊า"สองแม่ลูกยกยิ้มให้กันส่งสายตาเหมือนรู้ว่า

อีกฝ่ายหมายถึงอะไรและอีกฝ่ายต้องการอะไร

ขวับ!!แม่บุญธรรมมิลินหันมาหาผมพร้อมเดินเข้ามา

ใกล้ๆ แล้วก้มหน้ามาที่ข้างหูผมพร้อมพูดกระซิบว่า

"อย่าทำให้เธอโมโห..ถ้าไม่อยากตายก่อนแก่ แล้วที่สำคัญถ้าลูกกูไม่สมยอมแล้วถ้ามึงบังคับขัดขืนใจเธอแล้วทำให้ลูกกูเจ็บ กูฆ่า!!มึงแน่ไอ้มิกซ์!!"

"_" ยังไม่ทันจะเริ่มเลย..อิแม่เอ๊ยถามลูกแม่ก่อนเถอะเมื่อกี้ลูกแม่เป็นฝ่ายรุกผมก่อน

แม่บุญธรรม:หึ!"ยกยิ้มให้ผมก่อนจะเดินออกจากห้อง

ปัง!!

"___"ประตูพังหมดแล้วมั้งกูว่า ปิดเบาๆ ก็ได้แม่คุณเอ๊ย!!ปิดซะแรงผมนี่สะดุ้งตกใจเรียกขวัญกลับแทบไม่ทัน

"เรามาต่อกันดีกว่าค่ะ"เธอเดินมาหาผมที่เตียงอีกครั้ง แล้วพลักผมนอนลงพร้อมขึ้นคร่อมนั่งทับบนตัวผมอย่างรวดเร็ว

"เอ่ออ..เธอ"

"คุณยอมเป็นของฉันไหม"ประโยคนี้กูต้องเป็นคนถามไม่ใช่เหรอวะ (─.─||）

"อืมมิกซ์ยอม"ตอบเหมือนนางเอกก็กูนี่ล่ะ

"ดีค่ะ พูดง่ายๆ มิลินชอบเดี๋ยวมิลินทำให้"โอ้!!!เจองานฟินแล้วมิกซ์เอ๊ยย!

"จัดมาเลยครับมิลิน มิกซ์อยากฟิน"

"ได้ค่ะ"เธอค่อยๆ ถอดชุดของเธอออกจนเหลือแต่เพียงชุดชั้นใน

"? เอื้อกก!!"น้ำลายไหล

พรึ่บ!!!

"เห้ยยย!!!"อยู่ๆ เธอยกกรรไกรขึ้นมา

"มิริน!!เธอเอากรรไกรมาทำไมแล้วเอามาจากไหน"

"เอามาจากในนี้ค่ะ"ชี้ไปที่ชุดชั้นในตัวเองมันซ่อนเข้าไปได้ไงกูงง

"แล้วเอามาทำไม"

"เอามาตัดค่ะ"

"ห๊ะ!!! ตัด! ตัดอะไร"ไม่ใช่ว่าจะเอามาตัดมิกซ์น้อยกูนะกูหลังแหวนนะจะบอกให้

"ก็ตัดนี้ไงคะ"ชี้ไปที่เป้ากางเกง

"เห้ย!!ตัดไม่ได้มิกซ์ไม่ให้ตัด"

"คุณบอกว่าคุณยอมเป็นของฉัน พูดแล้วอย่าผิดคำพูดสิคะมิลินไม่ชอบ!!"งานเข้าแล้วกู ตายกูรายงานนี้

หมับ!!!มิลินใส่กุญแจมือผมพร้อมล็อกไว้อย่างดีจากนั้นเธอก็ดึงโซ่ที่อยู่หัวเตียงมา

"เหี้ย!!โซ่มาไงวะ"

"มิลินเอามาเองค่ะ "แกร็ก!เธอล็อกมือผมไว้กับโซ่ของเธออีกครั้งแค่กุญมือกูก็หนีไม่รอดแล้วแม่คุณเอ๊ย!!

หมับ!!!ดึงขอบกางเกงผมขึ้นมา

"ไม่นะ!มิลินเธอจะไม่ตัดมันจริงๆ ใช่ไหม"

"ตัดค่ะ!"หยิบกรรไกรขึ้นมาแล้วมองที่เป้ากางเกงอย่างใจจดใจจ่อ..เธอลงมือตัดเข็มขัดออกอย่างรวดเร็ว ตึกๆๆๆ ใจผมเต้นสั่นอย่างรัวๆ แทบทะลุออกจากอก

"เดี๋ยวๆ มิลินๆ ถ้าเธอตัดมันแล้วจะเอาอะไรทำลูก"เธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมอย่าง งง

"คุณหมายถึงอะไร ฉันแค่จะตัดชุดคุณออก"

"ห๊ะ!ตัดชุด! เฮ้อออ!!!"ผมถอนหายใจออกมายาวๆ คิดว่าจะโดนตอนมิกซ์น้อย

"ตัดชุดแล้วมันทำลูกไม่ได้เหรอคะ"

"โถ่!!!มิลิน แค่ถอดชุดออกเฉยๆ ก็ได้จะตัดทำไม"

"มันไม่ตื่นเต้นค่ะ"ถามกูสักคำไหมว่ากูตื่นเต้นกับมึงไหม

"เฮ้ออ! งั้นก็ตามใจมิลิน"

"พูดแล้วนะ"

"อืม!เธอตัดชุดผมออกจนหมดแต่ก็ยังล็อกมือผมไว้อยู่

"คุณมิกซ์คะ"เธอใช้มือลูบที่ขาผมเบาๆ มือนุ่มๆ ของเธอที่สัมผัสกับร่างกายของผมมันทำให้ผมรู้เสียวซ่านไปทั้งตัว

"อือม์~"ผมครางเบาๆ ในลำคอเธอกวาดสายตา

มองเรือนร่างผมด้วยสายตาเปล่งประกายพร้อมกัดปากด้วยเองเล็กน้อย

"คุณชอบของเล่นไหม"

"___"เธอลุกขึ้นไปหยิบของบางอย่างในกระเป๋า

"มิลินรับรองว่าคุณมิกซ์ต้องชอบ"เธอพูดคนเดียวพร้อมกับของที่อยู่มือแต่พอผมมองดูที่มือเธอดีๆ ผมถึงกับเบิกตากว้างขึ้นมาทันทีของที่อยู่ในมือเธอนั้นก็คือมีดโกนของช่างตัดผม

"มิลินเธอจะทำอะไร"

"มิลินว่ามันยาวเกิน มิลินจะตัดให้คุณ"ไม่พูดเปล่าเธอเดินตรงดิ่งมาที่มิกซ์น้อยอย่างรวดเร็ว

"เห้ย!!เดี๋ยวๆ มิลินๆ"

"มิลินว่ามันยาวเกินไป มิลินไม่ชอบ"

"___"โอ้โอ๊ยยยย!!ตายโหงงานนี้ล่ะกูมันยาวก็ผิดชีวิตกูผิดก็คราวนี้

"ตัดเลยนะคะ"

"ห๊ะ!!ไม่!!!กูไม่ให้ตัด"ยกมีดโกนแล้วเล็งไปที่เป้า

"ไม่นะ!มิลิน อย่าแม้แต่จะคิด!"เธอฟังผมล่ะที่ไหน เธอตั้งท่ายกมือแล้วครับ

" (θ‿θ) "

"อย่านะมิลิน ยะ....อย่าาาาาาาาาาาาา"

พรึ่บ!!!!!!!!

นี้แค่เริ่ม??