Her Beautiful Sky

#1

เฟียเป็นเด็กธรรมดาคนนั้นที่ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากพ่อเฟียเสียไปแล้ว มีแต่แม่ที่คอยอยู่กับเฟีย"

เสียงพูดของเเม่พูดขึ้น เฟียได้ยินสิ่งที่แม่พูดขึ้นเธอตกใจเป็นอย่างมากเพราะแม่เธอโกหกมาตลอดว่า "พ่อไปทำงานเลยไม่ได้มาหาลูก" เธอวิ่งไปกอดแม่บ้านแม่ด้วยความเศร้าเสียใจ แม่ก็รู้ว่าเฟียแอบฟังเลยบอกกับเฟีย

"เฟียไม่ต้องร้องนะลูกพ่อเขาเสียไปแล้ว" เฟียร้องไห้อย่างหนัก

"ทำไมแม่ต้องโกหกหนูด้วย?" พร้อมกับเสียงร้องไห้

"แม่แค่กลัวลูกรับไม่ได้เพราะลูกก็สนิทกับพ่อมาก" แม่พูดขึ้น

"แม่ไม่ต้องโกหกหนูหรอกคะหนูจะอยู่กับแม่เสมอเลยคะ!" พร้อมกับเสียงร้องไห้ของเธอ

10ปีต่อมา

แม่เฟียเสียไปแล้วเฟียต้องเดินมาเรียนกับเพื่อนของเธอ เทีย

"นี้เฟีย"เทียพูด "มีอะไรหรอ?" "แม่ของเธอตายได้ยังไงหรอ" "ฉันก็จำไม้ได้มากหรอกนะแต่จะเล่าคร่าวๆให้ละกัน"

"แม่ชั้นหลังจากที่พ่อตายไปอารมณ์ของแม่ก็ไม่เหมือนเดิม แต่แม่ไม่เคยบอกเลยว่าแม่รู้สึกยังไงแต่ชั้นรู้พราะแม่ชอบอยู่คนเดียวร้องไห้คนเดียวแต่ชั้นก็รู้ว่าแม่ว่าเปลี่ยนไป จนกระทั่งวันนึงแม่หายใจไม่ออกเหมือนมีอะไรมาบีบคออยู่ก่อนแม่จากไป แม่ได้ให้สร้อยเส้นนึงใว้ให้ชั้น ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสร้อยนี้ทำอะไรได้บ้างแต่ก็อยากจะเก็บเอาไว้ แค่ชั้นก็อยากให้แม่กลับมาอยู่นะ"

"น่าเศร้าจังเลยนะที่แม่เธอเสียไป" เทียพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น

"แต่เรื่องมันผ่านไปนานแล้วหล่ะแต่ชั้นก็ยังคิดถึงแม่อยู่ดี"

"รถไฟมาแล้วรีบขึ้นเถอะ"พร้อมกับดึงเเขนเฟีย เฟียหยุดชะยัก

"นี้เธอเป็นอะไรอะรีบๆขึ้นมาสิ

" ดะ...ได้"

"นั้นแม่รึปล่าว?"เฟียคิดในใจ

ถึงโรงเรียน

"ขอบคุณที่มาส่งนะเฟีย!"โบกมือบายบายเฟีย

"จ้าา"โบกมือกลับ

ขึ้นห้องเรียน

"เห้ยอีกระหรี่"เสียงพวกอัธพาลพูดขึ้น

"มึงต้องการอะไร!"เฟียตะโกนใส่