"ถ้า..ถ้าอย่างนั้นคุณรู้ว่าร่างกายผมเป็นอะไรหรอครับ"
"คงจะอย่างงั้นหละมั้ง ไม่รู้สิน้าา"
สวีเฉินถูกลากไปในคาเฟ่แห่งหนึ่ง ด้านในตกแต่งเรียบง่ายทรงจีนโบราณ ที่รวมความโบราณและความทันสมัยเข้าด้วยกันอย่างลงตัว
เหิงเยว่ไม่แม้แต่จะดูเมนูสั่งออเดอร์ในทันทีหลายสิบอย่าง ทำเอาพนักงานถึงกับชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วจึงทำการทวนรายการอีกครั้งหนึ่ง "ค่ะ รอสักครู่นะคะคุณหนูคุณชาย" พนักงานสวมชุดจีนโบราณที่ดัดแปลงจนนำสมัยโค้งตัวให้ลูกค้าทั้งสองด้วยรอยยิ้ม
"เอ่อ..คุณ"
"คุณชายน้อยสวีจะเรียกชั้นว่าพี่เยว่ก็ได้นะ ยังไงๆชั้นก็อายุมากกว่า" เหิงเยว่หลับตาลงเอนหลังพิงเบาะแสนนุ่มนิ่ม
สวีเฉินรู้สึกไม่เห็นด้วย "คุณดูเหมือนผู้หญิงอายุ 16 17 ปี ส่วนผมก็อายุ 17 แล้ว"
เหิงเยว่หันมามองประเมินเด็กชาย อืมชายหนุ่มอย่างละเอียดเป็นครั้งแรก ร่างกายเล็กๆผอมจนแทบจะเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก ดูยังๆก็เป็นแค่เด็กอายุ 13 14 ปี "อ้อ เด็กน้อยของเราอายุ 17 แล้วนี่เอง เรียกพี่เยว่สิ"
"ผมไม่ใช่เด็ก! แล้วคุณมีอายุเท่าไหร่ถึงเรียกผมว่าเด็กกัน"
ว้าาา เด็กน้อยโมโหแล้ว "มากกว่าคุณชายน้อยสวีมาหลายปีแล้วหละนะ คิดถึงวัยเด็กจังเลยน้า" ช่วงเวลาแห่งความทุกข์ทรมาน
"ผมชื่อสวีเฉิน ไม่ใช่คุณชายน้อยสวีสักหน่อย"
"เรียกพี่เยว่ก่อนสิ"
"..."
เหิงเยว่หัวเราะเบาๆ นี่แหละน้าเด็กน้อย
"ขออนุญาตค่ะ" พนักงานคนเดิมเดินมาวางเค้กหน้าตาน่าทานหลายก้อน รวมทั้งน้ำชาและไอศกรีมลงบนโต๊ะทั้งรอยยิ้ม "ส่วนชิ้นนี้เป็นของขวัญพิเศษจากทางร้านนะคะ" พนักงานสาวยื่นกล่องสี่เหลี่ยมจัตุรัสขนาดเล็ก ให้กับเหิงเยว่ด้วยความนอบน้อม
"ขอบใจนะ จะใช้งานอย่างดีเลย"
"ค่ะ ทานให้อร่อยนะคะคุณหนูคุณชาย"
ทั้งสองนั่งกินเค้กกันอย่างเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไร
"คุณชายน้อยสวีอยากไปเที่ยวที่ไหนเป็นพิเศษไม้" เหิงเยว่หันไปถามเด็กน้อยที่เดินตามหลังเธอต้อยๆ
"...ผมอยากรู้เรื่องร่างกายของผมมากกว่า"
"อืม... อย่างนั้นหรอกหรอ ถ้าอย่างนั้นไปสวนสนุกกันดีไม้" (≧▽≦)
"คุณ!"
ท้ายที่สุดหลังจากแกล้งเด็กน้อยน่ารักจนหนำใจแล้ว เธอจึงพาคุณชายน้อยสวีไปยังศาลาใจกลางสระน้ำในอุทยานใกล้ๆ ศาลาหลังเล็กๆทำด้วยไม้เคลือบน้ำมันสีสวย ล้อมรอบไปด้วยดอกบัวต่างสีสัน ศาลาไม้ยังคงอยู่สภาพดีไม่เก่าคร่ำคร่า ถึงจะไม่ได้ผ่านการดูแลมามากเท่าที่ควรก็ตามที
"ถึงจะพูดอะไรที่นี่ก็คงไม่มีใครได้ยิน แถมยังมีหลังคาศาลาที่โน้มลงมาจนอ่านคำพูดจากการขยับปากไม่ได้ เป็นที่ๆดีมากเลยเนอะคุณชายน้อยสวี"
"....แค่ตอบคำถามผมจำเป็นต้องมาถึงที่นี่เลยหรอ"
"แล้วคุณชายน้อยสวีคิดว่ายังไงหละ"
สวีเฉินจนั่งจ้องตากับผู้หญิงประหลาดอยู่นาน แต่ก็ไม่พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงใดในแววตาใสกระจ่างนั้น "ทำไมร่างกายผมถึงเป็นอย่างนี้หละครับ"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments