ชาร์ล

กึก..

ชามใบใหญ่ถูกวางลงต่อหน้า กลิ่นหอมอ่อนๆชวนให้อยากอาหารลอยเตะจมูก คุณชายน้อยสวีกลืนน้ำลายอย่างช่วยไม่ได้ ในใจไม่รู้ว่าสบดด่าผู้หญิงตรงหน้าไปกี่รอบแล้ว ตอนพ่อของเขาว่าจ้างคนมาช่วยเขาก็น่าบอกแล้วว่า เขากินอาหารที่ผ่านการฆ่าเชื้อโรคด้วยความร้อนสูงจนไม่เหลือกลิ่นหรือแม้กระทั่งรสได้เท่านั้น ไม่อยากนั้นก็คงอาเจียนออกมาอีก

เหิงเยว่ขมวดคิ้วก็ไม่ใช่ว่าหิวหรอกหรอ หรือเธอเข้าใจอะไรผิด คงไม่ใช่ต้องให้เธอป้อนหรอกนะ?

หลังจากที่สายตาเหลือบไปมองข้อระวังของภารกิจ เธอก็เข้าใจในทันทีที่แท้ไม่กล้ากินนี่เอง แล้วจะทำยังไงให้เขากิน เธอยิ่งเข้ากับเด็กไม่ค่อยได้ด้วยสิ เฮ้อ~

"อ้าปากสิ"

"...." สวีเฉินจ้องช้อนที่เอามาจ่อที่ปากนิ่ง ทำไมถึงต้องทำร้ายกันถึงขนาดนี้ด้วย

"ไม่ตายหรอก อ้าปาก" เธอคิดว่าเธอพยายามพูดจูงใจแล้ว แต่จะทำยังไงดีหละ ถ้าเขาไม่กินแล้วเธอคงจะไม่ถูกหักเงินหรอกนะ ถ้าส่งคุณชายน้อยสวีกลับไปด้วยสภาพหิวโหย โถ่เอ๊ย ทำยังไงดี

[เสี่ยวเหอ ชั้นควรทำยังไงดี เด็กที่ชั้นช่วยมาไม่ยอมกินข้าว]

คุณผู้ช่วย [ไม่ทำตามปกติแล้วหรอคะ]

[ปกติ?]

คุณผู้ช่วย [ค่ะ ง้างปากแล้วจับยัดเลยค่ะ]

[ชั้นเคยทำแบบนั้นด้วยหรอ จำไม่เห็ดได้เลย °∆°]

คุณผู้ช่วย [ค่ะ]

เหิงเยว่ละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์ คลี่ยิ้มบางๆดูเป็นมิตร "ถ้าไม่กินจะจับง้างปากยัดละนะ"

"..."

หลังจากคุณชายน้อยสวีอ้าปากกลืนโจ๊กคำแรกลงคอไป เธอก็วางช้อนลงในชามให้เขากินต่อเอง แล้วหันกลับมาทำงานของตนเองต่อ...

เหลือบมองนาฬิกาก็พบว่าเป็นเวลาห้าทุ่มกว่าๆแล้ว หันไปมองข้างก็พบชามโจ๊กที่ว่างเปล่า พอไล่สายตาลงมาอีกก็เห็นคุณชายน้อยสวีนอนขดตัวอยู่ข้างๆ เป็นเด็กนี่ดีจังน้าาา

เหิงเยว่ปิดจอโน๊ตบุ๊คลงแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เสียงเปิดน้ำดังอยู่สักพักแล้วจึงหยุดลง เธอนอนแช่น้ำเย็นในอ่างอาบน้ำเพื่อความผ่อนคลาย

สวีเฉินที่นอนขดตัวนิ่งอยู่เมื่อครู่ลุกขึ้นมานั่ง แววตาไร้ความง่วงงุนอย่างคนเพิ่งตื่นนอน ตั้งแต่เขาได้เจอกับผู้หญิงประหลาดคนนั้น ดูเหมือนว่าอะไรๆก็จะอยู่เหนือความคาดหมายไปหมด

แววตาสีเทาอมเขียวคู่นั้นเขายังจำได้ดี เป็นแววตาของสัตว์ป่าที่จะเรืองแสงสีเขียวในที่มืด

สวีเฉินค่อยแง้มเปิดโน๊ตบุ๊คเปิดออกมา หน้าจอซึ่งไม่ต้องผ่านการเข้ารหัสเริ่มทำงานในทันที หน้ารายงานที่ผู้หญิงคนนั้นเปิดไว้ก่อนปิดเครื่องได้หายไปแล้ว ถึงเขาจะอ่านไม่ออกเลยสักตัวก็เถอะ

หน้าจอโน๊ตบุ๊คแสดงโฟลเดอร์ตามทั่วไป เขากดเข้าใช้งานดีแชตแล้วใส่รหัสผ่านเข้าสู่ระบบอย่างรวดเร็ว

[พ่อ]

พ่อ [สวีเฉิน?]

[ครับ ผมสบายดี]

พ่อ [ชาร์ลดูแลลูกดีไม้ มีอะไรขาดเหลือหรือเปล่า ปู่ลูกร้อนใจมากเลยตั้งแต่ลูกหายตัวไป]

[ชาร์ล?]

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ช่วยเหลือ2