ตอนที่ 3 สามตัวตึง

ก็นั่นแหละครับ…ยัยน้ำมนต์วิ่งหนีไปซะแล้ว..เหลือแค่ผมกับข้าวต้ม 2 ถ้วย…เดี๋ยวนะ..แล้วใครจ่ายเงิน!!

กล้าพยายามล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองด้าน..แต่ดูเหมือนว่ากล้าจะลืมเอากระเป๋าเงินมาโทรศัพท์มือถือก็เช่นกัน…ซึ่งตัวของกล้าจะใช้เวทย์มนต์ในการสร้างขึ้นมาก็ได้ แต่มันขัดกับหลักการใช้ชีวิตของกล้าในการใช้พลังทำเรื่องไม่ดี….

“ ยายครับ…เอ่อ 2 ถ้วยนี่ราคาเท่าไหร่ครับ..”

ยายแมวที่ได้ยินก็เดินมาดู…

“ อ่อ ไม่ต้องหรอกๆมือนี้ยายเลี้ยง..อ่าวแล้วน้ำมนต์ไปไหนแล้วล่ะพ่อหนุ่ม..”

“ ยายครับ..นี่มันของซื้อของขายแบบนี้มัน…ถ้าเป็นน้ำมนต์ กลับไปเมื่อกี้แล้วครับเห็นบอกมีงานด่วน..ส่วนเรื่องข้าวต้ม..ขอบคุณนะครับยาย ”

“ อืม ไม่เป็นไรๆ กินซะๆ ”

ยายแมวพูดจบก็เดินกลับไปทำงานต่อในทันที..

งั้นเรารีบกินรีบกลับดีกว่า..จริงสิ ยังเหลือต้องไปซื้อของให้ยัยบัวอีก..มือถือก็ไม่ได้เอามา..เฮ้อชีวิตอะไรมันจะซวยขนาดนี้…มันจะมีอะไรซวยไปกว่านี้อีกไหมเนี่ย…

ดูเหมือนว่ากล้าจะไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังจะมีข่าวใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น….

…………………………………………………….

อีกด้านนึง..

“ เห้ย พวกมึงเห็นเหมือนที่กูเห็นไหม…”

เด็กหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง..ซึ่งคนๆนี้ก็คือพายุ..1ใน3ตัวตึงแห่งการกระจายข่าว..

“ เออเห็น..เห็นชัดเต็มตาพร้อมกับพวกมึงนั่นแหละ..ไอพายุ ไอเมฆ น้ำมนต์เป็นแฟนกับไอคนหยิ่งแบบนั้นจริงดิ..เจ้าพ่อ introvert เลยนะนั่น..”

แก้วหญิงสาวที่ดูท่าทางแก่นแก้วพูดพร้อมกับชะเง้อคอมองอยู่ห่างๆ…รูปลักษณ์ของแก้วนั้นเรียกได้ว่าสวยฉบับสาวไทยแท้ๆผิวแทนสีน้ำผึ้งอ่อนๆ..กับดวงตากลมโตปากอมชมพูนิดๆผมยาวที่ถูกรวบไว้ เผยให้เห็นต้นคอที่เรียลยาวดุจขอหงส์…สวยไม่แพ้น้ำมนต์เลยทีเดียว..

“ ย้ำนะ เจ้าพ่อ introvert แม่งที่เรียนโคตรเก่ง ที่ 1 แม่งตั้งแต่ ม.1 ยัน ม.6 เกรดเฉลี่ย 4.00 ทุกเทอม อาจารย์ถามอะไร ตอบได้หมด…แล้วดูพวกเรา 3 ตัวดิ..”

เมฆชายหนุ่มที่ดูเป็นเด็กเนิร์ดใส่แว่นหนา ทรงผมสกินเฮด ผิวสีแทนเข้ม..ขัดกับลุคสุดๆ..พูดขึ้น..

“ ผั๊วเข้าให้! เห้ยคนดิวะ! ตัวพ่องดิมึงจะเล่นตัวเองทำไมวะ ปากนะปากมึงไอเมฆ…”

พายุตบหัวเมฆไปหนึ่งฉาด…ก่อนที่แก้วจะกระโดดขึ้นไปดึงหูของเสาไฟฟ้าทั้งสองเพราะด้วยความที่เมฆแล้วก็พายุสูง 180 เซนทั้งคู่ส่วนแก้วนั้นสูงเพียง..150 เซน..

“ โอ้ยๆๆ! ”

“ โอ้ยๆๆ! ”

ทั้งเมฆทั้งพายุค่อยๆก้มตัวลงมาเพราะความเจ็บ…

“ ทำอะไรเนี่ยไอแก้ว! กูเจ็บนะเว้ย!!! ”

“ แล้วพวกมึง 2 คนจะออกไปพูดเสียงดังทำเพื่อ เดี๋ยวแม่งไอกล้าก็ได้ยินหรอก…”

แก้วพูดจบก็ปล่อยหูของทั้งสองคนก่อนจะทิ้งท้ายด้วยการเตะขาไปคนละที…

“ แต่แปลก..ปกติเห็นที่โรงเรียน ไอกล้าแทบจะไม่คุยกับน้ำมนต์เลยนะเว้ย..เงียบสนิทอย่างกับป่าช้า นี่ถ้าเราไม่ยืนต่อแถวอยู่ด้านหลังเมื่อกี้ เราก็ไม่มีทางรู้เลยนะเว้ย แล้วไอท่าทางกระหนุงกระหนิงควงแขนซบไหล่นั่นอีก..ตอนแรกกุคิดว่าน้ำมนต์จะนิ่งๆเรียบร้อย มีคนมาสารภาพรักตั้งแต่ ม.1 ยันรุ่นเดียวกัน..ถึงว่าน้ำมนต์ปฏิเสธพวกนั้นทั้งหมด…ข่าวเด็ดแน่ๆวันนี้..”

แก้วหยิบมือถือที่ถ่ายรูปของทั้งสองคนตอนควงแขนกันเอาไว้ระดับ Full HD…

“ แต่พูดก็พูดเถอะ…สเปคของน้ำมนต์เป็นแบบนั้นเหรอวะ..หน้าตามันก็…เออก็ดูดีนิดๆ..แต่น้อยกว่ากูไปนิดนึง..”

พายุแทบจะกัดฟันพูดสลับกับมองไปที่กล้า…

“ ช่างกล้า!! มั่นหน้าเนอะมึง ไอกล้ามันเป็นเจ้าพ่อ introvert ก็จริง แต่หน้าตามันก็ดี เรียนก็เก่ง ว่าไม่ได้..มึงก็ช่างกล้าเทียบ…”

แก้วพูดพร้อมกับมองพายุตั้งแต่หัวจรดเท้า..ส่วนเมฆได้แต่ส่ายหน้าไปมาก่อนจะสังเกตว่ากล้าหายไปแล้ว…

“ อ่าวนั่นไอกล้าหายไปแล้ว…”

ทั้งแก้วทั้งพายุหันขวับไปมองพยายามชะโงกคอดูแต่ก็ไม่เจอกล้าอยู่ในร้านเลย..

“ หายไปไหนวะ ไวเกิ๊นน ”

“ เออนั่นดิแปปๆหายไปละ..แต่ก็ช่างเถอะเราได้ข่าวเด็ดมาแล้ววันนี้..กระจายข่าวในกลุ่มด้วยอย่าลืม แยกกันไปซื้อของมาทำงานกลุ่มกันได้แล้วพรุ่งนี้เปิดเทอมวันแรก..พึ่งจะมาเริ่มทำ แม่งสภาพ…อ่าวแล้วจะยืนบื้อกันอยู่ทำไมแยกกันไปซื้อแล้วเจอกันที่บ้านไอเมฆ จะผ่านไปครึ่งวันงานยังไม่ได้เริ่ม…”

“ ค้าบๆ ตามสั่ง! ”

เมฆกับพายุตอบกลับแบบกวนๆก่อนจะแยกย้ายกันไปซื้อของ..ซึ่งงานกลุ่มที่ทั้งสามคนหมายถึงก็คืองานแก้ 0 ของทั้ง 3 คน ที่อาจารย์ให้ไว้ตั้งแต่ปิดเทอมแต่พึ่งจะมาเริ่มทำแก้…

ส่วนแก้วนั้นก็แยกไปซื้อของเช่นกัน…แต่ทว่าตัวของหญิงสาวไม่ได้รู้ตัวเลยว่ากำลังมีบางสิ่งบางอย่างที่น่าสะพรึงกำลังติดตามตัวเองอยู่…

…………………………………………………….

บ้านของ น้ำมนต์…

ตอนนี้ตัวของน้ำมนต์กำลังเอาผ้าห่มมาคลุมโปงไว้พร้อมกับกรี๊ดออกมาเป็นการกรี๊ดที่…

“ เราต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ..น้ำมนต์นะน้ำมนต์แกเป็นอะไรของแก…พูดแบบนั้นออกไปได้ยังไง..อยากจะบ้าตายอยู่แล้ว…”

น้ำมนต์ในตอนนี้หน้าแดงสุดขีดกับเรื่องที่เกิดขึ้น..เพราะตั้งแต่กลับมาน้ำมนต์ก็รีบวิ่งขึ้นห้องมาในทันทีทำเอา พ่อแม่แล้วก็ น้องชายของน้ำมนต์ งงกันไปเป็นแถบๆ…ว่ามันเกิดอะไรขึ้น…

หญิงสาวค่อยๆสงบสติอารมณ์ หายใจเข้า หายใจออก ก่อนจะลุกขึ้นจากที่นอนไปเปิดลิ้นชักตรงโต๊ะอ่านหนังสือและหยิบรูปภาพบางอย่างขึ้นมา…

“ กล้าจำไม่ได้จริงๆด้วย..”

หลังจากน้ำมนต์มองรูปภาพใบนั้นเสร็จก็กำลังจะนำรูปกลับไปใส่กล่องไว้เหมือนเดิม…

“ เราจำอะไรไม่ได้เหรอ? ”

น้ำมนต์ที่ได้ยินเสียงของกล้าก็ถอนหายใจออกมา…

“ เฮ้อ..นี่เราเป็นเอามากถึงขนาดหูแว่วเลยเหรอ..”

“ เราถามแกว่า เราจำอะไรไม่ได้ หันหลังมา..”

น้ำมนต์ที่ได้ยินเสียงนั้นอีกรอบก็เบิกตากว้างก่อนจะหันหลังไปตามที่มาของเสียง..ทันทีที่น้ำมนต์เห็นกล้ายืนอยู่ในห้องของตัวเอง น้ำมนต์ก็ทำท่าจะกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ..เป็นจังหวะเดียวกันกับที่น้ำมนต์สะดุดขาตัวเองและกำลังจะล้ม..

ตัวของกล้ารีบเข้ามาปิดปากของน้ำมนต์ในทันทีก่อนที่ทั้งสองคนจะล้มลงไปบนเตียงในสภาพที่ทั้งสองคนสบตากัน..มันใกล้กันจนได้ยินเสียงลมหายใจของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน..

น้ำมนต์ล้มทับบนตัวกล้าเพราะกล้าได้ใช้ร่างของตัวรับตัวน้ำมนต์เอาไว้ตอนที่กำลังจะล้ม..ชั่วระยะเวลานั้นราวกับเวลาหยุดนิ่ง..ความงียบเริ่มเข้าปกคลุ่มจนน้ำมนต์ได้ยินเสียงหัวใจของตัวเอง…

มือของน้ำมนต์โดนหน้าอกแกร่งของกล้า..พอน้ำมนต์สังเกตดูดีๆแล้ว..ทั่วทั้งร่างกายของกล้ามีแต่กล้ามเต็มไปหมด..รวมถึงหน้าท้องแข็งๆที่มือของน้ำมนต์ไปโดน…

หญิงสาวในตอนนี้แทบจะละสายตาจากกล้าไปไม่ได้เลย..ราวกับต้องมนต์สะกด..หน้าของน้ำมนต์ค่อยๆขยับเข้าไปใกล้กล้าขึ้นไปอีก..

“ ก๊อกๆ!! ”

เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้น้ำมนต์หลุดออกจากภวังค์..ก่อนจะตามมาด้วยเสียงของใครบางคนทำเอาน้ำมนต์ถึงกับแสดงท่าทีตื่นตระหนกออกมา..

“ นี่แม่เองนะลูก แม่ขอเข้าไปได้ไหม? ”

“ !!!!!! ”

จบตอน…

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***