ท่านอ๋องอย่ารักข้า
อะไรเนี่ยยย!!!
เว่ยชูหานแสดงท่าทางที่ไม่พึงพอใจกับ“นิยายเรื่องหนึ่ง”
เป็นอย่างมาก
ทั้งๆที่ฉันรอภาคต่อแต่กับจบเรื่องแค่นี้หรอ....ไม่จริงใช่มั้ยอ่ะ
[ติ๊ง!]
อะไร....ใครทักมาตอนที่ฉันกำลังซีเรียสเนี่ย?
[ข้อความ:ท่านต้องการที่จะเริ่มเนื้อเรื่องด้วยตัวท่านเองหรือไม่]
[ยอมรับ] เอ๋ทำไมมีแต่คำว่ายอมรับล่ะ?
ทันใดนั้นจู่ๆเว่ยซูหานก็เป็นลมล้มลงไปบนพื้น
(เอ๋.....ทำไม....ปวดตัวจัง...รู้สึก..ไม่มีแรงเลย...)
จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นรอบๆตัวของเว่ยชูหานและในที่สุดก็เงียบลง
และเว่ยชูหานก็ได้พักผ่อนอีกครั้ง
.
.
.
.
มีเสียงเบาๆกระซิบเข้ามา
คุณชาย.....คุณชายเจ้าคะ.......คุณ..ชาย..คะ!!!
สาวใช้คนนั้นได้ตะโกนออกมาเสียงดังจนคนทั้งบ้านตื่นขึ้น
เกิดอะไรขึ้น!?
คนใช้ทุกคนวิ่งมากรูกันหน้าห้องนอน{เว่ยจูเชียง}ลูกคนเดียวในตระกูลเว่ย
เกิดอะไรขึ้น?
นายหญิงของตระกูลเว่ย{เว่ยอิงเหมียน}เดินเข้ามาในห้องของลูกชายสุดที่รักอย่าง{เว่ยจูเชียง}
(อะไร....ทำไม..ตรูเข้ามาใน“นิยายเรื่องนี้ล่ะ!?”)
ท่าน....คือ
อะไรกันลูกแม่!....นี่แม่เองไง
เว่ยอิงเหมียนวิ่งเข้าไปกอดลูกชายสุดที่รักของเธอ
ฮือๆ...ลูกแม่...
(อุก!?)
เว่ยจูเชียงตบหลังแม่เบาๆเพราะว่าเว่ยอิงเหมียนกอดจนหายใจไม่ออก
ตายจริงลูกแม่...แม่ขอโทษที่กอดลูกแน่นเกินไปนะจ๊ะ
พวกสาวใช้เห็นแบบนั้นเลยพากันออกไปทำงานของตัวเองทั้งหมดเพราะการที่ไม่ยุ่งเรื่องของเจ้านายถือเป็นเรื่องดี
......
ลูกจ๋า?
ท่านแม่....ข้า—
เว่ยจูเชียงกำลังจะพูดขู่พ่อของเว่ยจุเชียงก็พุ่งเข้ามาหาลูกชายสุดที่รัก
ลูกพ่อ!....พ่อมีข่าวดีมาบอก!!
เว่ยชูหานรู้ว่ามันคืออะไรข่าวดีนั้น
ท่านอ๋องต้องการให้ลูกไปเป็นพระสนมล่ะ!
ห๊ะ?!
(เดี๋ยวสิในเนื้อเรื่องให้ไปเป็นข้าราชการไม่ใช้หรอทำใมให้ไปเป็นพระสนมล่ะ?เดี๋ยวสิเราเป็นชายแท้ทั้งแท่งนะ!?)
ทำไมครับ....ท่านพ่อ?
เว่ยจูเชียงถามท่านพ่อที่กำลังดีใจอยู่
พ่อ....ก็ไม่รู้เหมือนกัน
ทั้งสามพ่อแม่ลูกมองหน้ากันแบบเงียบๆ
แล้วจะมีรถม้ามารับไปงั้นหรอ...แล้วไปตอนไหนล่ะ?
เว่ยอิงเหมียนพูดแทรกขึ้นมา
เช้าวันพรุ่งนี้ล่ะที่รัก
พอเว่ยจูเชียงได้ยิ้นก็เป็นลมล้มพับไปเลย
ลูก!?/ลูกจ๋า!!?
...****************...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments