ความทรงจำของเอซ

พอเอซไปถึงก็เห็นพวกมันกำลังทำมิดีมิร้ายเนซึโกะอยู่แล้วแล้วอยู่ตัวเขาก็พุ่งไปต่อยหน้าหนึ่งในพวกนั้นพวกนั้นจึงหันมาพูดกับ

"เขาว่าแกไอ้เนิร์ด!!!!"พวกมันทั้งหมดพูดออกมาพร้อมกัน

"หื้ม..คนที่โรงเรียน"เขาจึงนึกสงสัยว่าทำไมถึงมีคนรู้จักฉายาเขาอีกนอกจากพวกที่แกล้งเขาเป็นประจำแล้วตั้งชื่อให้ขำๆเล่นๆ

ก่อนที่พวกมันคนหนึ่งจะสวนหมัดใส่เขาซึ้งเขาก็หลบได้และสวนหมัดกลับคืนไปคนหนึ่งสลบไปแล้วเหลือสองคน

แล้วหนึ่งในสองคนนั้นก็หยิบไม้ขึ้นมาเตรียมฟาดเขาเต็มแรงแต่เขาใช้มือกันไว้ก่อนก่อนที่จะสวนหมัดกลับไปจนมันสลบไปอีกเช่นกัน

ส่วนอีกคนหนึ่งดูเหมือนจะหนีไปแล้วเขาจึงหาเชือกมามัดพวกมันไว้กับเสา

ก่อนเดินไปหาเนซึโกะที่ตอนนี้นอนสลบอยู่ก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้เธอกลับมาเหมือนเดิมแต่เรื่องน่าเกินคาดก็เกิดขึ้นเมื่ออยู่ๆเธอก็ค่อยๆขยับตัว

นั้นทำให้เขาตกใจจนหยิบยาสลบที่วางอยู่ข้างๆเตียงขึ้นมาฉีดใส่เธอก่อนที่จะพูดกับเธอเหมือนไม่อยากให้เธอเห็นอะไรต่อจากนี้

"ฉันไม่อยากทำอะไรให้มันยุ่งยากหรอกนะ"เอซพูดแบบนั้นก่อนจะสวมเสื้อให้เธอ

ผวัะ!!!

และก่อนที่จะสวมเสื้อเสร็จใครสักคนก็พุ่งเข้ามาต่อยเขาซะก่อนในตอนที่เขาไม่มีแรงเหลือแล้วจึงสวนกลับไม่ทัน

คนคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน คามาโดะ ทันจิโร่ นั้นเองไม่น่าเชื่อว่าพี่ชายของเนซึโกะจะไปอยู่ที่นั้นได้ก็ไม่แปลกอะไรเอซก็คิดไว้อยู่และเพราะพวกมันที่หนีไปได้คนหนึ่งเป็นเพื่อนของทันจิโร่ทำให้ทันจิโร่มาที่นี้ได้

"แกเอซ!!!!"ทันจิโร่ตวดอย่างบ้าครั่งพลางยกปกคอเสื้อของเขาขึ้นก่อนจะรั่วหมัดใส่เขาไม่หยุดทำให้เขาเกือบอยู่ในสภาพปางตายได้เลย

แล้วเมื่อทันจิโร่ต่อยเขาจนพอใจแล้วก็เดินไปอุ้มเนซึโกะเดินจากไปโดยไม่สนใจเอซเลยสักนิดและไม่ทันสังเกตุพวกที่โดนมัดอยู่ที่เสาด้วย

พวกมันคนหนึ่งโผล่ออกมาก่อนจะเดินไปแก้มัดเพื่อนของเขาก่อนที่เขาจะเดินไปกระทืบเอซซ้ำสองก่อนจะโทรแจ้งตำรวจแต่เพราะตำรวจเห็นสภาพเอซที่ไม่น่าจะไหวก็ทำการโทรหารถพยาบาลก่อนที่จะทำการลงบันทึกปรัจำวันไว้เพราะยังเห็นเอซเป็นนักเรียนอยู่

ในภาพความทรงจำเอซพยายามคลานไปที่เศษกระจกที่แตกร้าวเป็นอย่างมากก่อนที่ภาพจะดับลงไปเพราะตัวเขานั้นเหมือนจะสลบไปแล้ว

หลังจากนั้นมานรกสำหรับเอซก็ได้เริ่มต้นขึ้นเพราะไอ้พวกสามหน่อนั้นดันไปปล่อยข่าวลือเสียๆหายๆใส่เขานั้นเอง

ตัดกลับมาปัจจุบัน

"......."ในตอนนี้สิ่งที่ได้รับรู้ผ่านความทรงจำของเอซสร้างความเงียบกริบให้กับเหล่านักเรียนและเหล่าช่องแชตเป็นอย่างมาก

ปึง!!!!

แอสต้าทุบโต๊ะอย่างยอมรับไม่ได้ถ้าไม่ได้เซเครคอยห้ามไว้เขาคงพุ่งกระโจนเข้าไปต่อยหน้าทันจิโร่เป็นแน่

โมโมะนานะลาล่าร้องไห้ออกมาอย่างหนักโดยไม่สนสายตาใครขอยอมรับว่าตอนที่พวกเธอไม่สิพวกนักเรียนที่เห็นเอซเข้าไปช่วยเนซึโกะพวกเธอรู้ได้ทันทีว่าเอซไม่ใช่คนลักพาตัว

คลืน!

ในตอนนี้ทันจิโร่เหมือนมีอ่อร่าดำมืดอยู่รอบตัวไปหมดขณะมองไปที่นั่งของไอ้พวกสามหน่อที่มันลักพาตัวน้องสาวเขาไปพวกนักเรียนก็พากันหลีกทางให้ทันทีที่เห็นอ่อร่าดำมืดแบบนั่น

เขาค่อยๆเดินไปที่ที่นั่งของไอ้สามหน่อนั้นทันทีก่อนจะพบว่าพวกมันได้หนีไปแล้วตอนที่ความทรงจำของเอซเริ่มฉาย

"โถ่เว้ย!!!"เขาตวาดออกมาอย่างสุดจะกลั่นไว้เพราะเขาทำให้ชีวิตของคนคนหนึ่งเป็นเหมือนนรก

"พี่คะ"เนซึโกะนั่งตัวสั่นกลัวในขณะเหลือบมองพี่ชายของเธอ

"ไม่เป็นไรเนซึโกะพี่จะลากพวกมันมากราบขอขมาเท้าน้องและเอซเองพี่ขอสาบาน"เขาพูดออกมาแบบนั้นแต่ในใจกบับร้อนลนสุดๆ

'แน่นอนว่าฉันก็ต้องไปกราบขอขมาเอซด้วยเหมือนดันเป็นเพราะฉันทำให้ชีวิตของหมอนั้นพังพินาศ'ทันจิโร่คิดขึ้นมาในใจ

ในภาพความทรงจำยังฉายต่อเป็นภาพที่เอซตื่นขึ้นมาที่โรงพยาบาล

"เธอตื่นแ้วหรอยามาโตะ"น้ำเสียงอ่อนโยนมากถามเอซ

"คุณบัล"เอซเรียกชื่อของคนตรงหน้าทันทีที่เห็นหน้า

"รู้อะไรมั้ยยามาโตะฉันตกใจมากเลยนะที่เธอกลับมาในสภาพแบบนั้นนะแล้วเกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ"บัลดุยามาโตะเล็กน้อยและถามกลับ

".......จริงสิเดธแกเรียล"เอซเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะโพล่งขึ้นมาและลุกขึ้นมาจากเตียงก่อนที่จะต้องกลับไปนอนเหมือนเดิมเพราะบาดแผล

"ไม่เป็นไรยามาโตะฉันส่งทัสไปแล้วล่ะ"บัลปลอบยามาโตะที่กำลังเสียขวัญอย่างแรง

"งั้นหรอครับ"หลังจากนั้นเอซก็เริ่มสงบลงมาบ้าง

"ใช่..เธอโอเคขึ้นรึยังยามาโตะ"บัลถามด้วยคำถามที่เป็นห่วงอีกฝ่ายสุด

"ครับ..ผมไม่เป็นไร..คุณก็รู้นิพลังรักษาของโลกน่ะ"เอซพูดพร้อมโชว์กล้ามแขนให้บัลดู

"เฮ้อ..ชั่งมันเถอะ..เอานี้"บัลได้ส่งซองจดหมายให้เอซเอซรับมาด้วยตวามงุนงงก่อนจะเปิดซองจดหมายดู

ในนั้นมีเงินจำนวนมหาศาลอยู่ก่อนที่เอซจะเงยหน้าขึ้นและบอกทันทีว่า

"ผมบอกกี่ครั้งแล้วนะครับคุณแรลี่ว่าถ้าจะให้เงินผมโอนเงินเข้ามาในบัญชีผมไม่ใช่ให้เงินสดแบบนี้ เฮ้อ"เอซบ่นออกมาด้วยความปลงตก

ทางด้านโลกภายนอก

"เฮ้ย..เงินมาขนาดนั้นเลยหรอว่ะ..มันทำงานอะไรว่ะนั้น"นักเรียนคนหนึ่งที่เห็นจำนวนเงินดวงตาของมันก็เป็นประกายทันที

ตัดมาภายในจอ

"เธอควรรักษาตัวได้แล้วยามาโตะอาการของเธอเริ่มหนักขึ้นทุกวันรอยคำสาปเริ่มลามมาถึงช่วงท้องแล้ว"บัลตัดสินใจพูดออกมาในที่สุดเขารู้ดีว่ายามาโตะไม่มีทางไปรักษาตัวแน่

"ผมก็อยากอยู่เหมือนกันนะครับคุณบัลแต่ว่าผมอยากเก็บเงินให้ได้เยอะๆซื้อบ้านให้พวกแม่พี่ชายพี่สาวน้องสาวอยู่มากกว่าครับ"เอซยิ้มด้วยใจจริงออกมาซึ้งไม่มีใครรู้เลยว่ามีนจะเป็นรอยยิ้มครั้งสุดท้ายแล้วที่เอซจะยิ้มออกมา

หลังจากนั้นเอซก็ออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้านแทนเอซเอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องทั้งวันก่อนที่จะแต่งเพลงไปพลาง

หลังจากแต่งเพลงเสร็จก็เขาเอาแต่หมกตัวในห้องทำให้เหล่าพี่ชายเป็นห่วงจึงค่อยๆนำอาหารมาวางไว้หน้าห้องของเอซบ้างตามเวลา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***